Είμαι ένας παναθηναϊκός που δεν του φτάνει να είναι παναθηναϊκός – θέλει να είναι με πολιτικά ορθό τρόπο. Είμαι ένας βάζελος που δεν του φτάνει να μισεί τον Ολυμπιακό – απαιτεί από τον εαυτό του να τον μισεί για τους σωστούς ιδεολογικά λόγους. Είμαι ένας τρελαμένος οπαδός που ελπίζει στη νίκη μέχρι να ακουστεί το σφύριγμα της λήξης ή να ηχήσει η σειρήνα της γραμματείας. Είμαι ένας παναθηναϊκός που δεν τον πειράζει η ομάδα να χάνει πού και πού, αρκεί να παίζει ωραία μπάλα μέσα στο γήπεδο· που δεν τον νοιάζει να φάει και δύο και τρία γκολάκια, αρκεί να βάλει και μερικά – κι αν αυτά που βάζει είναι κατά κανόνα περισσότερα απ’ όσα δέχεται, ακόμα καλύτερα. Εντάξει, έχω ψηλώσει καμιά δεκαριά πόντους επειδή πήραμε –έπειτα από τόσα χρόνια– το Πρωτάθλημα, αλλά κατά βάθος δεν ψήνομαι από κάτι τέτοια. Όχι, όσο η αιώνια αντίφαση ανάμεσα στον λαϊκό χαρακτήρα της ομάδας και στην ολιγαρχική ιδιοκτησία της από εκπροσώπους του μεγάλου κεφαλαίου εξακολουθεί να υφίσταται. Είμαι ένας βάζελος που δεν τον πολυνοιάζει επειδή η ομάδα έκανε τόσα χρόνια να το σηκώσει, αρκεί που είναι πράσινη, που πάει καλά στην Ευρώπη (ε, που έχει και το μπάσκετ για να ρεφάρει). Αν είχε και μια διοίκηση της προκοπής, αν η ενδεκάδα ξεκίναγε πάντα από τον Σωτήρη Νίνη, αν η Ακαδημία Ποδοσφαίρου ξανάρχιζε να βγάζει ταλέντα όπως παλιά, τότε η ζωή θα έτεινε προς την τελειότητα.(απόσπασμα από το κεφ. 7 του προαναφερθέντος βιβλίου : “Οι πηγές μου, οι εμμονές μου”, σελ. 44-45). Το απόσπασμα υπάρχει στο ιστολόγιο του συγγραφέα: http://xek2.wordpress.com/2010/05/18/to-vivlio.
- Μπορεί κάποιος να είναι αριστερός και Παναθηναϊκός;
- Υπάρχει διαφορά ανάμεσα στο φίλαθλο και στον οπαδό;
- Ποιοί ήταν οι ριψάσπιδες στην ιστορική νίκη του ΠΑΟ επί της Ρόμα;
- Πως συμβιβάζεται ο λαϊκός χαρακτήρας της ομάδας με την ολιγαρχική ιδιοκτησία;
- Είναι έρωτας αυτό που νιώθει κανείς για την αγαπημένη του ομάδα (για τον ΠΑΟ εν προκειμένω);
- Ποιο είναι το “καλύτερο” τριφύλλι;
- Ποιά είναι η ιδανικότερη ενδεκάδα στην ιστορία του ΠΑΟ;
- Γιατί είναι “επικίνδυνα” στη Θύρα 13;
- Είναι το ποδόσφαιρο το σύγχρονο “όπιο του λαού”;
- Γιατί υπάρχει βία στα γήπεδα;
- Τι σημαίνει για έναν Παναθηναϊκό να είναι μέσα στο Χάιμπουρι στο ιστορικό 1-1 με την πανίσχυρη Άρσεναλ;
- Γιατί στο “μάτς” πολιτικές-αθλητικές εφημερίδες το αποτέλεσμα είναι πάντοτε “διπλό”;
- Γιατί ο ΠΑΟ, όπως και ο Συνασπισμός, αποδίδουν καλύτερα στην Ευρώπη;
- Είναι οπορτουνισμός η αλλαγή προπονητή στη μέση της σαιζόν;
- Γιατί εμείς έχουμε Νίνη κι εκείνοι Μήτρογλου;
- Μαραντόνα ή Πελέ;
- Γιατί ο Αντωνιάδης εκτελώντας πέναλτι έστειλε επιδεικτικά τη μπάλα άουτ στο φιλικό με τη Χέρτα;
- Γιατί δεν ζηλεύω τους Ολυμπιακούς;
- Γιατί πήγε χαμένη η επέτειος των 100 χρόνων του ΠΑΟ;
- Γιατί ο Ομπράντοβιτς στέκει υπεράνω κριτικής;
* ΛAYPENTHΣ MAXAIPITΣAΣ, μουσικός
* ΓΙΩΡΓΟΣ-ΙΚΑΡΟΣ ΜΠΑΜΠΑΣΑΚΗΣ, συγγραφέας
* ΦIΛIΠΠOΣ ΣYPIΓOΣ, δημοσιογράφος
* TOTHΣ ΦYΛAKOYPHΣ, παλαίμαχος ποδοσφαιριστής Π.A.O.
- Αποσπάσματα του βιβλίου υπάρχουν στο site του εκδότη. Κλίκ εδώ.
- Δείτε και το ιστολόγιο του συγγραφέα. Κλίκ εδώ.
- http://www.sportnet.gr/report.php?id=225203
- http://www.enet.gr/?i=issue.el.home&date=30/05/2010&id=167263 (συνέντευξη του συγγραφέα στο περιοδικό “Ε” της “Ελευθεροτυπίας” στις 30/5/2010)
2 σχόλια:
Αυτό φαίνεται πολύ ενδιαφέρον! Έχω διαβάσει το "Απολύομαι και τρελαίνομαι" όταν ήμουνα (νέος) στο στρατό. Αντιλαμβάνεσαι τα σχόλια των παλαιών
Τα αντιλαμβάνομαι, τα αντιλαμβάνομαι. Το συγκεκριμένο βιβλίο δεν το έχω διαβάσει. Θα το αναζητήσω, όπως και "Το γαμώτο ενός αριστερού", του ιδίου.
Δημοσίευση σχολίου