Ο «Φωτογραφικός Κύκλος» συνεχίζει τη συνεργασία του με την Ελληνοαμερικανική Ένωση με τη δεύτερη έκθεση από τη σειρά που τιτλοφορείται «Φωτογραφικά ζεύγη». Σε αυτές τις εκθέσεις παρουσιάζεται η δουλειά δύο φωτογράφων και μελών του «Κύκλου», των οποίων οι δρόμοι της ζωής ή της φωτογραφίας συναντώνται με κάποιο τρόπο. Μπορεί να είναι συγγενείς ή μπορεί να είναι αχώριστοι φίλοι. Μπορεί το θέμα της φωτογραφίας τους να είναι κοινό, ή μπορεί και η καλλιτεχνική τους προσέγγιση να είναι όμοια. Μπορεί όμως να συνδέονται και μέσα από την ουσιαστική διαφορά μιας φαινομενικά όμοιας δουλειάς. Έτσι, ο διάλογος των εκάστοτε δύο καλλιτεχνικών προτάσεων θα επεκτείνεται νοερά και πέρα από τις αναρτημένες φωτογραφίες, αφού η σχέση των ίδιων των φωτογράφων αλλά και των προτάσεών τους θα προκαλεί τις αναζητήσεις ταυτίσεων και αποστάσεων.
Η δεύτερη αυτή έκθεση εγκαινιάζεται στις 31 Ιανουαρίου 2012, στις 8.30 μ.μ., στην αίθουσα Κένεντυ της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης (Μασσαλίας 22) με τις φωτογραφίες της Χριστίνας Σοροβού και του Λουκά Βασιλικού. Οι φωτογραφίες της Χριστίνας Σοροβού (όλες ασπρόμαυρες) αφορούν το καθημερινό της φιλικό και οικογενειακό περιβάλλον, ενώ αυτές του Λουκά Βασιλικού (όλες έγχρωμες) σκηνές από το δρόμο. Το κοινό τους θέμα, η κοινή τους φωτογραφική πορεία και η προσωπική τους σχέση δικαιολογούν τα σημεία σύμπτωσης, αλλά οι διαφορετικές προσωπικότητες γεννούν και τα σημεία απόκλισης.
Η δεύτερη αυτή έκθεση εγκαινιάζεται στις 31 Ιανουαρίου 2012, στις 8.30 μ.μ., στην αίθουσα Κένεντυ της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης (Μασσαλίας 22) με τις φωτογραφίες της Χριστίνας Σοροβού και του Λουκά Βασιλικού. Οι φωτογραφίες της Χριστίνας Σοροβού (όλες ασπρόμαυρες) αφορούν το καθημερινό της φιλικό και οικογενειακό περιβάλλον, ενώ αυτές του Λουκά Βασιλικού (όλες έγχρωμες) σκηνές από το δρόμο. Το κοινό τους θέμα, η κοινή τους φωτογραφική πορεία και η προσωπική τους σχέση δικαιολογούν τα σημεία σύμπτωσης, αλλά οι διαφορετικές προσωπικότητες γεννούν και τα σημεία απόκλισης.
***
Λουκάς Βασιλικός - Χριστίνα Σοροβού
Αντιθετικές συγγένειες
Η παρουσίαση δύο φωτογράφων μαζί δικαιολογείται τόσο από τα στοιχεία που τους συνδέουν, όσο και από εκείνα που τους διακρίνουν. Η Χριστίνα Σοροβού και ο Λουκάς Βασιλικός είναι φίλοι, φωτογραφίζουν συχνά παρέα, έχουν ο καθένας σύζυγο, παιδιά και επάγγελμα αλλά δίνουν πολύ μεγάλη σημασία και αξία στη Φωτογραφία. Είναι δηλαδή ερασιτέχνες με την πληρέστερη και καλύτερη έννοια του όρου. Αυτά είναι τα στοιχεία που τους συνδέουν. Από την άλλη, το είδος της φωτογραφίας που κάνει ο καθένας, αν και εντάσσεται σε μια ευρύτερη κοινή φωτογραφική αντίληψη, αποτελεί καθρέφτη της προσωπικότητάς τους και διακριτικό σημείο της καλλιτεχνικής τους ταυτότητας.
Η Χριστίνα Σοροβού, η νεότερη στη φωτογραφία από τους δύο, έχει το βλέμμα της στραμμένο στους εσωτερικούς χώρους της ζωής της και στον εσωτερικό χώρο του κόσμου της. Οι συναισθηματικές της φωτοσκιάσεις έχουν ανάγκη την ασπρόμαυρη εικόνα. Η μελαγχολία της και η τρυφερότητά της καταλήγουν πάντα – και αυτό συνιστά μεγάλη δύναμη – σε ένα υπαινικτικό χαμόγελο. Αν και σχετικά νέα στον κόσμο της φωτογραφίας εκπλήσσει με την αυστηρότητα, τη λιτότητα και τη βεβαιότητα του κάδρου της. Το γεγονός ότι δεν διστάζει να επιβάλλει τη φορμαλιστική της άποψη και ταυτόχρονα να υπαινίσσεται τα συναισθήματά της είναι μια δύναμη και ένα εφόδιο που υπόσχονται πάρα πολλά για το φωτογραφικό της μέλλον.
Ο Λουκάς Βασιλικός χειρίζεται τη φωτογραφική του πείρα με σύνεση και τόλμη. Αν και φανατικός «του δρόμου», το τελευταίο διάστημα δοκιμάζει τις δυνάμεις του σε νέες κατευθύνσεις, όπως το πορτρέτο και οι εσωτερικοί χώροι. Ο νέος του έρωτας, η έγχρωμη φωτογραφία, δεν τον έκανε να απαρνηθεί την ασπρόμαυρη, την οποία συνεχίζει με ανάλογη επιτυχία και ενθουσιασμό. Δεν είναι μυστικό ότι στις μέρες μας η λεγόμενη φωτογραφία δρόμου, είτε εκφράζει την κοινωνική μαρτυρία είτε την κοινωνική παρατήρηση, διακρίνεται συνήθως για τη φλυαρία της, για τη δήθεν φορμαλιστική της τόλμη (που κατέληξε σε ακαδημαϊκή μονοτονία) και για την τελική της γενικευμένη ανία. Οι φωτογραφίες του Λουκά Βασιλικού υπάρχουν για να διαψεύδουν την παραπάνω διαπίστωση και να μας πείθουν ότι αρκεί η ζωντάνια μιας προσωπικής ματιάς για να δίνεται το φιλί της ζωής σε κάθε κουρασμένο θέμα. Οι φόρμες του, αν και τολμηρές, τιθασεύονται και καταλήγουν σε μια απλή και στιβαρή πρόταση. Τα έντονα χρώματα δεν θυμίζουν ζωγραφική παλέτα αλλά διαθέτουν μια συγκινησιακή ένταση που χρησιμοποιείται για την είσοδο του βλέμματος στην εικόνα. Και, το κυριότερο, αν και επιμελημένα προβάλλει τον φορμαλιστικό του έλεγχο, επιτρέπει στις φωτογραφίες του να διατηρούν μια φυσικότητα και να πείθουν ότι το περιεχόμενο έχει πάντα τον πρώτο λόγο.
Οι δυο αυτοί φωτογράφοι αποδεικνύουν ότι η ποίηση, οπτική στην περίπτωσή τους, αποζημιώνει και βραβεύει εκείνους που την εντάσσουν στη ζωή τους με την φροντίδα της οικειότητας και το πάθος του καθήκοντος.
Πλάτων Ριβέλλης
Ώρες λειτουργίας Δευτέρα - Παρασκευή: 12:00 - 21:00, Σάββατο: 10:30 - 14:30, Κυριακή: κλειστά
.jpeg)
