π. Ευάγγελος Παπανικολάου, "Ανέβη ο Θεός εν αλλαλαγμώ, Κύριος εν φωνή σάλπιγγος"

πηγή: Ι. Ν. Αναλήψεως του Κυρίου, Διασταύρωση Ραφήνας

Παναγιώτης Γεννηματάς: «Η ζημία στην οικονομία είναι 20 με 25 δις Ευρώ…Τα μέτρα που ελήφθησαν ήταν δυσανάλογα σε σχέση με την οικονομική καταστάση της χώρας»

https://www.youtube.com/watch?v=Z6URajMCNKs&t=1264s

Συνέντευξη του Παναγιώτη Γεννηματά στο δημοσιογράφο Γ. Σαχίνη (ΡΑΔΙΟ 984, 21/5/2020)

Γιώργος Κοντογιώργης, Από την Ελληνική Επανάσταση στον 21ο αιώνα (Κρήτη TV, 22-5-2020)

https://www.youtube.com/watch?v=5PjGL-3ZWhY

Συνέντευξη του Ομότιμου  Καθηγητή Γιώργου Κοντογιώργη στο δημοσιογράφο Γ. Σαχίνη (Κρήτη TV, 22-5-2020)

Μητροπολίτης Αργολίδος κ. Νεκτάριος: ''Η γη είναι τετράγωνη!''

πηγή-φωτό: ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΑΡΓΟΛΙΔΟΣ

Η ΑΝΟΗΣΙΑ ΚΑΙ Ο ΦΑΝΑΤΙΣΜΟΣ ΒΛΑΠΤΟΥΝ ΣΟΒΑΡΑ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ

Tου Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αργολίδος κ. Νεκταρίου

Πέρασαν δύο ολόκληροι μήνες από τότε που άρχισαν να ισχύουν τα περιοριστικά μέτρα στην χώρα μας από τα οποία δεν εξαιρέθηκε η εκκλησία μας.

Αν για όλους τους χριστιανούς ήταν μια περίοδος οδύνης για την στέρηση των ιερών ακολουθιών και ιδιαίτερα της θείας Λειτουργίας, για τους κληρικούς ήταν πολύ πιο οδυνηρή η περίοδος αυτή.

Αναγκαστήκαμε να λειτουργούμε χωρίς το λαό, με άδειες εκκλησίες, με ό,τι αυτό σημαίνει. Αυτός όμως ο πόνος και η οδύνη έγινε αφόρητη από τις συνεχείς επιθέσεις, όχι τόσο των εκτός εκκλησίας, αλλά των μελών της εκκλησίας.

Κυκλοφόρησαν αμέτρητα κείμενα στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, δυστυχώς με τους περισσότερους συντάκτες να παραμένουν στο σκοτάδι της ανωνυμίας. (Αναρωτιέμαι γιατί άραγε; Τί φοβούνται; Τόσο δειλοί είναι; Δεν τους λέει τίποτα ο λόγος του Χριστού στο δικαστήριο: «Ἐγώ παρρησία ἐλάλησα;»).

Δεν υπήρξε μέτρο στις φωνές και στο θορυβώδη τρόπο με τον οποίο πολλοί νόμισαν ότι έπρεπε να υπερασπίσουν την εκκλησία.

Είναι αξιοσημείωτο ότι κάποιες μέρες είχαμε ένα καταιγισμό μηνυμάτων – διαμαρτυριών με τα ίδια περίπου λόγια. Φως φανάρι βέβαια ότι ήταν κατευθυνόμενα από κάποιον «γέροντα». Είναι σαν τα ψηφίσματα.

Γίνεται μια εκδήλωση διαμαρτυρίας για κάποιο θέμα και στο τέλος όλοι εγκρίνουν το κείμενο που είναι έτοιμο από τις προηγούμενες μέρες. Δημοκρατικές διαδικασίες…

Μέσα λοιπόν στα μηνύματα αυτά επαναλαμβάνεται το ίδιο μοτίβο: «Είστε προδότες. Αρνηθήκατε τον Χριστό. Σχίζετε την Εκκλησία. Θα χάσετε την ψυχή σας. Παραιτηθείτε. Είσαστε αφορισμένοι. Για να μην χάσετε την καρέκλα υποκύψατε στην άθεη κυβέρνηση κ.λπ. κ.λπ.».

Έζησα και το χειρότερο: Τηλεφώνησε κάποιος και ουρλιάζοντας, άρχισε να με βρίζει με λεξιλόγιο του υποκόσμου. Με διαολόστειλε τρεις φορές κιόλας. Γιατί; Του στερώ τον Χριστό και δεν τον αφήνω να κοινωνήσει! Αυτός λοιπόν ο μαινόμενος άνθρωπος και πόσοι παρόμοιοι, αισθανόταν ότι ήταν έτοιμος να κοινωνήσει!

Από την άλλη πλευρά η οδύνη μας γινόταν αφόρητη από την πολυλογία και κενολογία του κλήρου και ιδιαίτερα γνωστών ροπαλοφόρων υπερασπιστών της εκκλησίας, με την κατακεραύνωση των πάντων.

Μεγάλη Παρασκευή πρωί, την ώρα που ο Χριστός «περί ἡμῶν ὀδυνᾶται», κληρικοί να αστράφτουν και να βροντάνε εναντίον των επισκόπων και της Συνόδου.

Και αυτοί οι κληρικοί, σα να μη συμβαίνει τίποτα, την άλλη μέρα να λειτουργούν και να λένε «ἐν πρώτοις μνήσθητι Κύριε τοῦ Ἀρχιεπισκόπου ἡμῶν…» και να λειτουργούν στο αντιμήνσιο με την υπογραφή του επισκόπου! Ειλικρινά, δεν μπορώ να τα καταλάβω.

Αφήνω δε τη «διδασκαλία, τις παραινέσεις, τις οδηγίες» λαϊκών μελών της εκκλησίας προς τη Σύνοδο, τους επισκόπους, τους κληρικούς.

Άνθρωποι που δεν έχουν ανοίξει ούτε την Αγία Γραφή και η μόνη «πνευματική» τροφή τους είναι τα χαμηλού επιπέδου θρησκευτικά περιοδικά και εφημερίδες, έχουν την απαίτηση από κατηχούμενοι να γίνουν κατηχητές, από μαθητές να γίνουν δάσκαλοι.

Το είχε επισημάνει 1700 χρόνια πριν ο Μ. Βασίλειος, όταν έβλεπε τον οικοδόμο, τον μανάβη και τον μπακάλη της εποχής του να «θεολογούν» πάνω σε δύσκολα θεολογικά θέματα, όπως το δόγμα της Αγίας Τριάδος.

Θέματα που απασχόλησαν πολύ καιρό τις τοπικές και Οικουμενικές Συνόδους, όπου έγιναν ατέρμονες συζητήσεις και αντιδικίες, ο βοσκός ή ο ξυλουργός τα είχαν λυμένα και θα έπρεπε ο Μ. Βασίλειος από ποιμένας να γίνει αγόμενο και φερόμενο πρόβατο, να ακολουθήσει τον ποιμαινόμενο!

Το ερώτημα του φίλου και συνασκητού του, αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου είναι και σήμερα εξαιρετικά επίκαιρο και το απευθύνω σε όλους τους αργόσχολους «θεολογούντες» του internet, που θέλουν στανικά να επιβάλουν τις απόψεις τους: «Τί στρατηγεῖν ἐπιχειρείς, ἐνταγμένος ἐν στρατιώταις;»

Πώς να το κάνουμε αδελφοί μου; Οι αγνοούντες χρειάζονται διδασκαλία. Όχι προβιβασμό στη θέση του δασκάλου.

Δεν υποτιμώ, προς Θεού, το λαϊκό στοιχείο. Υπάρχουν λαϊκοί (καθηγητές θεολόγοι, ιεροκήρυκες, πανεπιστημιακοί δάσκαλοι) που προσφέρουν μεγάλο έργο στην εκκλησία.

Έχοντας εντρυφήσει στην Αγία Γραφή, στους πατέρες, στην ορθόδοξη παράδοση, ο λόγος τους είναι πολύτιμος. Νομίζω πως κανείς επίσκοπος ούτε η ίδια η Σύνοδος αρνήθηκε τη συνεργασία, ούτε υποτίμησε τη συμβολή τους σε δύσκολα θεολογικά και ποιμαντικά προβλήματα.

Τά περί τῆς Θείας Κοινωνίας ἤ Μετάληψης ἐπιλεγόμενα

Τά περί τῆς Θείας Κοινωνίας ἤ Μετάληψης ἐπιλεγόμενα

(ἤ, μιὰ συνειδητὴ μαρτυρία ἑνὸς ἀκόμα ἐπαρχιώτη παπᾶ μὲ 40-χρονη καὶ πλέον διακονία)

πηγή: ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΑΠΟΔΗΜΙΑΣ

Εἰλικρινὰ τὸ λέω: Δὲν ἔχω καμμία, μὰ ἀπολύτως καμμία ἀπαίτηση νὰ μὲ πιστέψουν ὅσοι μέσα τους ἔχουν ἴχνη ἀμφιβολίας ἤ φόβου, ἀλλὰ καὶ «καλῆς ἀπιστίας». Γιατὶ αὐτὰ ποὺ γράφω, δὲν τὰ λέω ἐγὼ γιὰ νὰ φανῶ μονάχα, ἀλλὰ ἡ μέσα μου παρουσία τοῦ Θεοῦ, ἡ ὁποία 41 χρόνια μὲ στηρίζει, μὲ διατηρεῖ ἀκόμα διάκονο τῶν Μυστηρίων Του καὶ συνάμα μοῦ γεμίζει τὴν καρδιὰ ἀγαλλίαση, ὅταν -μετὰ τὸ τέλος τῆς Θείας Λειτουργίας- καταλύω τὰ ἱερὰ περισσεύματα. 

Ὅμως τελευταῖα πολὺ λόγος ἔγινε γιὰ τὴ Θεία Κοινωνία -ἄν μολύνει, ἄν πρέπει νὰ λαμβάνεται μὲ τὸν ἀπ’ αἰώνων διοριζόμενο τρόπο ἤ ν᾿ ἀντικατασταθεῖ αὐτός, κι ἄλλα πολλά. Πολλὰ καὶ παράξενα ὄντως, γιατὶ ἔχουν σκοτιστεῖ ἀπὸ τὴν ἀπουσία τοῦ μοναδικοῦ φωτός: Τοῦ ἴδιου τοῦ Κυρίου «Φῶς ἐκ φωτὸς ἔλαμψεν τῷ κόσμῳ Χριστὸς ὁ Θεὸς ἡμῶν...». Κι αὐτὸ τὸ φῶς εἶναι ποὺ καταυγάζει τὰ στοτεινά μονοπάτια τῆς καρδιᾶς καὶ τοῦ νοῦ μας κι ἔτσι μποροῦμε πιὰ νὰ ξερουμε τί κάνουμε καὶ ποῦ ἔχουμε ἀναθέσει «πᾶσαν τὴν ζωήν ἡμῶν».

Ὡστόσο, δὲ μπορῶ νὰ μὴν πῶ καὶ τὸ δικό μου, τὸν ἔστω φτωχό, ἄτεχνο καὶ χωρὶς περγαμηνὲς ἐπίσημες βιωματικό μου λόγο, ποὺ γιὰ 41 χρόνια καρποφορεῖ μέσα μου καὶ μοῦ χάρισε, ἀλλὰ καὶ συνεχίζει νὰ μοῦ χαρίζει, θεῖες εὐλογίες κι ἐμπειρίες μοναδικές.

Λέω, λοιπόν, σὲ ὄσους τὸν τελευταῖο καιρὸ ἀναφέρονται στὴ Θεία Μετάληψη καὶ μάλιστα μὲ κάποια, προσωπικά τους ἐντελῶς ἐπιχειρήματα, προσπαθοῦν νὰ μᾶς ποὺν τίς ἀπόψεις τους, ὅτι καλῶς πράττουν. Γιατὶ ἡ Θεία Κοινωνία εἶναι καθαρὰ θέμα πίστεως κι ὄχι ἐργαστηριακῆς ἀναλύσης συμπέρασμα. Καὶ λέω καλῶς ἀσχολοῦνται, ἐπειδή, ποιὸς ξέρει -μόνο ὁ Θεὸς καὶ ἡ ψυχή τους-γιατὶ οἱ ἴδιοι δὲν ἔχουν νοιώσει τὴν ἀνείπωτη εὐλογία ποὺ σοῦ προσφέρετει μὲ τὰ θεῖα ἐκεῖνα Δῶρα. Κι αὐτὸ γιατί, ἀπαιτεῖται προετοιμασία γιὰ νὰ δεχτεῖς, ἀσκηση, προσευχή, μετάνοια καὶ προπάντων ἐξαγόρευση τῶν ὅσων σκοτεινῶν λογισμῶν ἤ πράξεων κρύβει βαθειά ἡ ψυχή μας. Κι ἀλήθεια, πόσο δύσκολο εἶναι γιὰ κάποιους νὰ ταπεινωθοῦν στὸ πετραχήλι τοῦ πνευματικοῦ, νὰ καταθέσσουν δάκρυα μετανοίας, νὰ μεριμνήσουν ὥστε νὰ ὁμολογήσουν: «Πιστεύω, Κύριε, καὶ ὁμολογῶ ὅτι Σὺ εἶ ἀληθῶς ὁ Χριστὸς ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ τοῦ ζῶντος, ὁ ἐλθὼν εἰς τὸν κόσμον ἁμαρτωλοὺς σῶσαι, ὧν πρῶτος εἰμί ἐγώ...».

Καὶ νομίζω ὄτι αὐτὴ ἡ ἐγκάρδια ὁμολογία εἶναι ἀδιαμφισβήτητα τὸ κλειδὶ ποὺ ἀνοίγει τὴ θύρα εἰσόδου στὸ Ὑπερῶον, ὅπου τελεῖται «ὁ Δεῖπνος Του ὁ Μυστικὸς εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν μας καὶ ζωὴν τὴν αἰώνιον».

Ἀλήθεια, πόσοι τὸ ἔχουν σκεφθεῖ, ἀλλὰ καὶ βιώσει αὐτό;

π. Κ.Ν. Καλλιανός

http://anastasiosds.blogspot.com/2020/05/blog-post_18.html