Μετάφραση: Αναστάσιος Θεοφιλογιαννάκος
Το ερώτημα εάν οι κυβερνήσεις χρησιμοποιούν συνειδητά την πανδημία για να δηλώσουν μια κατάσταση εξαίρεσης που ενισχύει τις εξουσίες τους πέρα από κάθε όριο ή εάν δεν έχουν άλλη επιλογή από την κατάσταση έκτακτης ανάγκης, τίθεται εσφαλμένα. Αυτό που συμβαίνει σήμερα, όπως και σε οποιαδήποτε ιστορική κρίση αποφασιστικής σημασίας, είναι ότι ισχύουν και τα δύο: η χρήση της κατάστασης εξαίρεσης ως ένα στρατήγημα και η αδυναμία διακυβέρνησης με άλλο τρόπο παρά μόνο μέσω αυτής της κατάστασης, συμπίπτουν. Ο κυρίαρχος, ενώ ενεργεί απολύτως αυθαίρετα, αναγκάζεται ταυτόχρονα να λαμβάνει ακατάπαυστα αποφάσεις για την κατάσταση εξαίρεσης που τελικά καθορίζει τη φύση του. Η εποχή στην οποία ζούμε είναι, δηλαδή, εκείνη στην οποία η ανομία των εξουσιών που κυβερνούν τη γη φανερώνεται με άπλετο φως: εφόσον αυτές έχουν χάσει οποιαδήποτε δυνατότητα να παρουσιαστούν με έναν αναγνωρίσιμο συμβολικό χαρακτήρα, υποχρεούνται να αναστείλουν το νόμο και τις συνταγματικές αρχές που θα μπορούσαν να τον προσδιορίσουν. Η κατάσταση εξαίρεσης γίνεται υπό αυτήν την έννοια η κανονική κατάσταση και όποιος κυβερνά δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να κυβερνά διαφορετικά. Είναι πιθανόν η παρούσα κατάσταση της εξαίρεσης να ανακληθεί επισήμως: αλλά μια κυβέρνηση εθνικής σωτηρίας, όπως αυτή που διαμορφώνεται, στην οποία παύει κάθε αντιπολίτευση, είναι η τέλεια συνέχεια της κατάστασης εξαίρεσης. Η διάγνωσή μας ότι η εποχή των αστικών δημοκρατιών παρέρχεται οριστικά, επιβεβαιώνεται σε κάθε περίπτωση. Απομένει να δούμε πόσον καιρό η αναστολή της πολιτικής και η κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι δυνατό να διαρκέσουν ως παράδειγμα διακυβέρνησης, χωρίς να υποδύονται όψη διαφορετική από τον ιατρικό τρόμο στον οποίο στηρίζονται.
12 Φεβρουαρίου 2021
Giorgio Agamben
.jpeg)
