Κυριακή 30 Μαρτίου 2014

Χρ. Γιανναράς, Mνήμη Kωστή Παπαγιώργη



Θραύσματα γλωσσικής ακεραιότητας ζωντανού κυματοθραύστη σε πλημμυρίδα αμάθειας και χρυσαμειβόμενης προπαγάνδας.

Eλεγε ο Kωστής Παπαγιώργης σε συνέντευξή του το 1997:

«H επανάσταση (του 1821) ξεκίνησε από έξω, από τους Eλληνες του εξωτερικού, στις παραδουνάβιες περιοχές και από έναν αξιωματικό του τσάρου, τον Yψηλάντη. Συνεχίστηκε από τους Eλληνες και τελείωσε από τους ξένους, δηλαδή ήταν μια επανάσταση που κανείς δεν κατάλαβε πώς έγινε (και πού πραγματικά στόχευε)».

O δημοσιογράφος ρώτησε: Yπήρχε πολιτικός λόγος που μια μερίδα Eλλήνων αρνούνταν την επανάσταση;

«Yπήρχε ισχυρότατος λόγος. O πατριάρχης ήταν ανώτατος αξιωματούχος της Oθωμανικής Aυτοκρατορίας και είχε την απόλυτη ευθύνη για το χριστιανικό βιλαέτι, που περιλάμβανε Eλληνες, Aρμένηδες, Σέρβους, Bουλγάρους. H Oρθοδοξία είχε από την αρχή διεθνικό χαρακτήρα. Kι ακόμα σήμερα, ο πατριάρχης μιλάει στο όνομα όλων των Oρθοδόξων (είναι η κεφαλή τους). Πολιτικό στοιχείο αυτό πολύ σημαντικό. Tο πατριαρχείο τότε, λίγο πριν την επανάσταση, έκανε μια σειρά από σχολεία σε όλες τις παραδουνάβιες περιοχές, (αλλά και) στην Iωνία, στην Iταλία. Περίμενε, με την άνοδο του βιοτικού επιπέδου και με την κατάρρευση της Oθωμανικής Aυτοκρατορίας, να ελευθερωθεί όλος ο Eλληνισμός, όχι μόνο ένα ελλαδικό κομμάτι. H Γαλλική Eπανάσταση μας έκαψε κατά μία άποψη ή (κατά την άλλη άποψη) μας ελευθέρωσε (τουλάχιστον ένα μικρό κομμάτι). Πάντως και ο Pήγας, όταν μιλάει για ελευθερία, δεν αναφέρεται μόνο στους Eλληνες, λέει: Bούλγαροι, Tούρκοι, όλοι. Aυτό το όραμα καταστράφηκε με τον Kοραή».

– Mια τέτοια κουβέντα ίσως να ξαναρχίζει στις μέρες μας.

– «Δεν θα σταματήσει ποτέ αυτή η κουβέντα, απλά στην Eλλάδα την πνίγουμε, γιατί δεν μας συμφέρει. Θέλουμε να είμαστε ένα δυτικό τσογλανοκρατίδιο, ενώ η μοίρα μας και η θέση μας ήταν στην Aνατολή».

– Oι απόψεις σας συμπίπτουν με τα λεγόμενα των «νεορθοδόξων»;

– «Δεν υπάρχουν νεορθόδοξοι, πού τους βρήκατε, αυτά είναι (επιπόλαιη) δημοσιογραφία. O Παπαδιαμάντης δεν ήταν “νεορθόδοξος”, (όμως) ήταν πιστός στον πνεύμα της Aνατολικής Eκκλησίας. Ξέρεις τι σημαίνει 4ος αιώνας; Ξέρεις ποιοί είναι οι Πατέρες της Eκκλησίας; O Πλωτίνος είναι αρχαίος Eλληνας, αλλά ο Mέγας Aθανάσιος, εκατό χρόνια μετά, δεν είναι αρχαίος Eλληνας (επειδή είναι Xριστιανός); Aυτά ρωτούσε ο Παπαδιαμάντης, μα τα θάψανε».

– Aρα πρέπει να αποκατασταθεί η Iστορία;

– «Tι να αποκατασταθεί, αποκατεστημένη είναι. Yπάρχουν τα κείμενα. Kαι αφού υπάρχει κι ο Παπαδιαμάντης, δεν μπορεί να τα πούμε ξεχασμένα. Aπλώς ο Nεοέλληνας, επειδή τον έχουν κάνει ανυποψίαστο (για τα ουσιώδη), δεν θυμάται (τι αντιπροσωπεύει ο Παπαδιαμάντης). Kι όταν δεν ξέρεις το παρελθόν, δεν καταλαβαίνεις και το τι γίνεται (στο παρόν). Aκόμα και ο Πάγκαλος, επειδή προσέχω τι λέει, μίλησε μια μέρα για “ενδιάμεση περιοχή” την ώρα που η Eλλάδα ανήκει πια στην Eυρωπαϊκή Eνωση. Γιατί αυτό είναι το πρόβλημα στο βάθος, (η ενδιάμεση περιοχή), που καμιά Eυρωπαϊκή Kοινότητα δεν δέχεται να το θέσει, ούτε μπορεί να τεθεί πια. Tο πρόβλημα υπάρχει ως πνευματικό ζήτημα, δεν έχει πολιτική χρησιμότητα. Oμως, αν τα σκεφτείς όλα αυτά, θα ανακαλύψεις (τεράστιο υλικό:) μια βιβλιοθήκη, από εδώ (Kάτω Xαλάνδρι) ώς το Xαλάνδρι, την οποία δεν την κοιτάει ποτέ κανείς – για παράδειγμα: τους Πατέρες της Eκκλησίας. Eίναι ελληνικά όλα αυτά».

– Eχουν όμως σχέση με τη σημερινή πραγματικότητα;

– «Προχθές άκουγα κάποιον που μιλούσε για τους Oλυμπιακούς Aγώνες, για τον λαό που έχει βγάλει τον Περικλή, τον Πλάτωνα, τον Oμηρο, τον Mιλτιάδη. Mετά από αυτούς ανέφερε τον Σολωμό. Kαι σκέφτεσαι (εσύ που τον ακούς): Kαλά, από τον Mέγα Aλέξανδρο, 3ο αιώνα π.X., ίσαμε (τον Σολωμό) τον 18ο αιώνα, δεν υπήρξε τίποτε ανάμεσα; (Aλλά) αυτή ακριβώς είναι η θεωρία του Kοραή, η επίσημη ιδεολογία του νεοελληνικού κρατιδίου. Mετά από τους Aρχαίους, γίνεται ένα πήδημα και φτάνουμε (απευθείας) εδώ (στο νεοελληνικό κρατίδιο). Tο ενδιάμεσο διάστημα είναι ντροπή και σκοτάδι, πρέπει να εξαλειφθεί».

– Aν θυμάστε, και ο Kαστοριάδης έλεγε ότι το Bυζάντιο ήταν Mεσαίωνας.

– «O Kαστοριάδης, επειδή ακριβώς δεν είναι Eλληνας, δεν δέχεται τίποτε από όλα αυτά (τα παραπάνω). Eδώ μιλάμε για μας, που ζούμε σε αυτή τη χώρα και που μιλάμε ελληνικά. O Kαστοριάδης γράφει γαλλικά, μιλάει γαλλικά, και ζει ως Γάλλος. Aυτή ήταν η θεωρία του Nίτσε στη Γερμανία (για την ταύτιση του Bυζαντίου με τον Δυτικό Mεσαίωνα). Eδώ, εμείς, χθες βγάλαμε τη φουστανέλα. Πότε φόρεσαν ευρωπαϊκά ρούχα οι Eλληνες; Oύτε δύο αιώνες πριν, χθεσινά είναι αυτά τα πράγματα».

– H Δύση δηλαδή μόνο μάς έβλαψε; Περνάμε άσχημα τώρα;

– «Tο νεοελληνικό κρατίδιο στήθηκε με βάση ξένα λεφτά. Oι Eυρωπαίοι μας πήραν στα σοβαρά, όταν πήραμε το πρώτο δάνειο από την Aγγλία. Aπό τότε άρχισε το Σίτυ να λέει: Mήπως εκεί μπορούμε να κάνουμε καλές επενδύσεις; Mήπως μπορεί να στηθεί μια Tράπεζα; Eχουμε μια ιστορία δεκαπέντε αιώνων για την οποία ντρεπόμαστε (από τον 5ο αι. ώς τον 20ό). Oφείλεις να την ξέρεις (να την ψάξεις). Eίναι το θέμα της ελληνικής ταυτότητας. Tι είναι όλοι αυτοί (οι άνθρωποι) έξω (στον δρόμο); Aρχαίοι Eλληνες; Aν δεν ξέρεις τους Aρχαίους Eλληνες (τα κείμενα, την Tέχνη τους), αν δεν σε ενδιαφέρει η θρησκεία και το γλωσσικό ζήτημα, πρέπει να αναρωτηθείς: πώς (γίνεται να) μιλάς εσύ ελληνικά; Δεν μπορεί να σου κάνανε μία ένεση (για να σου μεταδώσουν τη γλώσσα)! Aν αρνείσαι να το ξέρεις, σημαίνει ότι φοβάσαι. (Φρόντισε) να μάθεις, γιατί (πώς έγινε) να μιλάς ελληνικά σήμερα».

* * *
Aυτό είναι ένα τμήμα συνέντευξης που δημοσιεύτηκε, το 1997, στο «E» της «Kυριακάτικης Eλευθεροτυπίας». Eλάχιστο δείγμα της παρακαταθήκης του Kωστή Παπαγιώργη. Λόγος άφοβος, καίριος, αφορά την εντιμότητα και αξιοπρέπεια όσων μιλάνε και θα συνεχίσουν να μιλάνε τη γλώσσα της συνέχειας των Eλλήνων. Aν υπήρχαν στη χώρα μας θεσμοί έκφρασης του δημοσίου συμφέροντος, θα του είχαν καταθέσει την ευγνωμοσύνη όλων μας για την προσφορά του. Tουλάχιστον για το κολοσσιαίο μεταφραστικό του έργο, χώρια τις δικές του συγγραφές.

Eυτυχώς που καμιά πολιτική και κοινωνική παρακμή δεν μπορεί να αναχαιτίσει τη ζωτική δυναμική της εύτολμης μαρτυρίας για τα ουσιώδη. Tον Kωστή Παπαγιώργη θα συνοδεύει πάντα τόση ευγνωμοσύνη και αγάπη, που οι απεργαζόμενοι την παρακμή ούτε τη διανοούνται.



Σάββατο 29 Μαρτίου 2014

Πόσος λαϊκισμός πια, πόσος;

Πόσος λαϊκισμός πια, πόσος; Και μάλιστα με κοινότοπα επιχειρήματα (ραμφίζοντα σχεδόν ή like a river). Κοινότοπη, απέθαντη χώρα... Δεν ξέρω αλλά αυτή η γενικευμένη ακρισία μου θυμίζει την πρώτη φάση της κρίσης, όπου κάποιοι (ευκολόπιστοι, γραφικοί, ανυποψίαστοι;) δημόσιοι υπάλληλοι αδημονούσαν να μπούν στο Ενιαίο Μισθολόγιο, για να...πάρουν (άκουσον, άκουσον) αύξηση! Ακολούθησε βεβαίως μείωση σχεδόν 50% αλλά κάποιοι μυαλό δεν έβαλαν. Δεν μπορούν να καταλάβουν ορισμένοι (ούτε ακόμα και τώρα!) ότι είμαστε σε μεταδημοκρατική φάση, σε μόνιμο καθεστώς "εκτάκτου ανάγκης", όπου τίποτα δεν είναι αυτονόητο, πέραν του μονίμου -καταπώς φαίνεται- έξωθεν ετεροκαθορισμού μας. Αντ' αυτών ορισμένοι τυρβάζουν περί δημοσίου συμφέροντος... Μα μπορεί να υπάρξει δημόσιο συμφέρον χωρίς την κοινωνία; Ρητορικό βεβαίως το ερώτημα.


Παρασκευή 28 Μαρτίου 2014

Νικόλας Σεβαστάκης, Στη ροή του Ποταμιού



Από καιρό έχουν γίνει ορατά τα σοβαρά κενά στις πολιτικές της κρίσης, μνημονιακές και αντιμνημονιακές. Η πολιτική της λαϊκής οργής αποδείχτηκε ευάλωτη στον ιό του γενικευμένου αντικομματισμού και ενός ματαιωμένου εθνικισμού που ξέρει από απίθανες μεταμορφώσεις. Από την άλλη, ο «ορθόδοξος» μνημονιακός μεταρρυθμισμός πότισε καλά τις απορριπτικές τάσεις στο κοινωνικό σώμα και μαζί με αυτές, το διαιρετικό πνεύμα το οποίο εξασθενίζει και άλλο την όποια αίσθηση πολιτικής κοινότητας σε τέτοιους δύσκολους καιρούς.



Υπάρχει πλέον και ένα άλλο ενδεχόμενο. Αυτά τα ίδια τα κενά να εμφανιστούν ως «πρόταση» υπέρβασης των προηγούμενων κενών. H κόπωση, η βαρεμάρα, η ψυχική και συναισθηματική απόσχιση από το πολιτικό σύστημα να γίνουν παράγοντες του νέου πολιτικού σκηνικού. Με άλλα λόγια, η εδώ και τέσσερα χρόνια διαρκώς αναβαλλόμενη έκρηξη του συστήματος να ξεδιπλωθεί ως ασύντακτος κατακερματισμός και χαοτική διασπορά.



Το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη προσπαθεί να εκμεταλλευτεί αυτήν ακριβώς την ευκαιρία. Προβάλλει ένα ύφος γύρω από το οποίο μπορεί να συναντηθούν, προσωρινά έστω, οι αμηχανίες και οι αμφιθυμίες ενός τμήματος της κοινωνίας. Σαν ένα προϊόν το οποίο αντιστοιχεί καλύτερα στη δεύτερη φάση της κρίσης: στην κόπωση από όλες τις πολιτικές φόρμες, αγωνιστικές και συναινετικές, και σε ένα μείγμα συμπονετισμού και μετα-ιδεολογικής ραστώνης.



Το εγχείρημα μπορεί να ξεθυμάνει ή και να έχει συνέπειες σε έναν νέο συσχετισμό δυνάμεων. Το σημαντικό όμως είναι ότι και τούτη η κίνηση αποκαλύπτει το βάθος της πολιτικής μας κρίσης. Ποια είναι η ουσία αυτής της κρίσης; Νομίζω κυρίως μία: ότι από τις μετωπικές διαιρέσεις γύρω από το Μνημόνιο και τις πολιτικές της λιτότητας δεν αναδύθηκε μια συνθετική, ενωτική και αληθινά προγραμματική αντίληψη για το δημόσιο συμφέρον. Ο πρώτος πολιτικός χρόνος της αγανάκτησης υποτάχτηκε στη λογική της άθροισης των δυσαρεσκειών και των επιμέρους αρνήσεων. Το σχήμα προσδοκίας είχε ως εξής: η ένταση του πόνου θα γεννούσε ένα κύμα αντίστασης και εν συνεχεία κατακλυσμιαίο πολιτικό αποτέλεσμα. Σε αυτή τη δεύτερη φάση, την περισσότερο αμήχανη παρά αποφασισμένη, η παραπάνω ιδέα φαίνεται να μη λειτουργεί στην πράξη. Μέχρι στιγμής τουλάχιστον.



Εδώ λοιπόν οι τάσεις απόδρασης από τα «σκληρά» διλήμματα μπορεί να παρουσιάζονται ως μια κάποια, εύθραυστη βεβαίως, απάντηση. Η κυβέρνηση απαγγέλλει το ποίημά της: πρωτογενές πλεόνασμα, έξοδος στις αγορές, εξωστρέφειες, καινοτομίες κ.λπ. Η αξιωματική αντιπολίτευση αντιγυρίζει: ανατροπή της λαίλαπας των Μνημονίων και τέλος της λιτότητας και της ανθρωπιστικής καταστροφής. Και έρχεται ξάφνου κάποιος τρίτος μιλώντας για μια «πιο ωραία ζωή» ή για την «ευτυχία». Σαν να απευθύνεται, έτσι, σε εκείνα τα τμήματα των μεσοαστικών στρωμάτων που δεν βυθίστηκαν πραγματικά στην κρίση, αλλά παρέμειναν εν πολλοίς στον αφρό, σε μια κατάσταση αμήχανης κατάπληξης ή χλομής και πάντως όχι έξαλλης ενόχλησης.



Ας κάνουμε μια υπόθεση: για ένα τέτοιο ακροατήριο το κυρίαρχο δεν είναι ούτε η προγραμματική εμβάθυνση μιας πολιτικής πρότασης ούτε φυσικά η ιστορική δικαίωση μιας ταυτότητας αλλά κάποιες θετικές αλλαγές στη δημόσια ατμόσφαιρα και στο ύφος της ελληνικής ζωής. Υπάρχει ένα κομμάτι της κοινωνίας για το οποίο η ελπίδα δεν αφορά μια υπόσχεση για την πολιτική μας συλλογικότητα ούτε ακόμα για μια δικαιότερη ρύθμιση του κοινωνικού μας ζητήματος. Αυτό που κερδίζει εδώ την προσοχή είναι η πιθανότητα για επανεκκίνηση του ατομικού ονείρου σε ένα κάπως «φιλικότερο περιβάλλον» από το κατατονικό και ζοφερό πλαίσιο της ύφεσης.



Αλλά η κουβέντα περί «πιο ωραίας ζωής» δεν είναι τόσο ανώδυνη ή δίχως γενικότερη σημασία. Στη συγκεκριμένη στιγμή, το να κλείνει κανείς το μάτι σε μια διάθεση απόδρασης από τα υπαρκτά βαριά διλήμματα της οικονομίας και της πολιτικής φτιάχνει απλώς έναν πιο ζαχαρωμένο λαϊκισμό. Το δικαίωμα στην ευτυχία, στην εκδοχή που πάει να σχηματιστεί, αποσιωπά το κόστος το οποίο έχουν οι δημόσιες επιλογές ως επιλογές οι οποίες, αναγκαστικά, δεν μπορεί να αρέσουν σε όλους. Η εκπροσώπηση της «κοινής λογικής» μπορεί να είναι λοιπόν άλλο ένα πλήγμα στην αντιπροσωπευτική μας δημοκρατία: σαν ένα είδος αίρεσης φτιαγμένης όμως από πολλές μικρές συμβατικότητες φιλελεύθερες, αριστερές, νεοφιλελεύθερες ή «πατριωτικές» (γιατί όχι;).



Νομίζω πάντως ότι το πολιτικό πρόβλημα που έχουμε μπροστά μας δεν είναι η διαμάχη παλαιού και μοντέρνου, μπαγιάτικου και φρέσκου. Όπως και στο παρελθόν με τον εκσυγχρονισμό, έτσι και τώρα με τις προσπάθειες για ένα «υπερβατικό» άλμα στην πολιτική, ο κίνδυνος είναι ένας: να ξαναδοκιμάσουμε πολύ συμβατικές και ρηχές ιδέες στο όνομα της ρήξης με το παρελθόν και της «νέας απαρχής». Η αδυναμία των κυρίαρχων της θεσμικής πολιτικής μας τάξης να διαβάσουν τη συγκυρία και κυρίως να εκθέσουν με παρρησία εναλλακτικές αφηγήσεις του κοινού καλού πέρα από την άθροιση των αντιστάσεων (ριζοσπαστική Αριστερά) ή των προσαρμογών («μνημονιακός» μεταρρυθμισμός) μεγεθύνει το κενό. Και επειδή πάντα η κάλυψη του κενού είναι δύσκολη υπόθεση χωρίς πολιτική, ο κίνδυνος είναι η ίδια η ελαφρότητα να παρουσιαστεί ως διέξοδος από τα αδιέξοδα. Σε αυτή την περίπτωση, το μέλλον προς μια «Αριστερά» με κόμματα πειρατών και μια «Δεξιά» με κόμματα αθλητικών παραγόντων ή μεγαλοεπιχειρηματιών θα έλθει ακόμα κοντύτερα.


Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

Δὲν ἤμουνα ποτὲ μεταπράτης



Δὲν ἤμουνα ποτὲ μεταπράτης.

Οὔτε τώρα θὰ γίνω οἰκείᾳ βουλήσει.

Προτιμῶ τὴν κατὰ Levinas

φαινομενικὴ ἑτερονομία τῆς ἐντολῆς.

Γ.Μ.Β.

27-3-2014


Τρίτη 25 Μαρτίου 2014

π. Ειρηναίος Δεληδήμος, Χριστανισμός και Επιστήμη



ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΟΙΝΟΤΟΠΗ ΡΗΤΟΡΙΚΗ

Ἡ κοινότοπη καὶ βερμπαλιστικὴ ρητορικὴ καταντᾶ κουραστική. Ὁ χρόνος ὅλων εἶναι πολύτιμος. Δέν εἶναι δυνατὸν νὰ σπαταλᾶται σὲ ἀπροκάλυπτα πατερναλιστικὲς παρεμβάσεις. Ὅταν μάλιστα ἡ χρονικὴ συγκυρία ποὺ ἐπιλέγεται κάθε φορὰ γιὰ παρεμβάσεις τέτοιου εἴδους εἶναι κάτι παραπάνω ἀπὸ προβλέψιμη καὶ μὲ μόνο στόχο νὰ προκληθεῖ ἡ προσοχὴ τῆς κοινῆς γνώμης, τότε πάραυτα αὐτὸς ὁ λόγος αὐτοαναιρεῖται, ἀκόμη καὶ ἄν ἐμπεριέχει ψήγματα ἀλήθειας.



Γ.Μ.Β.
25-3-2014


ΝΕΚΡΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ: Ορθόδοξες Παναγίες απ' όλο τον κόσμο!...



Δευτέρα 24 Μαρτίου 2014

Ανθολόγιον 160: Μαλχάζι Τζινόρια (από το βιβλίο "Ο Άγιος Γαβριήλ ο Διά Χριστόν σαλός και Ομολογητής")

[Απόσπασμα από τη βιογραφία του νεοφανούς αγίου Γαβριήλ του διά Χριστόν σαλού και Ομολογητή της Γεωργίας († 2 Νοεμβρίου 1995)]

Όταν ο πατριάρχης (Γεωργίας) πήγε στο Σαμτάβρο και επισκέφθηκε τον π. Γαβριήλ, ταπεινά παρακάλεσε τον Γέροντα να προσεύχεται για τη Γεωργία και γι' αυτόν.


Είσαι ο πατριάρχης και σε σένα ανήκει η τιμή να προσεύχεσαι και να ευλογείς όλους μας, απάντησε εξίσου ταπεινά ο π. Γαβριήλ.

Και κάποια άλλη φορά, είπε ο πατριάρχης στον Γέροντα:

Βλέπεις, Γαβριήλ, ποιον αγαπάει μεταξύ μας περισσότερο ο Θεός; Εσένα σου χάρισε φτώχεια κι εμένα τίτλο.

Μαλχάζι Τζινόρια, Ο Άγιος Γαβριήλ ο Διά Χριστόν σαλός και Ομολογητής, 1929-1995, μτφρ. Νάνα Μερκβιλάτζε, Αθήνα 2013, σελ. 344.

***

Περισσότερα για τον άγιο Γαβριήλ μπορείτε να δείτε εδώ.

***
Η ανακομιδή του λειψάνου του (Σάββατο 22 Φεβρουαρίου 2014):


Κυριακή 23 Μαρτίου 2014

π. Ειρηναίος Δεληδήμος, Ο Χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία



φωτογραφήματα 40: Η αοριστία της έκπληξης

φωτό: ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ

Φτωχότερη όσο πάει η "κοινότοπη χώρα" μας (για να θυμηθούμε τον Νικόλα Σεβαστάκη), αλλά πάντα με την αοριστία της έκπληξης... Κάτι είναι κι αυτό...


[Η φωτό είναι από το Μπαλί Μυλοποτάμου, παρέα με τον εκλεκτό φίλο Θ.Ρ.]  




Σάββατο 22 Μαρτίου 2014

Μεγάλη απώλεια για τα ελληνικά γράμματα: Πέθανε ο σπουδαίος συγγραφέας και μεταφραστής Κωστής Παπαγιώργης


Πέθανε το βράδυ της Παρασκευής 21-3-2014 σε ηλικία 67 ετών, ο Κωστής Παπαγιώργης διαπρεπής δοκιμιογράφος, συγγραφέας και μεταφραστής φιλοσοφικών έργων. Ο Κ. Παπαγιώργης γεννήθηκε το 1947 στο Nεοχώριο Yπάτης. Ξεκίνησε να σπουδάζει νομικά στη Θεσσαλονίκη αλλά εγκατέλειψε με την έλευση της χούντας και στη συνέχεια έφυγε στο Παρίσι όπου σπούδασε φιλοσοφία χωρίς να ολοκληρώσει τις σπουδές. Επέστρεψε στην Ελλάδα το 1975. Εξέδωσε περισσότερα από 20 βιβλία. Συνεργάστηκε επίσης με εφημερίδες και περιοδικά. Το 2002 τιμήθηκε με το κρατικό λογοτεχνικό βραβείο μαρτυρίας – χρονικού για τον «Κανέλλο Δεληγιάννη». [πηγή]


Η κηδεία του Κωστή Παπαγιώργη θα τελεστεί την Δευτέρα 24 Μαρτίου στις 16:00 από το Κοιμητήριο Χαλανδρίου.


Αναλυτική εργογραφία του Κωστή Παπαγιώργη (πηγή: Βιβλιονέτ)

(2008) Περί μέθης, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2008) Περί μνήμης, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2006) Κέντρο δηλητηριάσεων, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2006) Τρία μουστάκια, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2005) Εμμανουήλ Ξάνθος, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2004) Τα γελαστά ζώα, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2003) Τα καπάκια, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2002) Κανέλλος Δεληγιάννης, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2000) Ο Χέγκελ και η γερμανική επανάσταση, Εκδόσεις Καστανιώτη
(1998) Η κόκκινη αλεπού. Οι ξυλοδαρμοί, Εκδόσεις Καστανιώτη
(1998) Σύνδρομο αγοραφοβίας, Εκδόσεις Καστανιώτη
(1997) Αλέξανδρος Αδαμαντίου Εμμανουήλ, Εκδόσεις Καστανιώτη
(1996) Ίμερος και κλινοπάλη, Εκδόσεις Καστανιώτη
(1996) Λάδια ξίδια, Εκδόσεις Καστανιώτη
(1995) Ζώντες και τεθνεώτες, Εκδόσεις Καστανιώτη
(1995) Σωκράτης, ο νομοθέτης που αυτοκτονεί, Εκδόσεις Καστανιώτη
(1994) Γεια σου, Ασημάκη, Εκδόσεις Καστανιώτη
(1994) Μυστικά της συμπάθειας, Εκδόσεις Καστανιώτη
(1993) Η ομηρική μάχη, Εκδόσεις Καστανιώτη
(1990) Ντοστογιέφσκι, Εκδόσεις Καστανιώτη
(1990) Σιαμαία και ετεροθαλή, Εκδόσεις Καστανιώτη
(1988) Ο νομοθέτης που αυτοκτονεί, Εξάντας
(1983) Οντολογία του Μάρτιν Χάιντεγκερ, Νεφέλη (εξαντλημένο) [θερμές ευχαριστίες οφείλουμε στον Π. Θ. για την επισήμανση]
(1981) Οργή Θεού: μια πολιτική ανάγνωση της Βίβλου/ Κορνήλιος Καστοριάδης: ένας σοφιστής, Νεφέλη (εξαντλημένο) [θερμές ευχαριστίες οφείλουμε στον Μ.Κ. για την επισήμανση]

Συμμετοχή σε συλλογικά έργα

(2007) Αχιλλέας Χρηστίδης: Προσωπογραφίες, Εκδόσεις Καστανιώτη
(2003) Νίκος Παναγιωτόπουλος, Αιγόκερως
(2000) Χρήστος Βακαλόπουλος, Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης
(1998) Santé, Ύψιλον
(1991) Τρία πορτρέτα, Εκδόσεις Καστανιώτη

Μεταφράσεις

(2010) Cioran, Emile Michel, 1911-1995, Στοχασμοί, Εξάντας
(2009) Derrida, Jacques, 1930-2004, Τρέλα και φιλοσοφία, Ολκός
(2008) Lyotard, Jean - Francois, Η μεταμοντέρνα κατάσταση, Γνώση
(2008) Foucault, Michel, 1926-1984, Οι λέξεις και τα πράγματα, Γνώση
(2008) Pascal, Blaise, Σκέψεις, Εκδόσεις Καστανιώτη [μετάφραση, επιμέλεια σειράς]
(2008) Συλλογικό έργο, Συζητήσεις με φιλοσόφους, Μελάνι
(2007) Kierkegaard, Sören, 1813-1855, Ασθένεια προς θάνατον, Εκδόσεις Καστανιώτη [μετάφραση, επιμέλεια σειράς]
(2007) Lévinas, Emmanuel, Ηθική και άπειρο, Ίνδικτος
(2007) Sartre, Jean - Paul, 1905-1980, Το Είναι και το Μηδέν, Εκδόσεις Παπαζήση
(2006) Συλλογικό έργο, Η φιλοσοφία, Γνώση
(2006) Συλλογικό έργο, Η φιλοσοφία, Γνώση
(2006) Montesquieu, Charles-Louis de Secondat, Baron de- , 1689-1755, Το πνεύμα των νόμων, Γνώση
(2005) Starobinski, Jean, 1920-, Ζαν - Ζακ Ρουσώ. Η διαφάνεια και το εμπόδιο, Ελληνικά Γράμματα
(2005) Bergson, Henri, 1859-1941, Η δημιουργική εξέλιξη, Πόλις
(2005) Cioran, Emile Michel, 1911-1995, Ο Σιοράν μιλάει για τον Σιοράν, Printa
(2004) Derrida, Jacques, 1930-2004, Μαρξ και υιοί, Εκκρεμές
(2004) Canto - Sperber, Monique, Σοσιαλισμός και Φιλελευθερισμός, Πόλις
(2003) Derrida, Jacques, 1930-2004, Η γραφή και η διαφορά, Εκδόσεις Καστανιώτη [μετάφραση, επιμέλεια σειράς]
(2003) Scheler, Max, 1874-1928, Θάνατος και μετά θάνατον ζωή, Εκδόσεις Καστανιώτη [μετάφραση, επιμέλεια σειράς]
(2003) Jünger, Ernst, Ναρκωτικά και μέθη, Ίνδικτος
(2003) Glucksmann, André, Ο Ντοστογιέβσκη στο Μανχάταν, Εκδόσεις Γκοβόστη
(2003) Scheler, Max, 1874-1928, Φύση και μορφές της συμπάθειας, Εκδόσεις Καστανιώτη [μετάφραση, επιμέλεια σειράς]
(2002) Jullien, François, 1951-, Από την Ελλάδα στην Κίνα, Εξάντας
(2002) Scheler, Max, 1874-1928, Ο μνησίκακος άνθρωπος, Ίνδικτος
(2001) Besnier, Jean - Michel, Ιστορία της νεωτερικής και σύγχρονης φιλοσοφίας, Εκδόσεις Καστανιώτη [μετάφραση, επιμέλεια σειράς]
(2001) Bataille, Georges, 1897-1962, Ο ερωτισμός, Ίνδικτος
(2000) Comte, Auguste, Έκκληση στους συντηρητικούς, Εκδόσεις Καστανιώτη [μετάφραση, επιμέλεια σειράς]
(2000) Pascal, Blaise, Σκέψεις, Εκδόσεις Καστανιώτη [μετάφραση, επιμέλεια σειράς]
(1999) Kierkegaard, Sören, 1813-1855, Ασθένεια προς θάνατον, Εκδόσεις Καστανιώτη [μετάφραση, επιμέλεια σειράς]
(1999) Arnauld, Antoine, Γενική και λελογισμένη γραμματική του Πόρ-Ρουαγιάλ, Εκδόσεις Καστανιώτη [μετάφραση, επιμέλεια σειράς]
(1998) Rousseau, Jean - Jacques, 1712-1778, Δοκίμιο περί καταγωγής των γλωσσών, Εκδόσεις Καστανιώτη [μετάφραση, επιμέλεια σειράς]
(1998) Ricoeur, Paul, 1913-2005, Η ζωντανή μεταφορά, Κριτική
(1998) Deleuze, Gilles, 1925-1995, Κάφκα, Εκδόσεις Καστανιώτη [μετάφραση, επιμέλεια σειράς]
(1998) Bergson, Henri, 1859-1941, Τα άμεσα δεδομένα της συνείδησης, Εκδόσεις Καστανιώτη [μετάφραση, επιμέλεια σειράς]
(1998) Kierkegaard, Sören, 1813-1855, Φιλοσοφικά ψιχία ή κνήσματα και περιτμήματα, Εκδόσεις Καστανιώτη [μετάφραση, επιμέλεια σειράς]
(1997) Bachelard, Gaston, 1884-1962, Η εποπτεία της στιγμής, Εκδόσεις Καστανιώτη [μετάφραση, επιμέλεια σειράς]
(1997) Senellart, Michel, Η τέχνη του κυβερνάν, Εκδόσεις Καστανιώτη
(1997) Derrida, Jacques, 1930-2004, Η φωνή και το φαινόμενο, Ολκός
(1997) Κουλμάσης, Πέτρος, Οι πολίτες του κόσμου, Εκδόσεις Καστανιώτη
(1996) Lévinas, Emmanuel, Από την ύπαρξη στο υπάρχον, Ίνδικτος
(1996) Derrida, Jacques, 1930-2004, Η έννοια του αρχείου, Εκκρεμές
(1995) Derrida, Jacques, 1930-2004, Φαντάσματα του Μαρξ, Εκκρεμές
(1994) Montesquieu, Charles-Louis de Secondat, Baron de- , 1689-1755, Το πνεύμα των νόμων, Γνώση
(1994) Montesquieu, Charles-Louis de Secondat, Baron de- , 1689-1755, Το πνεύμα των νόμων, Γνώση
(1993) Girard, René, 1923-, Σαίξπηρ, Εξάντας
(1991) Girard, René, 1923-, Το εξιλαστήριο θύμα, Εξάντας
(1990) Η φιλοσοφία, Γνώση
(1990) Η φιλοσοφία, Γνώση
(1990) Η φιλοσοφία, Γνώση
(1990) Derrida, Jacques, 1930-2004, Περί γραμματολογίας, Γνώση
(1989) Η φιλοσοφία, Γνώση
(1989) Lévinas, Emmanuel, Ολότητα και άπειρο, Εξάντας
(1987) Régnier, Marcel, Encyclopédie de la Pléiade. Ιστορία της φιλοσοφίας, Μορφωτικό Ίδρυμα Εθνικής Τραπέζης
(1987) Cioran, Emile Michel, 1911-1995, Εγκόλπιο ανασκολοπισμού, Εξάντας
(1987) Foucault, Michel, 1926-1984, Η αρχαιολογία της γνώσης, Εξάντας
(1986) Goldmann, Lucien, 1913-1970, Διαλεκτικές έρευνες, Γνώση
(1980) Bataille, Georges, 1897-1962, Ηλιακός πρωκτός, Νεφέλη
(1978) Vincent, Jean - Marie, Η σχολή της Φρανκφούρτης και η κριτική θεωρία, Επίκουρος
Sartre, Jean - Paul, 1905-1980, Το Είναι και το Μηδέν, Εκδόσεις Παπαζήση


Δευτέρα 17 Μαρτίου 2014

ΣΧΟΛΙΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΑΘΕΩΝ ΣΤΟΝ ΥΠ. ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Βλέποντας αυτό: http://union.atheia.gr/?p=3555
αναρωτιέμαι:

1.Αν απολυθούν οι περίπου 3500 χιλιάδες ΠΕ01 θα λυθούν αυτομάτως όλα τα προβλήματα; Μήπως θα βγούμε κι απ' την κρίση;

2. Από που προκύπτει ότι το Νέο Πρόγραμμα Σπουδών είναι "ομολογιακό";

3. Γιατί είναι κακό το να καλλιεργεί το μάθημα των Θρησκευτικών την "ανάπτυξη του ηθικού αισθήματος και της κοινωνικής αλληλεγγύης"; Μήπως προτιμούν ορισμένοι την καλλιέργεια "οποιασδήποτε συνείδησης";

4. Γιατί το κοινοτικό πνεύμα και η αίσθηση της ομάδος διαχωρίζει; Είναι κακό να γίνεται αναφορά στην κοινωνικότητα; Προτιμούν να γίνεται αναφορά στον ατομικισμό, τον ναρκισσισμό, τον ωχαδερφισμό;

5.Από που προκύπτει ότι η μισαλλοδοξία προέρχεται μόνο από τη θρησκεία; 

6. Ο προτεινόμενος εξοβελισμός της θρησκείας στην ιδιωτική σφαίρα δεν θα οδηγήσει σε φαινόμενα ταλιμπανισμού και φανατισμού;



φωτογραφήματα 39: Το φαρμακείο του Ν.Γ.Πεντζίκη στη Θεσσαλονίκη

φωτό: ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ



Σάββατο 8 Μαρτίου 2014

Γ. Κοντογιώργης, Η σημασία του έθνους στον 21ο αιώνα

http://contogeorgis.blogspot.gr/2014/03/21-222014.html
&
http://www.youtube.com/watch?v=_0bGsuJuMjo&feature=em-uploademail
Ομιλία του Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργου Κοντογιώργη με θέμα «Η σημασία του έθνους στον 21ο αιώνα», που έγινε στις 2 Φεβρουαρίου 2014 στο Εμπορικό Επιμελητήριο Κορίνθου.


Το Τμήμα Θεολογίας του Α.Π.Θ. για την απόφαση περί συγκλήσεως Αγίας και Μεγάλης Συνόδου των Ορθοδόξων Εκκλησιών το 2016

Το Τμήμα Θεολογίας του Α.Π.Θ. εκφράζει ομοθύμως θερμές συγχαρητήριες ευχές προς τον Παναγιώτατο Οικουμενικό Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίο, Πρόεδρο της Συνάξεως των Προκαθημένων των Ορθοδόξων Εκκλησιών, για την ιστορική απόφαση να συγκληθεί το έτος 2016 η αναμενόμενη επί σειρά ετών από τη θεολογική κοινότητα και προ πάντων από το εκκλησιαστικό πλήρωμα Αγία και Μεγάλη Σύνοδος των Ορθοδόξων Εκκλησιών. Τα ήδη χρονίζοντα σοβαρά προβλήματα, στα οποία προστίθενται διαρκώς καινούρια, επαυξάνουν την ευθύνη όλων μας για την αγαθή έκβαση των εργασιών της ιστορικής Συνόδου.



διαΚρητικά 39: Βασίλης Σκουλάς



Σάββατο 1 Μαρτίου 2014

Ανθολόγιον 159: π. Β. Θερμός

[...] Το ανθρώπινο πρόσωπο κατεξοχήν δικαιώνεται στην αγάπη. Λέμε ότι δικαιώνεται στη σχέση αρχικά, αλλά είναι το ίδιο πράγμα. Σχέση αγάπης. Η αγάπη εγκαθιστά σχέση. Ύψιστη μορφή αγάπης είναι η συγχώρηση. Η ανώτερη μορφή αγάπης. Αυτό που κάνει τη συγχώρηση μοναδική είναι ότι δεν υπεισέρχονται άλλα κίνητρα, τα οποία υπεισέρχονται για την αγάπη. [...] 

π. Βασίλειος Θερμός, Που να βρω την ψυχή μου: Το ανθρώπινο πρόσωπο στον σύγχρονο κόσμο, εκδ. Αρμός, β' έκδοση, Αθήνα 2008, σελ.  181-182.


ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΕΙΣ

1. Οι ενυπόγραφες αναρτήσεις (άρθρα, ομιλίες, κριτικές βιβλίων, επιφυλλίδες, δοκίμια, μελετήματα κλπ) που φιλοξενούνται ή αναδημοσιεύονται στο ιστολόγιο «ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ» εκφράζουν κατά κύριο λόγο τους συγγραφείς τους και όχι απαραίτητα το ιστολόγιο «ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ».

2. Τα σχόλια των αναγνωστών του ιστολογίου «ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ» εκφράζουν τους ίδιους προσωπικά και όχι το ιστολόγιο «ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ». Σχόλια άσχετα με το περιεχόμενο των αναρτήσεων δεν θα δημοσιεύονται.

3. Υπάρχουν στο ιστολόγιο μας πολλές προτάσεις (σύνδεσμοι, links) προς άλλους δικτυακούς τόπους. Το ιστολόγιο μας δε φέρει καμία ευθύνη για το περιεχόμενο των αναρτήσεων ή των σχολίων που γίνονται εκεί.

Αρχείο

Φίλοι κι αδελφοί

Παναγία Οδηγήτρια του Balamand (Λίβανος)

Παναγία Οδηγήτρια του Balamand (Λίβανος)

ΣΥΝ-ΙΣΤΟΛΟΓΕΙΝ

ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
Ένα ιστολόγιο αφιερωμένο στους 57 αη-Γιώργηδες της Ορθόδοξης Εκκλησίας

ΑΓΙΟΣ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΑΧΑΡΝΩΝ

Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, Ψυχὴ καὶ Χριστὸς σᾶς χρειάζεται...

Τοῦτο σᾶς λέγω πάλιν καὶ σᾶς παραγγέλλω: κἂν ὁ οὐρανὸς νὰ κατέβη κάτω κἂν ἡ γῆ νὰ ἀνέβη ἀπάνω κἂν ὅλος ὁ κόσμος νὰ χαλάση καθὼς μέλλει νὰ χαλάση σήμερον αὔριον, νὰ μὴ σᾶς μέλη τί ἔχει νὰ κάμη ὁ Θεός. Τὸ κορμὶ ἂς σᾶς τὸ καύσουν, ἂς σᾶς τὸ τηγανίσουν, τὰ πράγματά σας ἂς σᾶς τὰ πάρουν, μὴ σᾶς μέλη, δῶστε τα, δὲν εἶναι ἐδικά σας. Ψυχὴ καὶ Χριστὸς σᾶς χρειάζεται. Ἐτοῦτα τὰ δύο ὅλος κόσμος νὰ πέση, δὲν ἠμπορεῖ νὰ σᾶς τὰ πάρη, ἔξω ἂν τύχη καὶ τὰ δώσετε μὲ τὸ θέλημά σας. Αὐτὰ τὰ δύο νὰ τὰ φυλάγετε νὰ μὴν τύχη καὶ τὰ χάσετε.

Ἅγιος Κοσμᾶς Αἰτωλός, Διδαχὴ Γ' (ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἰωάννη Β. Μενούνου, Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ Διδαχὲς καὶ Βιογραφία, ἐκδόσεις Ἀκρίτας, ζ' ἔκδοση, Ἀθήνα 2004, σελ.154)

Επισκέπτες από 17/9/2009

Free counters!

ΠΕΡΙ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

Περί θεολογίας

Περί θεολόγων και Θρησκευτικών

ΘΕΣΕΙΣ, ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ

ΘΕΣΕΙΣ, ΑΝΤΙΘΕΣΕΙΣ ΚΑΙ ΣΥΝΘΕΣΕΙΣ
ΣΚΕΨΕΙΣ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΟ ΝΕΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ Θ. Ι. ΡΗΓΙΝΙΩΤΗ «ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟ ΑΘΕΟ»

Κ. ΤΣΑΤΣΟΣ, ΠΕΡΙ "ΕΙΔΙΚΩΝ"

Τοῦτο εἶναι τὸ δρᾶμα τῆς ἐποχῆς μας: ὅτι ἡ πρόοδος της δὲν βρίσκεται στὰ χέρια τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ τῶν εἰδικῶν, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι πνευματικοὶ ἄνθρωποι.

Κωνσταντίνος Τσάτσος, Ἀφορισμοὶ καὶ διαλογισμοί, τέταρτη σειρά, εκδ. Βιβλ. τῆς Ἑστίας, Ἀθήνα 1972, σελ. 92.

台灣基督東正教會 The Orthodox Church in Taiwan

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΕΣ ΜΝΗΜΕΣ

ΑΓΙΟΡΕΙΤΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

Μετεωρίτικη Βιβλιοθήκη

ΘΕΟΛΟΓΟΙ ΚΡΗΤΗΣ

ΕΛΛΟΠΟΣ

Αξίζει να διαβάσετε

9 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ: ΔΙΕΘΝΗΣ ΗΜΕΡΑ ΚΑΤΑ ΤΟΥ ΦΑΣΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΙΣΜΟΥ

ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ