ΠΕΡΙ Γ' ΑΝΑΘΕΣΗΣ (ΣΧΟΛΙΟ ΣΤΗΝ ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ)

 

Το ζήτημα του εκπαιδευτικού του Λαυρίου, που δεν ήταν θεολόγος αλλά φιλόλογος και  δίδασκε Θρησκευτικά με γ' ανάθεση αποδεικνύει περίτρανα ότι η απαράδεκτη αυτή πρακτική πρέπει παραχρήμα να καταργηθεί.

Χαίρομαι ιδιαιτέρως που ο κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής του Ε.Κ.Π.Α. ανέδειξε πόσο αντιδεοντολογικό και προσβλητικό για τους θεολόγους είναι το ζήτημα της γ' ανάθεσης.

Είναι τουλάχιστον αδιανόητο να δίδεται το μάθημα γ' ανάθεση στην Αττική λες και μιλάμε για δυσπρόσιτη περιοχή που δεν μπορεί να καλυφθεί από θεολόγο.

Είναι επιτακτική πλέον ανάγκη το μάθημα των Θρησκευτικών να διδάσκεται μόνο από τους καθ' ύλην αρμοδίους, ήτοι τους Θεολόγους!

3/11/2024

Γ.Μ.Βαρδαβάς

ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΤΩΝ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΙΝΑΙ ΓΕΦΥΡΑ, ΟΧΙ ΤΕΙΧΟΣ

ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΣΜΗΤΟΡΑ ΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ Ε.Κ.Π.Α. ΓΙΑ ΤΟ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ ΣΤΟ ΛΑΥΡΙΟ

πηγή: ΚΟΣΜΗΤΕΙΑ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΕΚΠΑ

Σε μια εποχή όπου η ανάγκη για διάλογο και αλληλοκατανόηση είναι πιο επιτακτική από ποτέ, το πρόσφατο περιστατικό στο Λαύριο συνιστά μια κρίσιμη αφορμή επαναξιολόγησης των θεσμικών μας αδυναμιών στην εκπαιδευτική κοινότητα. Η διανομή φυλλαδίου με μισαλλόδοξο περιεχόμενο σε μαθητές δεν αντανακλά απλώς μια μεμονωμένη ατυχή επιλογή – αποκαλύπτει ένα συστημικό κενό που χρήζει άμεσης αντιμετώπισης.

Η αλήθεια είναι αποκαλυπτική: ο εκπαιδευτικός που ενεπλάκη στο περιστατικό δεν είναι θεολόγος. Είναι φιλόλογος που κλήθηκε να καλύψει διδακτικό κενό, διδάσκοντας Θρησκευτικά ως τρίτη ανάθεση. Το γεγονός αυτό δεν δικαιολογεί τις επιλογές του, αλλά αναδεικνύει μια ανησυχητική πραγματικότητα: τα σχολεία μας στερούνται εξειδικευμένων θεολόγων εκπαιδευτικών, την ώρα που το μάθημα των Θρησκευτικών καλείται να διαδραματίσει έναν κρίσιμο ρόλο στη διαμόρφωση συνειδήσεων.

Το σύγχρονο μάθημα των Θρησκευτικών, όπως το οραματιζόμαστε και το υπηρετούμε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών, είναι ένα μάθημα-πρόκληση για τον 21ο αιώνα. Δεν είναι χώρος κατήχησης ή στείρας αποστήθισης δογμάτων. Είναι ένα ζωντανό εργαστήρι σκέψης και διαλόγου, όπου:

• Οι μαθητές ανακαλύπτουν τον πλούτο των θρησκευτικών παραδόσεων του κόσμου

• Η διαφορετικότητα γίνεται αφορμή για γόνιμο προβληματισμό και όχι για διχασμό

• Τα μεγάλα ηθικά ερωτήματα της εποχής μας συζητιούνται με σεβασμό και διάκριση

• Η πνευματική κληρονομιά του τόπου μας συναντά δημιουργικά τις σύγχρονες προκλήσεις

Οι απόφοιτοι της Θεολογικής Σχολής εκπαιδεύονται να είναι γεφυροποιοί. Καταρτίζονται επιστημονικά για να μετατρέπουν την τάξη σε χώρο όπου η θρησκευτική γνώση γίνεται εργαλείο κατανόησης του εαυτού και του άλλου. Μαθαίνουν να διδάσκουν ένα μάθημα που εμπνέει, προβληματίζει και ενώνει – δεν διχάζει.

Το περιστατικό στο Λαύριο μας υπενθυμίζει ότι η διδασκαλία των Θρησκευτικών δεν είναι απλώς μια διεκπεραιωτική διαδικασία που μπορεί να καλυφθεί ευκαιριακά. Είναι μια λεπτή παιδαγωγική τέχνη που απαιτεί ειδική κατάρτιση, ευαισθησία και όραμα. Καλούμε την Πολιτεία να αντιμετωπίσει το ζήτημα της στελέχωσης των σχολείων με θεολόγους ως προτεραιότητα. Δεν πρόκειται απλώς για την κάλυψη διδακτικών κενών – πρόκειται για την προάσπιση του δικαιώματος των μαθητών μας να λαμβάνουν μια θρησκευτική εκπαίδευση που τους εξοπλίζει για τις προκλήσεις του σύγχρονου κόσμου.

Σε μια εποχή που η θρησκευτική άγνοια τροφοδοτεί τον φανατισμό και η προκατάληψη γεννά φόβο, το μάθημα των Θρησκευτικών οφείλει να είναι φάρος γνώσης, κατανόησης και αποδοχής. Αυτό το όραμα υπηρετούμε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών. Αυτή την αποστολή καλούμαστε να υπερασπιστούμε σήμερα, περισσότερο από ποτέ.

Εμμανουήλ Καραγεωργούδης

Κοσμήτωρ Θεολογικής Σχολής

Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών

Ανθολόγιον 329: Νίκος Ματσούκας

 

[...] Επιστήμη και τεχνολογία είναι πολιτισμός μόνο όταν υπηρετούν τον άνθρωπο. Αλλιώτικα πρόκειται για βαρβαρότητα. [...]

Νίκου Α. Ματσούκα, Νεοελληνικός πολιτισμός και διανόηση, εκδόσεις Π. Πουρναρά, Θεσσαλονίκη 2006, σελ. 83.

Ανθολόγιον 328: Νίκος Ματσούκας

 

[...] Εξάλλου εντυπωσιάζει το γεγονός ότι από την πλευρά των διανοουμένων παρατηρείται αδιαφορία ή καχυποψία ή κυρίως ασυγχώρητη α ν ε π ά ρ κ ε ι α σε ό, τι αφορά την επιστημονική γνώση εκκλησιαστικών και θεολογικών πραγμάτων. Δεν είναι νοητό, βέβαια, να απαιτεί κανείς να' ναι οι διανοούμενοι υποχρεωμένοι να ασχολούνται σοβαρώς με αυτά τα πράγματα. Ωστόσο εξάπαντος δικαιούται μια τέτοια απαίτηση, όταν οι Α ή Β διανοούμενοι αποφαίνονται με αξιώσεις για εκκλησιαστικά και θεολογικά θέματα. Λόγου χάρη, συνέχεται κανείς από ευφορία ή θ υ μ η δ ί α, καθώς ακούει ή διαβάζει μερικούς να απορρίπτουν το περιεχόμενο της χριστιανικής διδασκαλίας επικαλούμενοι ως γεγονός ότι στο Ευαγγέλιο υπάρχει η ρήση "πίστευε και μη ερεύνα". Αλλά μήτε στην Αγία Γραφή μήτε σ' όλα τα ιερά κείμενα, κατά την υπεύθυνη έρευνα, υφίσταται μια τέτοια ρήση. [...] Και από άλλα αστραφτερά μαργαριτάρια επιλέγω τούτω μόνο∙ η γνωστή σύνοδος της Εφέσου το 449, που έμεινε στην ιστορία ως ληστρική- όπως την αποκάλεσε ο πάπας Λέων ο Α' : latrocinium Ephesinum - αποδόθηκε από μεταφραστή στην ελληνική γλώσσα ως "Η αρπαγή της Εφέσου". [...] Εξάλλου διάβασα κάπου ότι εν έτει σωτηρίω 1870 κατέρρευσε (sic) το αλάθητο του πάπα, ενώ τότε θεσπίστηκε ως δόγμα της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας από την πρώτη σύνοδο του Βατικανού. [...]

Νίκου Α. Ματσούκα, Νεοελληνικός πολιτισμός και διανόηση, εκδόσεις Π. Πουρναρά, Θεσσαλονίκη 2006, σελ. 36-37.

Ανθολόγιον 327: Νίκος Ματσούκας

[...] τίποτα στὸν κόσμο δὲν εἶναι ἀπολύτως ἐξαχρειωμένο, καὶ τίποτε ἀπολύτως ἐξιδανικευμένο. [...]

Νίκου Α. Ματσούκα, Νεοελληνικός πολιτισμός και διανόηση, εκδόσεις Π. Πουρναρά, Θεσσαλονίκη 2006, σελ. 14.