Κλεῖσε μέσα στὴν ψυχή σου τὴν Ἑλλάδα

 

Ἔργο: Χρῆστος Μποκόρος, Ἐθνικὴ μνήμη ΙΙ (2011)
https://www.bokoros.gr/index.php?t=recent_work_detail&id=29

Κλεῖσε μέσα στὴν ψυχή σου τὴν Ἑλλάδα -o altra cosa- [ἤ κάτι ἄλλο] καὶ θὰ αἰσθανθεῖς μέσα σου νὰ λαχταρίζει κάθε εἶδος μεγαλείου.

Διονύσιος Σολωμός

«Βαρετοί» ήρωες – Συναρπαστικοί υπερήρωες!

Γράφει ο Θ. Ι. Ρηγινιώτης 

Πρόσφατα ένας φίλος μου δάνεισε το εικονογραφημένο μυθιστόρημα Civil War II, ένα δίτομο κόμικ που εκδόθηκε από τη Marvel Comics, τη δημοφιλέστερη αμερικάνικη εκδοτική εταιρία δημιουργίας κόμικς με περιπέτειες υπερηρώων, όπως ο Σπάιντερμαν, ο Κάπτεν Αμέρικα, ο Γούλβεριν, οι Εκδικητές κ.λ.π. (η άλλη δημοφιλέστερη εκδοτική εταιρία κόμικς με περιπέτειες υπερηρώων – προγενέστερη της Marvel – είναι η DC, στην Αμερική πάντα, με ήρωες όπως ο Σούπερμαν, ο Μπάτμαν κ.π.ά.). Διαβάζοντάς το, διαπίστωσα ότι στις περιπέτειες αυτές δεν παρουσιάζονται πλέον μεμονωμένοι υπερήρωες ή ομάδες, αλλά ολόκληρες κοινότητες και έθνη υπερηρώων, με τις εσωτερικές υποθέσεις και την ιστορία τους – ηρώων εφοδιασμένων με υπερδυνάμεις ή υπερεξελιγμένη τεχνολογία, που αντιμετωπίζουν αντίστοιχους σκοτεινούς, ή και δαιμονικούς αντιπάλους.

Βεβαίως είναι γνωστό ότι εδώ και δεκαετίες οι ιστορίες αυτής της εντυπωσιακής σύγχρονης μυθολογίας διαδραματίζονται σε «πολυσύμπαντα» (κόσμους παράλληλων συμπάντων, που υποτίθεται ότι συγκοινωνούν μεταξύ τους με «πύλες») και περιλαμβάνουν και «κοσμικές οντότητες» – δηλαδή, ουσιαστικά, «θεούς» – που εποπτεύουν και μπορούν να επηρεάσουν ολόκληρο το σύμπαν. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα παράγονται σωρηδόν κινηματογραφικές υπερπαραγωγές, αλλά και πολλές τηλεοπτικές σειρές με περιπέτειες των ίδιων ηρώων, οι οποίες εξελίσσονται σε ολοένα και περισσότερο βίαιες και σκοτεινές, καθώς και «μυστικιστικές», αναμιγνύοντας μάγους και δαίμονες.

Οι μορφές αυτών των υπερηρώων βρίσκονται πλέον και σε αντικείμενα καθημερινής χρήσης, όπως κούπες, μπλούζες, παζλ και ένα σωρό άλλα, και φυσικά σε παιχνίδια υπολογιστών κ.τ.λ.

Έχοντας λοιπόν οι νέοι της εποχής μας (από την παιδική ακόμη ηλικία τους) εθιστεί σε μια τέτοια ψυχαγωγία, που συναρπάζει τη φαντασία και την οδηγεί σε εντυπωσιακές αποδράσεις από την πεζή και συχνά δυσάρεστη πραγματικότητα, είναι επόμενο ότι αισθάνονται πλήξη όταν κάποιος φέρνει μπροστά τους ακόμη και τους ήρωες ή υπερήρωες της αρχαίας ελληνικής μυθολογίας, όπως ο Ιάσων, ο Ηρακλής, ο Θησέας, ο Αχιλλέας, ο Έκτορας ή ο Οδυσσέας, παρότι πολλοί από αυτούς (όπως ο Ηρακλής και οι Αμαζόνες) έχουν χρησιμοποιηθεί ως υπερήρωες στα αμερικάνικα κόμικς ή έχουν προσφέρει έμπνευση για σχετικές ιστορίες, όπως στα μυθιστορήματα – και κόμικς και ταινίες – του Ρικ Ρίορνταν με κεντρικό ήρωα έναν έφηβο «γιο του Ποσειδώνα» στη σύγχρονη Αμερική, τον Πέρσι Τζάκσον. Εξάλλου και ο Λεωνίδας, ο Θεμιστοκλής, αλλά και ο Οδυσσέας έχουν γίνει χαρακτήρες αμερικανικών κόμικς, με δημοφιλέστερο το «300», που έχει μεταφερθεί και στον κινηματογράφο.

Πολύ περισσότερο τα παιδιά και οι έφηβοι νιώθουν πλήξη όταν γίνονται αναφορές στους ιστορικούς ήρωες των νεώτερων χρόνων, όπως ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Μακρυγιάννης, η Μπουμπουλίνα, η Μαντώ Μαυρογένους, ο Ανδρούτσος, ο Μάρκος Μπότσαρης, ο Μιαούλης, ο Παπαφλέσσας, ο Αθανάσιος Διάκος και οι λοιποί ήρωες του 1821 ή οι αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης κατά των ναζί (από τους οποίους είναι βέβαιο ότι δε γνωρίζουν ούτε ένα όνομα). Οι παραπάνω, για τα παιδιά μας, είναι μόνον ονόματα που το σχολείο τα καταπιέζει να αποστηθίζουν κι εκείνα αντιστέκονται αρνούμενα και υπερασπίζονται με σθένος το δικαίωμά τους στην ιστορική άγνοια. Ο Δασκαλογιάννης, ο Καντανολέων, ο Σήφης Βλαστός (τραγικοί επαναστάτες κατά των Ενετών οι δύο τελευταίοι) και οι λοιποί αγωνιστές της ιστορίας μας, καθώς και οι πρωτεργάτες των κοινωνικών αγώνων, είναι ανύπαρκτοι στη σκέψη μας ακόμη και ως ονόματα…

Φυσικά, θα μπορούσε να πει κάποιος πολλά για τις αδυναμίες του λεγόμενου «εκπαιδευτικού συστήματος» και ημών των ίδιων των εκπαιδευτικών που εμποδίζουν τους μαθητές να κατανοήσουν την ομορφιά και την αξία της ιστορικής γνώσης και σχεδόν κάθε γνώσης. Έχει λεχθεί επίσης ότι οι άνθρωποι αγαπούν περισσότερο τις ιστορίες φαντασίας από τις αληθινές ιστορίες, επειδή η φαντασία είναι κομμάτι μας, συνεπώς μια φανταστική ιστορία προέρχεται από μέσα μας, γι’ αυτό την αισθανόμαστε περισσότερο δική μας από τη διήγηση μιας αληθινής ιστορίας. Αν όμως μαθαίναμε κάτι περισσότερο για τη ζωή και τη δράση, και συχνά για το θάνατο, αυτών των ηρώων, νομίζω ότι θα διαπιστώναμε πως δεν υστερούν σε τίποτε από τους φανταστικούς υπερήρωες.

Για του λόγου το αληθές, θα ήθελα να παραθέσω ένα απόσπασμα από το άρθρο του δασκάλου Δημήτρη Νατσιού «Να φτιάξουμε “Φροντιστήρια Ελληνισμού”», που δημοσιεύεται στο Διαδίκτυο, εδώ:

«Όταν έφτασε στην γυναίκα του Μάρκου Μπότσαρη, το πικρό μαντάτο για τον ηρωικό θάνατο του άνδρα της, έτυχε να χτενίζει τον γιο της, τον Δημήτριο, αγόρι έντεκα ετών. Άρχισε να μοιρολογεί. Ο μικρός Σουλιώτης δεν την άφηνε να κλαίει. Ο πατέρας, της έλεγε, σκοτώθηκε για την πατρίδα και η ψυχή του θα πάει στον παράδεισο. Μην κλαις! Να μην φορέσεις μαύρα και να με αφήσεις να πάω στον θείο μου (τον Νότη Μπότσαρη), να πολεμήσω μαζί του. Να μου δώσεις άρματα και άλογο, μπορώ να τα κρατώ. Θέλω να πάρω εκδίκηση για το αίμα του πατέρα μου…

…Τον Απρίλιο του 1804 στο Μοναστήρι του Σέλτσου, έγινε ο ξακουσμένος “χαλασμός των Μποτσαραίων”. Σκοτώθηκαν πολλοί, μεταξύ αυτών και η περίφημη κόρη του Νότη, Λένω (Ελένη) Μπότσαρη. Διαβάζω: “Ο Νότης κείτεται στο πεδίο της μάχης, διάτρητος από τις πληγές, πνιγμένος στο αίμα, κατάμαυρος από το μπαρούτι. Εφτά πληγές είχε και την σοβαρότερη στο δεξί μάτι. Την ώρα εκείνη η κόρη του η Λένω, λεβεντοκόριτσο 22 χρονών, λυγερή, ξανθή, ήρθε μετά τον ηρωικό θάνατο του θείου της Νίκηζα, με τον οποίο συμπολεμούσε, και βρήκε τον πατέρα της μισοπεθαμένο. Με το ματωμένο γιαταγάνι στο χέρι, έσκυψε και τον ρώτησε:

-Τι να κάνω πατέρα;

-Παιδί μου ήρθε η ώρα σου. Σκοτώσου! Της αποκρίθηκε ψιθυριστά”. Χίμηξε η Λένω με το γιαταγάνι, αναμέρισε τους εχθρούς και πνίγηκε στον Αχελώο, για να μην την μαγαρίσουν, κατά το “λαμπρό” τους συνήθειο, οι αντίχριστοι Μωχαμετάνοι».

Αναζητώντας αυτό το απόσπασμα, συνάντησα άλλα δύο, σε άρθρα του ίδιου, στον ίδιο ιστότοπο, που αξίζει να τα παραθέσω. Το πρώτο είναι από του άρθρο του με τίτλο «Αν είχαμε υπουργείο εθνικής, ελληνικής και όχι νεοταξικής παιδείας και λέει»:

«Ένα μεγαλειώδες γεγονός, για παράδειγμα, που θα μείνει ανεξίτηλο στα παιδιά και θα τροφοδοτεί την εθνική μας υπερηφάνεια, που τόσο έχουμε ανάγκη. Περιέχεται στα άπαντα του εθνικού μας ποιητή Αριστοτέλη Βαλαωρίτη (εκδ, “Μέρμηγκας”, σελ.155), του “φυλάκτορα του Γένους”, όπως τον ονομάζει ο Παλαμάς σ’ ένα ποίημά του. Είναι γράμμα που έστειλε στις 31 Μαρτίου του 1860 στον Ανδρέα Λασκαράτο. Το γεγονός το χαρακτηρίζει “ανέγδοτο”.

Το 1822 ο Οδυσσέας [Ανδρούτσος] πολιορκεί την Ακρόπολη των Αθηνών “όπου ευρίσκοντο κλεισμένοι οι Τούρκοι και την υπερασπίζοντο με μεγάλη καρτεροψυχία… και δεν ήτο σπάνιον κάπου να βλέπεις τα ενάντια μέρη να στέκονται με τα χέρια σταυρωμένα και άνεργα δια έλλειψιν από πολεμοφόδια. Κάτι παρόμοιο θα συνέβαινε βέβαια και την ημέρα όπου έτυχε το ακόλουθο συμβάν”:

“Εξύπνησαν κάποια παλληκάρια του Οδυσσέως, πρωί πρωί και από το πρώτο γλυκοχάραμα έμειναν εκστατικά, βλέποντας τους Τούρκους ανεβασμένους επάνω εις τον Παρθενώνα και εργαζόμενους με μεγάλη βία να χαλούν τα ωραία εκείνα μνημεία. Τόσο παράξενη και ακατανόητη τους εφάνη τέτοια ανωφελής βαρβαρότης, οπού έτρεξαν αμέσως να ειδοποιήσουν τον Οδυσσέα. Αφού ο στρατηγός εβεβαιώθηκε με τα μάτια του απόλυσε τρία τέσσερα από τα παλληκάρια του να πλησιάσουν εις την Ακρόπολη και να ερωτήσουν του Τούρκους διατί έδειχναν τέτοια αγριότητα με μάρμαρα, τα οποία δεν τους επροξενούσαν καμμία βλάβη. Επέταξαν με μιας οι γενναίοι και ύστερα από λίγη ώρα έφεραν εις το στρατηγό την απόκριση ότι οι Τούρκοι μην έχοντας άλλο μολύβι διά να χύσουν βόλια και ξανοίξαντες ότι μέσα εις εκείνα τα μάρμαρα ευρίσκεται τούτο το μέταλλο, χυμένο επίτηδες διά να δίδη δύναμη και σταθερότητα, είχαν αποφασίσει να προστρέξουνε εις εκείνο το χαλασμό διά να δυνηθούνε να εξακολουθήσουνε τον πόλεμο.

Τέτοια απόκρισι επροξένησε μεγάλη απελπισία εις τους Έλληνες και αφού εστοχάστηκαν τι να πράξουν διά να σώσουν από τον όλεθρο τα μνημεία του μεγαλείου των, όλοι με μια φωνή αποφάσισαν να μηνύσουν εις τους αποκλεισμένους να παύσουν την καταστροφή και ήσαν έτοιμοι να τους προμηθεύσουν όσο μολύβι τους εχρειάζετο για την υπεράσπισή τους. Ούτω και εγένετο. Έστρεξαν οι Τούρκοι, και οι Έλληνες εξαγόρασαν με το αίμα τους -δίδοντες εις τους εχθρούς βόλια διά να τους σκοτώσουν- τα πολύτιμα εκείνα μάρμαρα, τα οποία ήσαν προωρισμένα να ζήσουν διά να ίδουν πάλιν αναστημένο ολόγυρά τους εκείνο το έθνος, το οποίο από τόσους αιώνας εφαίνετο βυθισμένο εις λήθαργο. Αξιοθαύμαστο παράδειγμα αρετής, γενναιότητος και ζήλου προς την πατρίδα!”».

Το τρίτο είναι από το άρθρο του «Είμαστε τα παιδιά της Παναγίας», όπου συγκρίνει τις μάνες των Ελλήνων στρατιωτών του 1940 με τη Μπουμπουλίνα γράφοντας:

«Έλεγε η αθάνατη καπετάνισσα του Αιγαίου: “Έχασα τον σύζυγό μου. Ευλογητός ο Θεός! Ο μεγαλύτερος γιος μου σκοτώθηκε με το όπλο στο χέρι. Ευλογητός ο Θεός! Ο δεύτερος γιος μου, δεκατετραετής την ηλικία, μάχεται μαζί με τους Έλληνες και πιθανώς να βρει ένδοξο θάνατο. Ευλογητός ο Θεός! Υπό την σκιά του Σταυρού θα χυθεί επίσης το αίμα μου. Ευλογητός ο Θεός! Αλλά θα νικήσουμε ή θα παύσουμε να ζούμε. Θα έχουμε όμως την παρηγοριά ότι δεν αφήσαμε πίσω μας δούλους Έλληνες”.

Στην τότε εφημερίδα “Πρωϊα”, δημοσιεύτηκε μια επιστολή, μάνας χήρας από τα Μέγαρα, που μόλις είχε λάβει τον πολεμικό σταυρό ανδρείας του σκοτωμένου γιου της. Έγραφε η νέα Μπουμπουλίνα: “Ο Δημητρός μου, ο μοναχογιός μου, προστάτης των τριών κοριτσιών μου, έπεσε υπέρ Πίστεως και Πατρίδος. Χαλάλι της πατρίδος ο Δημητρός μου. Ας ήταν να πέθαινα κι εγώ πολεμώντας μαζί του. Ζήτω η Ελλάς”».

***

Η Επανάσταση του ’21 δεν ήταν κάποια «αγιασμένη επανάσταση», όπως τη χαρακτηρίζει – μυθοποιώντας την, νομίζω, κατά τις συνθήκες της εποχής του όμως – ο πολυσέβαστός μου συγγραφέας, ζωγράφος και αγιογράφος Φώτης Κόντογλου. Εκτός από ανείπωτη βία από πλευράς πολλών Ελλήνων επαναστατών, περιείχε άφθονες προδοσίες και αδελφομαχίες, ενώ η κατάληξή της, με ένα μικροσκοπικό βασίλειο σχεδιασμένο και εξαρτημένο από της δυτικοευρωπαϊκές δυνάμεις, πολύ απείχε από την ελευθερία που ονειρεύονταν όλους τους αιώνες της Τουρκοκρατίας οι υπόδουλοι ορθόδοξοι χριστιανοί. Περιείχε εξίσου και γενναιότητα, περιπτώσεις λαμπρού ήθους και έντονο, σε βαθμό ρομαντισμού, πόθο για ελευθερία. Από όλα αυτά, και τα θετικά και τα αρνητικά, έχουμε να διδαχτούμε πολλά.

Σίγουρα όλοι οι αγώνες του έθνους και του λαού μας έχουν να μας προσφέρουν πολλά πρότυπα προς μίμησιν. Όπως γράφει στη βάση του αγάλματος του Κολοκοτρώνη στην Αθήνα, πρότυπα που «διδάσκουν τους λαούς πώς οι δούλοι γίνονται ελεύθεροι». Γενικά η γνώση της ιστορίας αποτελεί μία από τις σημαντικότερες γνώσεις για κάθε γενιά, αφενός επειδή η ιστορία επαναλαμβάνεται, τηρουμένων των αναλογιών φυσικά, αφετέρου επειδή μας βοηθά στην κατανόηση της ανθρώπινης συμπεριφοράς και τρίτον επειδή το παρελθόν είναι εκείνο που έχει διαμορφώσει το παρόν – έτσι, η γνώση του παρελθόντος μπορεί να βοηθήσει και στην κατανόηση του παρόντος, αλλά και στη βελτίωση του μέλλοντος.

Η φετινή χρονιά 2021, με την επέτειο των 200 χρόνων από την έναρξη της Επανάστασης του 1821, μας προσφέρει μια ιδιαίτερη ευκαιρία, όπως και η επόμενη χρονιά, το 2022, με τη μαύρη επέτειο των 100 χρόνων από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Ας μην αφήσουμε τις ευκαιρίες αυτές να περάσουν αναξιοποίητες.

Ως υστερόγραφο θα υπενθυμίσω ότι η 25η Μαρτίου δεν είναι μόνο εθνική εορτή, αλλά και μεγάλη εκκλησιαστική εορτή της Ορθοδοξίας, η εορτή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου. Γι’ αυτό μάλιστα οι πρωτεργάτες της Επανάστασης είχαν αποφασίσει να ξεκινήσει αυτή την ημέρα (αν και ξεκίνησε λίγο νωρίτερα) και το ελληνικό κράτος, αργότερα, τοποθέτησε σε αυτήν τον εορτασμό της Επανάστασης, επειδή στη συνείδηση των πατέρων και των προγόνων μας πίστη και πατρίδα περίπου ταυτίζονταν, η δε Ορθοδοξία περιέχει πολλαπλά μηνύματα για την ελευθερία του ανθρώπου.

Καλή Μεγάλη Σαρακοστή – Καλή Ανάσταση.

Πώς να ξεριζώσεις την Ελλάδα από τον Έλληνα;

 

Του Μανώλη Κοττάκη

πηγή: ΕΣΤΙΑ 13-14/3/2021 & Newsbreak.gr

Τα στοιχεία της πανελλαδικής έρευνας που πραγματοποίησε η εταιρία δημοσκοπήσεων Marc για το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών (ΚΕΦΙΜ) με θέμα πώς βλέπουν οι νεότεροι Έλληνες την Επανάσταση του 1821 ήσαν πράγματι εντυπωσιακά. Γιατί από τα ευρήματά της προκύπτει πως πέφτει στο κενό η πολυετής προσπάθεια μιας ομάδος αναθεωρητών της ελληνικής Ιστορίας να αλλάξουν τα γεγονότα. Να τα φέρουν στα γεωπολιτικά μέτρα τους. Να ισχυριστούν ότι όλα ήταν μύθος. Ότι οι ήρωες δεν ήταν και τόσο ήρωες. Το Κρυφό Σχολειό δεν ήταν και τόσο Κρυφό. Η Εκκλησία δεν ήταν και τόσο παρούσα. Η Επανάσταση δεν ήταν και τόσο εθνική.

Ο Καποδίστριας δεν ήταν και τόσο δημοκράτης. Η Ρωσία δεν βοήθησε και τόσο. Τα αποτελέσματα τους διέψευσαν όλους οικτρά. Ήταν ένα μεγάλο χαστούκι.

Θα παρακάμψω το γεγονός ότι οι αγαπητοί φίλοι του ΚΕΦΙΜ παρουσίασαν ως «νέα» μία έρευνα που πραγματοποιήθηκε τον Δεκέμβριο του 2019, όπως φαίνεται από μια πρόχειρη αναζήτηση στο διαδίκτυο. Γι’ αυτό στην ταυτότητά της διαβάζω ότι διεξήχθη αορίστως στις 10-17 Δεκεμβρίου. Ποιας χρονιάς, άγνωστο! Υποθέτω ότι θα ήταν δοκιμασία για κάποιους από τους επιτελείς του κέντρου να επιβεβαιώσουν τα προ διετίας ευρήματά τους ξανά κατά τη διάρκεια της επετείου-ορόσημο.

Τα ποσοστά που, ούτως ή άλλως, τους εξέπληξαν θα ανέβαιναν κι άλλο. Αυτό που μου προκάλεσε τεραστία εντύπωση όμως μελετώντας τις τοποθετήσεις τους κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου είναι ότι, με εξαίρεση την καθηγήτρια Μαρία Ευθυμίου και τον μετριοπαθή γενικό διευθυντή Αλέξανδρο Σκούρα, οι λοιποί διανοούμενοι, με επικεφαλής τον πασίγνωστο Αριστείδη Χατζή, έκαναν πως δεν κατάλαβαν τι διάβασαν!

Η άρνηση πραγματικότητας πρέπει να ερμηνευτεί και με άλλους όρους, ιατρικούς! Ενώ οι Έλληνες στην έρευνα -θεωρούν την επανάσταση «εθνική» σε ποσοστό 90% και κατά 54% κοινωνική (απορρίπτοντας την αριστερή ιστοριογραφία). Εξαίρουν τον ρόλο της Φιλικής Εταιρείας στο ξέσπασμά της σε ποσοστό 90%, αναγνωρίζοντας τον ρόλο του (ξεχασμένου) Υψηλάντη και τον ρόλο της (συκοφαντημένης) Εκκλησίας σε ποσοστό 72% - η μέτρηση είχε προβοκατόρικο ερώτημα έως και για τον ήρωα Πατριάρχη Γρηγόριο Ε΄. Δοξάζουν τον επίσης συκοφαντημένο (από τα ντοκιμαντέρ των γνωστών απάτριδων) Κολοκοτρώνη σε ποσοστό 92%, τον Καραϊσκάκη σε ποσοστό 63% και την Μπουμπουλίνα σε ποσοστό 34%. Απορρίπτουν τις εκσυγχρονιστικές-αριστερές θεωρίες αμφισβήτησης για το Κρυφό Σχολειό, το οποίο θεωρούν ότι υπήρξε σε ποσοστό 70% (δεν το θεωρούν μύθο όπως η Αριστερά). αναγνωρίζουν τον ρόλο της Ρωσίας στη θετική έκβαση της Επανάστασης σε ποσοστό 42,5%, της Γαλλίας 18,5% και της Αγγλίας μόλις σε 17,1% ενώ, λοιπόν, όλα αυτά, οι κύριοι καθηγητές είπαν στη συνέντευξη ότι «υπάρχει πέπλο σύγχυσης και αμάθειας στον ελληνικό λαό», ότι «αδικείται ο ρόλος της Δύσεως» (που όλοι ξέρουμε ότι κρύβεται πίσω από τη δολοφονία του Καποδίστρια) και ότι «ναι, επιτέλους, η Επανάσταση ήταν και φιλελεύθερη» (ο καημός τους καθώς οι Έλληνες αδιαφορούν για τις αγιογραφίες του Κοραή και του Μαυροκορδάτου). Φιλελεύθερη με τον ορισμό που δίνουν, βεβαίως, εκείνοι.

Γιατί προφανώς μία επανάσταση που έχει στόχο την ελευθερία είναι… εξ ορισμού φιλελεύθερη. Πρέπει να το πάρουν κάποτε απόφαση όλοι αυτοί οι αγαπητοί. Παρά τον διαρκή βομβαρδισμό των Ελλήνων από τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης, παρά τις αλλαγές στα σχολικά βιβλία και με έξωθεν υποδείξεις, παρά τις φιλότιμες προσπάθειες να μη φωτιστούν οι ήρωες αλλά οι ιδέες τάχα, παρά τις συκοφαντίες προς ηγετικά πρόσωπα της Επανάστασης με βασικό κριτήριο αξιολόγησης ότι δεν ήταν αγγλόφιλα, η κυρία ελίτ ηττήθηκε με τα τσαρούχια. Θα σας το πούμε όπως αισθανόμαστε!

Με ερώτηση απευθυνόμενη προς όλους σας, μα και προς τον καθένα ξεχωριστά: Πώς να ξεριζώσεις, μωρέ, την Ελλάδα από τον Έλληνα; Γίνεται; Δεν γίνεται. Αδύνατον. Τρέχουν χιλιάδες χρόνια μέσα στον Έλληνα για να έρχεται ένας φιλόδοξος Χατζής, μία συμπαθής κατά τα λοιπά ως μέλος του Κοινοβουλίου Ρεπούση, ένας Βερέμης που έχει το θράσος να χλευάζει και ανθρώπους που δεν γνωρίζει, και να νομίζουν ότι διά της κανοναρχήσεως και του σφυροκοπήματος από τα στασίδια του συστήματος θα του κάνουν λοβοτομή και θα του αλλάξουν εγκέφαλο! Να νομίζουν ότι θα τον κάνουν άλλο και θα τον πείσουν ότι έρχεται από αλλού. Ε, λοιπόν, δεν έρχεται. Ματαιότης. Γι’ αυτό, αγαπητοί, παραδώσατε τα όπλα όσο είναι καιρός.

Σε λίγες ημέρες που όλα τα μέσα μεταφοράς θα γεμίσουν με πορτρέτα των ηρώων του 1821 με απόφαση της Αγγελοπούλου θα το εμπεδώσετε. Τα έθνη δεν αναθεωρούν την Ιστορία τους επειδή κάποιοι μέσα ή έξω από την Ελλάδα το θέλουν. Η παραχάραξη και η διαστρέβλωση απορρίπτονται.

https://www.newsbreak.gr/apopseis/188141/pos-na-xerizoseis-tin-ellada-apo-ton-ellina/

Αρχιμανδρίτης Βασίλειος (Γοντικάκης), Ἡ Μεγάλη Ἰδέα ἑνὸς μικροῦ λαοῦ

 πηγή: ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΙΒΗΡΩΝ

Μὲ τὴν εὐκαιρία τῆς ἐπετείου τῶν διακοσίων χρόνων ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴ Ἐπανάστασι

Ἀρχιμανδρίτης Βασίλειος Ἰβηρίτης

Ὑπάρχουν δύο παραδόσεις στὴν ἀνθρώπινη ἱστορία: Οἱ πρῶτοι εἶναι «οἱ δοκοῦντες ἄρχειν τῶν ἐθνῶν» ποὺ θέλουν νὰ ἐπικρατήσουν καὶ νὰ ὑποτάξουν τοὺς ἄλλους. Καὶ αὐτοὶ ποὺ ζητοῦν νὰ γίνη τὸ θέλημα τοῦ Ἑνός.

Οἱ πρῶτοι σταδιοδρομοῦν πρόσκαιρα καὶ βασανίζουν τὸν κόσμο. Οἱ δεύτεροι ἀναδεικνύονται «κλέος ἀέναον θνητῶν». Ἀνατέλλει ἀπὸ μέσα τους μιὰ αἴγλη ποὺ δὲν δύει ἀλλὰ φωτίζει καὶ ὁδηγεῖ τοὺς ἀνθρώπους.

Οἱ Ἕλληνες εἶναι μικρὸς λαὸς μὲ μεγάλες ἀπαιτήσεις. Ὁ Δημόκριτος ζητᾶ νὰ βρῆ τὴ μία αἰτιολογία τῆς ζωῆς καὶ ὄχι τὴν τῶν Περσῶν βασιλείαν. «Ἔλεγε βούλεσθαι μᾶλλον μίαν εὑρεῖν αἰτιολογίαν ἢ τὴν τῶν Περσῶν οἱ βασιλείαν γενέσθαι». Οἱ ἀπαιτήσεις καὶ ἡ σταδιοδρομία τους ξεπερνοῦν τὴν ἱστορία.

Ὁ Ἡράκλειτος ζητᾶ τὸν τρόπο τῆς τοῦ παντὸς διοικήσεως. Τὰ θυσιάζει ὅλα γιὰ τὸ ἕνα καὶ τοῦ χαρίζεται ἡ γνῶσι τῶν πάντων. Κάνει διάγνωσι ὅτι ὑπάρχει νόμος ποὺ ἐπιβάλλει νὰ ὑπακούωμε στὴ θέλησι τοῦ ἑνός, ὄχι τοῦ ὁποιουδήποτε, ἀλλὰ τοῦ κοινοῦ καὶ θείου Λόγου, τοῦ Λόγου καὶ Θεοῦ ποὺ διοικεῖ τὰ πάντα διὰ πάντων.

Ὅταν ὑπακούωμε στὴ θέλησι τοῦ Θεοῦ Λόγου ἀληθεύομε. Ὅταν ἰδιάζωμε (θεωροῦμε τὸν ἑαυτόν μας τὴν αὐθεντία) ψευδόμεθα. Στὴ βάσι αὐτῆς τῆς ὑπακοῆς στηρίζονται οἱ ἄριστοι. Καὶ ὁ ἕνας εἶναι τρισμύριοι, οἱ δὲ ἀναρίθμητοι κανείς.

Ὁ Ἡράκλειτος εἶναι ἕνας ἄριστος, γεννημένος μὲ μιὰ ἄσβεστη δίψα καὶ ἀναζήτησι γιὰ τὸ ἕνα καὶ μακρινό. Ὁ ἴδιος δὲν τὸ γνωρίζει ἀλλὰ εἶναι βέβαιος ὅτι ὑπάρχει καὶ τὸν συγκλονίζει. Αὐτὸς ὁ συγκλονισμὸς τὸν κάνει μιὰ αἴσθησι ποὺ κρίνει καὶ ἀπορρίπτει ὅσα βλέπει καὶ ἀκούει νὰ γίνωνται ἀπὸ τοὺς συγχρόνους του.

Δὲν ἀντιπαραβάλλει τὴ δική του ἄποψι μὲ ἐκείνη τῶν ἄλλων. Νοιώθει τὴν ἀδυναμία τοῦ μεμονωμένου ἀνθρώπου. Ἀποφαίνεται «μὴ εἶναι λογικὸν τὸν ἄνθρωπον, μόνον δ’ ὑπάρχειν φρενῆρες τὸ περιέχον». Δὲν εἶναι ἀπὸ μόνος του λογικὸς ὁ ἄνθρωπος [«χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδέν» (Ἰω. 15, 5)]. Εἶναι ὅμως πλῆρες φρονήσεως αὐτὸ ποὺ τὸν περιβάλλει στὸ ὁποῖο τὰ πάντα κυβερνῶνται διὰ πάντων ἀπὸ τὸν Ἕνα.

Δὲν θέλει νὰ πρωτεύση στὴ φθορὰ καὶ νὰ διαπρέψη στὸ χρόνο ἀτομικά. Δὲν κλείνονται ἐκεῖ οἱ φιλοδοξίες καὶ οἱ δυνατότητες τοῦ ἀνθρώπου.

Δὲν τὸν καταλαβαίνουν οἱ συμπατριῶτες του. Τὸν χαρακτηρίζουν σκοτεινό, ὑπερόπτη καὶ ὀχλολοίδορο. Αὐτὰ δὲν τὸν ἀγγίζουν γιατὶ δὲν ἔχουν σχέσι μὲ τὴν πραγματικότητα. Φεύγει μόνος του στὸ βουνό. Συνεχίζει τὸν ἀγῶνα. Ἑρευνᾶ τὸν ἑαυτό του. Πλησιάζει καὶ γνωρίζει «εὖ μάλα» ὅλους τοὺς φιλοσόφους καὶ ποιητές, τοὺς παλαιοὺς καὶ τοὺς νέους. Βλέπει πῶς ἀντιδρᾶ τὸ φορτισμένο εἶναι του μὲ αὐτὸ τὸ πλησίασμα καὶ τὴ γνῶσι.

Ιερά Σύνοδος: "Θα αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο για την υγεία μας με σταθερή την πίστη μας"

πηγή: ORTHODOXIA.INFO

Τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά,

«Εὐαγγελίζου γῆ, χαράν μεγάλην» ψάλλουμε σήμερα οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί στούς Ναούς μας, γιά νά τιμήσουμε τόν Εὐαγγελισμό τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου. Καί ταυτοχρόνως, σέ κοινή ἑορτή, ὁ Ἑλληνισμός πανηγυρίζει τήν Ἐπέτειο τοῦ 1821. Τήν ἔναρξη τῆς Μεγάλης Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως. Τοῦ ἱεροῦ Ἀγώνα τῆς ἀπροσμέτρητης ἀποφασιστικότητας, τόλμης, θάρρους καί θυσίας γιά τήν ἐλευθερία.

Οἱ πρόγονοί μας, οἱ γενναῖοι Φιλικοί, οἱ πρωταγωνιστές τοῦ Ἀγώνα, οἱ μαχητές τῆς ἀπελευθερώσεως, εἶχαν ἀπό τήν προηγούμενη χρονιά, ἤδη ἀπό τό 1820, ὁρίσει τήν ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, ὡς ἡμέρα τοῦ ἀπελευθερωτικοῦ ξεσηκωμοῦ. Ἤθελαν ἔτσι νά ἐκφράσουν μέ τόν πιό δυνατό καί συμβολικό τρόπο τούς ἄρρηκτους δεσμούς μεταξύ τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Γένους. Οἱ Ἕλληνες πολέμησαν γιά τήν Πίστη καί τήν Πατρίδα.

Ἡ Ἑλληνική Ἐπανάσταση δέν μοιάζει μέ καμμία ἄλλη ἐπανάσταση τῆς ἐποχῆς. Ἀξιοποιεῖ μέν ἰδέες ἀπό ἄλλα ἐπαναστατικά κινήματα τῶν χρόνων ἐκείνων, ἀλλά δέν εἶναι ἀντίγραφο καμμιᾶς. Εἶναι ἐπανάσταση μέ ἐθνικό καί θρησκευτικό χαρακτήρα. Ἔχει ὡς κίνητρο τήν ἀπελευθέρωση τῶν Ἑλλήνων ἀπό τούς Ὀθωμανούς. Ἔχει ὡς πνευματικό στήριγμα τήν πίστη στήν θεία Πρόνοια καί τόν σεβασμό πρός τούς πολυάριθμους Νεομάρτυρες, πού βρῆκαν θάνατο ὁμολογώντας τήν πίστη τους στόν Χριστό.

«Μάχου ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος», ἔγραφε στήν Προκήρυξη τῆς 24ης Φεβρουαρίου τοῦ 1821 ὁ Ἀλέξανδρος Ὑψηλάντης. Τό φρόνημα καί ἡ πίστη τῶν Ἀγωνιστῶν τοῦ ‘21 ὑπάρχει μέσα στόν λόγο καί στίς πράξεις τους. Ὁ Θεόδωρος Κολοκοτρώνης ἔβαλε τόν Σταυρό στήν πρώτη σημαία πού πρόχειρα κατασκεύασε. Χαρακτηριστικά ὁ ἴδιος εἶπε, μετά τήν ἀπελευθέρωση, στούς μαθητές τοῦ πρώτου Γυμνασίου τῆς Ἀθήνας: «Ὅταν πήραμε τά ὅπλα, πρῶτα εἴπαμε ὑπέρ Πίστεως καί ὕστερα ὑπέρ Πατρίδος». Καί ὁ Σαμιώτης λόγιος Γεώργιος Κλεάνθης, κατέγραψε μέ στίχους τά ἰδανικά τῶν Ἀγωνιστῶν: «Γιά τοῦ Χριστοῦ τήν Πίστη τήν Ἁγία καί τῆς Πατρίδος τήν Ἐλευθερία». Στά Συντάγματα τῶν Ἐθνικῶν Συνελεύσεων τοῦ Ἀγώνα, ὑπάρχει στό Προοίμιο ἡ φράση ἡ ὁποία καί σήμερα διατηρεῖται στό Σύνταγμά μας: «Εἰς τό ὄνομα τῆς Ἁγίας καί Ὁμοουσίου καί Ἀδιαιρέτου Τριάδος!».

«Ἡ Ἑλληνική Ἐπανάσταση εἶναι ἡ πιό πνευματική ἐπανάσταση πού ἔγινε στόν κόσμο. Εἶναι ἁγιασμένη», ἐπισημαίνει ὁ Φώτης Κόντογλου. Καί συνεχίζει: «Στήν Πόλη κρεμάστηκε ὁ Πατριάρχης Γρηγόριος, ἀνοίγοντας πρῶτος τό μαρτυρολόγιο τῆς Ἐπανάστασης. Ὁ Ἀθανάσιος Διάκος πολέμησε σάν νέος Λεωνίδας καί σουβλίστηκε γιά τήν πίστη του. Ὁ Παλαιῶν Πατρῶν Γερμανός, ὁ Ἠσαΐας Σαλώνων, ὁ Ρωγῶν Ἰωσήφ, ὁ Παπαφλέσσας… καί ἄλλοι πολλοί πολεμήσανε γιά τήν ἁγιασμένη πατρίδα τους. Στήν Τριπολιτσά κλειστήκανε στή φυλακή κατά τήν Ἐπανάσταση οἱ δεσποτάδες τοῦ Μοριά καί οἱ περισσότεροι πεθάνανε μέ ἀβάσταχτα μαρτύρια. Τό ἴδιο καί στήν Πόλη, φυλακωθήκανε καί κρεμαστήκανε πολλοί δεσποτάδες».

Οἱ πρωτεργάτες τοῦ 1821, ἦσαν Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί. Εἶχαν συνείδηση τῆς διαχρονικῆς συνέχειας τοῦ Ἑλληνισμοῦ. Τό ὁμολογοῦν ἀπερίφραστα οἱ ἴδιοι. Τό λόγο τους ἀκοῦμε καί σήμερα νά ἀντηχεῖ. «Γι’ αὐτά πολεμήσαμε», ἔλεγε ὁ Μακρυγιάννης, δείχνοντας σπασμένες ἀρχαῖες κολῶνες. Καί ὁ πρῶτος Κυβερνήτης τῆς ἐλεύθερης Ἑλλάδος, ὁ Ἰωάννης Καποδίστριας, ἤθελε τά ἑλληνόπουλα νά λαμβάνουν παιδεία ἑλληνορθόδοξη μέ κείμενα Χριστιανικά καί Ἀρχαῖα Ἑλληνικά.

Τιμοῦμε σήμερα ὅλους αὐτούς, γνωστούς καί ἀγνώστους ἥρωες πού μέ αὐτοθυσία ἀγωνίσθηκαν καί ἔπεσαν γιά τήν Ἐλευθερία μας. Κληρικούς καί λαϊκούς, ἄνδρες καί γυναῖκες, ὁπλαρχηγούς στήν στεριά, ναυτικούς στήν θάλασσα. Τιμοῦμε σήμερα, Ἕλληνες καί Φιλέλληνες.

Στούς πρωτεργάτες καί τούς ὁραματιστές, σέ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι σχεδίασαν καί σέ ἐκείνους οἱ ὁποῖοι πραγματοποίησαν τό ἔπος τοῦ 1821, δέν ὀφείλουμε μόνο πολλά, ὀφείλουμε τά πάντα· τήν μετέπειτα ἱστορική καί ἐθνική ὕπαρξή μας.

Σέ ἕνα χρόνο συμπληρώνονται 200 ἔτη ἀπό τήν Ἐπανάσταση. Ἐν ὄψει τοῦ 2021, ἡ Ἐκκλησία μας προετοιμάζεται γιά νά τιμήσει μέ τόν τρόπο πού ἁρμόζει τήν μεγάλη αὐτή Ἐπέτειο. Γιά νά ξαναφέρουμε στήν μνήμη τά γεγονότα. Γιά νά συναντηθοῦμε μέ τίς ἀξίες πού τροφοδότησαν τό ἐπαναστατικό φρόνημα, τήν μαχητικότητα, τόν πατριωτισμό καί τά δημοκρατικά ἰδανικά τῶν Ἀγωνιστῶν.

Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, ἀπό τό 2012, ἔχει ξεκινήσει τήν διοργάνωση δέκα ἐπιστημονικῶν συνεδρίων γιά τήν περίοδο τῆς Τουρκοκρατίας καί τό 1821. Στό τέλος τοῦ 2021 θά κυκλοφορηθοῦν οἱ δέκα τόμοι τῶν Πρακτικῶν μέ ὅλες τίς εἰσηγήσεις καί θά εἶναι στήν διάθεση κάθε ἀναγνώστη.

Σέ συνεργασία μέ τό Ὑπουργεῖο Παιδείας, ἔχει προγραμματισθεῖ, καί ἤδη ὑλοποιεῖται, ἡ διοργάνωση μαθητικῶν διαγωνισμῶν γιά τήν προετοιμασία βίντεο μικρῆς διαρκείας ἀπό μαθητές καί μαθήτριες Γυμνασίων. Τά θέματα ἀφοροῦν στήν ζωή καί στήν δράση μεγάλων μορφῶν τῆς προεπαναστατικῆς, τῆς ἐπαναστατικῆς καί τῆς μετεπαναστατικῆς περιόδου. Προσφέρονται δέ νέα κατηχητικά βοηθήματα σέ γονεῖς καί κατηχητές, ὥστε νά μαθαίνουν τά παιδιά μας μέ κατανοητό καί εὐχάριστο μαζί τρόπο, τήν Ἑλληνική Ἱστορία ἀπό τήν ἀρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Ἡ Εἰδική Συνοδική Ἐπιτροπή Πολιτιστικῆς Ταυτότητος σέ συνεργασία μέ τίς κατά τόπους Ἱερές Μητροπόλεις ἔχει προγραμματίσει σειρά λατρευτικῶν, ἐπιστημονικῶν, πολιτιστικῶν καί καλλιτεχνικῶν ἐκδηλώσεων γιά τό ἔτος 2021, ὥστε νά διαδοθεῖ στίς τοπικές κοινωνίες τό Χριστιανικό καί πατριωτικό μήνυμα τοῦ 1821, μέσα στήν πληρότητά του.

Ὁ κόσμος ἐξελίσσεται. Ἀλλάζει. Οἱ κοινωνίες μεταβάλλονται. Ἡ Ἑλλάδα προχωράει. Ἐμεῖς, ὡς ἀπόγονοι τῶν Ἑλλήνων πού ἀπελευθέρωσαν «μιά χώρα μικρή· ἕνα πέτρινο ἀκρωτήρι στήν Μεσόγειο» (Γ. Σεφέρης), ἔχουμε πάντα τήν ἀνάγκη νά κοινωνοῦμε τό «ἀθάνατο κρασί τοῦ ‘21».

Προχωροῦμε μέ ἐπίγνωση τῶν ἐξελίξεων, τῶν ἀπαιτήσεων καί τῶν ἀναγκῶν τῆς ἐποχῆς μας. Στήν πορεία αὐτή, κρατοῦμε στήν ψυχή μας ζωντανό τόν σεβασμό τῶν προγόνων μας πρός τόν Χριστό καί τήν Ἑλλάδα.

Σήμερα ἡ πατρίδα μας καί ἡ ἀνθρωπότητα ὁλόκληρη ἀντιμετωπίζει τήν πανδημία τοῦ κορωνοϊοῦ. Στούς Ἱερούς Ναούς μας πρός ἀποφυγή τῶν συναθροίσεων καί τῆς μεταδόσεως τῆς νόσου δέν τελοῦνται τά Ἱερά καί Ζωηφόρα Μυστήρια. Ἡ ἑνότητά μας ἀποκτᾶ τήν χάρη τῶν Ἁγίων Νεομαρτύρων μέσα ἀπό τήν θερμουργό πίστη μας, τήν προσευχή μας, τήν μελέτη τοῦ Εὐαγγελίου, τήν ὑπομονή καί τήν ἀγάπη μας. Οἱ Ὀρθόδοξοι Ἕλληνες στεκόμαστε ὄρθιοι μέ ὑπευθυνότητα, ἔχοντας τήν ἐλπίδα μας στόν Θεό. Ὅπως τό Γένος μας ἄντεξε τήν καταπίεση τῆς μακρᾶς δουλείας μέ πίστη καί μέ προσευχή καί ἀνέστη, ἔτσι καί σήμερα θά ἀντιμετωπίσουμε τόν κίνδυνο γιά τήν ὑγεία μας μέ σταθερή τήν πίστη μας, εὐαγγελιζόμενοι τό φῶς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μας.

Τό 1821 μᾶς ἐμπνέει. Ὡς ἀνεξάντλητη πηγή καί πρόσκληση ἐγρηγόρσεως. Ἔχουμε χρέος ποτέ νά μή λησμονοῦμε…

Αἰωνία ἡ μνήμη τῶν ὑπέρ Πίστεως καί Πατρίδος εὐκλεῶς ἀγωνισαμένων καί ἡρωικῶς πεσόντων!

† Ὁ Ἀθηνῶν Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος

† Ὁ Θεσσαλονίκης Ἄνθιμος

† Ὁ Παραμυθίας, Φιλιατῶν καί Γηρομερίου Τίτος

† Ὁ Μηθύμνης Χρυσόστομος

† Ὁ Τριφυλίας καί Ὀλυμπίας Χρυσόστομος

† Ὁ Μεσσηνίας Χρυσόστομος

† Ὁ Λευκάδος καί Ἰθάκης Θεόφιλος

† Ὁ Θηβῶν καί Λεβαδείας Γεώργιος

† Ὁ Παροναξίας Καλλίνικος

† Ὁ Φωκίδος Θεόκτιστος

† Ὁ Νέας Κρήνης καί Καλαμαριᾶς Ἰουστῖνος

† Ὁ Φιλίππων, Νεαπόλεως καί Θάσου Στέφανος

† Ὁ Σισανίου καί Σιατίστης Ἀθανάσιος

Ὁ Ἀρχιγραμματεύς

† Ὁ Ὠρεῶν Φιλόθεος

Παναγιώτης Ασημακόπουλος, Απάντηση στην επιστολή των εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ για το 1821

[Σημείωση του μπλόγκ μας: Η επιστολή των εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ στους μαθητές για την 25η Μαρτίου στην οποία αναφέρεται ο κ. Ασημακόπουλος δημοσιεύεται εδώ].

Συνάδελφοι,

            Σε ένα πρόχειρο κείμενο με νοηματικά ακροβατικά παραθέτετε τις θέσεις του ιδεολογικού σας χώρου. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Γίνεται όμως αντικείμενο κριτικής, όταν πρόκειται για την κομματική ανάγνωση της ιστορίας του 1821, την οποία ευαγγελίζεστε προς τους μαθητές ως τη μόνη γνήσια και ανόθευτη αλήθεια. Βασική παράμετρος της μελέτης της ιστορίας είναι η καταφυγή στις πηγές. Ψιλά γράμματα για την κομματικοποιημένη αφήγηση.

Βέβαια, εύγλωττος είναι ο τίτλος της επιστολής σας και εδώ είναι η πρώτη μου διαφωνία. Ο εκπαιδευτικός είναι του σχολείου και των μαθητών του. Ούτε του ΠΑΜΕ, ούτε της ΔΑΚΕ, ούτε της ΠΑΣΚ και πάει λέγοντας. Αρκετά έχουμε χορτάσει από στρατευμένη διανόηση και ιδεολογικοποιημένη ιστορία. Από την άλλη πλευρά βέβαια, η ειλικρίνεια του τίτλου προϊδεάζει τον αναγνώστη για το τι θα συναντήσει. Και δεν πέφτει έξω.

Για άλλη μια φορά, φαίνεται ότι σας πειράζει η θέση της Εκκλησίας στο υπόδουλο γένος και ο ρόλος της στον ξεσηκωμό. Βέβαια, όταν μιλώ για Εκκλησία συγκατανεύω στο δικό σας ατόπημα να θεωρείτε ως Εκκλησία μόνο την υψηλόβαθμη διοίκηση και όχι το λαό μαζί με τον παπά του. Ας είναι…. Πάντως, ο λόγος ότι πήραν όλοι μαζί τα όπλα «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδας την ελευθερία» δεν αποτελούσε ευφυολόγημα της εποχής.

Θα διατυπώσω ως απάντηση τα κάτωθι:

α) Κανείς ποτέ δεν πρόβαλε όλους τους τότε ιεράρχες ως ένθερμους υποστηρικτές του Αγώνα από την αρχή του. Θα μπορούσαν όμως και να είναι; Η δεύτερη σκέψη, ο δισταγμός για το εγχείρημα, οι εκ των πραγμάτων διπλωματικές κινήσεις είναι εφάμιλλα της προδοσίας; Βέβαια, εμείς κρίνουμε εκ του αποτελέσματος και από την ασφάλεια του γραφείου μας. Αυτοί ήταν πριν από τα γεγονότα και έβλεπαν και το γυμνό σπαθί του Τούρκου κατακτητή. Πάντως, η δαιμονοποίηση όλης της Εκκλησίας που επιχειρείτε, ξεπερνάει κάθε προκατειλημμένη ανάγνωση της ιστορίας. Μόνο τον Παπαφλέσσα αναφέρετε, καθώς προφανώς ο αντάρτης παπάς με τα φυσεκλίκια στον ώμο είναι το μοναδικό πρότυπο που αποδέχεστε.

β) Είναι πασίγνωστο ότι η Επανάσταση στα διάφορα μέρη της υπόδουλης πατρίδας κηρύχθηκε σε ποικίλες ημερομηνίες, πριν και μετά την 25^η Μαρτίου. Δεν μπορούσε να γίνει κι αλλιώς. Για λόγους σημειολογίας και προφανούς συμβολισμού προτάθηκε από τους οπλαρχηγούς η 25^η Μαρτίου ως κοινή ημερομηνία του κοινού αγώνα. Η πρόταση αυτή έγινε αργότερα αποδεκτή από τους Βαυαρούς. Δεν ήταν μεταγενέστερη έμπνευση των Βαυαρών για να ντύσουν την επανάσταση με θρησκευτικό μανδύα αργότερα, όπως εσφαλμένα γράφετε στην επιστολή σας.

γ) Ο Ρήγας Φεραίος, τον οποίο επικαλείστε στην επιστολή σας, όντως επεδίωκε το ξεσήκωμα όλων των Βαλκανικών λαών, χωρίς να τον εμποδίζει η διαφορά γλώσσας και κουλτούρας. Υπήρχε όμως μια βασική ενωτική παράμετρος: η κοινή θρησκεία του Χριστιανισμού εναντίον των μουσουλμάνων κατακτητών. Απορίας άξιον που το παραβλέπετε. Και ανέντιμο που αμέσως μετά το όνομα του Ρήγα, γράφετε με έντονα γράμματα ότι «η επανάσταση του 1821 δεν ήταν θρησκευτικός πόλεμος, ξεσηκωμός των Χριστιανών κατά των Μωαμεθανών».

δ) Κράτησα το καλύτερο για το τέλος: την πλήρη αυτοαναίρεσή σας. Ενώ πασχίζετε στο κείμενο να μας πείσετε για τον ταξικό χαρακτήρα της Επανάστασης, για τον μόνιμα αρνητικό ρόλο της Εκκλησίας, για την ανύπαρκτη αξία του να είναι οι κατακτημένοι Χριστιανοί και οι κατακτητές Μουσουλμάνοι (εκτός από αλλοεθνείς), σκεφτήκατε να διανθίσετε το κείμενό σας (στην επίσημη ιστοσελίδα σας) με έναν πίνακα. Αυτόν χρησιμοποιώ κι εγώ στο ιστολόγιό μου. Παρουσιάζει έναν αγωνιστή να κρατάει ένα γυμνό σπαθί με το ένα χέρι. Στο πλάι του αναγράφεται η πασίγνωστη φράση από το Θούριο του Ρήγα: «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή». Με το άλλο χέρι, ο δύσμοιρος κρατάει μια μεγάλη λευκή σημαία με ένα μπλε σταυρό. Άκουσον, άκουσον…. Σταυρό; Πώς και δεν σκεφτήκατε τη λύση του photoshop;

Πράγματι, εδώ θα συμφωνήσουμε. Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή….

Έρρωσθε!!

Παναγιώτης Ασημακόπουλος

Δρ. Θεολογίας – Καθηγητής

http://theologosnaf.blogspot.gr/2013/03/1821.html

Εγκύκλιος Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Δημητρίου για την Εορτή του Ευαγγελισμού και την Ημέρα Εθνικής Ανεξαρτησίας- 25 Μαρτίου 2012

Πηγή: ΙΕΡΑ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

19 Μαρτίου 2012


Ἀρ. Πρωτοκόλλου: 27/12

25 Μαρτίου 2012

Ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ

Ἡμέρα Ἐθνικῆς Ἀνεξαρτησίας

Πρός τούς Σεβασμιωτάτους καί Θεοφιλεστάτους Ἀρχιερεῖς, τούς Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς καί Διακόνους, τούς Μοναχούς καί Μοναχές, τούς Προέδρους καί Μέλη τῶν Κοινοτικῶν Συμβουλίων, τά Ἡμερήσια καί Ἀπογευματινά Σχολεῖα, τίς Φιλοπτώχους Ἀδελφότητες, τήν Νεολαία, τίς Ἑλληνορθόδοξες Ὀργανώσεις καί ὁλόκληρο τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῆς Ἱερᾶς Ἀρχιεπισκοπῆς Ἀμερικῆς.

Προσφιλεῖς Ἀδελφοί καί Ἀδελφές ἐν Χριστῷ,

Ἐπί δύο σχεδόν αἰῶνες ὁ ἑορτασμός μας τῆς Ἡμέρας τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου ὡς Ἑλληνορθοδόξων Χριστιανῶν ἔχει συνδεθεῖ μέ τή μνήμη τῶν ἀγώνων τῶν προγόνων μας στήν Ἑλλάδα γιά ἀνεξαρτησία, ἀγώνων οἱ ὁποῖοι ξεκίνησαν τόν Μάρτιο 1821. Αὐτοί οἱ δύο ἑορτασμοί ἦταν καί συνεχίζουν νά εἶναι πολύ σημαντικοί γιά μᾶς διότι ἀντιπροσωπεύουν τήν βαθειά σύνδεση τῆς Ἐκκλησίας καί τῆς κληρονομιᾶς μας, τῆς πίστεως καί τῆς ζωῆς, ἡ ὁποία προσφέρει μοναδική μαρτυρία στόν κόσμο.

Ὅταν σκεπτόμεθα καί τιμοῦμε τήν Ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ, ἔχουμε νά κάνουμε μέ ἕνα ἱερό γεγονός κατά τό ὁποῖο ὁ Θεός ἀπεκάλυψε τήν ἀγάπη Του γιά μᾶς καθώς καί τό θεῖο σχέδιό Του γιά τήν ἀνακαίνιση τῆς ζωῆς καί τῆς κοινωνίας μας μαζί Του. Στόν Εὐαγγελισμό, κατά τρόπο πού προκαλεῖ δέος, ὁ Θεός ἀνήγγειλε στήν Παρθένο Μαρία διά τοῦ Ἀρχαγγέλου Γαβριήλ ὅτι θά ἐγεννᾶτο καί θά ἐρχόταν στόν κόσμο μέσῳ ἐκείνης ὡς Θεός καί ἄνθρωπος.

Τό θαυματουργό αὐτό γεγονός στήν ἱστορία τῆς πίστεώς μας εἶναι αὐτό πού ἑορτάζουμε κάθε χρόνο. Ἑορτάζουμε διότι ὁ Εὐαγγελισμός ἀποτελεῖ ταυτοχρόνως ἀρχή καί πραγματοποίηση. Εἶναι ὁ χρόνος καί ὁ τόπος ὅπου ὁ Χριστός ἀνέλαβε νά σώσῃ τήν ἀνθρωπότητα ἀπό τήν ἁμαρτία, τό κακό, τήν ἐνοχή καί τό θάνατο. Ἐπί αἰῶνες, πολλοί ἤλπιζαν ὅτι θά ἐρχόταν ἡ ἡμέρα κατά τήν ὁποία ὁ Θεός θά συνῆπτε νέα διαθήκη μέ ὁλόκληρη τήν ἀνθρωπότητα, διαθήκη χάριτος καί πίστεως. Αὐτό ἀκριβῶς συνέβη τήν Ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ.

Ἡ Ἑορτή τοῦ Εὐαγγελισμοῦ συνδέεται, ἐπίσης, καί μέ τόν ἑορτασμό τῆς Ἡμέρας Ἐθνικῆς Ἀνεξαρτησίας τῆς Ἑλλάδος ὄχι μόνον λόγῳ τῆς ἡμέρας τῆς 25ης Μαρτίου, ἀλλά μᾶλλον ἐπειδή τό κάθε γεγονός παρουσιάζει σημαντικά θέματα τά ὁποῖα συνδέουν τήν πίστη καί τή ζωή μας, ὅπως καί τήν ταυτότητά μας ὡς Ἑλλήνων Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν, μέ τήν Ἑλληνική κληρονομιά μας. Ὁ ἀγώνας γιά ἀνεξαρτησία τῶν πατέρων καί μητέρων μας γεννήθηκε ἀπό τήν ἐπιβεβαίωση τοῦ δικαιώματος τοῦ κάθε ἀνθρώπου γιά ἐλεύθερη βούληση καί ἐκλογή ἑνός δικαιώματος τό ὁποῖο χάρισε ὁ Θεός. Αὐτό, σέ συνδυασμό μέ τήν ἐπιθυμία γιά ἐλευθερία καί αὐτοδιάθεση ἐνέπνευσε τούς Ἕλληνες τό 1821 ν’ ἀναζητήσουν τήν ἀπαλλαγή των ἀπό τήν καταπίεση αἰώνων καί νά ἐπαναδιεκδικήσουν τόν ἔλεγχο τῆς ζωῆς καί τῆς μοίρας των. Ἐπιπλέον, αὐτοί οἱ ἴδιοι οἱ ἄνθρωποι γνώριζαν ὅτι ἡ ἀπόφασή των γιά ἀνεξαρτησία σήμαινε μεγάλες θυσίες. Παρ’ ὅλα αὐτά, ἡ θυσία αὐτή ἀποτελοῦσε προσφορά τῆς ζωῆς των χάριν τῆς δικαιοσύνης, τῆς ἀξιοπρεπείας καί τῆς ἐλευθερίας.

Ὁ ἀγώνας τῶν Ἑλλήνων γιά ἀνεξαρτησία ἀπετέλεσε ἐπίσης ἀρχή καί πραγματοποίηση. Ἦταν ἡ πραγματοποίηση τῆς ἐλπίδος ἐκείνων οἱ ὁποῖοι ἔζησαν καί πέθαναν ὑπό καθεστώς καταπιέσεως, καί τό ὅραμα τῆς εἰρήνης καί τῆς εὐτυχίας τό ὁποῖο πολλοί ἐπιθυμοῦσαν γιά τά παιδιά καί τούς ἀπογόνους των. Ἀπετέλεσε, ἐπίσης τήν ἀρχή μιᾶς νέας ἐποχῆς, τήν ἀνανέωση ἑνός ἔθνους καί λαοῦ. Διά τοῦ ἀγῶνος δόθηκε ἡ δυνατότητα γιά ἀνοικοδόμηση καί ἀνακαίνιση τῶν κοινοτήτων καί τῆς ζωῆς αὐτῶν, καθώς καί γιά ἐλεύθερη καί ἄφοβη ἐπιβεβαίωση τῆς κληρονομιᾶς των ὡς Ἑλλήνων καί Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.

Ἡ σχέση αὐτῶν τῶν δύο ἑορτασμῶν τήν Ἡμέρα αὐτή μᾶς δίδει τήν εὐκαιρία νά ἑορτάσουμε τήν Ἡμέρα τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου καί τήν Ἡμέρα τῆς Ἐθνικῆς Ἀνεξαρτησίας τῆς Ἑλλάδος μέ τόν κατάλληλο τρόπο. Προτεραιότητά μας εἶναι ἡ προσφορά λατρείας μας στό Θεό καί ἡ ἔκφραση εὐγνωμοσύνης καί δοξολογίας γιά ὅσα μᾶς ἀπεκάλυψε καί γιά τό ὑπέροχο ἔργο Του τῆς σωτηρίας μας διά τοῦ Χριστοῦ. Τόν εὐχαριστοῦμε καί προσφέρουμε τήν εὐλάβειά μας στήν εὐλογημένη Θεοτόκο γιά τήν ἀφοσίωσή της στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Ἑορτάζουμε τό γεγονός τῆς δημιουργίας μας κατ’ Εἰκόνα Θεοῦ, ἑνός γεγονότος πού εἶχε ὡς συνέπεια τήν δημιουργία μιᾶς ἀνθρωπότητος ἡ ὁποία ἔχει εὐλογηθῇ καί ἁγιασθῇ ἀπό τόν Χριστό ἔτσι ὥστε νά δύναται ν’ ἀποκαταστήσῃ τήν κοινωνία της μέ τόν Θεό διαμέσου τῆς πίστεως.

Πηγή ἐμπνεύσεως ἀποτελεῖ, ἐπίσης, καί ἡ συνειδητοποίηση τῆς ἐλευθερίας καί τῆς ἀνθρωπίνης ἀξιοπρεπείας ἡ ὁποία μᾶς ἀποκαλύπτεται ἀπό τόν Θεό, καί σέ ἀνάμνηση, τιμοῦμε τούς πολλούς ἀνθρώπους πού θυσιάσθηκαν ἔτσι ὥστε νά μποροῦμε σήμερα ἐμεῖς νά χαιρόμεθα μιά ὑπέροχη κληρονομιά ἐλευθερίας καί πίστεως. Αὐτήν ἀκριβῶς τήν κληρονομιά ἑορτάζουμε σήμερα. Τιμοῦμε τούς ἀγῶνες καί τήν ἀνεξαρτησία τῶν προγόνων μας καί ὅλων τῶν ἐλευθέρων ἀνθρώπων. Ἐπιβεβαιώνουμε, ἐπίσης, ὅτι ἡ συνειδητοποίησή μας αὐτῆς τῆς ἐλευθερίας καί  τῶν ὑψηλοτέρων ἰδανικῶν τῆς ἀνθρωπότητος προέρχονται ἀπό τόν Θεό. Εἴθε νά συνεχίζουμε νά προσφέρουμε στόν κόσμο, διά τῆς μαρτυρίας πίστεως καί ἀληθείας, τήν ὁλοκλήρωση τήν ὁποία ἀνακαλύπτουμε σ’ Αὐτόν καί τήν ἀπαρχή μιᾶς αἰωνιότητος κοντά Του, αἰωνιότητος πλήρους καί ἀπολύτου ἐλευθερίας, ἀνείπωτης χαρᾶς καί περίσσειας ζωῆς.

Μετά πατρικῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης,

† ὁ ἈρχιεπίσκοποςἈμερικῆς Δημήτριος

Δείτε επίσης: 

Εγκύκλιος Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Δημητρίου για την Παρέλαση της Εθνικής Ανεξαρτησίας - 25 Μαρτίου 2012

Εγκύκλιος Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Δημητρίου για την Παρέλαση της Εθνικής Ανεξαρτησίας - 25 Μαρτίου 2012

Πηγή: Ιερά Αρχιεπισκοπή Αμερικής

9 Μαρτίου 2012

Ἀριθ. Πρωτοκόλλου: 33/12

25 Μαρτίου 2012

Παρέλαση Ἐθνικῆς Ἀνεξαρτησίας

Πρός τούς Σεβασμιωτάτους καί Θεοφιλεστάτους Ἀρχιερεῖς, τούς Εὐλαβεστάτους Ἱερεῖς καί Διακόνους, τούς Μοναχούς καί Μοναχές, τούς Προέδρους καί Μέλη τῶν Κοινοτικῶν Συμβουλίων, τά Ἡμερήσια καί Ἀπογευματινά Σχολεῖα, τίς Φιλοπτώχους Ἀδελφότητες, τήν Νεολαία, τίς Ἑλληνορθόδοξες Ὀργανώσεις καί ὁλόκληρο τό Χριστεπώνυμον πλήρωμα τῶν Πολιτειῶν Νέας Ὑόρκης, Νέας Ἰερσέης καί Κονέκτικατ.

Προσφιλεῖς μου Ὁμογενεῖς,

Μέ μεγάλη χαρά καί προσδοκία γιά τόν ἑορτασμό τῆς Ἡμέρας Ἐθνικῆς Ἀνεξαρτησίας τῆς Ἑλλάδος, σᾶς προσκαλῶ νά συμμετάσχετε στήν ἐτήσια παρέλασή μας ἐπί τῆς 5^ης Λεωφόρου τῆς Νέας Ὑόρκης, ἡ ὁποία θά λάβει χώρα ἐφέτος τήν Κυριακή 25 Μαρτίου. Ἐφέτος μᾶς δίδεται ἡ εὐλογημένη εὐκαιρία νά συνδυάσουμε τόν ἑορτασμό μας τῆς Ἡμέρας τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου μέ τήν παρέλασή μας, προσφέροντας μαρτυρία τῆς ἱστορικῆς συνδέσεως αὐτῶν τῶν δύο ἑορτῶν καί τῆς σημασίας τῆς σχέσεως τῆς κληρονομιᾶς καί πίστεώς μας ὡς Ἑλληνορθοδόξων Χριστιανῶν.

Τήν ἡμέρα αὐτή, θά ἐπιβεβαιώσουμε ὅτι προτεραιότητά μας ἀποτελεῖ ἡ λατρεία τοῦ Θεοῦ καί ἡ προσφορά εὐγνωμοσύνης καί δοξολογίας γιά τό ὑπέροχο ἔργο Του τῆς σωτηρίας μας διά τοῦ Χριστοῦ. Θά ἑορτάσουμε τόν τρόπο κατά τόν ὁποῖο ὁ Χριστός ἐτίμησε καί ἁγίασε τήν ἀνθρώπινη ὑπόστασή μας γενόμενος ὁ Ἴδιος κατά σάρκα ἄνθρωπος, καί θά προσφέρουμε τήν εὐλάβειά μας πρός τήν Θεοτόκο γιά τήν ἀφοσίωσή της στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Θά ἐμπνευσθοῦμε ἀπό τή συνειδητοποίηση τῆς ἐλευθερίας μας ὅπως μᾶς ἀπεκαλύφθη ἀπό τόν Θεό, καί θά τιμήσουμε αὐτούς πού ἀγωνίσθηκαν μέχρι θανάτου καί θυσιάσθηκαν ἔτσι ὥστε νά χαιρόμεθα ἐμεῖς αὐτή τήν ὑπέροχη κληρονομιά ἐλευθερίας καί πίστεως. Θά τιμήσουμε τούς ἀγῶνες τῶν προγόνων μας καί ὅλων τῶν ἀνθρώπων γιά ἀνεξαρτησία, ἐπιβεβαιώνοντας ὅτι ἡ ἐλευθερία εἶναι ἀπαραίτητη πνευματική καί φυσική προϋπόθεση γιά νά ὑπάρξῃ δικαιοσύνη, εἰρήνη, ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια καί ζωή.

Σέ ἀναγνώριση τῆς σημασίας αὐτῆς τῆς ἡμέρας, Ἡμέρας τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου καί τοῦ ἀγῶνος τοῦ 1821 γιά τήν ἀνεξαρτησία τῆς Ἑλλάδος, καί εὐκαιρίας νά καταθέσουμε τήν μαρτυρία μας διά τῆς παρελάσεως στήν 5^η Λεωφόρο τῆς Νέας Ὑόρκης, σᾶς προσκαλῶ γιά μιά πλήρη συμμετοχή στήν παρέλαση αὐτή τῶν κοινοτήτων, νεολαιῶν καί ὀργανώσεών σας. Θά ἀρχίσουμε τήν ἡμέρα αὐτή μέ τήν προσφορά λατρείας καί δοξολογίας στό Θεό γιά τήν ἐν Χριστῷ σωτηρία μας, γιά τήν ἀνεξαρτησία πού κερδήθηκε τό 1821 ἀπό τούς εὐλογημένους πατέρες καί μητέρες μας, καί γιά τήν κληρονομιά ἐλευθερίας πού ἔχουμε ὡς Ἕλληνες καί Ἀμερικανοί. Θά συνεχίσουμε, δέ, καί ὁλοκληρώσουμε τόν ἑορτασμό τῆς 25^ης Μαρτίου μέ τήν ἐνθουσιώδη παρουσία μας στήν παρέλαση ἐπί τῆς 5^ης Λεωφόρου τῆς Νέας Ὑόρκης. Ἄς διακηρύξουμε δυνατά τήν ἀπέραντη ἀξία τῆς Ὀρθοδοξίας καί τοῦ Ἑλληνισμοῦ γιά τόν σύγχρονο κόσμο.

Μετά πατρικῆς ἐν Χριστῷ ἀγάπης

† ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀμερικῆς Δημήτριος