Ανθολόγιον 326: Ευγένιος Αρανίτσης

Ὁ στόχος εἶναι νὰ γίνει τὸ ποίημα μιὰ χορδὴ ποὺ διαπερνᾶ τὸν ἴδιο της τὸν ἦχο∙ νὰ εἶναι μόνον τὸ ὄνομα, τὸ σημεῖο τῆς ἀπόλυτης ἐναρμόνισης Μορφῆς / Περιεχομένου. Τὸ παράδειγμα αὐτῆς τῆς λογοτεχνικῆς ούτοπίας ὑπάρχει ἤδη: εἶναι ἡ προσευχή.

Ευγένιος Αρανίτσης, Φυσική, εκδόσεις Ίκαρος, Αθήνα 1995, σελ. 42.

https://vardavas.wordpress.com/2022/09/11/eyg-ar-fys-2/

Περί αναγνωστικής ελευθερίας

"Για να διαβαστεί ένα βιβλίο, δεν χρειάζεται να συνοδεύεται από συντηρητικό εγχειρίδιο ανάγνωσης, που να μας υποδεικνύει πώς να διαβάζουμε", γράφει η Ρ. Λ. στην "Καθημερινή" (30/6/2024, σελ. 26).

Ας μας επιτραπεί να τονίσουμε ότι το ίδιο ισχύει αν η λέξη "συντηρητικό" στο ανωτέρω κείμενο αντικατασταθεί από τη λέξη "προοδευτικό". Λυπάμαι που θα το πω αλλά όλα αυτά δεν αντέχουν σε καμία σοβαρή κριτική.

Και κάτι τελευταίο: Θα διαβάζουμε ό, τι θέλουμε και ό, τι μας αρέσει ελεύθερα. Δόξα τω Θεώ δημοκρατία έχουμε.

1/7/2024

Γ.Μ.Β.

Ανθολόγιον 317: Σταύρος Ζουμπουλάκης, [Περί ευθύνης]

(...) Η ευθύνη δεν είναι νομική έννοια, είναι ηθική, ευθυνόμαστε ακόμη και όταν δεν ευθυνόμαστε. (...)

Σταύρος Ζουμπουλάκης, 800 μετ' εμποδίων - Μικρά δοκίμια, εκδόσεις Πόλις, Αθήνα 2024, σελ. 81.

Ανθολόγιον 292: Χρήστος Οικονόμου

Καλά το λένε ότι η ζωή είναι οργανωμένη άγνοια.

Χρήστος Οικονόμου, Πες της, εκδόσεις Πόλις, Αθήνα 2023, σελ. 135.

Ανθολόγιον 290: Χ. Οικονόμου

(...) Πιστεύω επειδή ξέρω, όχι επειδή θέλω να μάθω. Πιστεύω επειδή έχω καταλάβει, όχι επειδή θέλω να καταλάβω. (...)

 
Χ. Οικονόμου, Οι Κόρες του Ηφαιστείου, εκδόσεις Πόλις, Αθήνα 2017, σελ. 69.

Ανθολόγιον 288: Πασκάλ Μπρυκνέρ

(...) Το στοίχημα κάθε δημοκρατικής κοινωνίας είναι να απομακρύνει το ανθρώπινο γένος από τη μοιρολατρία.

Πασκάλ Μπρυκνέρ, Ένας σχεδόν τέλειος ένοχος, εκδόσεις Πατάκη, Αθήνα 2022, σελ. 275.

Ανθολόγιον 284: Ζακ Ελλύλ

(...) Αν ο βιβλικός Θεός είναι ο Παντοδύναμος, είναι συγχρόνως Αυτός που πρακτικά δεν χρησιμοποιεί ποτέ την Παντοδυναμία Του στη σχέση Του με τον άνθρωπο. (...) Είναι μια ισχύς που αυτοπεριορίζεται, όχι από αυθαιρεσία και φαντασιοσκοπία, αλλά επειδή κάθε αντίθετη δράση θα αντέφασκε προς το Είναι του Θεού που είναι Αγάπη. (...)

Ζακ Ελλύλ, Αναρχία και χριστιανισμός, εκδόσεις Νησίδες, Θεσσαλονίκη 2009, σελ. 32.

Ανθολόγιον 283: Ζακ Ελλύλ

 

(...) το πιο εκπληκτικό είναι ότι ακριβώς δεν μπορεί να υπάρξει χριστιανική "ηθική", αν θέλουμε να τηρούμε αληθινά την ευαγγελική σκέψη. (...)

Ζακ Ελλύλ, Αναρχία και χριστιανισμός, εκδόσεις Νησίδες, Θεσσαλονίκη 2009, σελ. 13.

Ανθολόγιον 282: J. Roth

 

(...) Ο κόσμος ουδέποτε είχε συνείδηση. Ο κόσμος είχε περιόδους ευλογημένες με τη χάρη του Θεού -και άλλες χωρίς αυτήν. (...)

J. Roth, επιστολή στον S. Zweig, 14 Αυγούστου 1935

J. Roth / S. Zweig, Αλληλογραφία 1927-1938, εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2021, σελ. 252.

Ανθολόγιον 281: J. Roth

(...) Δεν πιστεύετε, ωστόσο, ψυχή τε και σώματι στον Θεό. Γι' αυτό και είστε απελπισμένος. Ο Θεός μόνο μπορεί να σας βοηθήσει. Και να σας λυτρώσει από τις πλάνες σας, από τα λάθη που κάνετε σε κάθε σας βήμα και τα οποία πολύ καλά αντιλαμβάνεστε. (...)

J. Roth, επιστολή στον S. Zweig, 24 Ιουλίου 1935

J. Roth / S. Zweig, Αλληλογραφία 1927-1938, εκδόσεις  Άγρα, Αθήνα 2021, σελ. 250.

Ανθολόγιον 280: Θάνος Σταθόπουλος

[...] Κάθε έργο τέχνης είναι μια τύχη: ο ακατονόμαστος χαρακτήρας μιας έξωσης.

Θάνος Σταθόπουλος, Εισαγωγή στη μέρα, εκδόσεις Ίκαρος, Αθήνα 2021, σελ. 78

Ανθολόγιον 279: George Steiner

 

(...) Το θαύμα της μουσικής έγκειται στο ότι μπορούμε να τη μοιραζόμαστε πολλοί άνθρωποι ταυτόχρονα. Μπορούμε να ακούμε μουσική συλλογικά, μπορούμε να ακούμε μουσική μαζί με τους ανθρώπους που αγαπάμε, μπορούμε να ακούμε μουσική μαζί με τους φίλους μας. Η γλώσσα της κοινής εμπειρίας είναι η μουσική, όχι η ανάγνωση. (...)

Τζωρτζ Στάινερ - Λωρ Αντλέρ, Ένα μακρύ Σάββατο: συζητήσεις, μετάφραση: Θάνος Σαμαρτζής, εκδόσεις Δώμα, Αθήνα 2022, σελ. 88-89 (απόσπασμα).

Ανθολόγιον 278: Γ. Μανιάτης

[...] Ἡ ἀπορία δὲν πηγάζει ἀπὸ τὸ ἐρώτημα. Ὅταν διερωτῶμαι δὲν ἀπορῶ, ἡσυχάζω. Ἀπορῶ καὶ γίνομαι ἄπορος ὅταν ἔχω μιὰν ἀπάντηση καὶ δὲν ξέρω ποῦ νὰ τὴ βάλω. [...]

Γιώργος Μανιάτης, Έξεργα, εκδόσεις Στιγμή, γ' έκδοση, Αθήνα 2018,  σελ. 40-41.

Ανθολόγιον 277: ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ (με τον τρόπο του Γ. Μανιάτη)

ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ
Wer andere jagt muss selber laufen*

Γιώργος Μανιάτης, Έξεργα, εκδόσεις Στιγμή, γ' έκδοση, Αθήνα 2018, προμετωπίδα, σελ. 7.

________________

* ["Όποιος κυνηγάει τους άλλους πρέπει να τρέξει μόνος του" - γερμανικό απόφθεγμα]

Ανθολόγιον 261: Stanislaw Jersy Lec

Τὸ νόημα χάνει συχνὰ τὴν ἐπικαιρότητά του, ἡ ἀνοησία ποτέ.

Stanislaw Jersy Lec, Ἐπιλογὴ ἀπὸ τὶς Ἀχτένιστες σκέψεις, ἐκδόσεις Στιγμή, Ἀθήνα 2004, σελ.74.

***

Δείτε επίσης:

Stanislaw Jersy Lec, Ἀχτένιστες Σκέψεις (ἐπιλογή)

Stanislaw Jersy Lec, Ἀχτένιστες Σκέψεις II (ἐπιλογή)

Ανθολόγιον 215: Αντρέϊ Ταρκόφσκι (περί ελευθερίας)

(...) Δυστυχώς, το τραγικό είναι ότι δεν ξέρουμε πως να είμαστε ελεύθεροι˙ απαιτούμε ελευθερία για τον εαυτό μας εις βάρος όλων των άλλων και δεν εννοούμε να παραιτηθούμε από το παραμικρό για χάρη κάποιου άλλου: θα το θεωρούσαμε καταπάτηση των ατομικών μας δικαιωμάτων και ελευθεριών. Σήμερα όλοι πάσχουμε από άμετρο εγωισμό. Και αυτό δεν είναι ελευθερία. Ελευθερία σημαίνει ότι μαθαίνεις να έχεις απαιτήσεις μόνο από τον εαυτό σου, όχι από τη ζωή ή από τους άλλους, και ξέρεις να δίνεις: ελευθερία σημαίνει θυσία εν ονόματι της αγάπης. (...)

Α. Ταρκόφσκι, Σμιλεύοντας το χρόνο, εκδόσεις Νεφέλη, Αθήνα 1987, ISBN: 960-211-597-1, σελ. 248-249 (απόσπασμα)

Ανθολόγιον 190: Ν. Δεμερτζής

(...)Κατ' αυτόν [ενν. Max Scheler] δεν είναι η χριστιανική κοσμοαντίληψη, και ειδικά η χριστιανική έννοια της αγάπης, που γεννά τη δουλοπρεπή μνησίκακη στάση. Η χριστιανική ηθική θεμελιώνεται στον πλούτο της ανοικτής ψυχής και δεν έχει σχέση με τη στενόκαρδη και καταπιεσμένη βλέψη της μνησικακίας. Για τον Scheler, η γενεαλογία της μνησικακίας βρίσκεται στην αστική ηθική που διαμορφώθηκε σταδιακά από τον 13ο αιώνα και κορυφωθηκε με τη Γαλλική Επανάσταση. (...)

Ν. Δεμερτζής-Θάνος Λίποβατς, Φθόνος και μνησικακία: Τα πάθη της ψυχής και η κλειστή κοινωνία, εκδ. Πόλις, Αθήνα 2006, σελ. 93-94 (απόσπασμα)

Ανθολόγιον 164: Χρήστος Γιανναράς

Ἐπιθυμία εἶναι ὁλόκληρη ἡ ὕπαρξή μας στὸ τάνυσμα μιᾶς ζωτικῆς ἐπιδίωξης. Κι ὅπως ἡ τεντωμένη χορδή, δίνει καὶ ἡ ἐπιθυμία ποικιλόμορφους τόνους: Ἀπὸ τὸν βρυχηθμὸ τῆς τυφλῆς ἀνάγκης, ὣς τὴν ἔξαρση τῆς ἀφειδώλευτης αὐταπάρνησης.

Χρήστος Γιανναράς, Σχόλιο στο Άσμα Ασμάτων, εκδόσεις Δόμος, Αθήνα 2003, σελ. 61.

Ανθολόγιον 163: Νικόλας Σεβαστάκης

[...] Η προβολή του ελληνικού διχασμού ανάμεσα στην ορθολογική Ευρώπη και στην ανατολική ή βαλκανική "ανωριμότητα", ανάμεσα στον εκσυγχρονισμό και στην αντινεωτερική ψυχή του νεοέλληνα, συνεχίζει να εμπνέει ένα μεγάλο τμήμα των αναλύσεων αλλά και των πρακτικών πολιτικών λόγων. [...] 

Νικόλας Σεβαστάκης, Γιάννης Σταυρακάκης, Λαϊκισμός, αντιλαϊκισμός και κρίση, εκδ. Νεφέλη, Αθήνα 2012, σελ. 13.

Arthur Schopenhauer, Περί ανάγνωσης και βιβλίων

Ἡ ἀμάθεια ὑποβιβάζει τὸν ἄνθρωπο μόνο ὅταν συνοδεύεται ἀπὸ ὑλικὰ πλούτη. Ἡ ἔνδεια καὶ ἡ ἀνέχεια καθυποτάσσουν τοὺς φτωχούς. Ἡ ἐργασία ὑποκαθιστᾶ στὴ ζωή τους τὴ μάθηση καὶ ἀπασχολεῖ τὴ σκέψη τους. Ἀντίθετα, ὅσοι πλούσιοι εἶναι ἀμαθεῖς, ζοῦν μόνο γιὰ τὶς ἀπολαύσεις καὶ δὲν διαφέρουν ἀπὸ τὰ μοσχάρια. Ἀκόμη πιὸ ἀξιόμεμπτο εἶναι ὅτι δὲν χρησιμοποιοῦν τὰ πλούτη καὶ τὸν ἐλεύθερο χρόνο τους γιὰ νὰ τοὺς προσδώσουν ὕψιστη ἀξία.

Arthur Schopenhauer, Περί ανάγνωσης και βιβλίων: Η τέχνη της αποχής από την ανάγνωση,μετάφραση: Γιάννης Καλιφατίδης, εκδόσεις Άγρα,Αθήνα 2013, σελ. 5 (απόσπασμα) /  [πηγή]