Παλιότερα στο Όρος δεν λιτανευόταν μετά το πέμπτο ευαγγέλιο της Ακολουθίας των Αχράντων Παθών ο Εσταυρωμένος. Απλούστατα ο εκκλησιαστικός έφερνε κι έβαζε στο προσκυνητάρι την ιερά εικόνα της Σταυρώσεως. Όπως και δεν γινόταν,βέβαια, η λεγόμενη Αποκαθήλωσις (ούτε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο γίνεται μέχρι σήμερα). Τώρα, άλλοι παπάδες ήρθανε κι άλλα χαρτιά βαστούσανε...
Η Μεγάλη Παρασκευή δεν έχει τίποτε από το δραματικό στοιχείο και τις φιοριτούρες που παρεισέφρυσαν τα τελευταία χρόνια στην πράξη των ενοριών. Όλα λιτά, δωρικά, μοναχοπρεπή. Ένα απλό τραπέζι στο κέντρο του ναού, χωρίς κουβούκλιο, με τον υφασμάτινο επιτάφιο (αέρα) και το ιερό Ευαγγέλιο -την δια χάρτου και μέλανος εικόνα του Χριστού- και λίγα άνθη, που τα μαζέψαμε το πρωί από τη γειτονική ρεματιά, μοναχοί μαζί και προσκυνητές, είναι όλος κι όλος ο Επιτάφιος.
Φωτό: Αγιορεἰτικες Μνήμες
Μητροπολίτου Προικοννήσου π. Ιωσήφ (Χαρκιολάκη),
Αθήνα 2010, σελ.21-22,
ISBN: 978-960-89394-5-5
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου