Περί θρησκευτικών και... "ώρας του παιδιού"

[Με αφορμή αυτή την είδηση: http://www.esos.gr/arthra/44309/ypoyrgos-ta-thriskeytika-einai-i-ora-toy-paidioy-den-yparhei-ellinorthodoxia-yparhei]

Όταν η ιδεοληψία κυριαρχεί τότε είναι αδύνατο να αποδείξει κανείς πως δεν είναι ελέφαντας. Η επανάληψη κοινότοπων στερεοτύπων δίκην θεσφάτου (του τύπου: "τα θρησκευτικά είναι η ώρα του παιδιού") το μόνο που επιτυγχάνει είναι να αγνοεί τις εργώδεις προσπάθειες των μάχιμων εκπαιδευτικών, γεγονός που συνιστά απαράδεκτη διάκριση και αντίστροφο ρατσισμό. Αυτό ουδόλως σημαίνει ότι δεν υπάρχουν και στο χώρο των ΠΕ 01, όπως και σε όλες τις ειδικότητες, συνάδελφοι ανεπαρκείς. Άλλο όμως η επισήμανση των αδυναμιών και άλλο η απαξιωτική γενίκευση.

Γ. Μ. Βαρδαβάς

***

Δείτε και:

• Ανδρέας Αργυρόπουλος, Θρησκευτικά: Η ώρα του παιδιού; Ναι,η ώρα που χαίρεται το παιδί
• Α.Ι.Καλαμάτας, Nulla spes salutis κ. Υπουργέ Παιδείας, Έρευνας και Θρησκευμάτων
• Π. Ασημακόπουλος: Κύριε Υπουργέ, ελάτε να παίξουμε