πηγή: Η ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ
Ενώ παλιότερα
όλοι σχεδόν ασκούσαν μια ηθικ(ιστικ)ή κριτική στην TV,
όπως, άλλωστε, και στον κινηματογράφο, σήμερα εύκολα θα μπορούσε να συμφωνήσει
κανείς ότι η πρώτη έχει καταντήσει το «απόλυτο ναρκωτικό» των Νεοελλήνων. Μέσα
σ’ αυτή την «τρέλα» εντάσσονται και τα διάφορα «reality
shows». Ο κάθε πονεμένος, χωρίς δυστυχώς να το
καταλαβαίνει, γίνεται αντικείμενο ψυχαγωγίας τού κοινού. Ο τηλεπαρουσιαστής
πείθει τούς πάντες ότι εκτελεί ανθρωπιστικό και κοινωνικό έργο κ.λπ., χωρίς να λέει,
βέβαια, ότι βρήκε δουλειά για τον εαυτό του και για τον καναλάρχη, που θα
«πετάξει» μέσα μερικές προσοδοφόρες διαφημίσεις! «Άρτο και θεάματα» ήθελαν οι
Ρωμαίοι. Ποδόσφαιρο και κουτσομπολιό οι Ελληνες. Οι δημοσιογράφοι τη δουλειά
τους κάνουν. Μάλιστα δε, με το σύστημα των κουπονιών δεν εμπορεύονται,
τουλάχιστο, το πνεύμα (τη Γνώση), αλλά καθαρά την Ύλη! Μέσα σ’ αυτό το «παζάρι»
εμπεριέχονται και οι κάθε λογής «προφήτες», όπου το «θέλημα του Κυρίου» (ή των UFO) μεταδίδεται σε ζωντανή σύνδεση από τα UHF. Εκτός των πάσης φύσεως Μελλοντολόγων, Χιλιαστών,
Αστρολόγων, Μάντεων, θαυματοποιών κ.λπ., «προφήτες της TV»
κατακλύζουν πλέον τους δέκτες μας, προφητεύοντας «πολέμους, λιμούς, λοιμούς,
σεισμούς και καταποντισμούς». Φαίνεται ότι πρόκειται για επιδημία, και μάλιστα
ξενόφερτη. Στην Αμερική ήδη από τον προηγούμενο αιώνα είχαν ξεσηκώσει τον
πληθυσμό διάφορες αιρετικές ομάδες (Μορμόνων, Πεντηκοστιανών κ.λπ.). Και στον
τόπο μας λίγα χρόνια πριν δρούσαν οι λεγόμενες Οραματίστριες ή Φωτισμένες. Για
την Εκκλησία ο Προφητισμός είναι ομολογουμένως ένα Χάρισμα. Ωστόσο, κατά την
Ορθόδοξη Πατερική Θεολογία, ενώ κατά τους πρωτοαποστολικούς χρόνους ο κάθε
βαπτιζόμενος (άνω των 30 ετών) διέθετε ορατά αυτό το προφητικό Χάρισμα (έκσταση,
γλωσσολαλιά), σύμφωνα με το τριττό αξίωμα του Κυρίου, όταν εξέλιπαν οι
αποχρώντες (απολογητικοί) λόγοι, το Χάρισμα αυτό από «χονδροκομμένο» έγινε πιο
πνευματικό, όπως απαιτεί η (ψυχοπνευματική-ηθική) ανέλιξη-αύξηση (ωρίμανση) του
κάθε πιστού Χριστιανού. «Μακάριοι οι μη ιδόντες και πιστεύσαντες» (Ιω.
20, 29), είπε ο Χριστός στον άπιστο Θωμά. Και, ο Απ. Παύλος στον κατάλογο των
Χαρισμάτων (Α’ Κορ. 12, 28) κατατάσσει το «θαυματουργείν», που ανέκαθεν γοήτευε
και εξακολουθεί - σε πείσμα των λόγων και της στάσης του Κυρίου - να γοητεύει
τις μάζες, μετά τον «ευαγγελισμό» (τη θεο-λογία). Και σήμερα υπάρχουν προφήτες,
και σήμερα γίνονται θαύματα. Αλλά, οι μετά Χριστό προφήτες (όπως αυτοί της
εποχής της Καινής Διαθήκης) διαφέρουν λ.χ. από τους προ Χριστού Εβραίους
Προφήτες (της Π.Δ.), γιατί, κατά τον ι. Χρυσόστομο, η «εν Χριστώ» Αποκάλυψη τελείωσε
με την Πεντηκοστή. Κάθε «νέα» επιφοίτηση (έμ-πνευση) είναι απλή ερμηνεία ή
εμβάθυνση τού (άπαξ και ήδη αποκαλυφθέντος) δόγματος. Τα μετά Χριστό θαύματα
διαφέρουν (ποσοτικά και ποιοτικά) από τα της εποχής του Χριστού ή των Αποστόλων.
Έτσι, ας μη μας ξεγελούν οι διάφοροι απατεώνες. Πάντως, το μεγαλύτερο θαύμα,
κατά τους Πατέρες της Εκκλησίας μας, παραμένει η αυτογνωσία και η αγάπη για τον
«πλησίον» μας.
Σπυρίδων
K. Τσιτσίγκος, MA, DD, PhD
Δρ.
Θεολογίας & Δρ. Ψυχολογίας
Blog συγγραφέως : iorthodoxitheologia.blogspot.com
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου