Βαφτίστηκε χριστιανός και τον απαρνήθηκαν οι δικοί του

Πηγή: εφημερίδα Ο ΧΡΟΝΟΣ,17.10.2009

«Zω με τα χάπια, όποιος με σέβεται και μ’ αγαπάει να με βοηθήσει, έχω ανάγκη 2000 ευρώ», μιλά και κλαίει ένας νέος άνθρωπος που σίγουρα θέλει υποστήριξη

της Μελαχροινής Μαρτίδου

"Είμαι σε αδιέξοδο, θα αυτοκτονήσω, χρωστάω, θέλω να τους πληρώσω τους ανθρώπους, να κυκλοφορώ με το κεφάλι ψηλά, να δει κοντά μου μια άσπρη μέρα η κοπέλα μου". Ο Παναγιώτης δούλευε συστηματικά σαν μπογιατζής και τα έφερνε βόλτα, μια χαρά μέχρι που τον χτύπησε η αρρώστια. Ο ίδιος είναι μόνος, αφού από τότε που βαφτίστηκε τον απαρνήθηκαν όλοι οι μουσουλμάνοι συγχωριανοί του ακόμη κι οι γονείς του κι έτσι είναι ξεκρέμαστος και ζει σε πελάγη απόγνωσης. Πιστεύει ότι θα βοηθηθεί καλύπτοντας τις τρύπες που άνοιξε με 2000 ευρώ να ανασάνει. «Να μου δώσουν από ένα ευρώ οι χριστιανοί να μαζευτούν αυτά τα λεφτά τα έχω ανάγκη», λέει και ξαναλέει, ενώ δακρύζει. Δύο χρόνια περνώ τρομακτικές δυσκολίες. Ντρέπομαι που έρχομαι να σας το πω, αλλά έχω ανάγκη, ζητιανεύω είμαι άρρωστος. Είμαι διατεθειμένος να δώσω και το νεφρό μου αν χρειαστεί. Τώρα υποστηρίζεται από φάρμακα, αλλά η ζωή έχει και άλλες απαιτήσεις. Τις κάλυπτε με δανεικά που πρέπει να επιστρέψει. Η περίπτωση του Παναγιώτη πρέπει να προσεχθεί από μια κοινωνική υπηρεσία να τον φροντίσει και να του δώσει κατευθύνσεις στην ζωή του και λύσεις στα προβλήματά του. Δεν μπορεί να είμαστε μια κοινωνία ανάλγητη κι απαθής στο δράμα ενός ανθρώπου που πληρώνει τις επιλογές του και μάλιστα λέει ότι η ζωή του δεν έχει -με αυτές τις συνθήκες- νόημα και περιεχόμενο και θέλει να την τερματίσει… Αλίμονο να φθάνει κανείς σ’ αυτή την απόγνωση χτυπώντας την πόρτα ενός μέσου ενημέρωσης για να βγάλει στην φόρα το πρόβλημα και τα αδιέξοδά του. Τα τηλέφωνα επικοινωνίας του Παναγιώτη σε όποιον θα μπορούσε να βοηθήσει είναι στην διάθεση της εφημερίδας μας.