Σιχαίνομαι αφάνταστα τη λογοκρισία στο δημόσιο χώρο και στο διαδίκτυο, την οιονεί παιδονομική προσέγγιση -για να μην πω αστυνόμευση- και καταστολή της έτερης γνώμης που «ενοχλεί» (εξαιρούνται φυσικά οι φασιστές και οι ρατσιστές).
Ποιους ενοχλεί;
Μα φυσικά τους θιασώτες του politically correct, τους άκριτους «δικαιωματιστές», οι οποίοι «ανταλλάσσουν» την καθολική ελευθερία (ατομική, κοινωνική, πολιτική) με το «δικαίωμα»· οίκοθεν νοείται ότι δεν αναφερόμαστε στους αγνούς ανθρωπιστές και υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Ενοχλεί προσέτι τους εστέτ του διεθνισμού και της παγκοσμιοποίησης, τις ευάριθμες και ετερόκλιτες οικονομικοπολιτικές ελίτ, τους άκρατα και άκριτα νεοφιλελεύθερους, τους απολιτίκ, τους μηδενιστές αλλά και τους «ταλιμπάν» (ένθεους ή άθεους, αδιάφορον) ένθεν κακείθεν.
Πρόθυμοι, εθελόδουλοι, γυμνοσάλιαγκες, δοκησίσοφοι, μειράκια, ουτιδανοί, μνησίκακοι, σπουδαρχίδες και χρήσιμοι ηλίθιοι για να κάνουν τη «βρώμικη δουλειά» υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν δυστυχώς πολλοί.
Όμως όσο ζούμε και αναπνέουμε θα αντιστεκόμαστε σθεναρά σε όλους αυτούς, θα υπερασπιζόμαστε τη δημοκρατία, τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ελεύθερη έκφραση. Δημοκρατία σημαίνει ελευθερία. Χρέος όλων μας είναι ένας τέτοιος αγώνας. Σε θέματα δημοκρατικών αρχών και ελευθερίας δεν χωράνε υποχωρήσεις, ωχαδερφισμοί, kazan-kazan και «διπλωματία».
«Θέλει αρετήν και τόλμην η ελευθερία», έλεγε ο Κάλβος.
«Όποιος ελεύθερα συλλογάται, συλλογάται καλά», διακήρυττε ο Ρήγας.
Αλλά και ο σημαντικός σύγχρονος μαντιναδολόγος Γιώργης Καράτζης σε ανύποπτο χρόνο το αποτύπωσε με την πένα του:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου