Γράφει ο Παναγιώτης Ήφαιστος,
Καθηγητής Διεθνών Σχέσεων και Στρατηγικών Σπουδών Πανεπιστημίου Πειραιώς
Η Ελλάδα είχε το ιδανικό σύστημα Ακαδημαϊκής ανεξαρτησίας που πρόσφερε την δυνατότητα, σύμφωνα με τις μακραίωνες παραδόσεις μας –που είναι και οικουμενικές– να επιτυγχάνει ολοένα καλύτερη επιστημονική- ακαδημαϊκή αυτοσυγκρότηση, ακαδημαϊκή- επιστημονική αυτορρύθμιση και δεοντολογική θεμελίωση των δημόσιων ελληνικών πανεπιστημίων. Τα προβλήματα είναι αλήθεια στοιβάχτηκαν. Αίτια που όλοι γνωρίζουμε, οι κομματικές παρεμβάσεις, οι ιδεολογικοπολιτικές διαβρώσεις, το κατάπτυστο δήθεν «άσυλο» αναρχικών εισβολών και η τυραννία των κομμάτων διαμέσου των «φοιτητικών» παρατάξεων. Αυτά οδήγησαν σε χαλάρωση των επιστημονικών, ακαδημαϊκών και δεοντολογικών ελέγχων που υπονόμευσαν την αγωνία όσων –των περισσοτέρων– ήθελαν να υπηρετήσουν το λειτούργημά τους ασκητικά και αφοσιωμένα. Αρκούσαν δύο- τρεις τροπολογίες που αφορούσαν το «άσυλο», τον ρόλο των φοιτητών και την εκλογή των εκλεκτορικών σωμάτων με κάλπη που θα επόπτευε δικαστικός λειτουργός ή επιτροπή πανεπιστημιακών. Ασφαλώς, μαζί με μια τέτοια ενίσχυση της ακαδημαϊκής ανεξαρτησίας θα απαιτούνταν λιγότεροι φοιτητές, καλύτερες υποδομές και γενικά περισσότερα μέσα (που θα μπορούσαμε να έχουμε με εξοικονόμηση, εξορθολογισμό και κοινοτικές χρηματοδοτήσεις).
Αντί να γίνουν τόσο απλά πράγματα που θα αποτελούσαν εν τούτοις ποιοτικό άλμα, το διακομματικό σύστημα που μας ροκάνιζε ψήφισε επαναστατικές μεθόδους που εκθεμελιώνουν την δημόσια εκπαίδευση. Το ιδεολόγημα της «διεθνοποίησης των πανεπιστημίων» –από τους ίδιους που τώρα «διεθνοποιούν» την πολιτεία μας προσφέροντάς την στα γεράκια του διεθνικού παρασκηνίου μέσα στο πιάτο– τελικά κυριάρχησε στην Βουλή αφού έγιναν «τηλεφωνήματα» και τραβεστί διακομματικές συνεννοήσεις που … άλλαξαν σε μερικά λεπτά τις θέσεις τις οποίες επί μήνες διατύπωναν δημόσια οι περισσότεροι. Και αυτό είναι μια ακόμη απόδειξη των αιτίων της καταστροφής της ελληνικής πολιτείας.
Ας μην επεκτείνομαι όμως μιας και οι εκτενείς παρεμβάσεις πριν λίγους μήνες είναι αναρτημένες (http://www.ifestosedu.gr/109Nomos%20AEI.htm). Εκεί θίγεται και το ζήτημα της ιδιωτικοποίησης. Δεν επεκτείνομαι. Λέω μόνο ότι η ιδιωτεία ως νοοτροπία ήδη φουντώνει. Πολύ σωστή η παρατήρηση για τις χιλιάδες πανεπιστήμια εκ των οποίων μόνο 30 (εγώ λέω λιγότερα) αξίζουν. Προσθέτω την στράτευσή τους στις στρατηγικές των κρατών και σε διεθνικούς δρώντες, φαινόμενα που εξευτελίζουν κάθε έννοια μόρφωσης και εκπαίδευσης. Θα έλεγα ότι ο δρόμος που ακολουθούμε αφήνει περιθώρια μόνο για πιθηκισμό «ξένων προτύπων», ούτε καν ιδιωτικοποίηση ή εθνικοποίηση. Η Ελλάδα κατηφορίζει σε όλα τα μέτωπα …. Ας δούμε την ουσία λοιπόν και ας σταματήσουμε να φλυαρούμε για ιδιωτικοποιήσεις ενός κράτους και μιας κοινωνίας που ροκανίστηκε και τώρα γρονθοκοπείται. Αν κάτι έπρεπε να κάνουμε θα έπρεπε να ήταν η διαφύλαξη της ανεξαρτησίας των δημόσιων ανώτατων ιδρυμάτων. Θα μας χρειαστούν μετά την αναπόδραστη πλέον πτώχευση και ή εκποίηση των πάντων. Το πρόβλημα, φοβάμαι, είναι, ενδεχομένως, ότι τις τελευταίες δεκαετίες αναπτύχθηκαν τόσο ισχυρά σύνδρομα πατριδοκτονίας που ίσως ανεπίγνωστα πολλοί αυτό θέλουν. Φαίνεται πως όχι μόνο δεν θα έχουμε ανεξάρτητη πατρίδα αλλά ούτε και ανεξάρτητη πνευματική δραστηριότητα.
Π. Ήφαιστος – P. Ifestos
www.ifestosedu.gr 
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου