Ο ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗ ΑΛΛΑΓΗ

Πηγή: Φως Φαναρίου

Μ Η Ν Υ Μ Α
ΤΗΣ Α. Θ. ΠΑΝΑΓΙΟΤΗΤΟΣ
ΤΟΥ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΥ ΠΑΤΡΙΑΡΧΟΥ
κ. κ. Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Υ
ΔΙΑ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟΝ ΤΗΣ ΜΠΑΝΓΚΟΚ

Eν όψει των διεθνών διαπραγματεύσεων διά την αντιμετώπισιν της κλιματικής αλλαγής εις Μπανγκόκ της Ταϋλάνδης και δύο μόνον μήνας προ της κρισίμου παγκοσμίου διασκέψεως των Ηνωμένων Εθνών εις Κοπεγχάγην της Δανίας, απευθύνομεν έκκλησιν προς την διεθνή κοινότητα όπως αναλάβη γενναίας δεσμεύσεις διά την αποτροπήν των δυσμενεστέρων επιπτώσεων της αλλαγής του κλίματος.

Η επίτευξις καλής συμφωνίας εις το πλαίσιον της Παγκοσμίου Διασκέψεως εις την Κοπεγχάγην δεν αποτελεί μόνον ηθικήν υποχρέωσιν διά την σωτηρίαν της κτίσεως. Αποτελεί και οδόν προς την οικονομικήν και κοινωνικήν βιωσιμότητα. Η αντιμετώπισις της κλιματικής αλλαγής δεν πρέπει να γίνεται αντιληπτή ως οικονομικόν κόστος, αλλά σημαντική ευκαιρία δι' ένα υγιέστερον πλανήτην προς όφελος του συνόλου της ανθρωπότητος και ειδικώτερον εκείνων των κρατών που υστερούν εις οικονομικήν ανάπτυξιν.

Προσευχόμεθα διά την επίτευξιν της καλυτέρας δυνατής παγκοσμίου συμφωνίας κατά την Διάσκεψιν των Ηνωμένων Εθνών διά την Κλιματικήν Αλλαγήν εις την Κοπεγχάγην τον Δεκέμβριον, ώστε αι ανεπτυγμέναι βιομηχανικαί χώραι να αναλάβουν γενναίαν δέσμευσιν διά την συνολικήν μείωσιν των ρυπογόνων εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου μέχρι το 2020 κατά 40% εις σχέσιν πρός τα επίπεδα του 1990 και την παροχήν σημαντικής οικονομικής βοηθείας προς τας ασθενεστέρας αναπτυσσομένας χώρας.

Η κρισιμότης της καταστάσεως, αλλά και η πρόοδος της επιστήμης και της τεχνολογίας δείχνουν τον δρόμον προς μίαν παγκόσμιον οικονομίαν χαμηλής εντάσεως άνθρακος, αναπτύξεως των ανανεωσίμων πηγών ενεργείας αλλά και αποτροπής της περαιτέρω αποψιλώσεως των δασών. Οφείλομεν άπαντες να συνεργασθώμεν διά να διασφαλίσωμεν ότι τα τέκνα μας θα δύνανται να απολαμβάνουν τα αγαθά της γης την οποίαν καταλείπομεν εις αυτά. Οφείλομεν να διασφαλίσωμεν την δικαιοσύνην και αγάπην εις όλας τας πτυχάς της οικονομικής δραστηριότητος∙ το κέρδος, και δη το βραχυπρόσθεσμον, δεν ημπορεί και δεν πρέπει να αποτελή το μοναδικόν κίνητρον των πράξεών μας, ειδικώτερον όταν αποβαίνη εις βάρος της κοινής μας και θεοσδότου φυσικής κληρονομίας.

,βθ’ Σεπτεμβρίου κδ’