Ἡ ἐπιστροφή τῆς ὕβρεως

πηγή: ΕΣΤΙΑ, 8/8/2024 

Του Μανώλη Κοττάκη

Ἦταν θέμα χρόνου νά συμβεῖ. Ὁ ἑλληνικός τουρισμός καί ἰδιαίτερα οἱ δημοφιλεῖς προορισμοί δέν περνοῦν αὐτό τό καλοκαίρι τίς καλύτερες μέρες τους, δέν γνωρίζουν τίς συνήθεις πιένες τους.

Ἡ πρώτη χρονιά μετά τήν ἄρση τῶν περιορισμῶν τοῦ κορωνοϊοῦ ὁδήγησε σέ μία βίαιη ἐκτίναξη τοῦ τουριστικοῦ ρεύματος, πού ἄν καί διατηρήθηκε τίς ἑπόμενες χρονιές, κατά τό μᾶλλον ἤ ἧττον, ἀποπροσανατόλισε τούς βασικούς παῖκτες καί τήν ἀγορά. Τούς προκάλεσε τίς αὐταπάτες τῆς μονιμότητας. Τούς δημιούργησε τήν ψευδαίσθηση τῆς ἀκτινοβολούσας Ἑλλάδος, ἡ ὁποία μπορεῖ νά τιμολογεῖ ὁτιδήποτε σέ ὁποιαδήποτε τιμή καί νά τό εἰσπράττει ἄνευ ἀντιρρήσεων, στό ὄνομα τῆς ὑπεροχῆς τοῦ ἀρχαίου ἑλληνικοῦ πνεύματος ἀλλά καί τοῦ κάλλους της. Ἔτσι μέ μηδενική μνήμη καί χωρίς κανείς νά ἀναλογίζεται τί ἀκριβῶς ὑπέστη τό ἑλληνικό Brand τά προηγούμενα χρόνια τῆς χρεοκοπίας, κάποιοι ἐπιδόθηκαν ἐκ νέου σέ ἕνα ἀσύλληπτο κερδοσκοπικό παιχνίδι. Χωρίς ὅρια. Τό ὁποῖο ἁπλώθηκε σέ ὅλη τήν ἐπικράτεια καί συμπαρέσυρε ὁλόκληρη τήν δευτερογενῆ ἀγορά τῶν τουριστικῶν ὑπηρεσιῶν μέ αἰχμή τήν ἑστίαση καί τήν διασκέδαση.

Οἱ ἐπισκέπτες μας ὅμως δέν εἶναι ἰθαγενεῖς. Δέν μπορεῖς νά τούς πιάσεις κορόιδο γιά πολύ, προσφέροντας χαμηλές ὑπηρεσίες γιά ὑποβαθμισμένο προϊόν ἔναντι πανάκριβων ἀντιτίμων. Ἡ καρδιά τοῦ Αἰγαίου αὐτή τήν ἐποχή, ἡ Μύκονος καί ἡ Σαντορίνη, τά δύο ἐμβληματικά νησιά (χωρίς νά ὑπολείπονται καί τά ἄλλα) πληρώνουν τό κόστος τῆς ὕβρεως. Δωμάτια καί βίλλες πού μισθώνονταν πέρσι γιά €2.000, φέτος μισθώνονται γιά …€200. Μακαρονάδες πού πέρσι χρεώνοντο €77, φέτος ἔχουν ἐπιστρέψει σέ λογικές τιμές. Εἶναι μερικά παραδείγματα. Ὡστόσο, τό «νταβατζιλίκι» φαίνεται ὅτι ἔχει δεχθεῖ ἕνα κύριο χτύπημα.

Καί τό ἑπόμενο χτύπημα πού θά δοθεῖ στά ἑπόμενα χρόνια ὑποθέτουμε θά εἶναι στήν φούσκα τῆς ἀγορᾶς ἀκινήτων τά ὁποῖα βγαίνουν σέ πλειστηριασμό μέ ἀσύλληπτα ποσά, πολλές φορές ἀπό πραγματικούς ἐνδιαφερομένους ἀλλά καί μερικές φορές ἀπό κάποιους γιά τούς ὁποίους ὑπάρχουν φρικτές ὑποψίες, ὅτι κάνουν ξέπλυμα βρώμικου χρήματος. Πού μπορεῖ νά εἶναι καί βρώμικο πολιτικό χρῆμα.

Ἡ ὕβρις, πάντως, εἶναι ἀκόμα ἐδῶ. Καί ὅσο τά ἑλληνικά νησιά πού ἀποτελοῦν τά διαμάντια τοῦ στέμματος διοικοῦνται ἀπό λογικές ὑπερκέρδους, καταστροφῆς τοῦ περιβάλλοντος, καταστρατηγήσεως τῶν πολεοδομικῶν σχεδίων, ἀλλοιώσεως τῆς ταυτότητάς τους καί παραδόσεως τῶν φυσικῶν τους πόρων στούς νεοπλούσιους ξιπασμένους πού «δημεύουν» τό νερό τῶν πολλῶν γιά τίς βίλλες τους καί τίς πισίνες τους, τόσο θά συνεχίζεται ὁ κατήφορος.

Τήν ὕβρη τήν πληρώσαμε μία φορά πολύ ἀκριβά μέ χρεοκοπία καί μέ λιτότητα διαρκείας. Δεύτερη ὕβρη δέν ἀντέχουμε. Ὅσο εἶναι καιρός, πρέπει νά προσγειωθοῦμε στό ἔδαφος. Στήν βάση ἑνός ἐθνικοῦ σχεδίου, τό ὁποῖο ἔχει τεράστια εὐθύνη νά χαράξει τό κράτος καί τό ἁρμόδιο ὑπουργεῖο. Ὁ ἀνταγωνισμός γύρω μας εἶναι σκληρός καί θά γνωρίσουμε ἧττες στό μέλλον, ἀκόμα καί ἀπό ’κεῖ πού δέν τό περιμένουμε. Ἀπό γειτονικές χῶρες τοῦ τέως ὑπαρκτοῦ σοσιαλισμοῦ τίς ὁποῖες τά τελευταῖα 30 χρόνια χλευάζαμε. Στόν σημερινό κόσμο κανείς δέν πρέπει νά ὑποτιμᾶ κανέναν. Εἶναι ὥρα νά συνέλθουμε, ὅσο εἶναι καιρός.