[...] Ἀπὸ τὴν ἀρχὴ ὁ χριστιανισμὸς ὑπῆρξε ὡς μιὰ πραγματικότητα "σωματιακή", ὡς μιὰ κοινότητα. Νὰ εἶσαι χριστιανὸς ἐσήμαινε ἀκριβῶς ὅτι ἀνήκεις σ' αὐτὴν τὴν κοινότητα. Κανεὶς δὲν μποροῦσε νὰ εἶναι χριστιανὸς ἀπὸ μόνος του, ὡς χωριστὸ ἄτομο, ἀλλὰ μόνον μαζὶ μὲ τοὺς "ἀδελφούς", μὲ ἀλληλεγγύη καὶ σύνδεσμο μαζί τους. Umus Christianus- nullus Christianus (Ἕνας χριστιανός- κανένας χριστιανός).Οἱ προσωπικὲς πεποιθήσεις ἤ καὶ μιὰ ἰδιαίτερη πειθαρχία τῆς ζωῆς δὲν κάνουν τὸν ἄνθρωπο χριστιανό. Ἡ χριστιανικὴ ὕπαρξη προϋποθέτει καὶ συνεπάγεται ἐνσωμάτωση, συμμετοχὴ στὴν κοινότητα[...]
π. Γ. Φλορόφσκυ, Το σώμα του ζώντος Χριστού, εκδ. Αρμός, Αθήνα 1999, σελ. 26.
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου