Τὸ ἀνθρώπινο δρᾶμα εἶναι ἡ θεοποίησι τοῦ ἀνθρώπου∙ τὸ θεῖο δρᾶμα εἶναι ἡ σταύρωσι τοῦ Θεοῦ. Ὁ Χριστὸς μᾶς δέχεται σὲ μιὰν ἔκστασι ποὺ δὲν προσβάλλει τὸν χωρισμό. Ἡ θέωσι εἶναι κάθαρσι καὶ χάρι. Γι' αὐτὴ τὴν κάθαρσι ὁ ἅγιος ἀπορρίπτει τὴν θέλησι του καὶ μέσα σ' αὐτὴν, ἀπαλλαγμένος ἀπὸ τὸ βάρος του, βλέπει Θεοῦ πρόσωπο, Ἡ ὄψι τοῦ Θεοῦ φωτίζει τὸ πρόσωπο τοῦ ἄλλου: ὁ Θεὸς ἀγάπη ἐστίν.
[Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Στέλιου Ῥάμφου, "Τόπος ὑπερουράνιος", Ἀθήνα 1975. Περιλαμβάνεται στο βιβλίο τοῦ Στέλιου Ῥάμφου, Τριῴδιον: Τόπος ὑπερουράνιος- Ἡ παλινωδία τοῦ Παπαδιαμάντη- Μελέτη θανάτου, εκδ. Ἁρμός, Αθήνα 1995, σελ. 20.]
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου