Ὁ Θεὸς ἀγαθὸς καὶ ἀπαθὴς καὶ ἀμετάβλητος ἐστιν. Εἰ δὲ τις τὸν μὲν Θεὸν μὴ μεταβάλλεσθαι εὔλογον τε ἡγεῖται καὶ ἀληθές ∙ ἀπορεῖ δέ, πῶς ἀγαθοῖς μὲν χαίρει, κακούς δὲ ἀποστρέφεται ∙ καὶ ἁμαρτάνουσι μὲν ὀργίζεται∙ θεραπευόμενος δὲ ἵλεως γίνεται; ῥητέον, ὡς οὔτε χαίρει ὁ Θεὸς οὔτε ὀργίζεται∙ τὸ γὰρ χαίρειν καὶ λυπεῖσθαι πάθος∙ οὔτε δώροις θεραπεύεται∙ ἡδονῇ γὰρ ἄν ἡττηθείη∙ οὐ θέμις ἐκ τῶν ἀνθρωπίνων πραγμάτων εὖ ἤ κακῶς ἔχειν τὸ θεῖον. Ἀλλ’ ἐκεῖνος μὲν ἀγαθὸς ἐστι καὶ ὠφελεῖ μόνον, βλάπτει δὲ οὐδέποτε, κατὰ ταῦτα καὶ ὡσαύτως ἔχων∙ ἡμεῖς δὲ ἀγαθοὶ μένοντες δι’ ὁμοιότητα, Θεῷ συναπτόμεθα ∙ κακοὶ δὲ γενόμενοι δι’ ἀνομοιότητα χωριζόμεθα τοῦ Θεοῦ(...)
Καὶ ὁ Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος συμπληρώνει:
Οὐχ ὁ Θεὸς ἐστιν ὁ ἐχθραίνων ἀλλ' ἡμεῖς, Θεὸς γὰρ οὐδέποτε ἐχθραίνει.
π. Φιλόθεος Φάρος, Η διαχείριση της αγάπης, εκδ. Αρμός, Αθήνα 2010, σελ. 19-20.
[Θερμές ευχαριστίες στο φίλο του ιστολογίου μας Μ.Κ.]
***
[update 23-7-2012] ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ π.Φ.ΦΑΡΟΥ "Η διαχείριση της αγάπης", εκδ. Αρμός, σελ. 19-20.Ο Θεός είναι αγαθός, απαθής και αμετάβλητος. Άν, λοιπόν, κάποιος θεωρεί εύλογο και αληθινό ότι ο Θεός δεν υπόκειται σε μεταβολή,όμως δεν καταλαβαίνει πώς χαίρεται με τους αγαθούς αλλά αποστρέφεται τους κακούς, οργίζεται με τους αμαρτωλούς και εξευμενίζεται με την λατρεία, απαντάμε ότι ο Θεός ούτε χαίρεται ούτε οργίζεται∙ η χαρά και η λύπη είναι πάθη∙ ούτε καλοπιάνεται με δώρα, γιατί αυτό θα σήμαινε ότι η ευχαρίστηση που προκαλούν τα δώρα θα τον νικούσε∙δεν είναι σωστό να θεωρούμε ότι τα ανθρώπινα μεταβάλλουν την κατάσταση του Θεού πρός το καλύτερο ή το χειρότερο. Εκείνος, λοιπόν, είναι αγαθός και μόνο ωφελεί, ποτέ δεν βλάπτει, αφού αυτές είναι οι ιδιότητες Του∙εμείς πάλι, όταν μένουμε αγαθοί, ενωνόμεθα μαζί Του επειδή Του μοιάζουμε∙ όταν γινόμαστε κακοί, χωριζόμεθα από Εκείνον επειδή εκλείπει η ομοίωση (...).
[Θερμές ευχαριστίες στο φίλο του ιστολογίου μας Μ.Κ.]
.jpeg)
2 σχόλια:
Ευχαριστούμε για το καίριο απόσπασμα.
Θα ήταν χρήσιμη και η μετάφραση όμως, του αγίου Αντωνίου εννοώ.
Συγγνώμη που σου βάζω ...πρόσθετο κόπο.
Είναι πολύτιμες οι μαρτυρίες των αγίων ότι ο Θεός δεν οργίζεται, γιατί η ιδέα περί "οργής Θεού" (που είναι ανθρωποπαθής έκφραση και σημαίνει τη δική μας αποστροφή προς το Θεό, που μας κάνει άδειους από θεία χάρη, άρα εύκολα θύματα του σατανά) σκανδαλίζει πολλούς, ιδίως σήμερα.
Εκείνοι που σκανδαλίζονται, βέβαια, θα ήθελαν (θα θέλαμε) ένα Θεό που δεν οργίζεται, αλλά δεν θέλουν (δεν θέλουμε) έναν... εαυτό μας που θα ζητεί το έλεος του Θεού για τα πολλά μας αμαρτήματα.
Από το Θεό απαιτούμε να είναι "εντάξει" (όπως νομίζουμε εμείς ότι "οφείλει" να είναι ο Θεός - και συχνά χωρίς καν να δεχόμαστε ως σίγουρη την ύπαρξή Του, γιατί τότε θα νιώσουμε ταπεινοί και δε μας αρέσει), αλλά απ' τον εαυτό μας δεν απαιτούμε να συμμορφώνεται προς τη διδασκαλία του Χριστού (μην πω "τις εντολές Του" και σκανδαλιστούν πάλι πολλοί). Εμείς "καθορίζουμε μόνοι μας την ηθική μας" και δε ρωτάμε τους "παπάδες", ακόμη και τους αγίους!
Κι απ' τη διδασκαλία του Χριστού μόνο ότι κρίνουμε εμείς σωστό διαλέγουμε. Τη συγχώρεση προς τους εχθρούς π.χ., τη βρώση και πόση του σώματος και αίματος του Χριστού, την προσευχή, την ένταξη στην εκκλησία (βάπτισμα κτλ), για τα οποία μίλησε ο Χριστός, κ.α., δεν τα λαμβάνουμε υπόψιν, γιατί ουσιαστικά μετασχηματίζουμε το χριστιανισμό σε άθεο ουμανισμό. Το ίδιο και τα περί δευτέρας παρουσίας, μέλλουσας κρίσης κ.π.ά. Δε μας αρέσουν αυτά... Τι να κάνουμε;
Καλή συνέχεια.
Καλημέρα Θεόδωρε! Σε ευχαριστώ για το εμπεριστατωμένο σχόλιο. Μόλις μπορέσω θα κάνω ξεχωριστή ανάρτηση με τη μετάφραση του κειμένου (από το βιβλίο του π.Φ.Φάρου).
Δημοσίευση σχολίου