πηγή: Athens voice, 9-5-2011
Συνήθως οι επικριτές της υποχρεωτικής διδασκαλίας των Θρησκευτικών
θεωρούν ως δεδομένο το στενά ομολογιακό και κατηχητικό χαρακτήρα τους. Η
πραγματικότητα αυτή προκαλεί εντάσεις που αποκαλύπτουν συχνά διαμετρικά
αντιτιθέμενες θέσεις για τη θρησκευτική εκπαίδευση στο δημόσιο σχολείο.
Θεωρούμε ότι είναι καιρός τα Θρησκευτικά στο «Νέο Λύκειο» να προσλάβουν
ένα πιο ανοικτό και πλουραλιστικό περιεχόμενο. Διατηρώντας και
επεκτείνοντας τον γνωσιακό και παιδαγωγικό χαρακτήρα του, το μάθημα
μπορεί να ανταποκριθεί στις σύγχρονες μορφωτικές ανάγκες των μαθητών,
υπηρετώντας ένα «θρησκευτικό γραμματισμό», ο οποίος εντάσσεται σε έναν
πολιτισμικό εγκλιματισμό στην ευρύτερη κοινωνική πραγματικότητα.
Πρόκειται για καίρια διάσταση της θρησκευτικής αγωγής, που συμβάλλει στη
δημιουργία θρησκευτικά συνειδητοποιημένων και διαλεγόμενων πολιτών.
Η εναλλακτική θεώρηση των Θρησκευτικών στο Νέο Λύκειο θα έχει επίκεντρο τη θρησκευτική παράδοση του τόπου, που σαρκώθηκε στη ζωή και αποτυπώθηκε στα μνημεία του πολιτισμού της Ορθοδοξίας. Οι μαθητές είναι χρήσιμο και πολύτιμο να γνωρίζουν τη θρησκευτική παράδοση του τόπου και συνάμα να διαλέγονται με τις χριστιανικές παραδόσεις της Ευρώπης και του κόσμου, αλλά και με τα μεγάλα θρησκεύματα, ιδιαίτερα όσα ενδιαφέρουν την ελληνική κοινωνία. Η διευρυμένη αυτή θρησκευτική εκπαίδευση εξετάζει ερευνητικά και κριτικά την προσφορά στην ιστορία και στον πολιτισμό κάθε θρησκευτικής παράδοσης, αποβλέποντας στο θρησκευτικό γραμματισμό, αλλά και στην ευαισθητοποίηση και στον αναστοχασμό των μαθητών απέναντι στο δικό τους θρησκευτικό και ηθικό προβληματισμό.
Ένα τέτοιο μάθημα Θρησκευτικών μπορεί να είναι ζήτημα επιλογής για έναν έφηβο στο Λύκειο - προθάλαμο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης; Ποιο μάθημα θα συζητά τα ηθικά και υπαρξιακά ερωτήματά του ως ερμηνευτική αναζήτηση του νοήματος, ως υποδομή για την ίδια τη ζωή; Όταν τα Θρησκευτικά δεν διδάσκονται υποχρεωτικά, πώς θα αντιμετωπιστούν τα ολοένα και αυξανόμενα ζητήματα διαπολιτισμικής αγωγής, θρησκευτικού φονταμενταλισμού, θρησκευτικής ετερότητας, ηθικής ανάπτυξης και συμπεριφοράς κ.ά.; Η Ελληνική Πολιτεία έχει ευθύνη για μια σύγχρονη και υπεύθυνη θρησκευτική αγωγή. Για να διαχειριστεί επιτυχώς το θρησκευτικό φαινόμενο στην πολυείδεια και πολυπλοκότητά του, είναι ανάγκη οι πολίτες να γνωρίζουν έγκυρα τις πραγματικές διαστάσεις του.
Η εναλλακτική θεώρηση των Θρησκευτικών στο Νέο Λύκειο θα έχει επίκεντρο τη θρησκευτική παράδοση του τόπου, που σαρκώθηκε στη ζωή και αποτυπώθηκε στα μνημεία του πολιτισμού της Ορθοδοξίας. Οι μαθητές είναι χρήσιμο και πολύτιμο να γνωρίζουν τη θρησκευτική παράδοση του τόπου και συνάμα να διαλέγονται με τις χριστιανικές παραδόσεις της Ευρώπης και του κόσμου, αλλά και με τα μεγάλα θρησκεύματα, ιδιαίτερα όσα ενδιαφέρουν την ελληνική κοινωνία. Η διευρυμένη αυτή θρησκευτική εκπαίδευση εξετάζει ερευνητικά και κριτικά την προσφορά στην ιστορία και στον πολιτισμό κάθε θρησκευτικής παράδοσης, αποβλέποντας στο θρησκευτικό γραμματισμό, αλλά και στην ευαισθητοποίηση και στον αναστοχασμό των μαθητών απέναντι στο δικό τους θρησκευτικό και ηθικό προβληματισμό.
Ένα τέτοιο μάθημα Θρησκευτικών μπορεί να είναι ζήτημα επιλογής για έναν έφηβο στο Λύκειο - προθάλαμο της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης; Ποιο μάθημα θα συζητά τα ηθικά και υπαρξιακά ερωτήματά του ως ερμηνευτική αναζήτηση του νοήματος, ως υποδομή για την ίδια τη ζωή; Όταν τα Θρησκευτικά δεν διδάσκονται υποχρεωτικά, πώς θα αντιμετωπιστούν τα ολοένα και αυξανόμενα ζητήματα διαπολιτισμικής αγωγής, θρησκευτικού φονταμενταλισμού, θρησκευτικής ετερότητας, ηθικής ανάπτυξης και συμπεριφοράς κ.ά.; Η Ελληνική Πολιτεία έχει ευθύνη για μια σύγχρονη και υπεύθυνη θρησκευτική αγωγή. Για να διαχειριστεί επιτυχώς το θρησκευτικό φαινόμενο στην πολυείδεια και πολυπλοκότητά του, είναι ανάγκη οι πολίτες να γνωρίζουν έγκυρα τις πραγματικές διαστάσεις του.
----------------
Όχι στην υποχρεωτικότητα του μαθήματος λέει η κ. Ε. Ζαμπέτα στην ίδια εφημερίδα.
.jpeg)
1 σχόλιο:
Θεωρώ ότι το άρθρο του κ. Γιαγκάζογλου που προτάσσεται βάζει τα πράγματα στη θέση τους.
Διαβάζω στο άρθρο της Ε.Ζαμπέτα στον προκείμενο υπερσύνδεσμο ότι :
" Η αντίρρηση των Ελλήνων Θεολόγων για ένα μάθημα με τίτλο «Θρησκεία και Κόσμος», πέραν του ότι είναι ακατανόητη, προδίδει ενδεχομένως και την πραγματική αδυναμία και ακαταλληλότητα του κλάδου των Θεολόγων να το διδάξουν".
Διερωτώμαι, ωστόσο:
1. Πότε είπαν οι Έλληνες θεολόγοι ότι είναι κατά του μαθήματος "Θρησκεία και Κόσμος"; Εκτός κι αν η αρθρογράφος θεωρεί ότι η ΠΕΘ εκφράζει εν είδει θεσφάτου όλους τους έλληνες θεολόγους. Ο "Καιρός" και ο Παγκρήτιος Σύνδεσμος Θεολόγων δεν καταφέρθηκαν κατά του μαθήματος "Θρησκεία και κόσμος".
2. Γιατί τέτοια απαξίωση για τον κλάδο των Θεολόγων; Γνωρίζει η αρθρογράφος το περιεχόμενο των σπουδών των Θεολογικών Σχολών; Γνωρίζει τα διαβάσματα ενός εκάστου θεολόγου; Επιτέλους είναι αδύνατον ν' αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας, ειδικά σε όσους ex cathedra και δογματικά νομίζουν ότι τα θρησκευτικά ταυτίζονται με την Κατήχηση ή ότι ο θεολόγος αποτελεί την ενσάρκωση της "δεξιάς" και του "Ελλάς Ελλήνων Χριστιανών". Το "ενδεχομένως" της επίμαχης φράσεως της αρθρογράφου δεν σώζει την κατάσταση...Εκτός κι αν ετσιθελικά απαγορεύει στους θεολόγους να εντρυφούν στους Levinas, Zizek, Hambermas, Wittgenstein,Le Manach,Otto,Agamben, Girard, Μπένγιαμιν ή ακόμη και στην ίδια... Να τελειώνει αυτή η "καραμέλα" με τους αγράμματους,ουτιδανούς, "ταλιμπάν",άσχετους θεολόγους...Αλλιώς μιλάμε τουλάχιστον για αντίστροφο ρατσισμό..
Δημοσίευση σχολίου