εικόνα: stamoulis.gr
Εἰ πρόσωπον φιλουμένου ενεργῶς ὅλους ἡμᾶς μεταβάλλει, καὶ φαιδροὺς καὶ ἱλαροὺς και ἁλύπους ἀπεργάζεται, τί δ’ ἄν οὐ ποίσειε πρόσωπον Δεσπότου, ἐν καθαρᾷ ψυχῇ ποιουμένου ἀοράτως επιδημίαν;
Εικόνα: συναξαριστής /photosled.com
Απόδοση
Εάν
το πρόσωπο που αγαπούμε γνήσια, μας
μεταβάλλη εξ ολοκλήρου με την παρουσία
του και μας κάνη φαιδρούς και χαρωπούς
και χωρίς λύπη, τι δεν θα προξενή άραγε
το πρόσωπο του Δεσπότου,όταν επισκέπτεται
μυστικά την καθαρή ψυχή;
Αγίου Ιωάννου,ΚΛΙΜΑΞ,
Λόγος Λ' , Περί αγάπης, ι,
εκδ. θ’, απόδοσις υπό Αρχιμανδρίτου
Ιγνατίου,
εκδ. Ι.Μ. Παρακλήτου, Ωρωπός
Αττικής 2002,σελ.375
.jpeg)
2 σχόλια:
Καλησπέρα, αδελφέ μου.
Σκέφτομαι, πώς αν ο Θεός, ως τριαδικό πρόσωπο, είναι αγάπη, πρέπει να σηκώνει πολύ μεγάλες πλάκες, και πρέπει να έχει και χιούμορ...
Εαν, το χιούμορ μας, έναντι του θεού, δεν είναι κακοπροαίρετο, αλλά εκφράζεται εν αγάπη, σκέψου τι πλάκες θα κάνουμε... :)
Τά περί αυστηρού θεού, τιμωρού, πολλά βαρύ, που δεν σηκώνει αντίρρηση και κουβέντα, νομίζω ότι είναι παραστάσεις γιά τους κολλεκτιβιστικούς κατα Ζιάκα ανθρώπους που για αυτούς κίνητρο είναι ο φόβος...
Καλησπέρα σας. Σας ευχαριστώ για το σχόλιο σας.Έχετε απόλυτο δίκιο. Τα του αυστηρού Θεού είναι δυτικότροπη παραφθορά (ο Ζιάκας θα το έλεγε "υποστροφή").Διαβάζω με ενδιαφέρον τα ιστολόγια σας. Να είστε καλά.
Δημοσίευση σχολίου