Το παρόν συλλέχθηκε με αφορμή το εξής εξαίρετο κείμενο του π. Ιωνά της Ταϊβάν: http://asian-aroma.com/?p=1679
Ι
"Ο
άνθρωπος είναι αυτό που τρώει" ("der
Mensch ist was
er isst").
Με τη ρήση αυτή ο Γερμανός ματεριαλιστής
φιλόσοφος Feuerbach νόμισε
ότι έβαλε τέλος σε όλες τις "ιδεαλιστικές"
θεωρίες σχετικά με την ανθρώπινη φύση.
Στην πραγματικότητα διατύπωνε, δίχως
να το ξέρει, την πιο θρησκευτική αντίληψη
που υπάρχει για τον άνθρωπο. Γιατί πολύ
πριν από τον Feuerbach ο ίδιος
ορισμός για τον άνθρωπο είχε δοθεί από
τη Βίβλο. Στη βιβλική διήγηση της
Δημιουργίας ο άνθρωπος παρουσιάζεται
πρώτα από όλα σαν ένα ον που πεινάει και
όλος ο κόσμος είναι η τροφή του. Αμέσως
ύστερα από την οδηγία που αφήνει στους
ανθρώπους να πληθύνουνται και να
κατακυριέψουνε τη γη, ο Θεός, σύμφωνα
με το συγγραφέα του πρώτου κεφαλαίου
της Γένεσης, τους παραγγέλνει να φάνε
από τη γη: "Ἰδοὺ δέδωκα ὑμῖν πάντα
χόρτον σπόριμον ... καὶ πᾶν ξύλον, ὃ
ἔχει ἐν ἑαυτῷ καρπὸν σπέρματος
σπορίμου, ὑμῖν ἔσται εἰς βρῶσιν...".
Ο άνθρωπος πρέπει να φάει για να ζήσει,
πρέπει να βάλει τον κόσμο μέσα στο κορμί
του και να τον μετασχηματίσει σε άνθρωπο,
σε σάρκα και σε αίμα. Πραγματικά ο
άνθρωπος είναι αυτό που τρώει, και
ολόκληρος ο κόσμος παρουσιάζεται για
τον άνθρωπο σαν ένα τραπέζι από ένα
γενικό συμπόσιο. Και η εικόνα αυτή του
συμπόσιου παραμένει σε ολόκληρη τη
Βίβλο η κεντρική εικόνα της ζωής. Είναι
η εικόνα της ζωής στην πρωταρχή της, η
εικόνα της ζωής στο τέλος της και στην
πλήρωσή της: "... ἵνα ἐσθίητε καὶ
πίνητε ἐπὶ τῆς τραπέζης μου ἐν τῇ
Βασιλεία μου".
ΙΙ
Παλιά
οι άνθρωποι όλα τα έκαναν με προσευχή.
Προσεύχονταν όταν όργωναν τη γη, στη
σπορά προσεύχονταν, προσεύχονταν όταν
θέριζαν τους καρπούς. Εμείς σήμερα δεν
γνωρίζουμε ποιοι παράγουν αυτά που
τρώμε και πολλές φορές ούτε ποιοι
μαγειρεύουν το φαγητό μας. Μπορεί αυτοί
να βρίζουν και να βλαστημούν όταν το
μαγειρεύουν […]. Όλα αυτά που χρησιμοποιούμε
για τροφή είναι δώρα του Θεού στους
ανθρώπους. Μέσω αυτών όλη η φύση και ο
νοητός κόσμος των αγγέλων φροντίζουν
τον άνθρωπο. Γι’ αυτό, κάθε φορά όταν
καθόμαστε να φάμε, πρέπει να προσευχόμαστε
με μεγάλη επιμέλεια.
Άγιος
Σεραφείμ της Βίριτσα (Ρωσία), 1866-1949.
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου