Πικρές αλήθειες (ή μήπως αλήθειες που "ενοχλούν" και είναι ακατάλληλες για "οργανικούς", "μεταμοντέρνους" κλπ όψιμους μεταπράτες "αναθεωρητές" και όχι μόνο;) από τον Κυριάκο Σιμόπουλο, έναν μεγάλο πνευματικό άνθρωπο, που μας άφησε το 2001:
Η ελληνική ιστορία έχει μια ιδιοτυπία, μοναδική ίσως στην οικουμένη. Είναι ιστορία αδιάλειπτων αγώνων για επιβίωση.Αμύνεται απεγνωσμένα ο ελληνισμός επί είκοσι αιώνες. Και ο αγώνας του έχει κυρίως συνειδησιακό χαρακτήρα. Υπερασπίζεται την ελληνική υπόσταση, τη γλώσσα, συντηρεί την ιστορική μνήμη. Η αντίσταση του αποτελεί θαυματουργική ενωτική ουσία που τροφοσοτεί και καλλιεργεί μια λαική ιδεολογία που επιζεί διαμέσου των αιώνων. Αυτή η ιδεολογία ταξιδεύει, με πορθμείο το Βυζάντιο, ως την τουρκοκρατία επανασυνδέοντας το νέο ελληνισμό με τις αρχαίες καταβολές. Η εθνική συνείδηση αφυπνίζεται στους τελευταίους βυζαντινούς αιώνες δυναμώνει κατά την περίοδο της δουλείας και διαμορφώνεται τελικά σε βούληση για ελευθερία και ανεξαρτησία.Υπάρχει μια συνέχεια που δεν χρειάζεται να είναι ευθύγραμμη, ορατή πάντοτε και "καθαρόαιμη". Αρκεί η επίγνωση της κοινής καταγωγής, η καθολοκή συνείδηση για τις κοινές πολιτιστικές πηγές και τις κοινές παραδοσιακές αξίες.
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου