Λαμπερή
είμαι ένας από τους πολλούς που έχεις κι είσαι μόνη
φωτίζει ολόγυρα το φως του φωτοστέφανού σου
μα το σκοτάδι κυβερνά τις ερημιές του νου σου
γιατί δε θες, δεν προσδοκάς, αρνείσαι να διαλέξεις
λιώνεις τα ενοχλητικά έντομα που μαζεύεις
τίποτα δε σε σταματά στην κορυφή ν’ανέβεις
μα η κορυφή που ανέβηκες ήταν ο Γολγοθάς
τώρα ελεύθερη μπορείς να ζήσεις τ’όνειρό σου
μόνη σου στήσε το σταυρό κι απάνω του σταυρώσου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου