[...] Η εμπειρική, η "οντολογική" γνώση του Θεού αποκτάται με την παραμονή στο πνεύμα των εντολών του Χριστού. Στην οδό αυτή η γνώση μπορεί να αποβεί αξιόπιστη και να αποκλείει αμφιβολίες. Παρ΄ όλα αυτά ο Θεός με υπερβαίνει· δεν μπορώ να Τον προσλάβω πλήρως. Εξαιτίας αυτού είναι αναγκαίο το στοιχείο της πίστεως. Το "στοιχείο" όμως αυτό δεν κλονίζει καθόλου το πνεύμα μου ούτε προκαλεί έλλειψη "εμπιστοσύνης". Μοιάζει με τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το διάστημα στη συνήθη ζωή μας. Δεν συλλαμβάνουμε την απεραντοσύνη του ούτε τα όρια του, αλλά δεν αμφιβάλλουμε για την ύπαρξη του· είναι για μας πραγματικό, αν και υπερβαίνει την αντίληψη μας.
Συνεπώς, στην αρχή προέχει η πίστη από αγάπη προς τον ευαγγελικό λόγο, παρά την αντίθεση ενίοτε του λογικού μας. Έπειτα ακολουθεί η εμπειρία, που προσλαμβάνει μορφή γνώσεως. Η αύξηση της εμπειρικής γνώσεως οδηγεί στην υπέρβαση της πρώτης "παιδικής" πίστεως, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι εμείς την ξεπεράσαμε εντελώς. Αν και η γνώση που έχουμε μας ελευθέρωσε από αμφιβολίες, ωστόσο το πλήρωμα της παραμένει για μας ανέφικτο: "Βλέπομεν γὰρ ἄρτι δι' ἐσόπτρου ἐν αἰνίγματι, τότε δὲ πρόσωπον πρὸς Πρόσωπον· ἄρτι γινώσκω ἐκ μέρους, τότε δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην" (από τον Θεόν) (Α' Κορ. 13,12) [...]
Όσιος Σωφρόνιος του Essex, Το μυστήριο της χριστιανικής ζωής, εκδ. Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου Essex, Essex 2010, σελ. 81-82.
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου