[...] Ο άνθρωπος γνωρίζει τον Θεό, μόνο όταν ο Θεός γνωρίζεται στον άνθρωπο: "Γνόντες Θεόν, μᾶλλον δὲ γνωσθέντες ὑπὸ Θεοῦ"(Γαλ. 4,9). Αν ο Θεός δεν φανερωθεί στον άνθρωπο, αν δεν τον καταστήσει κοινωνό της θείας ζωής, δεν μπορεί αυτός να γνωρίσει τον Θεό· δεν μπορεί να αναχθεί στο επίπεδο του ακτίστου και να αποκτήσει αληθινή θεογνωσία. Αυτή, όπως χαρακτηριστικά επισημαίνει ο Γέροντας Σωφρόνιος (Οψόμεθα τον Θεόν καθώς εστί, Έσσεξ 2010, σελ.163), αποτελεί καρπό της ενώσεως του ανθρώπου με τον Θεό στο ίδιο είναι. Κανένας δεν γίνεται αντικείμενο. Ο άνθρωπος γίνεται μέτοχος της θείας ενέργειας και ζωής. Αλλά για να πραγματοποιηθεί αυτό πρέπει ο άνθρωπος να εγκαταλείψει την οδό της φιλαυτίας και της αποστασίας, και να βαδίσει τη στενή και τραχεία οδό της επιστροφής στο Θεό. [...]
Γ. Μαντζαρίδης, Αλήθεια και Ζωή: Από το δόγμα στο ήθος, εκδ. Ίνδικτος, Αθήναι 2012, σελ. 15-16 (αποσπάσμα).
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου