Άλλη γυναίκα, της περιοχής του Γρηγοριάτικου Μετοχιού της Νέας Ευκαρπίας, υπέφερε από ημικρανίες επίμονες. Ακτινογραφικώς διεπιστώθη ύπαρξη όγκου, που θα' πρεπε να της ανοίξουν το κρανίο για να επιχειρηθεί η εξαγωγή αυτού, και αν μεν η μορφή του όγκου ήταν καλοήθης θα μπορούσε να επιζήσει, διαφορετικά θα ήταν καταδικασμένη, και το σημαντικό ποσό που θα χρειαζόταν για την επέμβαση θα δαπανόταν δίχως κανένα όφελος. Έμεινε επι καιρό να υποφέρει, δίχως καν να σκέφτεται πως θα μπορούσε να εξοικονομήσει τα απαιτούμενα χρήματα, μέχρι που, διαβάζοντας το βιβλίο σεβασμίου αγιορείτη για το βίο του πνευματικού του πατέρα Αρσενίου του Καππαδόκη, τον επικαλέσθηκε: "Χατζηεφέντη, εσύ που και τουρκάλες βοήθησες, βοήθα και μένα". Είδε λοιπόν σε όραμα να την πλησιάζει, όχι ο ίδιος ο Όσιος, αλλά ο Βιογράφος του μοναχός [ενν. τον Πατέρα Παΐσιο]. Της έσιαξε από κάθε μεριά της κεφαλής τα μαλλιά, άγγιξε το κέντρο της επαφής της κόμης με το μέτωπο και, αφού της είπε ότι θα γίνει καλά, έγινε.
[Ν.Γ. Πεντζίκης, Υδάτων Υπερεκχείλιση, εκδ. Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1988, σελ.332]
***
Το ανωτέρω απόσπασμα παρατίθεται στο βιβλίο: Αναστάσιος Ομ. Πολυχρονιάδης (επιμ.), Από το τραπέζι του Γέροντος Παϊσίου, εκδ. Σοκόλη-Κουλεδάκη, β' έκδοση, Αθήνα 2010, σελ. 58.
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου