Αντώνιος του Σουρόζ (Bloom), Η συνάντηση με τον Χριστό

(...) Έτσι,ζήτησα από τη μητέρα μου μια Καινή Διαθήκη, την οποία όντως είχε, και χώθηκα στη γωνιά μου, έριξα μια ματιά στο βιβλίο και βρήκα πως υπήρχαν τέσσερα Ευαγγέλια. Και καθώς ήταν τέσσερα, ένα από αυτά πρέπει να είναι μικρότερο από τα άλλα σε έκταση. Αν και δεν περίμενα να βγεί τίποτα καλό και από τα τέσσερα, αποφάσισα να διαβάσω το μικρότερο. Και εκεί έπεσα σε μια παγίδα -καθώς και στο μέλλον επρόκειτο να ανακαλύψω πολλές φορές πόσο πολυμήχανος είναι ο Θεός όταν ρίχνει τα δίχτυα Του για να πιάσει ένα ψάρι- γιατί αν είχα διαβάσει ένα διαφορετικό Ευαγγέλιο, θα είχα συναντήσει δυσκολίες. Κάθε Ευαγγέλιο έχει ένα ορισμένο πολιτιστικό θεμέλιο: ο Μάρκος, εντούτοις, έγραψε ακριβώς για νεαρής ηλικίας βαρβάρους, όπως ήμουν εγώ- για νεαρούς Ρωμαίους. Δεν το γνώριζα αυτό, το ήξερε όμως ο Θεός και ίσως το γνώριζε και ο Μάρκος όταν έγραφε πιο συνοπτικά από ό,τι οι άλλοι.

Κάθισα λοιπόν να διαβάσω. Και σε αυ­τό το ση­μεί­ο θα πρέ­πει να πι­στέ­ψε­τε τα λό­για μου δι­ό­τι αυ­τό δεν μπο­ρεί να α­πο­δει­χθεί. Μου έτυχε κάτι το οποίο που και που συμβαίνει όταν περπατάς κατά μήκος του δρόμου και ξαφνικά γυρίζεις πρός τα πίσω γιατί νομίζεις πως κάποιος από πίσω σου σε παρατηρεί.

Κα­θό­μουν και δι­ά­βα­ζα αρ­γά (γιατί η γλώσσα δεν μου ήταν οικεία)  και α­νά­με­σα στην αρ­χή του πρώ­του και στην αρ­χή του τρί­του κε­φα­λαί­ου, έ­νι­ω­σα ξαφ­νι­κά ό­τι ε­κεί, στην άλ­λη ά­κρη του τραπεζιού στε­κό­ταν ο Χρι­στός. Ή­ταν τό­σο έν­το­νη η αί­σθη­ση αυ­τή όπου έ­πρε­πε να στα­μα­τή­σω το δι­ά­βα­σμα και να κοι­τά­ξω. Κοι­τού­σα για αρ­κε­τή ώ­ρα και δεν έ­βλε­πα τί­πο­τα. Ού­τε ά­κου­γα,  ού­τε αι­σθα­νό­μουν ο­τι­δή­πο­τε. Μα α­κό­μα και ό­ταν κοί­τα­ζα ί­σια μπρο­στά μου προς το μέ­ρος ό­που δεν υ­πήρ­χε κα­νέ­νας που να μπο­ρώ να δω, εί­χα α­κό­μα την ί­δια ζω­η­ρή αί­σθη­ση πως ο Χρι­στός, χω­ρίς κα­μιά αμ­φι­βο­λί­α, στε­κό­ταν ε­κεί. Θυμάμαι ότι σε εκείνο το σημείο, έγειρα πρός τα πίσω και σκέφτηκα: αν ο ζωντανός Χριστός στέκεται εδώ - αυτό σημαίνει ότι είναι ο αναστημένος Χριστός. Σημαίνει ότι γνωρίζω προσωπικά και στα σίγουρα, εντός των ορίων της δικής μου προσωπικής εμπειρίας, ότι ο Χριστός έχει αναστηθεί και αυτό σημαίνει πως όλα όσα λέγονται γι' Αυτόν είναι αλήθεια. (...)

Αντώνιος Bloom, Μικρό Συναξάρι, εκδ. Εν Πλώ, Αθήνα 2010, σελ. 80-82.