Συλλογικό, Αχ, κύριε Χρήστο μας! - Επί προσωπικού για τον Χρήστο Γιανναρά, εκδόσεις manifesto, Αθήνα 2025,ISBN: 978-618-5698-44-7.
Στόν Χρῆστο Μποκόρο δέν χρωστᾶμε μόνο τό ἔργο στό ἐξώφυλλο. Τό κεράκι κι ὁ τίτλος ἦταν τό δικό του καίριο σχόλιο στά μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης στό ἄκουσμα τῆς ἐκδημίας τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ. Κι ἔγινε αὐτός ὁ βραχύλογος ἀναστεναγμός ἔκφραση τοῦ πένθους πολλῶν ἀπό ἐμᾶς πού δέν καλοκατέχουμε νά φέρουμε βόλτα τήν ἀπώλεια τοῦ προσφιλοῦς προσώπου. Γι' αὐτό καί τό διαλέξαμε γιά τίτλο καί ὑπό τό φῶς του στεγάσαμε τά δικά μας κεράκια καί, κάποιοι ἀπό ἐμᾶς, καί τή φτιασιδωμένη ἀμηχανία μας. Οἱ διαπραγματεύσεις μας, χωρίς νά ὑποτιμοῦμε τίς ἀκαδημαϊκές προσεγγίσεις, θέλαμε νά ἔχουν, κατά κύριο λόγο, κάπως προσωπικό χαρακτῆρα. Νά εἶναι, δηλαδή, μέρος μιᾶς μακαριᾶς. Ἕνα χρόνο καί κάτι μετά τή θανή του ὁ Χρῆστος Γιανναρᾶς εἶναι παρών ὄχι μόνο στά γραφτά μας ἀλλά καί στίς ζωές μας. Δημοσιεύθηκαν ἤδη ἀφιερώματα στό πρόσωπο καί τό ἔργο του κι εἴμαστε σίγουροι ὅτι θά ἀκολουθήσουν καί πολλά ἄλλα. A Dio. Καί καλές ἀντάμωσες. Μετά τῶν δικαίων ἀκριβέ, μονάκριβε, κ. Χρῆστο μας.
ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ
π. Βασίλειος Γοντικάκης, Ἡ παρουσία τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ π. Μάξιμος Βασίλιεβιτς, Ὀρθόδοξη συμμετοχή στό «ζύμωμα» τῆς Ἀμερικῆς
π. Μιλτιάδης Ζέρβας, Ὡς Μαθητής
π. Πέτρος Μαριάτος, Τά τελευταῖα του βήματα στόν κόσμο. Καί τά πρῶτα στόν Παράδεισο...
π. Σπυρίδων Τσιαμούρης, Μέ σεβασμό στόν Δάσκαλο
Δημήτρης Ἀρκάδας, Θρησκειοποίηση: Ὄψεις τῆς Πολιτικῆς Θεολογίας τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ
Θεόδωρος Ι. Ζιάκας, ΠΡΟΣΩΠΟ: Γιά νά Εἶσαι πρέπει νά Γίνεσαι
Γιῶργος Καστρινάκης, Ἀποτύπωμα ἔλλογου λόγου
Εὐάγγελος Κοροβίνης, Ἡ πρώτη μου γνωριμία μέ τό ἔργο τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ
Σωτήρης Μητραλέξης, Γεννώντας ἀνθρώπους: μαρτυρία μετάγγισης πείνας καί δίψας
Βασίλειος Μπετσάκος, Μαρτυρία Χριστοῦ
Ἀναστασία Μπύρου, Στάσεις ἀπό μιά διαδρομή
Νίκος Ὀρφανίδης, Ὁ ἀνατρεπτικός φιλοσοφικός καί θεολογικός λόγος τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ
Θεόδωρος Ε. Παντούλας, «Τό δέντρο ἀπό τόν καρπό γνωρίζεται»
Ἀντώνης Ν. Παπαβασιλείου, «Ὑπάρχει ἕνας τρόπος νά ἀπορεῖς, ἐνῶ ἐμπιστεύεσαι»
Θανάσης Ν. Παπαθανασίου, Χρῆστος Γιανναρᾶς: Τό τραῦμα τῆς θεολογίας
Λάμπρος Σιάσος, Πρός τά ἄνω Κύθηρα
Διονύσιος Σκλήρης, Ὁ τρόπος τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ ὡς πνευματικοῦ πατέρα
Γιάννης Τζέπος, Μέ αφορμή τήν κοίμηση τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ
Δημήτριος Δ. Τριανταφυλλόπουλος, Γιά τόν Γιανναρᾶ τῆς νιότης μας
Σπῦρος Γιανναρᾶς, Το περίγραμμα μιᾶς σχέσης
4 σχόλια:
Αυτό το έργο θα ήθελα να το διαβάσω και θα το επιδιώξω. Αναρωτιέμαι όμως αν περιέχει μια όντως δίκαιη αποτίμηση του έργου του Γιανναρά, δηλαδή αν επισημαίνει και τις σοβαρές θεολογικές αστοχίες του, όπως πχ στο βιβλίο του "Ενάντια στη Θρησκεία". Για μένα, ο Γιανναράς είναι ένας σύγχρονος Ωριγένης: πιστός, ηθικός, με πεποίθηση ότι είναι ορθόδοξος χριστιανός και πολλές ορθές τοποθετήσεις, αλλά και σοβαρά σφάλματα. Και δεν είναι καλό να είσαι ο Ωριγένης, γιατί κινδυνεύεις να προκαλέσεις ωριγενικές έριδες και τελικά τα γραπτά σου να καταδικαστούν (δικαίως) από Οικουμενική Σύνοδο. Χρειάζεται προσοχή λοιπόν. Ο Θεός να τους αναπαύσει αμφοτέρους.
Ε, όχι και ωριγενιστής ο Γιανναράς! Άλλο είναι η διαφωνία και άλλο η αυθαίρετη παρανάγνωση.
Όχι ωριγενιστής, Ωριγένης. Δηλαδή χαλκέντερος συγγραφέας, ηθικός, πιστός, με πολλές ορθές θέσεις, αλλά και σοβαρά λάθη. Γι' αυτό και σημείον αντιλεγόμενον. Αυτό εννοούσα.
Σας ευχαριστώ πολύ για την διευκρίνιση.
Δημοσίευση σχολίου