Ρίμα σύγχρονου Κρητικού λαϊκού στιχουργού (ριμαδόρου) για τον άγιο νεομάρτυρα Ματθαίο από το Γερακάρι, που μαρτύρησε στην πόλη του Ρεθύμνου το Μάρτιο του 1700, προδομένος από τη σύζυγό του Αϊσέ.
Η ιστορία του περιλαμβάνεται στο βιβλίο "Έγγραφα Ιεροδικείου Ρεθύμνου", έκδοση της Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Ρεθύμνου, ενώ εκτενές αφιέρωμα σ' αυτόν δημοσιεύεται στο Ημερολόγιο 2019 της Ιεράς Μητροπόλεως Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου (βλ. εδώ).
Για την αντιγραφή, Θ. Ι. Ρηγινιώτης.
Η εικόνα που δημοσιεύεται είναι έργο του αγιογράφου Μανώλη Ρουκούδη, από το Φουρφουρά Αμαρίου, και προσφέρθηκε ως δώρο στην Παγκρήτιο Ένωση Μελβούρνης το 2018 από το Λαογραφικό Όμιλο Τζανιδάκη (Ρέθυμνο).
Και τα βουνά ας ραΐσουνε κι οι πέτρες ας θρηνούνε
και τα πουλιά στ’ ανάπλαγα για το Μαθιό να πούνε.
Και τα κοπέλια ας μάθουνε κι οι γι-άντρες ας τ’ ακούσου,
πως εορτάζουσί ντονε τσι δεκοχτώ τ’ Αυγούστου.
Το χίλια εφτακόσϊα, πρώτη του Μάρτη μπαίνει,
όντε ντον έσφαξ’ η Τουρκιά η σκυλογαβγισμένη,
γιατί τον εκατάδωκεν η μαύρη [1] ντου γυναίκα
και πέντε τον αρπάξασι κι εσέρνα’ ντονε δέκα!
Σαν έφταξεν εις του καντή, θάνατο δε φοβάται,
μόνο του λέει αντρίστικα πως Χρισθιανός λογάται.
Κι εκείνος βγάνει απόφαση: «Κόψετε το λαιμό ντου,
γιατί τον είδεν η Αϊσέ να κάνει το σταυρό ντου!
Τούρκο τον εθαρρούσαμε γ-και Χρισθιανός εφάνη
και να πομείνει αζωντανός δεν το ’πε ντο Κοράνι!».
Μα κείνος βγαίνει ολόχαρος σαν τον αετό στα ύψη
και Τούρκος δεν τον έκαμε την κεφαλή να σκύψει.
Σ’ ένα μ-παλάτι ολόχρυσο τον έβαλες, Χριστέ μου,
το σέβας του Γερακαριού, το φέγγος του Ρεθέμνου.
Βλέπε την, άγιε του Θεού, τη Γης την οικουμένη,
κι ούλοι που σε σκοτώσανε να ’ναι συχωρεμένοι.
Κι όποιοι θα σ’ εορτάζουνε, σ’ ό,τι καιρούς και χρόνους,
φέρνε τσι στην παράδεισο κι εις του Χριστού τσι θρόνους…
__________________________________________
[1]. μαύρη: ταλαίπωρη
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου