Ανθολόγιον 94: επίσκοπος Διοκλείας Κάλλιστος (Ware)

(…)Ὁ Χριστός δεν ἀναστήθηκε με καινούριο σῶμα.

Παρ’ὅτι ὅμως το ἀναστημένο σῶμα δεν ἦταν καινούριο, εἶχε ἀποκτήσει ἕνα νέο τρόπο ὕπαρξης. Το ἀναστημένο αὐτό σῶμα περιβάλλεται ἀπό μία παραδοξότητα, ἕνα μυστήριο: περνᾶ ἀπό πόρτες κλειστές (Ἰω. 20,19). Ὁ Ἰησοῦς δεν ἀναγνωρίζεται ἀμέσως ἀπό τους μαθητές Του στην ἀκρογιαλιά τῆς λίμνης Τιβεριάδος (Ἰω. 21,4), οὔτε ἀπό τόν Λουκᾶ καί τον Κλεόπα στην πορεία τους προς Ἐμμαούς (Λουκ. 24,16). Ἔχει το ἴδιο σῶμα ὅπως πρίν και ὅμως εἶναι διαφορετικό, ἐπειδή ἔχει γίνει αὐτό πού ὁ ἀπόστολος Παῦλος ὀνομάζει  «σῶμα πνευματικόν» (Α’ Κορ. 15,44). Αὐτό σε καμία περίπτωση δεν σημαίνει ὅτι εἶναι ἐξωπραγματικό ἤ ἀϋλο. Ὄχι, εἶναι ἕνα σῶμα ἀπολύτως φυσικό, πού ἀποτελεῖται ἀπό την ὑλική οὐσία αὐτῆς τῆς γῆς, ἀπό «σάρκα και ὀστά», ὅπως ὁ ἴδιος ὁ Χριστός λέει στους μαθητές (Λουκ.24,39). Ἡ ὑλικότητα ὅμως ἔχει μεταμορφωθεῖ ἀπό τη δύναμη τοῦ Πνεύματος καἰ ἔτσι ἔχει ἀπαλλαγεῖ ἀπό τούς περιορισμούς στους ὁποίους ὑπόκεινται τά δικά μας σώματα. Ὡστόσο, ἄν και μεταμορφούμενο, πρόκειται πάντοτε γιά ἕνα φυσικό σῶμα και πάντοτε το ἴδιο με πρίν. «Ἰδού καινά ποιῶ πάντα»

Ἐπισκόπου Διοκλείας Κάλλιστου (Ware) , Καθ’ὁδόν: Μὲ τὴ νηστεία στὴν Ἀνάσταση, ἐκδόσεις Ἀκρίτας, Ἀθήνα 2010, σελ. 86-87.