Περί Θρησκευτικών

Τα πράγματα είναι πολύ απλά:

Άλλο γνώση, άλλο κατήχηση.

Άλλο ομολογιακό, άλλο κατηχητικό μάθημα Θρησκευτικών.

Επειδή κάποιοι επίτηδες συγχέουν τα ασύγχυτα να θυμίσουμε ότι όλα αυτά έχουν ήδη λυθεί αλλού. Διαβάστε Ρ. Ντεμπρέ, Charles Taylor ή και R. Dworkin οι πιο… προχωρημένοι!

Γ.Μ.Β.

31/8/2022

[πηγή]

Το σκεπτικό της εισήγησης των νομικών του υπουργείου Παιδείας για τις απαλλαγές

πηγή: Esos

Στο γραφείο της υπουργού Παιδείας Ν. Κεραμέως βρίσκεται ήδη η εισήγηση των νομικών για την απαλλαγή των μαθητών από την ενεργό συμμετοχή στο μάθημα των Θρησκευτικών η οποία προβλέπει:

• Δικαίωμα απαλλαγής από το μάθημα των Θρησκευτικών για λόγους θρησκευτικής συνείδησης έχουν οι μη Ορθόδοξοι Χριστιανοί.

Το σκεπτικό της εισήγησης των νομικών του υπουργείου Παιδείας είναι το εξής:

• Η γνωμοδότηση της ΑΠΔΠΧ για την απαλλαγή από το μάθημα των θρησκευτικών για λόγους συνείδησης επαναλαμβάνει αντίστοιχες γνωμοδοτήσεις της των τελευταίων 10 ετών.
• Αντίθετα, τέσσερις αποφάσεις του ανώτατου διοικητικού δικαστηρίου, του Συμβουλίου της Επικρατείας, (υπ’ αρ. 559, 660, 1749 και 1750) αποτυπώνουν την πάγια θέση του ΣτΕ: ότι το μάθημα των θρησκευτικών είναι υποχρεωτικό για τους χριστιανούς ορθόδοξους - ως εκ τούτου απαλλαγή δικαιούνται οι άθεοι ή όσοι ανήκουν σε άλλο θρήσκευμα.
• Το ΣτΕ επέβαλλε με απόφαση του τη φράση «λόγοι θρησκευτικης συνείδησης» ως νόμιμη αιτιολογία απαλλαγής από τα θρησκευτικά. Το ΣτΕ είναι ο θεσμικός ερμηνευτής του νόμου και οι αποφάσεις του δεσμεύουν την Πολιτεία.

Τις επόμενες ημέρες η υπουργός Παιδείας θα πραγματοποιήσει σύσκεψη για το θέμα, προκειμένου να λάβει αποφάσεις για την έκδοση της σχετικής εγκυκλίου.

Στόχος είναι η εγκύκλιος να βρίσκεται στα σχολεία πριν την έναρξη του διδακτικού έτους.

https://www.esos.gr/arthra/79587/apallagi-apo-mathima-ton-thriskeytikon-i-eisigisi-tin-opoia-dehthike-i-n-kerameos

Περί απροϋπόθετων απαλλαγών

Κάποια στιγμή σε αυτή τη χώρα θα πρέπει να σοβαρευτούμε.

Καμία απόφαση ανεξάρτητης αρχής δεν δεσμεύει τη Διοίκηση. 

Καμία απόφαση ανεξάρτητης αρχής δεν έχει κανονιστικό χαρακτήρα.

Καμία απόφαση ανεξάρτητης αρχής δεν υπέρκειται των αποφάσεων του ανώτατου ακυρωτικού δικαστηρίου, ήτοι του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Όλα τα υπόλοιπα είναι άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.

[πηγή]

E, όχι και προαιρετικά τα Θρησκευτικά!

πηγή: orthodoxia.info

Του Χάρη Ανδρεόπουλου*

Στα μέσα της περασμένης εβδομάδας το μαντάτο που έγινε πρωτοσέλιδο (στα «ΝΕΑ» 26.08.2022, σ. 1η και 36η) ήρθε να (ξανα-) “ταράξει τα νερά”: «Μάθημα Θρησκευτικών: Δικαίωμα απαλλαγής και για Ορθοδόξους».

Στο ρεπορτάζ παρουσιαζόταν η Γνωμοδότηση 2/2022 (με ΑΠ 2092/22.08.2022) της ανεξάρτητης Αρχής Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα (ΑΠΔΠΧ – εφεξής: «Αρχή») βάσει της οποίας η δυνατότητα της απαλλαγής από την υποχρέωση παρακολούθησης του (ομολογιακού, με περιεχόμενο ορθοδόξου χριστιανικού χαρακτήρα) μαθήματος των Θρησκευτικών (εφεξής: «ΜτΘ»), η οποία παρέχεται σήμερα σε μη χριστιανούς Ορθόδοξους μαθητές (αλλοθρήσκους, ετεροδόξους, αθρήσκους, αθέους και αγνωστικιστές) με την επίκληση λόγων «θρησκευτικής συνείδησης», θα πρέπει τώρα να διευρυνθεί και παρασχεθεί και στους χριστιανούς Ορθοδόξους μαθητές.

Σύμφωνα με το σκεπτικό της Αρχής η απαλλαγή αυτή θα μπορούσε να ερείδεται στην επίκληση λόγων «συνείδησης» (γενικώς και όχι ρητώς της «θρησκευτικής») που ως τέτοιοι λόγοι, λέει η Γνωμοδότηση της Αρχής, μπορούν να νοηθούν οι «ευρύτερες συνειδησιακές πεποιθήσεις» στις οποίες περιλαμβάνονται και οι «κοσμοθεωρητικές αντιλήψεις, πέραν των αμιγώς θρησκευτικών (…)». Η Αρχή (όπως και με τις προηγηθείσες, σχετικές αποφάσεις της 28/2019 και 32/2020), θεωρώντας ότι η επίκληση λόγων «θρησκευτικής συνείδησης» συνιστά βαθεία επέμβαση στο «forum internum» (ενδιάθετο θρησκευτικό φρόνημα) του μαθητή, εισηγείται η απαλλαγή να δίνεται χωρίς διάκριση: σε μη χριστιανούς Ορθοδόξους, αλλά και σε χριστιανούς Ορθοδόξους – γενικώς προς πάντα ενδιαφερόμενo – με την επίκληση, γενικώς, λόγων «συνείδησης».

Επειδή, όμως, η λειτουργία του Κράτους διέπεται από ορισμένους βασικούς κανόνες θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι βάσει διατάξεως – και μάλιστα συνταγματικής (αρθ. 95) – η Διοίκηση έχει την υποχρέωση να συμμορφώνεται προς τις δικαστικές αποφάσεις και δη όταν αυτές προέρχονται από το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο της χώρας, το Συμβούλιο της Επικρατείας (εφεξής: ΣτΕ). Για το θέμα του ΜτΘ έχουμε συγκεκριμένες και σαφείς, κρυσταλλίνης διαυγείας αποφάσεις τις οποίες (μας αρέσει – δεν μας αρέσει το διατακτικό τους) οφείλει ο Κράτος (η Διοίκηση) όχι απλώς να τις σεβασθεί, αλλά και να τις εφαρμόσει.

Υπενθυμίζουμε, λοιπόν, ότι με τις αποφάσεις Ολομ. ΣτΕ 660/2018 (για το Γυμνάσιο) και 926/2018 (για το Λύκειο) – για τις οποίες θα πρέπει να καταγραφεί ότι αποτέλεσαν την πρώτη νομολογιακή στιγμή που το ΣτΕ ασχολήθηκε ευθέως και όχι παρεμπιπτόντως με τον συνταγματικά θεμιτό χαρακτήρα του ΜτΘ – το δικαστήριο, θεωρώντας ότι το ΜτΘ είναι μάθημα (θρησκευτικής) ταυτότητας και όχι (διαχριστιανικής ή διαθρησκειακής) ενημέρωσης ή διαλόγου, επιβεβαίωσε, αλλά και εμπλούτισε την πάγια νομολογία του, συμπεραίνοντας ότι το ΜτΘ, κατά το Σύνταγμα, επιβάλλεται να είναι αφενός μεν ομολογιακό αφετέρου δε υποχρεωτικό για τους χριστιανούς ορθοδόξους μαθητές. Προκειμένου δε να προστατεύσει τη θρησκευτική ελευθερία όσων μαθητών δεν είναι χριστιανοί ορθόδοξοι, διέγνωσε το δικαίωμα των τελευταίων σε πλήρη απαλλαγή από τη σχετική διδασκαλία.

Ενεργώντας θετικά προς την κατεύθυνση υλοποίησης των εν λόγω δικαστικών αποφάσεων η Διοίκηση και εν προκειμένω το Υπουργείο Παιδείας και Θρησκευμάτων (εφεξής: ΥΠΑΙΘ), με τη συνδρομή και εποπτεία του αρμοδίου θεσμικού επιστημονικού οργάνου που λέγεται Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), εξέδωσε τα νέα Προγράμματα Σπουδών (Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου) για το ΜτΘ, τα οποία εφαρμόζονται ήδη σε πιλοτικό επίπεδο στα πρότυπα και πειραματικά σχολεία της χώρας, πρόκειται δε να εφαρμοσθούν σε καθολικό επίπεδο από τη μεθεπόμενη σχολική χρονιά (2023-2024). Εν τω μεταξύ επίκεινται οι επιμορφώσεις των εκπαιδευτικών (Θεολόγων-ΠΕ01, Δασκάλων-ΠΕ70) από τον ερχόμενο Σεπτέμβριο, η έκδοση των νέων βιβλίων, ενώ έχει ήδη τεθεί (και εφαρμόζεται μετά θρησκευτικής ευλαβείας) και το (καθορισμένο από το ΣτΕ) πλαίσιο για το δικαίωμα απαλλαγής από την παρακολούθηση του ΜτΘ για τους μη χριστιανούς ορθόδοξους μαθητές.

Η Γνωμοδότηση της Αρχής είναι, κατά τη γνώμη μας, προδήλως αντισυνταγματική γιατί έρχεται σε κατάφωρη αντίθεση με το άρθρο αρθ. 16 § 2 του Συντάγματος με το οποίο ορίζεται ως ένα βασικό, δομικό στοιχείο της Παιδείας «η ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης», νοουμένης, εν προκειμένω, σύμφωνα με την ερμηνεία του ΣτΕ, ως «θρησκευτικής συνείδησης» της «ορθόδοξης χριστιανικής συνείδησης», ενώ έρχεται, επίσης, και σε αντίθεση με την υποχρεωτικότητα παρακολούθησης του ΜτΘ για τους χριστιανούς ορθοδόξους μαθητές , όπως αυτή κατοχυρώνεται με τις αποφάσεις του ΣτΕ, προτείνοντας επί της ουσίας – η Αρχή – την μετατροπή του ΜτΘ σε προαιρετικό! Βεβαίως δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει αυτό, καθώς το ίδιο εισηγείτο προ 14ετίας (το 2008) και η άλλη (ανεξάρτητη) Αρχή, αυτή του Συνηγόρου του Πολίτη (ΣτΠ), προτείνοντας (με την υπ. αριθμ. πρωτ. 15595.2/14.11.2008 «Σύστασή» του προς το ΥΠΑΙΘ) την απαλλαγή για όλους όσους ήθελαν να επικαλεσθούν λόγους «συνείδησης» (γενικώς) – είτε ήταν μη χριστιανοί ορθόδοξοι, είτε ήταν χριστιανοί ορθόδοξοι (βλ. «Ελευθερία» Λαρίσης, 19.11.2008, σ. 17).

Ο τότε Υπουργός Παιδείας και Θρησκευμάτων Ευριπίδης Στυλιανίδης, λαμβάνοντας υπόψη του την μέχρι τότε νομολογία του ΣτΕ, με την οποία προβλεπόταν η υποχρεωτικότητα παρακολούθησης του ΜτΘ (ΣτΕ 3356/1995 και 2176/1998), έθεσε την Σύσταση του ΣτΠ στο αρχείο. Πιστεύουμε – και θέλουμε να ελπίζουμε – ότι το ίδιο θα πράξει και η νυν Υπουργός Νίκη Κεραμέως με την τωρινή Γνωμοδότηση της Αρχής Προστασίας Δεδομένων. Το ΣτΕ είναι υπεράνω της (εν λόγω και πάσης άλλης «ανεξάρτητης» ή «υπηρεσιακής») Αρχής και οι αποφάσεις του για το ΜτΘ (για την υποχρεωτικότητα παρακολούθησής του από τους χριστιανούς Ορθοδόξους μαθητές και το δικαίωμα απαλλαγής της παρακολούθησής του όλως περιοριστικώς για τους μη χριστιανούς ορθοδόξους μαθητές) είναι φρέσκιες, σαφείς και συγκεκριμένες.

* Στη κατακλείδα αυτού του άρθρου που αφορά στα Θρησκευτικά θα πρέπει να επισημάνουμε ότι το ζήτημα της απαλλαγής για λόγους (όχι «θρησκευτικής» – προσδιορισμός που έχει απαλειφθεί για την προτεινόμενη απαλλαγή από το ΜτΘ – ή «εθνικής» [σύμφωνα με με την ακριβή διατύπωση του 16 § 2 Σ], αλλά, σύμφωνα με τη διατύπωση της «Αρχής», γενικώς, «κοσμοθεωρητικής»…) «συνείδησης», μπορεί να ανοίξει τον «ασκό του Αιόλου» και για άλλα μαθήματα, όπως π.χ. για την Ιστορία – και δεν θα΄ ναι η πρώτη φορά. Σε ανύποπτο χρόνο είχαμε αναφερθεί τον Νοέμβριο του 2008 σε πληροφορίες ότι, με αφορμή την τότε «Σύσταση» του ΣτΠ να δοθεί το δικαίωμα της απαλλαγής για το ΜτΘ και στους χριστιανούς ορθοδόξους μαθητές, αλλοδαποί που διαμένουν στην Ελλάδα, δια υποβληθεισών αιτήσεών τους στην «Αρχή Προστασίας Δεδομένων», είχαν ζητήσει να δοθεί στα παιδιά τους που φοιτούσαν σε σχολεία της Β/θμιας εκπαίδευσης, το δικαίωμα της απαλλαγής από τη παρακολούθηση του μαθήματος της Ιστορίας, για λόγους «συνείδησης», όπως ακριβώς επρότεινε, τότε, ο ΣτΠ για το ΜτΘ (βλ. ιστοσελίδες, «Ζωηφόρος, https://www.zoiforos.gr [17.11.2008] και Θεολογικό ιστολόγιο Λάρισας, http://theologylar.blogspot.com [18.11.2008]). Ο «ασκός του Αιόλου» ξεφούσκωσε, τότε (για τα Θρησκευτικά και γενικώς για κάθε μάθημα στο οποίο θα μπορούσε να τεθεί ζήτημα απαλλαγής λόγω «συνείδησης»), με την πολιτική παρέμβαση του ΥΠΑΙΘ – στο οποίο εναπόκειται και η ευθύνη για το τώρα.

----------------------------------------------------

* Ο κ. Χάρης Ανδρεόπουλος είναι καθηγητής Β’/θμιας (ΠΕ01) και δρ. Εκκλησιαστικής Ιστορίας του Α.Π.Θ.

Αξιολόγηση εκπαιδευτικών προ των πυλών

 

Άλλη μια αλυσιτελής διαδικασία εις βάρος της παιδαγωγικής ελευθερίας και της αυτονομίας του εκπαιδευτικού έργου είναι προ των πυλών. Το καίριο ζητήμα εδώ δεν είναι απλά η, από την πίσω πόρτα, επιστροφή στον αλήστου μνήμης επιθεωρητισμό. Το ουσιαστικό, κατά τη γνώμη μας, είναι ποια διαδικασία θα ακολουθηθεί, ποιος αξιολογεί ποιον και με ποια κριτήρια; Επίσης πώς εξασφαλίζεται το αδιάβλητο της διαδικασίας; Με ποιο τρόπο θα αποφευχθούν φαινόμενα ευνοιοκρατίας; Έχουν οι αξιολογητές όντως τα φόντα για να προβούν σε αξιολόγηση;

***

Έγραψα για το ίδιο θέμα με άλλη αφορμή τον περασμένο Μάϊο [1]:

Αποχρών λόγος

Εσχάτως ακούστηκε σε ένα σεμινάριο για εκπαιδευτικούς, από τον "επαΐοντα" εισηγητή, δις (!!!) η φράση "τον αποχρών λόγο" (sic) αντί του ορθού "τον αποχρώντα λόγο". Φρίξον ήλιε! Αυτός λοιπόν ο αστοιχείωτος ενδέχεται να αξιολογήσει του χρόνου συναδέλφους μου; Μη γένοιτο, διότι θα πέσει πολύ γέλιο και προφανώς για την εν δυνάμει διαμορφωθείσα ατμόσφαιρα θυμηδίας θα υπάρχει αποχρών λόγος!

---------------------------------

[1]. Βλ. https://vardavas.blogspot.com/2022/05/blog-post_29.html

23/8/2022

Γ.Μ.Β.

Νομικισμός και Θρησκευτικά

Για το μάθημα των Θρησκευτικών στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλαίας γνώμη δικαιούνται να έχουν όλοι πλην των καθ’ ύλην αρμοδίων, ήτοι των διδασκόντων. Έτσι κατά καιρούς έχουν διατυπώσει την άποψη τους από πρώην διαφημιστές μέχρι σύμβουλοι επιχειρήσεων και από δικηγόροι μέχρι μεταμοντέρνοι δημοσιογράφοι. Η υπομονή κάποια στιγμή έχει και τα όρια της. Επιτέλους ας γίνει ξεκάθαρο: για τα εκπαιδευτικά θέματα τον πρώτο λόγο πρέπει να τον έχουν οι μάχιμοι εκπαιδευτικοί υπό την αιγίδα του αρμόδιου Υπουργείου.

Κανείς άλλος.-

Δεν είναι μόνο ο διδακτισμός προς αποφυγήν! Ας το καταλάβουμε! Είναι και ο άκρατος νομικισμός! Ας αφήσουμε λοιπόν τους μάχιμους εκπαιδευτικούς της τάξης να κάνουν τη δουλειά τους. Κρίνονται καθημερινά από τους μαθητές τους και από την κοινωνία.

25/8/2022

Γ.Μ.Β.

[πηγή]

Πέθανε ο Μητροπολίτης Διοκλείας κ. Κάλλιστος (Ware)

Μέγιστη απώλεια, δυσαναπλήρωτο το κενό για την εκκλησία και τη θεολογία

πηγή: ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ

Ο αείμνηστος Μητροπολίτης Διοκλείας κ. Κάλλιστος (Ware) [1934-2022]

Εκοιμήθη σήμερα, Τετάρτη 24 Αυγούστου 2022, γύρω στη 1.00 μετά τα μεσάνυχτα ο Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Ware, διακεκριμένος θεολόγος και ιεράρχης του Οικουμενικού Πατριαρχείου.

https://fosfanariou.gr/index.php/2022/08/24/stin-aioniotita-o-mitropolitis-diokleias-kallistos-ware/

***

Αναρτήσεις του ιστολογίου μας σχετικές με τον Κάλλιστο Ware εδώ.

https://vardavas.blogspot.com/2015/11/198-ware.html

Νεόπλουτοι μανταμσουσουδίζοντες

Δεν έχω συναντήσει χειρότερη φάρα από τους απαίδευτους νεόπλουτους. Σταχυολογώ ελάχιστα από τα χαρακτηριστικά αυτής της συνομοταξίας: κενολογία, ηλίθια αστεία, κρυόκωλες ατάκες, θράσος, αγραμματοσύνη, παντελής έλλειψη σεβασμού στον άλλο. Νομίζουν πως επειδή έπιασαν ένα φράγκο στη ζωή τους πρέπει όλοι να είναι υποτελείς τους. Την έχουν δει...μεγαλοαστοί, αυτοί οι ουτιδανοί παρακμιακοί μανταμσουσουδίζοντες.

Προσοχή! Κυκλοφορούν παντού!

Αποτελούν μεγάλη πρόκληση για τα νεύρα και την ψυχική μας ηρεμία!

Ξυδάκι

 [Με αφορμή αυτή την είδηση]

Πλήρωμα ἱερατικὸν

Στὴν ἀρχή μου φάνηκε λίαν ἀξιοπερίεργο: δυὸ φίλοι στὰ social media, προφανῶς ἄθελα τους, θεώρησαν ὅτι εἶμαι ἱερέας. Μὲ ἀποκάλεσαν μάλιστα ἀμφότεροι "πάτερ" σὲ σχετικὴ διαδικτυακὴ συζήτηση! Δὲν ὑπῆρχε περίπτωση φυσικὰ νὰ παρεξηγήθω μὲ τὴ στάση τους. Αντιθέτως τὸ ὃλον γεγονὸς μὲ ἔκανε νὰ διασκεδάσω λιγάκι ἐνθυμούμενος πῶς καὶ ὁ Χρυσόστομος ἀποκαλεῖ τοὺς λαικοὺς "πλήρωμα ἱερατικόν".

Ἀπείρανθος Νάξου, 19/8/2022

Γ.Μ.Β.

[πηγή]

Finland

 

Ανθολόγιον 273: Χρήστος Γιανναράς

(...) Με την αγάπη (υπαρκτική ελευθερία) του ακτίστου μετατίθεται η οντική ταυτότητα από το "κάτι τι" της θεότητας στο "πως" της αγάπης, παύει να δεσμεύεται το υπερβατικό στις χρηστικές απαιτήσεις της συν-εννόησης. Λειτουργεί, ως δυναμικό γίγνεσθαι αποκαλυπτικής ετερότητας συνεχώς τελειούμενης και ουδέποτε περατούμενης. (...)

Χρήστος Γιανναράς, Γρίφος θάνατος, εκδόσεις Ίκαρος, Αθήνα 2021, σελ. 72-73.

ΔΕΝ εκοιμήθη ο Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Γουέαρ

 

πηγή: https://fosfanariou.gr/index.php/2022/08/14/ekoimithi-o-mitropolitis-diokleias-kallistos-ware/

Διαδόθηκε ταχύτατα στο διαδίκτυο ότι εκοιμήθη σήμερα, Κυριακή 14 Αυγούστου 2022, ο Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Γουέαρ, ιεράρχης του Οικουμενικού Θρόνου και διακεκριμένος θεολόγος του καιρού μας.

Ωστόσο ασφαλείς πληροφορίες του Φως Φαναρίου λένε ότι είναι πολύ σοβαρά ο πανιερώτατος, αλλά ΔΕΝ εκοιμήθη.

[Ζητάμε συγγνώμη από τους αναγνώστες μας]

Χριστιανισμός, εθνικισμός και ρατσισμός

Ο επίσκοπος του Μπουρούντι και της Ρουάντα (Αφρικής) Ιννοκέντιος σε προσκύνημα Αφρικανών ορθοδόξων χριστιανών στα βουνά του Καυκάσου, προς τιμήν της αγίας Νίνας, που τον 4ο αιώνα έφερε το χριστιανισμό στη χώρα της Γεωργίας (από ορθόδοξο ιστολόγιο για την υπεράσπιση της Αφρικής: http://grforafrica.blogspot.com/2018/06/he-sunday-of-all-saints-sunday-after.html

πηγή-φωτό: rethemnos.gr

Του Θ. Ι. Ρηγινιώτη

Η εποχή μας είναι μια εποχή πανικού. Οικονομική κρίση που πλήττει ολοένα και περισσότερο τους ασθενέστερους, ψυχική πίεση (την οποία επιτείνει η – με ή χωρίς εισαγωγικά – πανδημία), σοβαρό έλλειμμα παρουσίας του κράτους στην υποστήριξη του πολίτη, εξωτερικές απειλές (Τουρκία) και ένα σωρό άλλα ακανθώδη ζητήματα δοκιμάζουν την υπομονή και τις αντοχές μας, κουρελιάζοντας την αξιοπρέπεια όλων μας και θέτοντας σε κίνδυνο το αίσθημα ασφάλειας που θα έπρεπε να αισθάνεται ο καθένας, όχι απλώς μέσα στην ίδια τη χώρα του αλλά ακόμη και ως μετανάστης σε κάθε «ελεύθερη» (τι είναι αυτό;) και ευνομούμενη χώρα.

Όπως σε κάθε εποχή πανικού, έτσι και σήμερα, οι συνθήκες ευνοούν την ανάδειξη των ακραίων πολιτικών τάσεων, που υπόσχονται στους ανθρώπους απελευθέρωση από τα επώδυνα δεσμά τους. Γι’ αυτό και βλέπουμε ναζιστικές ομάδες και ακροδεξιά κόμματα να μπαίνουν στη Βουλή και οι ιδέες τους να βρίσκουν οπαδούς ακόμη και ανάμεσα στους ανθρώπους που δεν τα ψηφίζουν.

Μεταξύ των άλλων, σε στοιχείο πολιτικής ιδεολογίας μετατρέπεται και ο χριστιανισμός. Είναι φυσικό, επειδή ο χριστιανισμός έχει κοινωνικό μήνυμα (που είναι αυτόματα και πολιτικό μήνυμα), αλλά και επειδή στο παρελθόν η χριστιανική πίστη έχει εμπνεύσει πολλές φορές τις απελευθερωτικές επαναστάσεις του λαού μας, όπως και άλλων λαών.

Γινόμαστε λοιπόν πολιτικοποιημένοι ως χριστιανοί. Φυσικά δεν πρέπει να λησμονούμε ότι ο χριστιανισμός είναι πρωτίστως πνευματική υπόθεση και ότι στο παρελθόν μετατράπηκε σε δεκανίκι της δικτατορίας, όπως και στο Μεσαίωνα παραμορφώθηκε σε μέσο τρομοκρατίας και καταπίεσης των δυτικοευρωπαϊκών λαών από τη λεγόμενη Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία, καθώς και από τους Ευρωπαίους βασιλείς. Γι’ αυτό χρειάζεται προσοχή και επίγνωση ότι ο χριστιανισμός δεν μπορεί να μετατραπεί σε πολιτική παράταξη, αλλά επίσης επίγνωση ότι οφείλει να εμπνέει πολιτική στάση, προς όφελος των ανθρώπων. Η άποψη ότι ο χριστιανισμός δεν πρέπει να εκφράζεται δημόσια, είναι όχι μόνο εσφαλμένη, αλλά και ύποπτη, γιατί ο χριστιανισμός είναι επαναστατικός και απελευθερωτικός.

Η πολιτική στάση που εμπνέει ο αυθεντικός χριστιανισμός χαρακτηρίζεται από δικαιοσύνη, φιλανθρωπία προς όλους (ακόμη και προς τους εγκληματίες), σεβασμό προς κάθε άνθρωπο, ανιδιοτέλεια και διάθεση αυτοθυσίας και αυτοπροσφοράς.

Βεβαίως ένας χριστιανός (πολιτικοποιημένος ή μη) δεν μπορεί να μείνει απαθής απέναντι σε ζητήματα όπως η κοινωνική αδικία, η οικονομική εξαθλίωση, η εκμετάλλευση των εργαζομένων (σε αυτά άσκησαν σφοδρή κριτική ακόμη και οι μεγάλοι Πατέρες της Εκκλησίας, όπως οι Τρεις Ιεράρχες, που συγκρούστηκαν με την εξουσία της εποχής τους διακινδυνεύοντας τη ζωή τους!), αλλά και ζητήματα που εκ πρώτης όψεως δεν φαίνονται πολιτικά, όπως ο διασυρμός του ανθρώπινου σώματος, με τη μετατροπή του σε σεξουαλικό αντικείμενο, και η ομοβροντία μηνυμάτων βίας και αλλοφροσύνης που υφίσταται ιδίως η γενιά των εφήβων (αλλά και των παιδιών) μέσω μιας «ψυχαγωγίας» που περιλαμβάνει σκηνές φόνων και βασανιστηρίων, ιστορίες τρόμου και κανιβαλισμού, τερατόμορφους και δαιμονικούς «ήρωες» κ.τ.λ. Τα στοιχεία αυτά – όπως και πολλά άλλα δυστυχώς! – ήδη έχουν δείξει τους πικρούς καρπούς τους στη ζωή νέων ανθρώπων αλλά και ολόκληρων οικογενειών και της κοινωνίας συνολικότερα.

Εκδήλωση για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του Μανώλη Γλέζου την Κυριακή 7/8/2022 στην Απείρανθο

 

Ανθολόγιον 272: Χρήστος Γιανναράς

(...) Την ψυχολογική "πίστη" σε νοητά είδωλα προσπαθεί να αποφύγει η μαρτυρία της εκκλησιαστικής εμπειρίας μιλώντας γλώσσα αποφατική: γλώσσα εικόνων, συμβόλων, ποιητικής (έμμεσης) σημαντικής. Γλώσσα που να ιδρύει αμεσότητα και εμπειρία σχέσης, όχι πλασματικές βεβαιότητες που λειτουργούν ως νοητά είδωλα. Μια τέτοια γλώσσα ιδρύει στάση απέναντι στα σημαινόμενα, μιάν ετοιμότητα μετοχής, μέθεξης - όχι κυριαρχία χρηστική των σημαινομένων. (...)

Χρήστος Γιανναράς, Γρίφος θάνατος, εκδόσεις Ίκαρος, Αθήνα 2021, σελ. 62