 |
[...] Όπως μπαίνοντας στην Αγιά Σοφιά έχεις την αίσθηση ότι βγαίνεις στο ύπαιθρο της οικουμένης που έγινε σπίτι σου, έτσι και ερχόμενος στο Άγιον Όρος, το άβατο και απόκοσμο, μπαίνεις σε ένα άλλο σπίτι με οικουμενικές διαστάσεις που αγκαλιάζει την ιστορία και την ανθρωπότητα όλη. Βλέπεις και κατανοείς τον κόσμο όλο με το φως, τη χάρη της θείας Λειτουργίας. Και μπαίνεις στην πονεμένη και ζητούσα σωτηρία καρδιά του κόσμου.
Νιώθεις ότι η διαφορά μεταξύ Ανατολής και Δύσεως είναι θεολογική.
Ως Ορθόδοξοι, ζούμε το μυστήριο της καινής κτίσεως με τελείως άλλο τρόπο. Βρισκόμαστε σ' άλλο κόσμο, κλίμα και λογική.
Ο Αρχηγός της πίστεως δεν γνωρίζεται ως ο αυστηρός Κριτής που μας απειλεί με τιμωρίες για να μας σωφρονίσει. Ούτε μας καταδικάζει σε βασανιστήρια για να μας σώσει. Αλλά είναι ο καλλιτέχνης της αγάπης και της ευσπλαχνίας [...]
Δεν νοούμε ούτε ζούμε τη σωτηρία με όρους και διαδικασίες δικανικές. Σ' αυτή την περίπτωση η σωτηρία της δικαιώσεως θα ήταν χειρότερη κόλαση από την αποτυχία της καταδίκης.
Μιλούμε άλλη γλώσσα. Έχομε, ως άνθρωποι, άλλες απαιτήσεις. Ζητούμε το ξεπέρασμα όλων των σχετικών. Και τελικά μας προσφέρονται "ὑπερεκπερισσοῦ ὧν αἰτούμεθα ἤ νοοῦμεν" (Εφ. 3,20). [...]
Αρχιμανδρίτου Βασιλείου (Γοντικάκη), Απολυτίκιον, έκδοση Ίερας Μονής Ιβήρων, Άγιο Όρος 2011, ISBN: 978-960-87537-8-5 σελ. 114-115 (απόσπασμα)
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου