Μητρ. Σισανίου και Σιατίστης Παύλου, Τα τραύματα του κληρικού

Πηγή: ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ


http://www.pemptousia.gr/video/ta-travmata-tou-klirikou/

Χρ. Γιανναράς, Τραύμα: Το σημάδι της ανεκπλήρωτης σχέσης

Πηγή: ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ




http://www.pemptousia.gr/video/travma-to-simadi-tis-anekplirotis-schesis/

Παρουσίαση του φωτογραφικού λευκώματος του Στράτου Καλαφάτη "Άθως- Τα χρώματα της πίστεως" στις 25/11/2014 στην Αθήνα

Οι ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΡΑ και το ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΙΟ ΙΑΝΟS σας προσκαλούν στην παρουσίαση του φωτογραφικού λευκώματος του ΣΤΡΑΤΟΥ ΚΑΛΑΦΑΤΗ  "ΑΘΩΣ – ΤΑ ΧΡΩΜΑΤΑ ΤΗΣ ΠΙΣΤΗΣ" που θα πραγματοποιηθεί στο βιβλιοπωλείο ΙΑΝΟS (Σταδίου 24) την Τρίτη 25 Νοεμβρίου 2014, ώρα 8.30 μ.μ.

H φωτογραφική εργασία του Στράτου Καλαφάτη «Άθως – Τα χρώματα της πίστης» ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2008 και ολοκληρώθηκε το 2013. Συνολικά χρειάστηκαν εικοσιπέντε επισκέψεις στην Αθωνική Πολιτεία και ένα σύνολο διακοσίων ημερών φωτογράφισης, για να παρουσιάσει μια σύγχρονη εκδοχή για το τοπίο και τους ανθρώπους σε αυτόν τον ιδιαίτερο χώρο. Κατά τη διάρκεια της εκδήλωσης θα παρουσιαστεί το ομότιτλο λεύκωμα που κυκλοφορεί από τις Εκδόσεις ΑΓΡA (δίγλωσση έκδοση – 142 έγχρωμες φωτογραφίες – εισαγωγή Νίκου Ξυδάκη – σελ. 216).

ΑΝΑΛΥΤΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ 

• Προβολή 29λεπτου ντοκυμανταίρ του ΣΤΑΥΡΟΥ ΨΥΛΛΑΚΗ με θέμα τον Στράτο Καλαφάτη και τίτλο «Το Χρώμα» (παραγωγή 2014 -ΝΕΡΙΤ).
• Εισήγηση ΝΙΚΟΥ ΞΥΔΑΚΗ με παράλληλη προβολή φωτογραφιών από το βιβλίο.
• Προβολή 7λεπτου βίντεο με εικόνες από το φωτογραφικό project εν τη γενέσει του.
• Ομιλία του ΣΤΡΑΤΟΥ ΚΑΛΑΦΑΤΗ για τη δουλειά του.
• Μια υπόσχεση για το μέλλον: 8λεπτο βίντεο με φωτογραφίες από τη νέα φωτογραφική ενότητα του Σ. Καλαφάτη με τίτλο ΑΡΧΙΠΕΛΑΓΟΣ.

http://agrapublications.blogspot.gr/2014/11/athos-ianos.html?spref=fb

Ανθολόγιον 183: Μέγας Αντώνιος ("ἐγὼ οὐκέτι φοβοῦμαι τὸν Θεὸν, ἀλλ' ἀγαπῶ αὐτὸν")

λα'

Εἶπεν ὁ Ἀββᾶς Ἀντώνιος· ἐγὼ οὐκέτι φοβοῦμαι τὸν Θεὸν ἀλλὰ ἀγαπῶ αὐτὸν· ἡ γὰρ ἀγάπη ἔξω βάλλει τὸν φόβον. 

Π. Β. Πάσχου, Το Γεροντικόν: ήτοι Αποφθέγματα Αγίων γερόντων, εκδ. Αστέρος, β' έκδοση, Αθήναι 1970, σελ. 4.

Ανθολόγιον 182: Μέγας Αντώνιος

φωτό από εδώ

θ' 

Εἶπε πάλιν [ὁ Μέγας Ἀντώνιος] ὅτι ἐκ τοῦ πλησίον ἐστὶν ἡ ζωὴ καὶ ὁ θάνατος· ἐὰν γὰρ κερδήσωμεν τὸν ἀδελφὸν, τὸν Θεὸν κερδαίνομεν· ἐὰν δὲ σκανδαλίσωμεν τὸν ἀδελφὸν, εἰς Χριστὸν ἁμαρτάνομεν.

Π. Β. Πάσχου, Το Γεροντικόν: ήτοι Αποφθέγματα Αγίων γερόντων, εκδ. Αστέρος, β' έκδοση, Αθήναι 1970, σελ. 2.

Ιωάννης Ν. Λίλης, Η χρήση του βιβλικού χωρίου Ησαΐας 7, 14 – 16 στη διατύπωση του γνωμικού θελήματος

Η χρήση του βιβλικού χωρίου Ησαΐας 7, 14 – 16  

στη διατύπωση του γνωμικού θελήματος[1]

Ιωάννης Ν. Λίλης

Λέκτορας Α.Ε.Α.Η.Κ.

α. Το χωρίο Ησαΐας 7, 14 – 16 και η σημασία του

Το πρωτότυπο εβραϊκό κείμενο της Παλαιάς Διαθήκης αναφέρει στο χωρίο Ησαΐας 7, 14 – 16 : «Γι’ αυτό ο ίδιος ο Κύριος θα σας δώσει ένα σημείο : η παρθένος θα συλλάβει και θα γεννήσει γιο, ο οποίος θα ονομαστεί ‘Εμμανουήλ’. Θα τρώει ανθόγαλο και μέλι ωσότου μάθει να απορρίπτει το κακό και να επιλέγει το αγαθό. Γιατί, πριν μάθει ακόμα τα παιδί να απορρίπτει το κακό και να επιλέγει το αγαθό, η χώρα των δύο βασιλιάδων που εσύ τρέμεις θα ερημωθεί».[2] Οι εβδομήκοντα μετέφρασαν το συγκεκριμένο χωρίο στα ελληνικά ως εξής : «διά τοῦτο δώσει Κύριος αὐτός ὑμῖν σημεῖον˙ ἰδοῦ ἡ παρθένος ἐν γαστρί ἕξει, και τέξεται υἱόν, και καλέσεις το ὄνομα αὐτοῦ Ἐμμανουήλ˙ βούτυρον και μέλι φάγεται˙ πρίν ἤ γνῶναι αὐτόν ἤ προελέσθαι πονηρά, ἐκλέξεται το ἀγαθόν˙ διότι πρίν ἤ γνῶναι το παιδίον ἀγαθόν ἤ κακόν, απειθεῖ πονηρία τοῦ ἐκλέξασθαι το ἀγαθόν, και καταλειφθήσεται ἡ γῆ, ἥν σύ φοβῇ, ἀπό προσώπου τῶν δύο βασιλέων»[3] δηλαδή : «Γι’ αυτό το λόγο θα προσφέρει ο Κύριος ο ίδιος σ’ εμάς απόδειξη˙ ιδού η παρθένος θα κυοφορήσει και θα γεννήσει υιό, και θα καλέσεις το όνομα του Εμμανουήλ. Βούτυρο και μέλι τρώει. Προτού αποκτήσει συνείδηση ή προτιμήσει τα κακά, θα επιλέξει το καλό. Διότι πριν γνωρίσει το παιδί το καλό ή το κακό, απειθεί από πονηρία να επιλέξει το καλό, και θα εγκαταλειφθεί η γη, την οποία εσύ φοβάσαι, από το πρόσωπο των δύο βασιλέων».

Το πρωτότυπο εβραϊκό κείμενο λέγει πως θα τρώγει βούτυρο και μέλι μέχρι να μάθει να απορρίπτει το κακό και να επιλέγει το καλό, αφήνοντας περιθώριο διαπράξεως και του κακού πριν μάθει το καλό, ενώ οι εβδομήκοντα δίνουν εντελώς διαφορετικό περιεχόμενο καθώς σημειώνουν πως δεν θα διαπράξει ποτέ το κακό : «προτού αποκτήσει συνείδηση ή προτιμήσει τα κακά θα επιλέξει το καλό». Μάλιστα το εβραϊκό κείμενο συνδέει την ύπαρξη δύο βασιλιάδων της εποχής εκείνης, οι οποίοι είναι οι Φεκάχ και Ρεσίν, με την απόκτηση της δυνατότητας επιλογής μεταξύ του καλού και του κακού, ενώ οι εβδομήκοντα ξεχωρίζουν την παρουσία των δύο βασιλιάδων από την ικανότητα του παιδιού να επιλέγει το καλό πριν καν γνωρίσει το κακό.

π. Χ. Παπαδόπουλος: "Εάν η πνευματική ζωή δεν είναι ερωτική ζωή, δεν είναι τίποτα"

Πηγή: ΑΝΤΙΦΩΝΟ

Αικ. Τσαλαμπούνη, To "χαμένο ευαγγέλιο" και η αλήθεια πίσω από αυτό

Πηγή: ΙΣΤΟΛΟΓΙΟ ΒΙΒΛΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ

Τον τελευταίο καιρό στο διαδίκτυο υπάρχει μια μεγάλη συζήτηση για το νέο βιβλίο των Simcha Jacobovici και Barrie Wilson με τον τίτλο The Lost Gospel: Decoding the Ancient Text That Reveals Jesus' Marriage to Mary the Magdalene.Ο πρώτος μας είναι ήδη γνωστός από παλαιότερες ανακαλύψεις που προκάλεσαν μεγάλες συζητήσεις στην επιστημονική κοινότητα, το γνωστό οστεοφυλάκιο του Ιακώβου και τον ακόμη γνωστότερο τάφο της οικογένειας του Ιησού. Δεν προκαλεί, επομένως, έκπληξη η νέα "ανακάλυψη". Ήδη έχουν δοθεί απαντήσεις από ειδικούς κι εδώ συνοψίζω τα βασικά τους επιχειρήματα:

1. Το κείμενο το οποίο δημοσιεύουν οι δύο συγγραφείς δεν είναι άλλο από μία συριακή μετάφραση του γνωστού μυθιστορήματος Ιωσήφ και Ασενέθ. Το κείμενο αυτό κάθε άλλο παρά ξεχασμένο είναι, αφού πολλές μελέτες έχουν ήδη δημοσιευθεί γι' αυτό και το ίδιο το αρχαίο κείμενο έχει εκδοθεί επανειλημένως και υπάρχει και στο διαδίκτυο.

2. Οι γνώμες διΐστανται εάν πρόκειται για ιουδαϊκό κείμενο ή χριστιανικό έργο (προσωπικά δέχομαι την πρώτη), όμως ακόμη και στη δεύτερη περίπτωση τίποτε δεν επιτρέπει να υποθέσουμε ότι πρόκειται για μία αλληγορική ιστορία που αναφέρεται στο γάμο του Ιησού με την Μαρία Μαγδαληνή. Η πλειοψηφία των ερευνητών δέχονται ότι πρόκειται για ένα ιουδαϊκό κείμενο που αντικατοπτρίζει την κατάσταση και τα θεολογικά προβλήματα που αντιμετωπίζει η ιουδαϊκή Διασπορά της εποχής του Δεύτερου Ναού.

3. Δεν υπάρχει κάτι στο κείμενο που να επιτρέπει τον παραλληλισμό με τον Ιησού και την Μαρία που προτείνουν οι συγγραφείς του νέου βιβλίου. Η αλληγορική ερμηνεία της αρχαιότητας είχε κι αυτή τους κανόνες της και δεν ήταν απόλυτα αυθαίρετη. 

4. Το κείμενο, το οποίο επικαλούνται οι συγγραφείς, χρονολογείται στον 6ο αι. κι η βεβαιότητά τους ότι ουσιαστικά πρόκειται για κείμενο της εποχής του Ιησού είναι αυθαίρετη. Επιπλέον, ένα κείμενο του 6ου αι. δεν μπορεί να θεωρηθεί ιστορική μαρτυρία για τον Ιησού, αλλά θα πρέπει να αντιμετωπισθεί με τον ίδιο τρόπο όπως αντιμετωπίζονται και τα υπόλοιπα απόκρυφα κείμενα ή πρόσφατα ο περίφημος πάπυρος για τη γυναίκα του Ιησού. Ακόμη κι αν είναι αυθεντικός δεν αποδεικνύει τίποτε περισσότερο από το ότι μία αρχαία χριστιανική ομάδα φαίνεται να πίστευε ότι ο Ιησούς είναι παντρεμένος και υιοθέτησε μία διαφορετική από εκείνη των κανονικών ευαγγελίων παράδοση. 

5. Εν κατακλείδι, η μεθοδολογία των Jacobovici και Wilson είναι εξαιρετική προβληματική και στηρίζεται σε εικασίες και αυθαίρετες υποθέσεις. 

Μία καλή παρουσίαση του περιεχομένου του βιβλίου έχει δημοσιεύσει ο Robert Cargill, ο οποίος διάβασε το βιβλίο και το παρουσιάζει κριτικά (πατήστε εδώ).

http://biblicalstudiesblog.blogspot.gr/2014/11/to-lost-gospel-and-truth-behind-it.html

Ανθολόγιον 181: Σωτήρης Γουνελάς

Η αλήθεια είναι Πρόσωπο, είναι ο Χριστός, είναι δηλαδή μια αλήθεια υποστατική.

Σωτήρης Γουνελάς, Πρόταση λόγου και πολιτισμού, εκδ. Αρμός, Αθήνα 2013, σελ.364.

Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος, Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης: ο άνθρωπος του Θεού (Β’ μέρος)

πηγή: ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ

Μητροπολίτης Σισανίου και Σιατίστης Παύλος, Γέροντας Ιάκωβος Τσαλίκης: ο άνθρωπος του Θεού (Α’ μέρος)

πηγή: ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ

Ημερίδα για τον άγιο Νεκτάριο στο Ρέθυμνο στις 15 Νοεμβρίου

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Ρεθύμνης καί Αὐλοποτάμου σᾶς προσκαλεῖ στήν Ἡμερίδα-Παρουσίαση τοῦ πρώτου βιβλίου τοῦ Ἁγίου Νεκταρίου μέ τίτλο «ΙΕΡΩΝ ΚΑΙ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΩΝ ΛΟΓΙΩΝ ΘΗΣΑΥΡΙΣΜΑ», τό ὁποῖο ἐπανεκδόθηκε μέ τήν ἐπιμέλεια τοῦ Αἰδεσιμολ. Πρωτ. Ἀντωνίου Μπιλάλη ὡς τετράτομο ἔργο μέ τόν τίτλο «ΘΗΣΑΥΡΟΣ ΛΟΓΙΩΝ».

Ἡ Ἡμερίδα θά πραγματοποιηθεῖ τό Σάββατο 15η Νοεμβρίου 2014 καί ἀπό ὥρας 6:30 μ.μ. στήν αἴθουσα ἐκδηλώσεων τοῦ Ἱεροῦ Ναοῦ τῶν Ἁγίων Τεσσάρων Μαρτύρων τῆς πόλεως Ρεθύμνης.

Διαβάσετε τό ἀναλυτικό πρόγραμμα τῆς Ἡμερίδας ἀκολουθῶντας τόν σύνδεσμο: ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΗΜΕΡΙΔΑΣ.

[πηγή]

Θ.Ι.Ρηγινιώτης, Το ανάθεμα του Βενιζέλου και ο άγιος Νεκτάριος

Λόγω της εορτής του αγίου Νεκταρίου (9 Νοεμβρίου), ανακυκλώνεται και φέτος ο γνωστός μύθος ότι ο άγιος, δήθεν, συμμετείχε στον αναθεματισμό του Ελευθερίου Βενιζέλου από την Εκκλησία της Ελλάδος το 1916. κάποιοι μάλιστα το λένε και πιο ακραία, ότι ο άγιος… «αφόρισε το Βενιζέλο»!

Ο μύθος αυτός έχει διερευνηθεί και καταρριφθεί στη μελέτη του Σοφοκλή Γ. Δημητρακοπούλου «Ιστορική βιογραφία του Αγίου Νεκταρίου βασισμένη σε πηγές», Αθήνα 1998, στην οποία βασίζεται και το άρθρο του π. Χρυσόστομου Παπαδάκη, πρωτοσύγκελου της Ιεράς Μητροπόλεως Γορτύνης και Αρκαδίας (νομού Ηρακλείου), «Το ανάθεμα του Βενιζέλου και ο άγιος Νεκτάριος», που μπορείτε να το αναζητήσετε στο Διαδίκτυο.

Επ’ αυτού, λίγα αυτονόητα:

Α) Ποτέ δεν έχει αναφερθεί ούτε ένα ιστορικό ντοκουμέντο ή συγκεκριμένη μαρτυρία, που να τεκμηριώνει ότι ο άγιος Νεκτάριος συμμετείχε ή έστω παρευρέθηκε στον αναθεματισμό του Ελ. Βενιζέλου. Αυτό και μόνο αρκεί για να τελειώσει η συζήτηση. Όμως συνεχίζουμε με τα παρακάτω:

Β) Ο άγιος δεν ήταν επίσκοπος της Εκκλησίας της Ελλάδος, αλλά του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Στην Ελλάδα δεν ήταν τίποτα περισσότερο από απλός κληρικός (και μάλιστα ανεπιθύμητος και διωκόμενος). Ποτέ δεν υπήρξε μέλος της Ιεράς Συνόδου της Εκκλ. της Ελλάδος, ούτε συμμετείχε με οποιονδήποτε τρόπο στις αποφάσεις της.

Γ) Δεν έχει σημειωθεί ούτε ένα στιγμιότυπο από τη ζωή του αγίου, που να δείχνει ότι ενδιαφερόταν για την πολιτική. Πώς λοιπόν αίφνης θα συμμετείχε σε μια τόσο ακραία πολιτική πράξη;

Δ) Ποτέ ο άγιος δεν αντέδρασε δυναμικά ή βίαια, ούτε στις άδικες διώξεις εναντίον του. Είναι παράλογο να σκεφτόμαστε ότι αυτός ο απόλυτα πράος, ταπεινός και ανεξίκακος άνθρωπος θα πετούσε πέτρες αναθέματος ενάντια σε κάποιον άλλον. Είναι 100% αντίθετο με το χαρακτήρα του αγίου Νεκταρίου, όπως συνάγεται από ΟΛΕΣ τις βιογραφικές πηγές γι’ αυτόν.

Μετά από αυτά τα αυτονόητα, να αναφέρουμε ότι στις παραπάνω μελέτες παρατίθενται 10 λόγοι, για τους οποίους αποκλείεται ο άγιος να συμμετείχε στον αναθεματισμό. Εξ αυτών, αναφέρουμε μόνο ότι ο Βενιζελικοί αρχιερείς Μελέτιος Μεταξάκης και Χρυσόστομος Παπαδόπουλος ήταν φιλικά διακείμενοι προς τον άγιο, πράγμα που δεν θα συνέβαινε αν είχε συμμετάσχει στο ανάθεμα, καθώς και ότι η πρώτη εκκλησία του αγίου Νεκταρίου είναι ο ιστορικός και περικαλλής ναός στου στα Χανιά, την πατρίδα του Ελ. Βενιζέλου, όπου ο άγιος τιμήθηκε και τιμάται απ’ όλο το λαό, πράγμα που ασφαλώς δεν θα συνέβαινε αν η εναντίον του κατηγορία ήταν αληθής.

Κλείνοντας, θα παρακαλέσω να αναζητήσετε στο διαδίκτυο το άρθρο του κ. Γ. Λεκάτη «Ο άγιος Νεκτάριος και το σύγχρονο μάνατζμεντ», καθώς και τα άρθρα «Άγιος Νεκτάριος και Ν. Καζαντζάκης: βίοι παράλληλοι και αποκλείνοντες» και «Ο άγιος των Εξαρχείων που δεν είχε ούτε για νοίκι».

Εξάλλου, το Σάββατο 15 Νοεμβρίου, από τις 6.30΄ μμ, θα πραγματοποιηθεί στο Ρέθυμνο ημερίδα για τον άγιο Νεκτάριο, με συμμετοχή επιστημόνων από πλήθος ειδικοτήτων, όπου κάθε ενδιαφερόμενος ασφαλώς θα κατατοπιστεί έγκυρα και σφαιρικά για το πρόσωπο και το έργο του.

Θ. Ι. Ρηγινιώτης

Ο Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Ware στην Αθήνα (14 και 15 Νοεμβρίου 2014)

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 14-11-2014

Η Πολιτιστική εταιρεία «Αίνος» και οι Εκδόσεις «Εν πλω» διοργανώνουν τιμητική εκδήλωση με αφορμή τα 80ά γενέθλια του Μητροπολίτη Διοκλείας Καλλίστου Ware, την Παρασκευή 14 Νοεμβρίου 2014, ώρα 19:00 στην Αίθουσα Λόγου της Στοάς του Βιβλίου, Πεσμαζόγλου 5, στο κέντρο της Αθήνας. Στα πλαίσια της εκδήλωσης ο Σεβασμιώτατος Διοκλείας θα αναπτύξει το θέμα: «Ρωσική Διασπορά : Θεολογική σκέψη και άνθρωποι στο Παρίσι του 20ου αιώνα».

Παράλληλα και για πρώτη φορά, στην Αίθουσα Τέχνης της Στοάς του Βιβλίου θα εκτεθεί μέρος του ανέκδοτου φωτογραφικού αρχείου της Ρωσικής Διασποράς, σε επιμέλεια της Veronique Magnes.

Επιστημονική επιμέλεια: Δρ Νίκη Τσιρώνη.

Η διάλεξη θα δοθεί στα ελληνικά.

Είσοδος ελεύθερη.

http://www.pemptousia.gr/2014/11/82406/

***

ΣΑΒΒΑΤΟ 15-11-2014

Το Σάββατο 15 Νοεμβρίου 2014, στις 12:00 το μεσημέρι, ο Μητροπολίτης Διοκλείας Κάλλιστος Ware θα παρουσιάσει στο βιβλιοπωλείο των εκδόσεων Εν πλω το νέο του βιβλίο, με τίτλο: "Εχθροί ή Φίλοι; Το σώμα, η ψυχή και τα πάθη του ανθρώπου".

Για το βιβλίο θα μιλήσουν :
-ο συγγραφέας,
-η βυζαντινολόγος Νίκη Τσιρώνη, επικεφαλής της Πολιτιστικής Εταιρείας Αίνος,
-η Πολυξένη Τσαλίκη- Κιοσόγλου, μεταφράστρια του έργου.

[πηγή]

Θ. Ι. Ρηγινιώτης, Άγιοι του Νοεμβρίου

Λένε πως ο Νοέμβρης, μαζί με τον Ιούλη, είναι οι μήνες με τις περισσότερες γνωστές και αγαπημένες γιορτές αγίων. Γιορτές, που ο ορθόδοξος λαός μας τις πανηγύριζε κάποτε πηγαίνοντας στην εκκλησία, σταματώντας τις εργασίες του (όταν είχε τη δυνατότητα, π.χ. τις αγροτικές εργασίες και τις δουλειές του νοικοκυριού) και γενικά τις ζούσε βαθιά μέσα στην ψυχή του. Πολλοί μάλιστα ήξεραν τη βιογραφία και το απολυτίκιο (το πιο επίσημο τροπάριο) των αγίων που γιορτάζουν, είχαν στο σπίτι τους την εικόνα τους, άναβαν καντήλι και θύμιαζαν την παραμονή κάθε γιορτής, πήγαιναν στον εσπερινό, όταν υπήρχε ναός των αγίων στον τόπο τους κ.τ.λ.

Επίσης αρκετοί συνήθιζαν να διαβάζουν, το βράδυ της παραμονής, τον παρακλητικό κανόνα του αγίου που γιόρταζε αύριο, δηλ. την «παράκλησή του», όπως λέμε, ένα μουσικό και ποιητικό έργο που απευθύνεται στον άγιο.

Ο εορτασμός αυτός είναι κομμάτι του πολιτισμού μας, κομμάτι της ψυχής του λαού μας, και το ότι σήμερα κοντεύουμε να ξεχάσουμε αυτή την πλευρά της ζωής είναι ένα από τα σημάδια ότι ο πολιτισμός μας έχει πάρει την κάτω βόλτα. Δε γιορτάζουμε πια τους αγίους μας, δεν τους ξέρουμε και δεν έχουμε στηρίγματα στα κοινωνικά προβλήματα, τα οικονομικά ή οικογενειακά μας προβλήματα και την προσωπική δυστυχία που μας βασανίζει. Αν τους ξέραμε, θα είχαμε παραδείγματα από τη ζωή τους για ν’ αντιμετωπίσουμε με σωστό τρόπο κάθε δυσκολία…

Μάλιστα, τις γιορτές αυτές δεν τις γιόρταζαν μόνο οι Έλληνες, αλλά και οι Ρώσοι, οι Σέρβοι, οι Βούλγαροι, οι Ρουμάνοι, οι Ουκρανοί, οι Γεωργιανοί και γενικά όλοι οι ορθόδοξοι χριστιανοί όλων των λαών, οι αληθινοί αδελφοί μας και συνοδοιπόροι μας προς τον ουρανό. Έτσι, οι γιορτές αυτές έχουν μια παγκόσμια διάσταση. Ευτυχώς, δεν έχουν σβήσει εντελώς. Όχι ακόμα, τουλάχιστον…

Ας μοιραστούμε – σαν αντίδωρο – λίγα λόγια για κάποιους γνωστούς αγίους, αγαπημένους του λαού μας, που γιορτάζουν αυτό το μήνα.

8 Νοεμβρίου: η σύναξη των αρχαγγέλων Μιχαήλ και Γαβριήλ και όλων των αγίων επουρανίων δυνάμεων (αγγέλων). Στις 8 του Νοέμβρη η Ορθόδοξη Εκκλησία όλου του κόσμου γιορτάζει τους αγγέλους. Οι άγγελοι είναι δημιουργήματα του Θεού, που δημιουργήθηκαν πριν από το δικό μας κόσμο, ζουν στα δικά τους μέρη της δημιουργίας του Θεού (στον «ουρανό», όπως λέμε μεταφορικά), είναι άγιοι και βρίσκονται σε ενότητα και αδιάκοπη επικοινωνία με το Θεό.

Δεν είναι θεοί, αλλά δημιουργήματα του Θεού, όπως κι εμείς οι άνθρωποι. Είναι αθάνατοι, όχι επειδή έχουν από μόνοι τους αθανασία, αλλά επειδή τους τη χαρίζει ο Θεός, όπως τη χαρίζει στην ψυχή των ανθρώπων και θα τη χαρίσει και στο σώμα μας μετά τη δευτέρα παρουσία και την ανάσταση των νεκρών. Συχνά ο Θεός στέλνει αγγέλους στον κόσμο μας, για να φέρουν μηνύματα στους ανθρώπους ή να τους βοηθήσουν σε δύσκολες καταστάσεις. Οι άγιοί μας, μάλιστα, διδάσκουν πως κάθε ορθόδοξος χριστιανός, όταν βαφτίζεται, παίρνει από το Θεό ένα φύλακα άγγελο. Δεν ξέρουμε πώς και πότε μας βοηθάει ο άγγελός μας. Πάντως δε μας εμποδίζει να κάνουμε το κακό, ούτε ν’ αρνηθούμε το Θεό, γιατί σέβεται την ελευθερία μας. Όταν πεθάνουμε, οδηγεί την ψυχή μας στον ουρανό.

Μακάρι να πεθαίνουμε την πιο κατάλληλη ώρα. Και αυτή η ώρα είναι, όχι όταν θα έχουμε πια γεράσει, αλλά όταν θα είμαστε έτοιμοι για τον παράδεισο. Ας είμαστε έτοιμοι κάθε στιγμή κι ας αφήσουμε το Θεό να επιλέξει την κατάλληλη ώρα που ο άγγελός μας θα μας οδηγήσει κοντά Του. Δεν υπάρχει θάνατος, μόνο ένα ταξίδι στην αιώνια ζωή.

Τους αγγέλους τους ξεχωρίζουμε σε εννέα «είδη», που τα ονομάζουμε «τάγματα». Από την Αγία Γραφή και τους αγίους ονομάζονται: Άγγελοι, Αρχάγγελοι, Αρχές, Εξουσίες, Δυνάμεις, Κυριότητες, Θρόνοι, Χερουβείμ και Σεραφείμ. Τα Χερουβείμ και τα Σεραφείμ είναι τα πιο φωτεινά τάγματα, που βρίσκονται «πιο κοντά» στο Θεό από όλα τα πλάσματα του κόσμου.

Επίσης στην Αγία Γραφή αναφέρονται τρία ονόματα αρχαγγέλων: Μιχαήλ, Γαβριήλ και Ραφαήλ. Σε οράματα αγίων, όπως του αγίου Νήφωνα, εμφανίζεται και ένας τέταρτος αρχάγγελος, ο Ουριήλ.

Ο άγιος Δημήτριος του Ροστώφ (ένας Ρώσος Πατέρας της Εκκλησίας) γράφει πως η γιορτή των αγγέλων τοποθετήθηκε στις 8 Νοεμβρίου για τον εξής λόγο:

Στο παλιό ρωμαϊκό ημερολόγιο, πριν από αυτό που ξέρουμε, πρώτος μήνας του έτους ήταν ο Μάρτιος. Άρα ο Νοέμβριος ήταν ένατος μήνας (αυτό σημαίνει και το όνομα «Νοέμβριος» στα λατινικά, τη γλώσσα των αρχαίων Ρωμαίων: ένατος). Επειδή οι άγγελοι είναι εννέα τάγματα, η γιορτή τους τοποθετήθηκε στον ένατο μήνα του χρόνου. Επίσης, οι άγγελοι θα συνοδεύσουν τον Κύριο στην δευτέρα παρουσία Του, όπως αναφέρεται πολλές φορές στην Καινή Διαθήκη. Η δευτέρα παρουσία ονομάζεται στην Εκκλησία «όγδοη ημέρα» (της δημιουργίας του κόσμου). Έτσι, οι άγγελοι γιορτάζονται την όγδοη ημέρα του αρχαίου ένατου μήνα, δηλ. 8 Νοεμβρίου.

Την ίδια μέρα γιορτάζει και το όνομα Σταμάτης, επειδή, κατά την παράδοση της Ορθοδοξίας, ο αρχάγγελος Μιχαήλ «σταμάτησε» τους αγγέλους, όταν υπήρχε κίνδυνος να φύγουν από το Θεό και να ακολουθήσουν τον κακό αρχάγγελο, που από τον υπερβολικό εγωισμό του έχασε την αγιότητα και τη λάμψη του και έγινε ο διάβολος. Πολλοί άγγελοι τον ακολούθησαν, αλλά ο αρχάγγελος Μιχαήλ, με τη στάση του, την ταπείνωση και την αγιότητά του, επηρέασε τους περισσότερους αγγέλους και έβαλε φρένο στην αποστασία.

Υπάρχει βέβαια και άγιος Σταμάτιος, νεομάρτυρας από το Βόλο, που τον σκοτώσανε οι Τούρκοι το 1680 και γιορτάζει στις 16 Αυγούστου.

9 Νοεμβρίου: του αγίου Νεκταρίου του Θαυματουργού. Ο άγιος Νεκτάριος είναι ένας σύγχρονος άγιος, που έζησε τα έτη 1846-1920. Φτωχό παιδί και πολύ πιστό, ξενιτεύτηκε για να δουλέψει σε ηλικία 13 ετών! Έζησε μια περιπετειώδη ζωή με μεγάλες ταλαιπωρίες, στις οποίες τον στήριξε η πίστη και η καθημερινή θερμή προσευχή του στο Χριστό και την Παναγία.

Σπούδασε, απέκτησε μεγάλη μόρφωση, έγινε μοναχός και ιερέας και σε ηλικία 43 ετών χειροτονήθηκε επίσκοπος Πενταπόλεως της Λιβύης (Αφρική) από τον πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρόνιο. Επειδή όμως κάποιοι άλλοι αρχιερείς φοβήθηκαν ότι ίσως γίνει πατριάρχης (ενώ ήθελαν τη θέση αυτή για κάποιον δικό τους), τον συκοφάντησαν στον πατριάρχη, με συνέπεια την εξορία του από την Αφρική στην Ελλάδα.

Στην Ελλάδα ο άγιος έζησε καινούργιες ταλαιπωρίες, που δε σταμάτησαν μέχρι την κοίμησή του στις 9 Νοεμβρίου 1920. Η καλοσύνη και η ταπείνωσή του έλαμψαν όταν κάποια στιγμή έγινε διευθυντής στη Ριζάρειο Εκκλησιαστική Σχολή, στην Αθήνα, όπου φοιτούν υποψήφιοι ιερείς. Εκεί κέρδισε την αγάπη όλων, λόγω της δικής τους αγάπης προς όλους. Ποτέ δεν τιμώρησε φοιτητές, αλλά όταν κάποιοι παρέβαιναν τους κανονισμούς της Σχολής, τιμωρούσε τον εαυτό του με ασιτία (απεργία πείνας) τριών ημερών. Έτσι οι φοιτητές – που τον είχαν αγαπήσει πολύ – πρόσεχαν να μην κάνουν παραβάσεις.

Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ίδρυσε το περίφημο μοναστήρι της Αγίας Τριάδας στην Αίγινα, με πρώτη ηγουμένη την τυφλή μοναχή Ξένη από τα Χανιά, που επίσης θεωρείται αγία. Εκεί γνώρισε νέες συκοφαντίες και διώξεις…

Χρόνια μετά την κοίμησή του, το σώμα του βρέθηκε άφθαρτο. Εξετάστηκε μάλιστα από γιατρό και πιστοποιήθηκε η θαυματουργική αφθαρσία του. Βρέθηκε άφθαρτος τρεις φορές, και μόνο μετά από 20 χρόνια, όταν άνοιξαν πάλι τον τάφο του, βρήκαν μόνο τα οστά του. Τότε εμφανίστηκε στο όνειρο μιας μοναχής και την πληροφόρησε ότι ο ίδιος είχε ζητήσει από το Θεό να διαλυθεί το σώμα του, για να πάρουν οι χριστιανοί τα λείψανά του ως ευλογία.

Ο άγιος ήταν θαυματουργός ενώ ακόμη ζούσε, αλλά μετά την κοίμησή του τα θαύματα και οι εμφανίσεις του πολλαπλασιάστηκαν, με αποτέλεσμα να γίνει ένας από τους πιο αγαπημένους αγίους των Ελλήνων (και όχι μόνο). Η πρώτη εκκλησία του χτίστηκε στα Χανιά, ενώ και στο Ρέθυμνο υπάρχει ναός του, μεγάλο προσκύνημα για τους Ρεθεμνιώτες.

Κάποια στιγμή ο άγιος συκοφαντήθηκε ότι συμμετείχε στον αναθεματισμό του Ελευθερίου Βενιζέλου, το 1916. Η κατηγορία αυτή, όπως απέδειξε με σχετική μελέτη του ο π. Χρυσόστομος Παπαδάκης, πρωτοσύγκελος της Ιεράς Μητροπόλεως Γορτύνης & Αρκαδίας (νομού Ηρακλείου), δεν ευσταθεί.

11 Νοεμβρίου: του αγίου μεγαλομάρτυρα Μηνά του Θαυματουργού. Ο άγιος Μηνάς ήταν Αιγύπτιος, στρατιώτης στο ρωμαϊκό στρατό. Όταν το ρωμαϊκό κράτος καταδίωκε, βασάνιζε και σκότωνε τους χριστιανούς, συνελήφθη (λίγο μετά το 300 μ.Χ.) και του έγινε πρόταση ν’ αρνηθεί το Χριστό και να λατρέψει τους ειδωλολατρικούς θεούς. Εκείνος αρνήθηκε, με αποτέλεσμα να βασανιστεί φρικτά και τελικά να θανατωθεί.

Ο άγιος Μηνάς δεν έπαψε να κάνει εμφανίσεις και θαύματα σε όλες τις εποχές. Είναι γνωστή η εμφάνισή του στο Ηράκλειο το Πάσχα του 1826, όπου σταμάτησε τους Τούρκους από το να σφάξουν τους χριστιανούς. Επίσης, στη Μάχη του Ελ Αλαμέιν, στην Αφρική, το 1942, εμφανίστηκε και βοήθησε τους Συμμάχους (ανάμεσά τους και Έλληνες) να νικήσουν τους Γερμανούς (ναζί), οδηγώντας ένα κοπάδι άγριες καμήλες ενάντια στο στρατόπεδο των Γερμανών. Τεκμήριο του γεγονότος είναι ότι οι σύμμαχοι, αν και δεν ήταν Ορθόδοξοι, αλλά αλλόδοξοι, έδωσαν στο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας τον τόπο αυτό, ώστε να ανακαινισθεί ο ναός και να κτισθεί Μοναστήρι, ως ευχαριστία προς τον Άγιο Μηνά.

Στο Ελ Αλαμέιν, κατά την παράδοση, ήταν ο τάφος του αγίου, και το όνομα «Ελ Αλαμέιν» ερμηνεύεται ως «τόπος του Μηνά». Η Αιγυπτιακή Εφημερίδα (η παλαιότερη αγγλόφωνη εφημερίδα της Μέσης Ανατολής) ανέφερε αυτό το θαύμα στις 10 Νοεμβρίου 1942.

(Αναλυτικά στο: http://www.johnsanidopoulos.com/2010/11/miracle-of-saint-menas-in-el-alamein-in.html)

13 Νοεμβρίου: του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου. Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος είναι ένας από τους μεγαλύτερους αγίους Πατέρες και διδασκάλους της ανθρωπότητας. Έζησε τα χρόνια 347-407 μ.Χ. Εκπληκτικά μορφωμένος, με καταγωγή από την Αντιόχεια της Συρίας, απήχθη από τους ανθρώπους του Βυζαντινού αυτοκράτορα Αρκάδιου και οδηγήθηκε στην Κωνσταντινούπολη, όπου χειροτονήθηκε αρχιεπίσκοπος (όπως θα λέγαμε σήμερα, «οικουμενικός πατριάρχης»). Τον έφεραν εκεί με αυτό τον τρόπο, γιατί ήξεραν ότι είναι πολύ ταπεινός και δεν ήθελε ούτε αξιώματα, ούτε πλούτο ή δόξα, και αν του το έλεγαν δεν θα δεχόταν ποτέ να γίνει αρχιεπίσκοπος.

Ως αρχιεπίσκοπος Κωνσταντινουπόλεως ο άγιος έκανε τεράστιο έργο αγάπης και προσπάθησε να βοηθήσει όλους τους φτωχούς, τους αδύναμους και τους κατατρεγμένους της Πόλης. Δεν έκανε μόνο συσσίτια, αλλά ασκούσε σκληρή κριτική στους πλούσιους, για τις αδικίες που έκαναν σε βάρος των φτωχών, ενώ έκανε κριτική ακόμη και στον αυτοκράτορα και τη σύζυγό του, όταν δε συμπεριφέρονταν σωστά στο λαό. Γενικά, κάθε διεφθαρμένος, είτε ήταν άνθρωπος της Εκκλησίας είτε άνθρωπος του κράτους, δεν ξέφευγε από την κριτική του αγίου Ιωάννη του Χρυσοστόμου. Αλλά και κάθε άνθρωπο, με τις ομιλίες  του στην εκκλησία, ο άγιος προσπαθούσε να τον φέρει στο δρόμο του Θεού.

Ο ιερός Χρυσόστομος κήρυττε πάντα με βάση την αγάπη. Τόνιζε ότι και οι πλούσιοι και οι διεφθαρμένοι είναι «παιδιά του» και δεν τους κρίνει επειδή τους μισεί, αλλά επειδή τους αγαπά και ενδιαφέρεται να μετανοήσουν και να σωθούν. Ήταν ένα διαμάντι ηθικής και ένας σοφός διδάσκαλος. Έγραψε μάλιστα τη θεία λειτουργία που τελείται σχεδόν κάθε Κυριακή στις ορθόδοξες εκκλησίες ακόμη και σήμερα.

Όμως αυτή η στάση του προκάλεσε το μίσος των ανθρώπων της εξουσίας (αλλά δυστυχώς και κάποιων ανθρώπων της Εκκλησίας), με αποτέλεσμα να τον καθαιρέσουν από αρχιεπίσκοπο και να τον εξορίσουν (παρότι ο λαός τον αγαπούσε και τον ζητούσε πίσω), και μάλιστα δύο φορές. Ο άγιος, από την εξορία, έστελνε γράμματα στην Κωνσταντινούπολη, μάζευε χρήματα και απελευθέρωνε αιχμαλώτους από μια βαρβαρική φυλή της Μικράς Ασίας, τους Ίσαυρους!... Πιστή συνεργάτιδά του ήταν η αγία Ολυμπιάδα, μια σοφή και ενάρετη γυναίκα, που είχε το αξίωμα της διακόνισσας στην Εκκλησία της Κωνσταντινούπολης.

Ο άγιος πέθανε στην εξορία και τα τελευταία του λόγια ήταν «δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν», δηλ. «δόξα τω Θεώ για όλα». Ο τάφος του σώζεται στα Κόμανα του Πόντου, που σήμερα υπάγονται στη χώρα της Γεωργίας (κρατίδιο της Αμπχαζίας).

14 Νοεμβρίου: του αγίου αποστόλου Φιλίππου, μαθητή του Χριστού, και 15 Νοεμβρίου: αρχή της Σαρακοστής των Χριστουγέννων. Ο εορτασμός των Χριστουγέννων αρχίζει στην Ορθόδοξη Εκκλησία από τις 15 Νοεμβρίου, με την πνευματική μας προετοιμασία για να γιορτάσουμε αληθινά (και όχι μόνο καταναλωτικά και επιφανειακά) τη μεγάλη γιορτή, κατά την οποία «ο Θεός έγινε άνθρωπος για να βοηθήσει τον άνθρωπο να γίνει θεός», δηλ. να καλέσει τον καθένα από μας να ενωθεί μαζί Του και να γίνει άγιος – έστω και «μικρός άγιος», σαν αυτούς που ζουν γύρω μας και δεν τους βλέπουμε ή, μερικές φορές, δε θέλουμε να τους δούμε…

19 Νοεμβρίου 2009: δολοφονία του ιεραποστόλου π. Δανιήλ Συσόεφ στον ιερό ναό του αγίου Θωμά Μόσχας. Ο ατρόμητος αυτός ιερέας, 35 ετών, έγγαμος και πατέρας δυο κοριτσιών, ήταν αφοσιωμένος στο σπουδαίο έργο της ιεραποστολής ανάμεσα στους μουσουλμάνους, τους προτεστάντες, τους νέο-ειδωλολάτρες και άλλες θρησκευτικές ομάδες που δρουν στη Ρωσία. Έκανε ακόμη και δημόσιες συζητήσεις μαζί τους και, με τη βοήθεια του Θεού, βάφτισε χριστιανούς περισσότερους από 80 μουσουλμάνους και έφερε στην ορθόδοξη πίστη περίπου 500 προτεστάντες. Όμως η δράση του ήταν τέτοια, που οι πιο φανατικοί (ιδίως οι μουσουλμάνοι) άρχισαν να του στέλνουν απειλητικά μηνύματα.

Ο π. Δανιήλ δε σταμάτησε το έργο του, όμως προειδοποίησε την πρεσβυτέρα του (τη σύζυγό του) ότι σύντομα θ’ αφήσει την οικογένειά του στην προστασία της Παναγίας. Το Νοέμβρη του 2009 δολοφονήθηκε μέσα στην εκκλησία από έναν κουκουλοφόρο!

Ο θάνατός του συγκλόνισε τους ορθόδοξους χριστιανούς στη Ρωσία και όχι μόνο και έδειξε ότι και σήμερα υπάρχουν γενναίοι μάρτυρες, που θυσιάζουν τη ζωή τους για να βοηθήσουν στη σωτηρία των συνανθρώπων μας. Μάλιστα, μετά το θάνατο του π. Δανιήλ, πολλοί μουσουλμάνοι της Ρωσίας έγιναν χριστιανοί επηρεασμένοι από την προσωπικότητα και τη διδασκαλία του.

Αν και δεν είναι αναγνωρισμένος ως άγιος (είναι πολύ νωρίς, εξάλλου), ήδη υπάρχουν εικόνες του και τροπάρια προς τιμήν του (ακόμη και στα ελληνικά), ενώ στη Σερβία έχει δημιουργηθεί ένα σοβαρό ιεραποστολικό κέντρο που φέρει το όνομά του.

21 Νοεμβρίου: τα Εισόδια της Θεοτόκου. Είναι γνωστό ότι οι γονείς της Παναγίας, οι άγιοι Ιωακείμ και Άννα, για χρόνια δε μπορούσαν να αποχτήσουν παιδί. Προσεύχονταν λοιπόν με πόνο ψυχής και είχαν τάξει, αν ο Θεός τους έστελνε παιδί, στην ηλικία των τριών ετών να το αφιερώσουν στο Ναό του Σολομώντα, στα Ιεροσόλυμα.

Όταν η αγία Άννα γέννησε τη μικρή Μαρία και η Μαρία έφτασε τριών ετών, οι γονείς της την πήγαν στο Ναό και την παρέδωσαν στον άγιο αρχιερέα Ζαχαρία, που αργότερα έγινε ο πατέρας του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου. Εκεί η Παναγία έμεινε μέχρι την ηλικία των 13 ετών. Ωστόσο οι γονείς της, που ήταν ηλικιωμένοι, είχαν κοιμηθεί και ο άγιος Ζαχαρίας, που είχε προφητικό χάρισμα, μαζί με τους ιερείς του Ναού, αποφάσισαν να την αρραβωνιάσουμε με τον άγιο Ιωσήφ, όχι για να γίνει αληθινός σύζυγός της, αλλά για να ξεγελαστεί ο διάβολος, που ήξερε (από την προφητεία του προφήτη Ησαΐα) ότι ο Χριστός επρόκειτο να γεννηθεί από παρθένο.

Την είσοδο της Παναγίας στο Ναό, σε ηλικία τριών ετών, γιορτάζουμε στις 21 Νοεμβρίου, όπου γιορτάζει και ο καθεδρικός (μητροπολιτικός) ναός του Ρεθύμνου («Μεγάλη Παναγία»).

Επειδή κατά τα Εισόδιά της η Παναγία ήταν μικρό κορίτσι, επικρατεί στην Κρήτη και σε λίγα ακόμη μέρη της Ελλάδας το έθιμο να γιορτάζουν στα Εισόδια οι ανύπαντρες (άρα νεαρές και παρθένες) Μαρίες, ενώ μετά το γάμο τους γιορτάζουν στην Κοίμηση της Θεοτόκου, 15 Αυγούστου. Επίσης, ο λαός ονομάζει αυτή τη γιορτή «τση Παναγίας τση Μεσοσπορίτισσας», γιατί, κατά τις καιρικές συνθήκες, οι αγρότες έπρεπε να είχαν σπείρει το μισό σπόρο τους μέχρι την ημέρα εκείνη, ώστε να έχουν τηρήσει ένα σωστό πρόγραμμα στη σπορά.

25 Νοεμβρίου: της αγίας μεγαλομάρτυρος Αικατερίνης της Θαυματουργού. Η αγία Αικατερίνη ήταν μια αρχοντοπούλα από την Αίγυπτο, με τεράστια μόρφωση, η οποία,  λίγο μετά το 300 μ.Χ. (την ίδια εποχή με τον άγιο Μηνά), παρουσιάστηκε στο Ρωμαίο αυτοκράτορα Μαξέντιο και του ζήτησε να σταματήσει τις διώξεις, τα βασανιστήρια και τις δολοφονίες των χριστιανών.

Ο αυτοκράτορας τη συνέλαβε και την έβαλε να συζητήσει δημόσια με 50 ρήτορες και φιλοσόφους της Αλεξάνδρειας (ή, κατ’ άλλη βιογραφία της, 150), πιστεύοντας ότι θα την πείσουν να γίνει ειδωλολάτρισσα. Όμως η αγία, με τη μόρφωσή και την προσωπικότητά της, έπεισε εκείνους να γίνουν χριστιανοί! Τότε ο ρωμαϊκός στρατός συνέλαβε όλους αυτούς τους ρήτορες και φιλοσόφους και τους θανάτωσε, καίγοντάς τους ζωντανούς στις 17 Νοεμβρίου.

Ενώ η αγία ήταν στη φυλακή, επηρεάστηκαν από αυτήν και έγιναν χριστιανοί 200 Ρωμαίοι στρατιώτες, με τον αρχηγό τους, τον εκατόνταρχο Πορφυρίωνα, καθώς και η σύζυγος του αυτοκράτορα Φαυστίνα. Όλοι αυτοί συνελήφθησαν και θανατώθηκαν, επειδή για πολλά χρόνια η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία προσπαθούσε να εξαφανίσει το χριστιανισμό. Όλοι αυτοί επίσης είναι άγιοι και γιορτάζονται μαζί με την αγία Αικατερίνα*.

Η αγία, μετά από φρικτά βασανιστήρια, αποκεφαλίστηκε. Το σώμα της, για να μην το ατιμάσουν οι ειδωλολάτρες, το πήραν άγγελοι και το εξαφάνισαν από την Αλεξάνδρεια. Ανακαλύφθηκε άφθαρτο γύρω στο 6ο αιώνα μ.Χ. στην κορυφή του όρους Σινά. Έτσι, το περίφημο μοναστήρι της Θεοτόκου, που υπήρχε στους πρόποδες του Σινά, μετονομάστηκε σε μονή της Αγίας Αικατερίνης και εκεί φυλάσσεται το άφθαρτο σώμα της μέχρι σήμερα.

Κάποια στιγμή, η αγία, λόγω της τεράστιας μόρφωσής της, ανακηρύχθηκε προστάτισσα αγία της φιλοσοφίας από το Πανεπιστήμιο του Παρισιού.

* Η αγία λέγεται «Αικατερίνα», ενώ στη γενική πτώση γίνεται «της Αικατερίνης», γι’ αυτό έχει επικρατήσει λανθασμένα να τη λέμε «αγία Αικατερίνη». Το πραγματικό της όνομα ήταν Πανδώρα. Το «Αικατερίνη» της δόθηκε ως χαρακτηρισμός, που, κατά μία άποψη, σημαίνει στην τοπική γλώσσα της πατρίδας της «Η Πάνσοφη».

26 Νοεμβρίου: του αγίου Στυλιανού. Ο άγιος ήταν ασκητής της αρχαίας εποχής, από την Παφλαγονία της Μικράς Ασίας. Απ’ όταν ζούσε προστάτευε τα παιδάκια, γι’ αυτό έμεινε στην ιστορία ως ο προστάτης άγιος των παιδιών. Λέγεται μάλιστα πως μια φορά κατέφυγε στη σπηλιά του μια κοπέλα που είχε κάνει παιδί ενώ ήταν ανύπαντρη και η οικογένειά της ή κάποιοι άλλοι «καθώς πρέπει» από την τοπική κοινωνία θέλανε να της το πάρουνε. Ο άγιος το έκρυψε κάτω από τα μεγάλα άσπρα γένια του και δε μπόρεσαν να το βρουν – και, όταν φύγανε, το έδωσε πίσω στη μητέρα του.

Επειδή το όνομα του αγίου συνδέεται με τη λέξη «στύλος», στην παλιά Κρήτη (που αγαπά πολύ τον άγιο Στυλιανό) συνηθίζανε να βαφτίζουνε Στυλιανούς τα παιδιά που κινδυνεύανε να πεθάνουν ή τα παιδιά οικογενειών που είχανε χάσει προηγούμενα παιδιά τους, ώστε να «στελιώσουνε» τα παιδιά, με τη βοήθεια του αγίου, να στερεωθούν δηλαδή, και να ζήσουν.

30 Νοεμβρίου: του αγίου αποστόλου Ανδρέα του Πρωτόκλητου. Ο άγιος Ανδρέας είναι ένας από τους 12 αποστόλους (τους μαθητές του Χριστού), αδελφός του αγίου αποστόλου Πέτρου. Λέγεται «πρωτόκλητος» (πρωτοκαλεσμένος), επειδή φαίνεται στο Ευαγγέλιο ότι είναι ο πρώτος μαθητής που κάλεσε ο Χριστός.

Μετά την ανάσταση του Χριστού και την Πεντηκοστή (την κάθοδο του Αγίου Πνεύματος στους αποστόλους), ο άγιος ταξίδεψε σε πολλά μέρη διδάσκοντας τους ανθρώπους. Πήγε στη Γεωργία, στη Ρουμανία και αλλού, βάφτισε πολλούς χριστιανούς, αλλά υπέστη και πολλές διώξεις και βασανιστήρια, και κατέληξε στην Πελοπόννησο. Εκεί συνελήφθη από τον κυβερνήτη της Πάτρας Αιγεάτη, που ήταν διώκτης των χριστιανών, και σταυρώθηκε σε σταυρό σχήματος Χ. Είναι ο προστάτης άγιος της Πάτρας.

Είναι επίσης προστάτης άγιος της Σκωτίας, γι’ αυτό η σημαία της Σκωτίας έχει το σταυρό σε σχήμα Χ. Ο σταυρός αυτός πέρασε στη σημαία της Μεγάλης Βρετανίας, συνδυασμένος με τους σταυρούς της Αγγλίας και της Ουαλίας (που όλες μαζί αποτελούν το κράτος της Μ. Βρετανίας), γι’ αυτό η βρετανική σημαία έχει αυτό τον πολυσύνθετο σταυρό παράξενου σχήματος.

Depression Era: Στην εποχή της ύφεσης

Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος: «Περί τῶν κανονικῶν συνεπειῶν τῆς καύσεως νεκρῶν»

«Περί τῶν κανονικῶν συνεπειῶν τῆς καύσεως νεκρῶν»



Πρωτ. 5055
Ἀριθμ. Διεκπ. 2415

Ἀθήνῃσι 29ῃ Ὀκτωβρίου 2014

ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 2 9 5 9

Πρός
Τούς Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτας
τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος
Εἰς τάς Ἕδρας των

Ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος, μέ ἀφορμή τό νέο νομοθετικό καθεστώς γιά τήν ἀποτέφρωση νεκρῶν, σύμφωνα μέ τά ἄρθρα 48 καί 49 τοῦ Νόμου 4277/2014 «Νέο Ρυθμιστικό Σχέδιο Αθήνας – Αττικής και άλλες διατάξεις» (Φ.Ε.Κ. 156/1-8-2014, τ. Α΄), κατά τήν Συνεδρία Αὐτῆς τῆς 14ης μηνός Ὀκτωβρίου ἐ.ἔ., ἐπελήφθη καί τοῦ ζητήματος τούτου καί ἀπεφάσισε νά σᾶς ἐνημερώσει περί τῶν κανονικῶν συνεπειῶν ἀπό τήν ἀποτέφρωση τοῦ σώματος.

Μέ τά ἄρθρα 48 καί 49 τοῦ Νόμου 4277/2014 ὁ νομοθέτης δέν λαμβάνει ὑπ’ ὄψιν τίς θρησκευτικές πεποιθήσεις τοῦ νεκροῦ. Ἐάν ὁ θανών δέν εἶχε ἐκφρασθεῖ ἐν ζωῇ περί τῆς μετά θάνατον ἐπιθυμίας ταφῆς ἤ ἀποτεφρώσεως τοῦ σώματός του, ἡ ἀποτέφρωση δύναται νά λάβει χώρα μέ μόνη τή δήλωση τοῦ/τῆς συζύγου ἤ «συντρόφου», μετά τοῦ/τῆς ὁποίου/ας ἔχει συνάψει «σύμφωνο συμβίωσης», ἤ τή δήλωση τῶν συγγενῶν πρώτου ἤ δευτέρου βαθμοῦ. 

Τοῦτο, κύημα τοῦ συγχρόνου μηδενιστικοῦ τρόπου ζωῆς καί τῆς τάσεως πρός ἀποθρησκευτικοποίηση κάθε πτυχῆς καί ἐκφάνσεως τῆς ζωῆς τοῦ ἀνθρώπου, ἀποτελεῖ ἐκ προοιμίου καταστρατήγηση τῶν θρησκευτικῶν πεποιθήσεων τοῦ κεκοιμημένου μέλους τῆς Ἐκκλησίας, ἔλλειψη σεβασμοῦ καί φροντίδος πρός τό ἀνθρώπινο σῶμα. 

Ἡ Ἐκκλησία δέν δέχεται γιά τά μέλη Της τήν ἀποτέφρωση τοῦ σώματος, διότι τοῦτο εἶναι ναός τοῦ Ἁγίου Πνεύματος (Α΄ Κορ. 6, 19), στοιχεῖο τῆς ὑποστάσεως τοῦ κατ’ εἰκόνα καί καθ’ ὁμοίωσιν Θεοῦ πλασθέντος ἀνθρώπου (Γεν. 1, 24), καί περιβάλλει αὐτό μέ σεβασμό καί τιμή ὡς ἔκφραση ἀγάπης πρός τό κεκοιμημένο μέλος Της καί ὡς ἐκδήλωση πίστεως στήν κοινή πάντων ἀνάσταση. 

Κατόπιν τούτου, ἡ Διαρκής Ἱερά Σύνοδος ἀπεφάσισε νά ἐνημερώσει, στό πλαίσιο τῆς ἀγρύπνου ποιμαντικῆς φροντίδος Της, τό εὐσεβές Αὐτῆς πλήρωμα, κληρικούς καί λαϊκούς, γιά τίς ἀκόλουθες κανονικές συνέπειες τῆς ἀποτεφρώσεως τοῦ σώματος: 

-Ἡ ἀποτέφρωση τοῦ σώματος δέν εἶναι σύμφωνη πρός τήν πράξη καί παράδοση τῆς Ἐκκλησίας γιά θεολογικούς, κανονικούς καί ἀνθρωπολογικούς λόγους.

-Πρός ἀποφυγήν οἱασδήποτε θεολογικῆς, κανονικῆς καί ἀνθρωπολογικῆς ἐκτροπῆς, ἀπαραίτητος εἶναι ὁ σεβασμός τῶν θρησκευτικῶν πεποιθήσεων καί ἡ διακρίβωση τῆς οἰκείας βουλήσεως τοῦ κεκοιμημένου καί ὄχι ἡ βούληση ἤ ἡ δήλωση τῶν οἰκείων του. 

-Ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἀποδεδειγμένως οἰκειοθελῶς ἐδήλωσε τήν ἐπιθυμία περί καύσεως τοῦ σώματός του, δηλώνει τήν αὐτονόμησή του καί ὡς ἐκ τούτου δέν τελεῖται Νεκρώσιμος Ἀκολουθία καί Ἱερό Μνημόσυνο ὑπέρ αὐτοῦ. 

Παρά ταῦτα, ἐπαφίεται στήν ποιμαντική σύνεση καί τήν διακριτική εὐχέρεια τοῦ οἰκείου Μητροπολίτου ἡ τέλεση ἁπλῶς Τρισαγίου.

Ἐπί δέ τούτοις, κατασπαζόμενοι τήν ὑμετέραν Σεβασμιότητα ἐν Κυρίῳ, διατελοῦμεν μετ' ἀγάπης.

† Ὁ Ἀθηνῶν Ι Ε Ρ Ω Ν Υ Μ Ο Σ, Πρόεδρος

† Ὁ Σταγῶν καί Μετεώρων Σεραφείμ

† Ὁ Περιστερίου Χρυσόστομος

† Ὁ Κεφαλληνίας Σπυρίδων

† Ὁ Καλαβρύτων καί Αἰγιαλείας Ἀμβρόσιος

† Ὁ Τρίκκης καί Σταγῶν Ἀλέξιος

† Ὁ Καρπενησίου Νικόλαος

† Ὁ Λήμνου καί Ἁγίου Εὐστρατίου Ἱερόθεος

† Ὁ Γουμενίσσης, Ἀξιουπόλεως καί Πολυκάστρου Δημήτριος

† Ὁ Βεροίας, Ναούσης καί Καμπανίας Παντελεήμων

† Ὁ Διδυμοτείχου, Ὀρεστιάδος καί Σουφλίου Δαμασκηνός

† Ὁ Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανῆς καί Κονίτσης Ἀνδρέας

† Ὁ Ξάνθης καί Περιθεωρίου Παντελεήμων

Ὁ Ἀρχιγραμματεύς

† Ὁ Μεθώνης Κλήμης

http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/egyklioi.asp?id=1889&what_sub=egyklioi