Ὅσο κι ἄν μοιάζει ὀξύμωρο ἡ ἐπίκληση στὴν αὐθεντία (γνωσιολογική ἤ θεολογική, ἀδιάφορον) δὲν ἀφορᾶ τὴν θεολογία. Κατὰ συνέπεια ὑπάρχει ἀνοικτὸ περιθώριο διαλόγου μὲ τὶς φυσικὲς ἐπιστῆμες ὑπὸ τὴν προϋπόθεση τῆς ἀνάσχεσης τῆς ἀμοιβαίας καχυποψίας ἀλλὰ καὶ τῆς ὕπαρξης καλῆς προαίρεσης. Ὀρθῶς ἔχει γραφτεῖ ἀπὸ τὸν P. Davies ὅτι τὸ “κβαντικὸ κύμα εἶναι κύμα πιθανότητας”. Αὐτὴ ἡ διατύπωση, αἴφνης, ἀνοίγει μιὰ ἀπρόοπτη προοπτική: ἄν δεχτοῦμε ὅτι δὲν ὑπάρχει ἀπόλυτη ἐμμένεια -κάτι ποὺ εἶναι παραπάνω ἀπὸ σίγουρο μὲ βάση τὰ πορίσματὰ τῶν φυσικῶν ἐπιστημῶν- τότε τὸ ὀντολογικὸ ἐρώτημα παραμένει ἀνοικτὸ μὲ ὅ, τι αὐτὸ συνεπάγεται. Κι αὐτὸ εἶναι ἀκριβῶς τὸ σημεῖο τομῆς καὶ ἡ διαφορὰ δυναμικοῦ: εδῶ μπορεῖ νὰ ξεκινήσει ὁ διάλογος. Τὸ ποῦ δύναται νὰ ὁδηγήσει εἶναι ἄδηλο.
3/2/2025
Γ. Μ. Βαρδαβᾶς
[Θερμὲς εὐχαριστίες ἀπὸ καρδιᾶς στὸν ἐξαίρετο συνάδελφο Φυσικὸ Γιῶργο Διαλυνᾶ γιὰ τὴν ἀφόρμηση]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου