ΠΕΡΙ ΔΙΔΑΚΤΙΣΜΟΥ

 

Ανθολόγιον 264: π. Νικόλαος Λουδοβίκος

[...] Η πίστη στο παρόν υπήρξε πάντοτε ο αυτοθέλητος Καιάδας των μικρών πνευμάτων και ο πυρήνας της, κατά Νίτσε, κοσμοθεωρητικής αδιαφορίας τους. [...]

π. Νικόλαος Λουδοβίκος, Η ανοικτή ιστορία και οι εχθροί της: Η άνοδος του Βελούδινου Ολοκληρωτισμού, εκδόσεις Αρμός, Αθήνα 2020, σελ. 11.

Κυκλοφόρησαν οι τόμοι Ε' και ΣΤ' του μνημειώδους έργου «Το Ελληνικό κοσμοσύστημα» του Γ. Κοντογιώργη

Γεώργιος Δ. Κοντογιώργης, Το ελληνικό κοσμοσύστημα, τόμος Ε': Η Βυζαντινή οικουμενική κοσμόπολη, ο ευρωπαϊκός Μεσαίωνας και ο νεότερος κόσμος - Από τον ελληνικό στον ευρωπαϊκό δρόμο προς τη «νεοτερικότητα», εκδόσεις Ι. Σιδέρης, Αθήνα 2021, ISBN: 978-960-08-0883-4.

Στον παρόντα Ε´ τόμο, πυρήνα αποτελεί η διαπίστωση ότι στη βυζαντινή οικουμένη ολοκληρώνεται η ανθρωποκεντρική μεθάρμοση του ελληνικού κοσμοσυστήματος και αναδύονται οι θεμέλιες προϋποθέσεις για τη μεταβολή κλίμακας, εντέλει για τη μετάβαση από τη μικρή στη μεγάλη κλίμακα που ορίζει το κράτος έθνος.

Υπό το πρίσμα αυτό, κληθήκαμε να αναζητήσουμε το περιεχόμενο, το πλαίσιο, τα όρια των εξελίξεων αυτών καθώς και τους όρους, δηλαδή τα αίτια, που επέτρεψαν στις δυνάμεις του παλαιού καθεστώτος να ορθώσουν αναχώματα στο εσωτερικό της βυζαντινής κοσμόπολης, έτσι ώστε να οδηγήσουν εντέλει στην ανάσχεση του ελληνικού δρόμου προς τη μεγάλη κλίμακα και στην επιδιαιτησία των δυνάμεων της ευρωπαϊκής περιφέρειας.

Η αναζήτηση μιας απάντησης στο συγκεκριμένο ερώτημα μας φέρνει αντιμέτωπους αφενός με τις νέες πραγματικότητες που διαμορφώνονται στη δεσποτική περιφέρεια της ανθρωποκεντρικής οικουμένης ως αποτέλεσμα της μετακένωσης των παραμέτρων της μεγάλης κλίμακας σε αυτήν και αφετέρου με τη διαφορά φύσεως που υποκρύπτει η πρόσληψή της από την Εσπερία σε σύγκριση με την αντίστοιχη από τους Σλάβους και τους Άραβες.

Εκτιμάμε ότι η συγκεκριμένη προσέγγιση είναι από μόνη της ικανή να εξηγήσει γιατί η μετακένωση των παραμέτρων της μεγάλης ανθρωποκεντρικής κλίμακας στην Εσπερία επέτρεψε στην ιδιωτική δεσποτεία να επανέλθει στην Ιστορία με δίαυλο την κρατική/απολυταρχική δεσποτεία. Μας φέρνει παράλληλα αντιμέτωπους με το διακύβευμα της μεθάρμοσης ηγεσίας καθοδόν προς τη μεγάλη κλίμακα, συνακόλουθα και στην αναζήτηση των αιτιών που σε βάθος χρόνου οδήγησαν στην ήττα του ελληνικού δρόμου.

Η διαλεκτική σχέση μεταξύ της ανθρωποκεντρικής/βυζαντινής μήτρας και της ευρωπαϊκής περιφέρειας επαναφέρει για μια ακόμη φορά το ζήτημα της λειτουργίας της δεσποτικής περιφέρειας ως εμβρυουλκού στις μεγάλες μεταβατικές φάσεις του ανθρωποκεντρικού κοσμοσυστήματος. Όντως, στην περίπτωση της Εσπερίας θα επαναληφθεί το προηγούμενο της Μακεδονίας και της Ρώμης, οι οποίες προσήλθαν να διαιτητεύσουν στις υποθέσεις της ανθρωποκεντρικής μήτρας, δίδοντας λύση στο εσωτερικό πρόβλημα που υπαγορεύει η ομόλογη κοσμοσυστημική βιολογία.

Εντούτοις, σε αντίθεση με τις προγενέστερες παρεμβάσεις της περιφέρειας, οι επιπτώσεις που είχε η ανάληψη της πρωτοβουλίας των κινήσεων από την εσπεριανή περιφέρεια θα αποδειχθούν κοσμοϊστορικές, καθόσον έμελλε να απολήξουν στην ανατροπή της ίδιας της ανθρωποκεντρικής βιολογίας. Η εν λόγω πρωτοβουλία θα οδηγήσει εντέλει στη μεγάλη κλίμακα, πλην όμως με την εξ ανάγκης ακύρωση του κεκτημένου της ανθρωποκεντρικής οικουμένης που διήγε ο ελληνικός κόσμος –και υποσχόταν ο ομόλογος δρόμος– και τη συνεπακόλουθη ανθρωποκεντρική επανεκκίνηση της νεοτερικότητας από τη μηδενική αφετηρία που βίωνε η ευρωπαϊκή περιφέρεια.

Οπωσδήποτε, παραμένει γεγονός ότι η «Ευρώπη» γεννήθηκε στο Βυζάντιο, προϋπέθετε δε την απόσειση του Μεσαίωνα.

https://isideris.gr/?product=to-elliniko-kosmosystima-tomos-e

***

Γεώργιος Δ. Κοντογιώργης, Το ελληνικό κοσμοσύστημα, τόμος ΣΤ':  Η Βυζαντινή οικουμενική κοσμόπολη, ο ευρωπαϊκός Μεσαίωνας και η «νεοτερικότητα» - Η νεοτερική «επιστήμη» στη δοκιμασία της Κοσμοσυστημικής Γνωσιολογίας, εκδόσεις Ι. Σιδέρης, Αθήνα 2021, ISBN: 978-960-08-0884-1.

Στις σελίδες που προηγήθηκαν καταδείξαμε πώς η κοσμοσυστημική γνωσιολογία, και κυριολεκτικά το ανθρωποκεντρικό κοσμοσύστημα που ξεδιπλώσαμε με θεμέλια αφετηρία τον ελληνικό κόσμο, προσφέρεται να λειτουργήσει ως επιστημονικός αποκωδικοποιητής του κοινωνικού φαινομένου, ως ταξιθέτης της έλλογης βιολογίας του και, σε τελική ανάλυση, ως διαγνώστης των λύσεων που προσιδιάζουν στα πράγματα.

Η γνωσιολογική αυτή επιλογή μάς φέρνει αντιμέτωπους με την «επιστήμη» της νεοτερικότητας, την οποία υποβάλαμε στη δοκιμασία της κοσμοσυστημικής γνωσιολογίας δίκην σταθεράς σε όλη την έκταση του ανά χείρας έργου με σημείο αναφοράς την αποδεικτική ικανότητα των πηγών.

Εντούτοις, η περίπτωση του Βυζαντίου εγείρει πλήθος άλλων ζητημάτων που επέβαλαν έναν πιο διεξοδικό διάλογο της κοσμοσυστημικής γνωσιολογίας με τη νεοτερική «επιστήμη», από τον οποίο ακριβώς αναδεικνύεται εναργέστερα το γνωσιολογικό αβαθές της φερόμενης ως κοινωνικής επιστήμης που διακινεί η νεοτερικότητα και το ιδεολογικό φορτίο που, σε τελική ανάλυση, την αποτρέπει να συναντηθεί με τις πραγματικότητες της ίδιας της εποχής της.

Από τον εν λόγω διάλογο αναμένεται να προκύψει η συνειδητοποίηση της ανάγκης για ένα νέο γνωστικό εγχείρημα που θα δίνει απαντήσεις στα κρίσιμα ερωτήματα της επιστήμης και θα επικεντρώνεται στη θέση που κατέχει η εποχή μας στην ταξινομία της ανθρωποκεντρικής βιολογίας, κατ’ επέκταση, και στην προβληματική της μετάβασης προς την εποχή που θα ακολουθήσει.

Η ανάγκη μιας νέας επιστήμης αποβαίνει επιτακτική λόγω της διαπιστούμενης ήδη και με ραγδαίους ρυθμούς υπέρβασης του κόσμου που οικοδόμησε η φάση της μετάβασης από τη δεσποτεία στον ανθρωποκεντρισμό. Υπέρβαση η οποία μάλιστα γίνεται ιδιαίτερα εμφανής στο πεδίο των αξιών και των θεσμών που στις ημέρες μας παραμένουν ερμητικά εγκλεισμένοι στο σπήλαιο του 18ου αιώνα, το οποίο οικοδόμησαν οι πνευματικοί θύλακες του Διαφωτισμού.

Ώστε η συγκρότηση ενός γνωσιολογικού επιχειρήματος που θα απαντά στις απαιτήσεις της επιστήμης αποβαίνει στις ημέρες μας περισσότερο από αναγκαία προκειμένου ο χειμαζόμενος κόσμος της νεοτερικότητας να αποσείσει τις βεβαιότητές του με τον ίδιο τρόπο που έπραξε στη φάση της μετάβασης από τη δεσποτεία στον ανθρωποκεντρισμό με όχημα τον Διαφωτισμό.

Διακύβευμα της νέας επιστήμης είναι η άρση των δύο μεγάλων ρήξεων που πραγματοποίησε η νεοτερικότητα με την κλασική και την βυζαντινή «αρχαιότητα» προκειμένου να νομιμοποιήσει κρίσιμες επιλογές καθοδόν προς τη μετάβαση από τη δεσποτεία στον πρώιμο ανθρωποκεντρισμό.

Ο τελικός στόχος της κοσμοσυστημικής γνωσιολογίας είναι να εγκατασταθεί ο νεότερος κόσμος σε ένα νέο διανοητικό περιβάλλον, ομοθετικό με την εποχή του και με τη δυναμική της εξέλιξης προς το μέλλον.

https://isideris.gr/?product=to-elliniko-kosmosystima-tomos-st

Πρόταση νόμου για κατάργηση ΑΕΑ: Η Μεθόδευση

Γράφει ο Χριστόφορος Ελ. Αρβανίτης

Αναπληρωτής Καθηγητής Κοινωνιολογίας της Θρησκείας στην ΠΑΕΑ Κρήτης

πηγή: ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

Θα ξεκινήσω με την πρόταση-σχέδιο νόμου που καταθέτει το Υπουργείο Παιδείας συνολικά για την Εκκλησιαστική Εκπαίδευση και ειδικότερα για τα άρθρα 61, 62 και 63 που αναφέρονται στην κατάργηση των ΑΕΑ Αθήνας, Θεσσαλονίκης, Ιωαννίνων και της ΠΑΕΑ Κρήτης. (Μην ακούτε αυτό που λέγεται ότι δεν ακουμπά την Κρήτη και την Αθήνα. Απλά εδώ θα βάλω τα πράγματα στη σωστή τους θέση).

Διαβάζω λοιπόν:

Άρθρο 61, 2.α. : «από το ακαδημαϊκό έτος 2022-2023 παύει η λειτουργία των ΑΕΑ Θεσσαλονίκης και Βελλάς Ιωαννίνων».

Άρθρο 61, 2. β. : «Τα προγράμματα Ιερατικών Θεσσαλονίκης και Βελλάς συγχωνεύονται με τα αντίστοιχα των Αθηνών και της Κρήτης». Δίνεται μάλιστα στους φοιτητές η δυνατότητα επιλογής για το πού θα υποβάλλουν αίτηση ένταξής τους, στο άρθρο 63,1 και

Άρθρο 61, 2.γ.: «Τα προγράμματα Διαχείρισης Εκκλησιαστικών Κειμηλίων της Θεσσαλονίκης και Εκκλησιαστικής Μουσικής και Ψαλτικής της Βελλάς, συγχωνεύονται με τα αντίστοιχα των Αθηνών και της Κρήτης», με την επιφύλαξη του άρθρου 63, (αναφέρεται σε ρυθμίσεις).

Με βάση τα προαναφερθέντα κλείνουν οριστικά δια νόμου η ΑΕΑ Θεσσαλονίκης και η Βελλάς Ιωαννίνων και δίνεται η εντύπωση ότι παραμένουν η ΑΕΑ Αθηνών και η Πατριαρχική Ανωτάτη Εκκλησιαστική Ακαδημία Κρήτης. Φευ! Στο άρθρο 62,1 αναφέρεται : «Στην ΑΕΑ Αθηνών και στην ΠΑΕΑ Κρήτης ιδρύεται, οργανώνεται και λειτουργεί Πρόγραμμα Ιερατικών Σπουδών…». «Οι παρ. 2 και 3 του άρθρου 5 του ν.3432/2006 καταργούνται από το ακαδημαϊκό έτος 2022-2023». Και εξηγώ. Οι παρ. 2 και 3 του άρθρου 5 αναφέρονται στη δομική ύπαρξη των Προγραμμάτων Συντήρησης Εκκλησιαστικών Κειμηλίων και Βυζαντινής Μουσικής του ιδρυτικού νόμου. Με αυτή την απόφαση καταργούνται και τα δύο προγράμματα και επομένως η δήθεν συγχώνευση αποτελεί καθαρό εμπαιγμό. Καταργούνται άμεσα; Όχι. Θα λειτουργούν μέχρι που οι τελευταίοι εισακτέοι πάρουν πτυχίο. Δεν πρόκειται για άμεση εκτέλεση απόφασης θανατικής ποινής, αλλά απόφαση προαναγγελίας θανάτου με ημερομηνία εκτέλεσης.

Επομένως, στα επόμενα πέντε χρόνια του προαναγγελθέντος, από την Πολιτεία, θανάτου των Δεύτερων Προγραμμάτων, όπως έχουμε συνηθίσει να τα λέμε, οι δύο Ακαδημίες των Αθηνών και της Κρήτης θα μείνουν με ένα μόνο πρόγραμμα, αυτό των Ιερατικών Σπουδών. Εδώ όμως βρίσκεται και η κορύφωση της μεθόδευσης για την κατάργηση. Ας τα δούμε, όμως, με τη σειρά.

Ένα χρόνο μετά την έναρξη λειτουργίας των Προγραμμάτων και μετά την κοίμηση του μακαριστού Αρχιεπισκόπου Αθηνών Χριστοδούλου και την εκλογή του Αρχιεπισκόπου Αθηνών κ. Ιερωνύμου, τέθηκε, ως ύψιστος στόχος, η κατάργηση των ΑΕΑ. Είτε δημοσίως, είτε εν κρυπτώ γίνονταν δηλώσεις που προσδιόριζαν αυτή την «διακαή επιθυμία». Ποιος ο λόγος, ποιοι οι λόγοι δεν μπορώ να γνωρίζω. Προσωπική μου εκτίμηση είναι, ότι ήθελαν και θέλουν την κατάργησή τους, γιατί δεν μπορούν να τις ελέγξουν μαθησιακά και γνωστικά. Η επιθυμία και ο στόχος είναι να υπάρχει ένας ελεγκτικός μηχανισμός, ο οποίος να ελέγχει το ποιος διδάσκει, ποιόν διδάσκει, τι διδάσκει. Αυτό, όμως, μπορεί να συμβαίνει μόνο σε ολοκληρωτικά καθεστώτα. Με το υπάρχον καθεστώς και τους νόμους που ορίζει η δημοκρατική πολιτεία αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί και να ελεγχθεί, αν θέλουμε να μιλάμε για πλαίσιο Ανώτατης Εκπαίδευσης. Άλλωστε το πρώτο σχέδιο νόμου για την ίδρυση των ΑΕΑ κρίθηκε αντισυνταγματικό,(το υπενθυμίζω), γιατί εμπεριείχε τέτοια στοιχεία έμφυλης διάκρισης και ανισοτήτων. Γιατί, λοιπόν, δεν αρέσει η δημοκρατική λειτουργία; Η απάντηση είναι προφανής. Γιατί δεν οραματίζονται μια εκκλησία ανοικτή στη σκέψη και στην κοινωνία με κληρικούς-ποιμένες ανοικτούς στην κριτική σκέψη, αλλά κληρικούς που θα βάζουν «υπακοή» στην ιεραρχικά δομημένη εξουσία. Οπότε, όπως γίνεται άμεσα αντιληπτό, ανοίγει εκ νέου η συζήτηση για το ποια εκκλησία έχουμε και το ποια εκκλησία θέλουμε να έχουμε, αλλά δεν είναι του παρόντος. Αν επικρατούσε η σύνεση και το όραμα θα είχαμε σήμερα μια μετεξέλιξη των ΑΕΑ σε ένα ενιαίο Πανεπιστημιακό Εκκλησιαστικό Ίδρυμα, που εκτός των ΑΕΑ θα συμπεριελάμβανε Σχολή Αρχιτεκτονικής Ναοδομίας, Βυζαντινής Τέχνης, και γιατί όχι και τμήμα Ιατρικής. Αυτά, όμως για να γίνουν, χρειάζονται ανθρώπους με όραμα, δυναμικές προσωπικότητες που θα μπουν μπροστά και θα δημιουργήσουν. Θα πάρουν το υπάρχον και θα το μετεξελίξουν σε μια δυναμική που θα αφουγκράζεται τον σύγχρονο άνθρωπο. Αντιθέτως, παρακολουθούμε μια μεθόδευση ακύρωσης του επιτελούμενου έργου των ΑΕΑ μέσω της μεθόδου της απαξίωσης (σε αυτή την τακτική και έτσι πρέπει να κατανοηθεί και το κείμενο του κου Λακασά στην Καθημερινή), μια συντονισμένη μεθόδευση κατάργησης και μια ακύρωση της δημοκρατικής διαδικασίας. Για το τελευταίο την αποκλειστική πολιτική ευθύνη την έχει το Υπουργείο Παιδείας.

Παρά τα όποια, όμως, νομοθετικά προβλήματα που υπήρχαν στον ιδρυτικό νόμο, οι ΑΕΑ και η ΠΑΕΑΚ λειτούργησαν σε πλαίσιο Ανωτάτου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος, όσον αφορά στην εισαγωγή των φοιτητών (Πανελλήνιες εξετάσεις) και όσον αφορά στην εκλογή και την εξέλιξη των Καθηγητών σε όλες τις βαθμίδες. Δεκτικοί στην υλοποίηση του στόχου της κατάργησής τους υπήρξαν όλοι οι Υπουργοί Παιδείας ανεξαρτήτως κυβερνήσεων,(η κα Διαμαντοπούλου για παράδειγμα δεν υπέγραφε για τέσσερα χρόνια και πέντε μήνες τα ΦΕΚ των εκλεγμένων Καθηγητών, έως ότου τη λύση του δεσμού την έδωσε ο κος Μπαμπινιώτης μέσω των μετατάξεων), με μοναδική εξαίρεση τον κο Φίλη.

Η δεύτερη πράξη της μεθόδευσης για κατάργηση έχει να κάνει με αυτό που κοινώς αποκαλούμαι δολιοφθορά. Όταν δεν θέλει κάποιος να εκτεθεί άμεσα, παίρνοντας κάθετη απόφαση για ακαριαίο θάνατο, τότε προετοιμάζει με τέτοιο τρόπο το έδαφος, ούτως ώστε σε κάποια δεδομένη στιγμή να του επιτραπεί να αποφασίσει αυτό το οποίο έχει μεθοδεύσει. Αποφασίστηκε, λοιπόν, η ραγδαία μείωση των εισακτέων στα Δεύτερα Προγράμματα (από 90 σε 10) στη δε ΑΕΑ Θεσσαλονίκης και στο Πρόγραμμα Ιερατικών Σπουδών από 100 σε 20! (Η άθλια αυτή δολιοφθορά συνεχίστηκε και σήμερα, (14-5-2021), που γράφεται αυτό το κείμενο, με την νέα ανακοίνωση εισακτέων από το Υπουργείο ενάντια στις προτάσεις των ΑΕΑ και του ΑΕΣ). Αυτή η ενέργεια μείωσε αισθητά τους εισακτέους (πρέπει να είναι μοναδική παγκόσμια πρωτοτυπία οι 10 εισακτέοι) με τις υπογραφές όλων των Υπουργών, πλην επαναλαμβάνω του κου Φίλη, για να μπορούν στη συνέχεια να επικαλεστούν τους μειωμένους εισακτέους και να αρπάξουν το «δικαίωμα» να υποστηρίζουν σήμερα, ότι δεν έχετε φοιτητές, οπότε σας καταργούμε.

Η τρίτη πράξη της μεθόδευσης αφορά τον τρόπο… τον αντιδημοκρατικό και αντιθεσμικό τρόπο, με τον οποίο επιχειρείται το τελευταίο διάστημα η κατάργηση των ΑΕΑ και της ΠΑΕΑΚ. Θα αναφέρει κάποιος βεβαίως και σωστά, ότι ο νόμος καταργείται μόνο με νόμο. Και εδώ υπάρχει πρόταση νόμου που καταργεί τον προηγούμενο. Δεν το γνωρίζετε κε Καθηγητά; Ας το δούμε και αυτό. Λίγη υπομονή.

1.Στις δημοκρατικές πολιτείες η κατάργηση και η αλλαγή ενός θεσμικού και δομικού πλαισίου γίνεται κατόπιν συνεννοήσεως και συζητήσεων με τους εμπλεκόμενους φορείς. Στην περίπτωση των ΑΕΑ κατά τρόπο απολύτως αντιδημοκρατικό, ουδέποτε οι εμπλεκόμενοι φορείς δηλαδή, το Ανώτατο Επιστημονικό Συμβούλιο, τα τέσσερα Ακαδημαϊκά Συμβούλια, και ο παραγωγικός φορέας που είναι η θεσμική Εκκλησία, είτε της Ελλάδος είτε της Κρήτης, εκλήθησαν να συμμετέχουν σε κάποιο διάλογο-διαβούλευση. Για τις δύο τελευταίες περιπτώσεις απλώς μεταφέρω το τι ειπώθηκε από τους ίδιους, καλή τη πίστη, χωρίς να έχω άμεση γνώση. Η πρόταση νόμου εστάλη, χωρίς καμία προηγούμενη ενημέρωση στη ΔΙΣ της Εκκλησίας της Ελλάδος(;), θέτω ερωτηματικό, και ουδέποτε (μέχρι τώρα τουλάχιστον) στην Εκκλησία της Κρήτης ή έστω για ενημέρωση στο Πρωτόθρονο Οικουμενικό Πατριαρχείο; Αν δεν εστάλη κάτι προς ενημέρωση, τότε πώς το Υπουργείο διατείνεται ότι υπήρξε διαβούλευση; Υπάρχει δηλαδή ένα σχέδιο νόμου, για το οποίο ακόμη και η Εκκλησία της Ελλάδος αρνείται, ότι γνώριζε ή ότι είχε την παραμικρή ανάμειξη; Είναι δυνατόν να συμβαίνουν τέτοια πράγματα; Αυτό είναι το πρώτο αντιδημοκρατικό ολίσθημα από το Υπουργείο.

2). Μέχρι τη στιγμή που γράφεται αυτό το κείμενο η ΠΑΕΑ Κρήτης δεν έχει καμία ενημέρωση από το Υπουργείο παρά το επίσημο αίτημα που έχει υποβάλλει προς το Υπουργείο και παρότι στο σχέδιο νόμου προβλέπεται η κατάργηση του Προγράμματος Μουσικής. Είναι το δεύτερο αντιδημοκρατικό ολίσθημα του Υπουργείου και το οποίο υποκρύπτει τις προθέσεις της ηγεσίας του.

3). Σε κάθε άρθρο σχεδόν της πρότασης νόμου αναφέρεται και ξανά αναφέρεται το Ανώτατο Επιστημονικό Συμβούλιο (ΑΕΣ) σε αναφορική πρόταση, ανάμεσα σε κόμματα, λέγοντας ότι όλες οι εκκρεμότητες, και οι οποίες είναι πάρα πολλές, θα τακτοποιηθούν είτε με Προεδρικά Διατάγματα είτε με Υπουργικές Αποφάσεις μετά από γνωμοδότηση των ΑΕΣ. Τι ειρωνεία και τι απαξίωση! Ενώ το ΑΕΣ δεν εκλήθη σε διάλογο και διαβούλευση ως το μόνο αρμόδιο για να γνωμοδοτήσει περί προτάσεων (αναβάθμισης φυσικά και όχι κατάργησης) από το Υπουργείο, τώρα ξαφνικά θεωρείται ότι είναι αυτό το οποίο θα γνωμοδοτήσει για αποφάσεις που οδηγούν στον αφανισμό των Ακαδημιών, των οποίων προΐσταται επιστημονικά και μέχρι πρότινος δεν ερωτήθηκε. Είναι το τρίτο απαξιωτικό και αντιδημοκρατικό ολίσθημα του Υπουργείου.

4. Η αλλαγή ενός νόμου ή η κατάργησή του σημαίνει επίσης, ότι ο υπάρχων νόμος αξιολογήθηκε και βρέθηκε ανεπαρκής. Πώς μπορεί να αξιολογηθεί αυτό; Αξιολογείται στην εφαρμογή του, στην πράξη. Υπήρξε κάποια αξιολόγηση; Όχι. Αντιθέτως τα στατιστικά στοιχεία και οι μετρήσιμες αναλύσεις, ποσοτικές και ποιοτικές, αποδεικνύουν ότι οι ΑΕΑ όχι μόνο στάθηκαν στο ύψος των απαιτήσεων που προέβλεπε ο ιδρυτικός νόμος, αλλά το υπερέβησαν. Ο οποιοσδήποτε λοιπόν εμπαθής και εμμονικός που γράφει αυτά που γράφει για τις ΑΕΑ καλείται και εγκαλείται να τα αποδείξει. Χωρίς αξιολόγηση, επομένως, πώς το Υπουργείο προβαίνει σε σχέδιο νόμου που προβλέπει την κατάργησή τους; Απορία! Είναι το τέταρτο αντιδημοκρατικό στοιχείο στην πορεία της μεθόδευσης για κατάργησή τους.

Οπότε, συνοψίζοντας, όντως σε μια δημοκρατική πολιτεία ο νόμος αντικαθίσταται με νόμο, αλλά όταν συντρέχουν τα προηγούμενα τότε δεν πρόκειται για δημοκρατική λειτουργία των πολιτειακών θεσμών, αλλά για συντονισμένη μεθόδευση.

Πέρα, όμως, από την αντιδημοκρατική και απαξιωτική συνέργεια όλων αυτών που εμπλέκονται στην κατάργηση των ΑΕΑ και της ΠΑΕΑΚ, στο υπάρχον σχέδιο νόμου, υπάρχουν ανοικτά ζητήματα αντισυνταγματικότητας και μη εφαρμογής της ευρωπαϊκής νομοθεσίας.

Τα πιο βασικά είναι τα εξής:

1.Με βάση την Ευρωπαϊκή νομοθεσία δεν υπάρχει δυνατότητα ύπαρξης σχολής σε επίπεδο Ανώτατης Εκπαίδευσης με ένα μόνο τμήμα. Επομένως όταν η ΑΕΑ Αθηνών και η ΠΑΕΑ Κρήτης θα μείνουν με ένα μόνο πρόγραμμα σπουδών θα καταργηθούν.

2. Με βάση το Σύνταγμα καμία Σχολή Ανώτατης Εκπαίδευσης δεν μπορεί να υφίσταται από τη στιγμή που έχει καθεστώς έμφυλων διακρίσεων. Στα Προγράμματα Ιερατικών Σπουδών δεν επιτρέπεται η είσοδος σε γυναίκες. Επομένως και πάλι το μονοτμηματικό πρόγραμμα Ιερατικών Σπουδών δεν μπορεί να συνεχίσει να υφίσταται ως πρόγραμμα Ανώτατης Εκπαίδευσης, λόγω διακρίσεων.

Και το 1 και το 2, όπως πολύ απλά τα περιέγραψα, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην πλήρη κατάργηση όλων των Ακαδημιών. Μήπως αυτός ήταν εξ΄αρχής ο σκοπός και ο στόχος της μεθόδευσης; Ανεπιφύλακτα, ναι! Διαφορετικά δεν μπορώ να κατανοήσω τη σιωπή του θεσμικού εκκλησιαστικού φορέα.

Είναι βεβαίως τραγικό, να υφίσταται μια τέτοια μεθόδευση (νοσηρή θα την χαρακτήριζα που θυμίζει άλλες εποχές) και να καταλήγει σε ένα τέτοιο σχέδιο και μια τέτοια πρόταση νόμου σε μία χώρα όπου το πολίτευμα χαρακτηρίζεται ως Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία. Δεν θα κάνω αναλύσεις αντιλήψεων και απόψεων που μπορεί να έχουν ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Καθόλου δεν τα απαξιώνω, αλλά δύναμαι να τα χρησιμοποιήσω επιχειρηματολογώντας, όταν μέσα σε ένα διάλογο και μία διαβούλευση (που δεν υφίσταται) έχω ανθρώπους που διαμορφώνουν πλαίσια λειτουργίας και δεν καλλιεργούν με αντιδημοκρατικές μεθοδεύσεις την κατάργηση των ΑΕΑ.

Επίσης είναι τραγικό το γεγονός ότι οι άνθρωποι που μεθοδεύουν επί χρόνια την κατάργηση των ΑΕΑ, μέσα σε όλα αυτά που θέλουν να καταργήσουν κάνοντας χρήση των εξουσιών που κατέχουν, επιδιώκουν να καταργήσουν προγράμματα τα οποία έχουν άμεση σχέση με τον πολιτισμό αυτής της χώρας και αποτελούν πολιτισμικά παράγωγα της Ορθόδοξης Εκκλησίας. Να το εξηγήσω λίγο παραπάνω. Και το Πρόγραμμα Συντήρησης Εκκλησιαστικών Κειμηλίων και το Πρόγραμμα Βυζαντινής Μουσικής, είναι πλήρως αναφερόμενα επιστημονικά και ερευνητικά σε καίρια σημεία πολιτισμικής κληρονομιάς της Ορθοδοξίας και του τόπου που γεννηθήκαμε και μεγαλώνουμε, ζούμε και διαβιούμε. Εδώ λοιπόν τίθενται εκτός των άλλων και ζητήματα πολιτισμού.

Τίθεται ζήτημα για το κατά πόσο αντιλαμβάνονται αυτοί που θέλουν να τα καταργήσουν, ότι καταργώντας τα ευνουχίζουν ένα σημαντικό κομμάτι σπουδής και έρευνας του πολιτισμικού ελληνισμού και του παγκόσμιου πολιτισμού. Αφήνει άφωνο τον κάθε πολιτισμένο άνθρωπο αυτή η κατάργηση, όταν γνωρίζει, ότι πριν από λίγο χρονικό διάστημα η UNESCO ανακήρυξε τη Βυζαντινή Μουσική ως Άυλη Παγκόσμια Πολιτισμική Κληρονομιά. Δεν τα γνωρίζουν αυτά στο Υπουργείο; Κατανοούν την τεράστια σημαντική για τον παγκόσμιο πολιτισμό ή απλώς παρευρέθηκαν για να παραστούν στις φιέστες της ανακήρυξης; Είναι λοιπόν τραγικό, για την παγκόσμια πολιτισμική κληρονομιά, η UNESCO να ανεβάζει τόσο ψηλά τον πήχη του πολιτισμού για τη Βυζαντινή Μουσική και η ελληνική πολιτεία, μέσω του Υπουργείου Παιδείας, να προτείνει ένα νόμο, στον οποίο με μεθόδευση προωθείται η κατάργηση των μόνων υπαρχόντων προγραμμάτων Βυζαντινής Μουσικής σε επίπεδο Ανωτάτης Εκπαίδευσης.

Αλήθεια, γνωρίζει ο Πρωθυπουργός της χώρας αυτό που πάει να γίνει ενάντια στον πολιτισμό; Η Υπουργός Πολιτισμού; Έχει συμφωνήσει η Ορθόδοξη Εκκλησία στην Ελλάδα και στην Κρήτη για μια τέτοια αντιπολιτισμική και προκλητική κατάργηση ενός σημαντικού στοιχείου της πολιτισμικής της ταυτότητας; Έχει ενημερωθεί το Πρωτόθρονο Οικουμενικό Πατριαρχείο, στους τόπους και τους χρόνους δηλαδή που ανδρώθηκε αυτός ο πολιτισμός, γιαυτή την απαξίωση και υποβάθμιση; Τι το διαφορετικό κάνει δηλ. ο Ερντογάν, μετατρέποντας την Αγιά Σοφιά σε τζαμί; Απορία! Και η μεθόδευση γίνεται τραγικά απελπιστική όταν ήδη στο European University της Κύπρου λειτουργεί τμήμα Βυζαντινής Μουσικής και στου οποίου, κατά την τελετή έναρξης παρευρέθηκε και ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών. Προκαλεί δυσάρεστη έκπληξη, βεβαίως, το γεγονός ότι ούτε ένας φορέας, ο οποίος ασχολείται ποικιλοτρόπως με τη Βυζαντινή Μουσική (απ΄ό,τι γνωρίζω) δεν εξέδωσε ούτε ένα μικρό κείμενο διαμαρτυρίας για την προτεινόμενη κατάργηση των Προγραμμάτων Βυζαντινής Μουσικής, προς την Υπουργό!

Κλείνοντας. Η προσφορά των ΑΕΑ και της ΠΑΕΑΚ στη χώρα, στην Ανώτατη Εκπαίδευση, στην Εκκλησία (τα στατιστικά στοιχεία το επιβεβαιώνουν) και τον πολιτισμό είναι τεράστια, ενεργή και συνεχής. Δεν θα επεκταθώ σε αυτό το κείμενο σε αυτά, γιατί το έχουν κάνει ήδη οι Πρόεδροι των Ακαδημιών Αθήνας, Θεσσαλονίκης και Βελλάς με απολύτως πειστικό τρόπο και αξιόλογοι συνάδελφοι-επιστήμονες από τις άλλες Ακαδημίες. Επιστημονικά συνέδρια, διεθνή forum λαμπρύνονται με την παρουσία και τις εισηγήσεις των καθηγητών των ΑΕΑ και της ΠΑΕΑΚ, τα βιογραφικά μας είναι υποδειγματικά, επιστημονικές επετηρίδες, πολιτισμικά δρώμενα, ημερίδες, αξιολογήσεις των Καθηγητών προς εξέλιξη, κοινωνική παρουσία σε μια πορεία συλλογικής και ατομικής ευθύνης, υπερωριακές προσφορές διδασκαλίας από τους διδάσκοντες χωρίς καμία αμοιβή, γραφειοκρατική υποστήριξη άνευ όρων. Πού είναι η αναγνώριση από το Υπουργείο για όλα αυτά; Αντί να μας δείχνουν ως υπόδειγμα λειτουργίας μας απαξιώνουν.

Και όλα αυτά με το κεφάλι ψηλά. Υπερήφανοι, για το έργο που επιτελούμε για δεκατέσσερα ολόκληρα χρόνια. Οι περισσότεροι αν όχι όλοι είμαστε και ενεργά στελέχη της Εκκλησίας, την οποία διακονούμε ενοριακά, στον ελάχιστο χρόνο προσφοράς που μας απομένει. Υπερήφανοι, γιατί διδάσκουμε ελευθερία σκέψης. Συλλογάται καλά άλλωστε, όποιος συλλογάται ελεύθερα. Υπερήφανοι, γιατί διδάσκουμε δημοκρατία. Υπερήφανοι, γιατί διδάσκουμε αλληλεγγύη. Υπερήφανοι, γιατί διδάσκουμε το: «Δικαιοσύνη μάθετε οι ενοικούντες επί της γής». Υπερήφανοι, γιατί διδάσκουμε: «Ερευνάτε τας γραφάς». Υπερήφανοι για τους φοιτητές μας και τους αποφοίτους μας. Πολλούς από αυτούς τους καμαρώνουμε για την ιεροσύνη τους, για τη διακονία τους, για τη μουσική τους προσφορά, για την επιστημονική τους συνέχεια σε τμήματα μεταπτυχιακών και διδακτορικών (ο ιδρυτικός νόμος δεν μας επιτρέπει μεταπτυχιακά και διδακτορικά και μας αποκαλεί ΔΠ και όχι ΔΕΠ. Γιατί άραγε;). Και αυτό το μήνυμα είναι διπλό. Το στέλνουμε σε όσες και όσους μας αγαπούν και μας σέβονται και σε όσες και όσους μας αντιμετωπίζουν με εμπάθεια και στερεοτυπική προκατάληψη.

Εμείς θα προχωρήσουμε λοιπόν με υπερηφάνεια και θα αγωνιστούμε ενάντια σε εξουσιαστικές μεθοδεύσεις και εμπάθειες. Μόνο αυτό έχουν άλλωστε, την εξουσία. Και αυτό, γιατί εμείς γνωρίζουμε εκπαίδευση, γνωρίζουμε επιστήμη, γνωρίζουμε έρευνα, γνωρίζουμε να αγαπάμε την Εκκλησία, γνωρίζουμε να την πονάμε, γνωρίζουμε να τη διακονούμε, αλλά και γιατί, μεταφέροντας τα λόγια του μεγάλου Κρητικού λογοτέχνη γνωρίζουμε να: «αγαπάμε την ευθύνη».

https://www.orthodoxianewsagency.gr/gnomes/protasi-nomou-gia-katargisi-aea-i-methodeysi/

Εκοιμήθη ο π. Ανανίας Κουστένης

πηγή: Ρομφαία 

&

https://www.orthodoxianewsagency.gr/epikairotita/ekoimithi-o-patir-ananias-koustenis/

Εκοιμήθη το Σάββατο 15 Μαΐου 2021 ο π. Ανανίας Κουστένης. Ο μακαριστός π. Ανανίας από τις αρχές Απριλίου νοσηλευόταν στο Νοσοκομείο Αττικόν, όπου έδινε μάχη με τον κορωνοϊό.

Σπούδασε Θεολογία και Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ασχολήθηκε συστηματικά με τη μετάφραση του έργου του Αγίου Ρωμανού του Μελωδού ενώ, μνημειώδες παραμένει το έργο της μετάφρασης και του σχολιασμού της Χρονογραφίας του Θεοφάνη.

Για την προσφορά του στα θεολογικά γράμματα  είχε τιμηθεί κατά η διάρκεια της 6ης Έκθεσης Χριστιανικού Βιβλίου τον Νοέμβριο του 2017 στο ξενοδοχείο Caravel στην Αθήνα.

Αναγνωστική απόλαυση

Σπύρος Γιανναράς, Τη μέρα που θα σηκωνόμουν να χορέψω, εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2017, ISBN: 978-960-505-290-4.

Η συλλογή του Σπύρου Γιανναρά με τίτλο Τη μέρα που θα σηκωνόμουν να χορέψω (εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2017) περιλαμβάνει έντεκα εξαιρετικά διηγήματα που, παρά την μεγάλη έκταση τους, διαβάζονται απνευστί. Ο συγγραφέας συνδυάζει αρμονικά τη στοχαστικότητα με την πλοκή και την ποιητική γλώσσα. Το αποτέλεσμα είναι στιβαρό και καθόλου άνισο. Η ατμόσφαιρα λίαν υποβλητική και υπαρξιακή: ο θάνατος, η απώλεια, ο πόνος, η φθορά, η ματαίωση διαπλέκονται ενίοτε με το χιούμορ, την ένταση, την αδημονία του αναγνώστη για την εξέλιξη της εκάστοτε ιστορίας, τις πολλές ανατροπές και εν τέλει με την αναγνωστική απόλαυση.

9-10/5/2021

Γ.Μ.Β.

"Π. Κανελλόπουλος: Ο πολιτικός, ο διανοούμενος και η εποχή του" : το νέο σημαντικό βιβλίο του Μελέτη Μελετόπουλου

Μελέτης Η. Μελετόπουλος, Παναγιώτης Κανελλόπουλος: Ο πολιτικός, ο διανοούμενος και η εποχή του, εκδόσεις Καπόν, Αθήνα 2020, ISBN: 978-618-5209-68-1

Η πολυκύμαντη πορεία του τόπου μας από προπολεμικά έως τη Δικτατορία του 1967 μέσα από τη ζωή μιας κορυφαίας πολιτικής και πνευματικής προσωπικότητας του 20ού αιώνα. Με λαμπρές σπουδές στη Χαϊδελβέργη, ο Κανελλόπουλος θα εισάγει την κοινωνιολογία στην Ελλάδα, ανανεώνοντας τη φιλοσοφική σκέψη. Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος τον βρίσκει υπουργό Στρατιωτικών της εξόριστης ελληνικής κυβέρνησης στην Αίγυπτο, όπου ίδρυσε τον Ιερό Λόχο. Στη συνέχεια θα διαδραματίσει σταθερά πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταραγμένη μεταπολεμική σκηνή μέχρι τη σύλληψή του το πρωί της 21ης Απριλίου. Το βιβλίο, που βασίζεται σε πολυετή έρευνα σε ελληνικά και ξένα αρχεία, εμπλουτίζεται με σπάνιες, ανέκδοτες φωτογραφίες.

***

Η περιπετειώδης ζωή ενός κορυφαίου Έλληνα πολιτικού και διανοούμενου, που διατρέχει ολόκληρη την ταραγμένη πορεία της Ελλάδας τον 20ό αιώνα, με αποκαλυπτικά στιγμιότυπα και άγνωστα παρασκήνια. Ακολουθώντας τον πρωταγωνιστή, ο αναγνώστης θα ξεκινήσει από την Πάτρα της Belle Époque, θα ταξιδέψει στην Χαϊδελβέργη των φιλοσόφων και των ποιητών και θα επιστρέψει μαζί με τον νεαρό κοινωνιολόγο στην Ελλάδα του Μεσοπολέμου, των σφοδρών ιδεολογικών συγκρούσεων και της δικτατορίας της 4ης Αυγούστου. Θα ακολουθήσει τον Κανελλόπουλο στο μέτωπο του ελληνοϊταλικού πολέμου και θα διαφύγει μυστικά μαζί του στην Μέση Ανατολή, όπου αυτός συγκρότησε τον Ιερό Λόχο. Θα συμπορευθεί με τον πρωταγωνιστή στην δραματική μοναχική του πορεία μέσα στον Εμφύλιο Πόλεμο, που έθεσε επιτακτικά διλήμματα στις συνειδήσεις. Ακολουθεί η πολιτική καριέρα του Κανελλόπουλου, ως κορυφαίου στελέχους της Δεξιάς, στο πλευρό του Παπάγου και του Καραμανλή, ενώ η υπονόμευση της δημοκρατίας την δεκαετία του ΄60 περιγράφεται με αποκαλυπτικές λεπτομέρειες. Το βιβλίο ολοκληρώνεται με την σύλληψη του πρωταγωνιστή ως πρωθυπουργού την 21η Απριλίου 1967. Ακολουθεί ο επίλογος και η μοναδική για Έλληνα πολιτικό αυτοκριτική για τα γεγονότα της μεταπολεμικής εποχής. Το βιβλίο βασίζεται σε πολυετή έρευνα σε ελληνικά και ξένα αρχεία, ενώ συμπληρώνεται με σπάνιες, ανέκδοτες φωτογραφίες.

http://endotopos.blogspot.com/2021/04/blog-post.html

Καιρός για καλή λογοτεχνία

Σπύρος Γιανναράς, Ο βασιλιάς έρχεται όποτε του καπνίσει, εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2015, ISBN: 978-960-505-175-4.

Ο Σπύρος Γιανναράς υπηρετεί κατά βάση το εκτεταμένο διήγημα σε αυτό το βιβλίο. Μια συλλογή διηγημάτων που εκφράζει έντονα την, κατά Zygmunt Bauman, ρευστότητα των καιρών μας και την ανελαστικότητα που διέπει τις ανθρώπινες σχέσεις. Μοναξιά, ανεστιότητα, απώλεια, πόνος, φθορά, διαπλέκονται και εκβάλλουν στο αέναο μυστήριο του υπάρχειν. Γλώσσα υποδειγματική και καλοδουλεμένη από έναν συγγραφέα που έχει πραγματική έγνοια για τη λογοτεχνία.

6-7/5/2021

Γ.Μ.Β.

Απολογία ενός εμβολιασμένου

Η δημοκρατία δεν είναι αλά κάρτ. Δικαιώματα δεν έχει μόνο η πλειοψηφία αλλά και η μειοψηφία. Υπάρχουν συμπολίτες μας, που για διάφορους λόγους αποφεύγουν προς το παρόν τον εμβολιασμό. Μπορεί να φοβούνται, να διστάζουν, να έχουν ενδοιασμούς ή απλώς να το αναβάλουν. Ενδεχόμενη επιβολή υποχρεωτικού εμβολιασμού είναι αντιδημοκρατική και ολοκληρωτικού χαρακτήρα.-

(Apropos και προς αποφυγή πάσης παρεξηγήσεως είμαι άρτι εμβολιασθείς. Θερμές ευχαριστίες οφείλω στο προσωπικό και τους γιατρούς του 1ου Κ. Υ. Ηρακλείου)

Ο ναρκισσισμός του εμβολίου και η ανοσία

Όλος αυτός ο ναρκισσισμός του εμβολίου κουράζει. Δεν λέω, οι προθέσεις είναι αγαθές: να πειστούν, ει δυνατόν, οι αρνητές, όσοι ακόμα αντιδρούν, όσοι διστάζουν, όσοι φοβούνται κλπ. 

Μόνο που δεν ξέρω αν ο στόχος αυτός πραγματικά επιτυγχάνεται μέσω της κουλτούρας της σέλφι ή όλης αυτής της υπερπροβολής. 

Ας αναλάβει ο καθένας την ευθύνη που του αναλογεί! Ας ακούσουμε όλοι τους γιατρούς και όχι τον κάθε τυχάρπαστο κουκουλοφόρο του διαδικτύου.

Καλή ανοσία σε κάθε περίπτωση!

Χριστός Ανέστη! Αληθώς Ανέστη! - Christ is Risen! Indeed, He is Risen!

https://www.youtube.com/watch?v=lv78PF5AnBw&t=2s

XΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ! ΑΛΗΘΩΣ ΑΝΕΣΤΗ!

English - Christ is Risen! Indeed, He is Risen!
Old English (Anglo-Saxon) - Crist aras! Crist sodhlice aras! (Lit: Christ arose! Christ surely arose!)
Middle English - Crist is arisen! Arisen he sothe!
Iyaric Patwa - Krestos a uprisin! Seen, him a uprisin fe tru!
Frisian - Kristus is opstien! Wis is er opstien!
High German
German - Christus ist auferstanden! Er ist wahrhaftig auferstanden!
Yiddish - Der Meschiache undzer iz geshtanen! Avade er iz ufgeshtanen!
Low German
Dutch - Christus is opgestaan! Hij is waarlijk opgestaan!
Afrikaans - Kristus het opgestaan! Hom het waarlik opgestaan!
North Germanic languages
Danish - Kristus er opstanden! Sandelig Han er Opstanden!
Icelandic - Kristur er upprisinn! Hann er vissulega upprisinn!
Norwegian - Kristus er oppstanden! Han er sannelig oppstanden!
Swedish - Kristus är uppstånden! Ja, Han är verkligen uppstånden!
Italic languages
Latin - Christus resurrexit! Resurrexit vere!
Romance languages
Italian - Cristo è risorto! È veramente risorto!
Catalan - Crist ha ressuscitat! Veritablement ha ressuscitat!
French - Le Christ est ressuscité! Vraiment Il est ressuscité!
Portuguese - Cristo ressuscitou! Verdadeiramente ressuscitou!
Romanian - Hristos a înviat! Adevărat a înviat!
Spanish - Cristo ha resucitado! Verdaderamente, ha resucitado!
Slavic languages
Church Slavonic - (Christos Voskrese! Voistinu Voskrese!)
East
Russian - Христос Воскресе! Воистину Воскресе! (Christos Voskrese! Voistinu Voskrese!)
Belarusian - Хрыстос уваскрос! Сапраўды ўваскрос! (Khrystos Uvaskros! Saprawdy Wvaskros!)
Ukrainian - Христос Воскрес! Воістину Воскрес! (Christos Voskres! Voistinu Voskres!)
South
Bulgarian - Христос Возкресе! Воистина Возкресе! (Christos Vozkrese! Voistina Vozkrese!)
Serbian - Христос Воскресе! Ваистину Воскресе! (Christos Voskrese! Vaistinu Voskrese!)
West
Czech - Kristus Vstal A Mrtvych! Opravdi Vstoupil!
Slovak - Kristus vstal zmŕtvych! Skutočne vstal!
Polish - Chrystus Zmartwychwstał! Prawdziwie Zmartwychwstał!
Baltic languages
Lithuanian - Kristus prisikėlė! Tikrai prisikėlė!
Celtic languages
Goidelic languages
Old Irish - Asréracht Críst! Asréracht Hé-som co dearb!
Irish - Tá Críost éirithe! Go deimhin, tá sé éirithe!
Manx - Taw Creest Ereen! Taw Shay Ereen Guhdyne!
Scots Gaelic - Tha Crìosd air èiridh! Gu dearbh, tha e air èiridh!
Brythonic languages
Breton - Dassoret eo Krist! E wirionez dassoret eo!
Welsh - Atgyfododd Crist! Yn wir atgyfododd!
Indo-Iranian languages
Indic languages
Sanskrit - (Kristo’pastitaha! Satvam Upastitaha!)
Southern Zone
Marathi - (Yeshu Khrist uthla ahe! Kharokhar uthla ahe!)
Albanian (Tosk) - Krishti u ngjall! Vërtet u ngjall!
Armenian - Քրիստոս յարեաւ ի մեռելոց՜ Օրհնեալ է յայտնութիւնն Քրիստոսի՜ (Christos harjav i merelotz! Orhniale harutjun Christosi! — Christ is risen! Blessed is the resurrection of Christ!)
Greek - Χριστος Aνεστη! Aληθως Aνεστη! (Christos Anesti! Aleithos Anesti!)
Altaic languages
Turkish - Hristós diril-Dí! Hakíkatén diril-Dí!
Austronesian languages
Malayo-Polynesian
Western
Chamorro - La’la’i i Kristo! Magahet na luma’la’ i Kristo!
Filipino (Tagalog) - Si Cristo ay nabuhay! Siya nga ay nabuhay!
Indonesian - KrÍstus tÉlah Bangkit! Benár día têlah Bángkit!
Central-Eastern
Carolinian - Lios a melau sefal! Meipung, a mahan sefal!
Hawaiian - Ua ala hou ´o kristo! Ua ala ´i ´o no ´oia!
Basque - Cristo Berbistua! Benatan Berbistua!
Dravidian languages
Malayalam - (Christu uyirthezhunnettu! Theerchayayum uyirthezhunnettu!)
Eskimo-Aleut languages
Aleut - Kristus aq ungwektaq! Pichinuq ungwektaq!
Yupik - Xris-tusaq Ung-uixtuq! Iluumun Ung-uixtuq!
Japanese - ハリストス復活！実に復活！ (Harisutosu fukkatsu! Jitsu ni fukkatsu!)
Korean - (Kristo Gesso! Buhar ha sho Nay!)
Na-Dené languages
Athabaskan languages
Navajo - Christ daaztsáádéé’ náádiidzáá! T’áá aaníí, daaztsáádéé’ náádiidzáá!
Tlingit - Xristos Kuxwoo-digoot! Xegaa-kux Kuxwoo-digoot!
Niger-Congo languages
Luganda Kristo Ajukkide! Kweli Ajukkide!
Swahili - Kristo Amefufukka! Kweli Amefufukka!
Quechuan Languages
Quechua - Cristo causarimpunña! Ciertopuni causarimpunña!
Afro-Asiatic languages
Semitic languages
Central Semitic languages
Aramaic languages
Syriac - (Meshiha qam! Bashrira qam!)
South Central Semitic languages
Arabic languages
Arabic (Fus’hah, i.e., “standard” ) - (Al-Masih-Qam! Hakkan Qam!)
Maltese - Kristu qam! Huwa qam tassew!
Canaanite languages
Hebrew (modern) - (Ha Masheeha houh kam! A ken kam!)
South Semitic languages
Ethiopian languages
North Ethiopian languages
Tigrigna - (Christos tensiou! Bahake tensiou!)
South Ethiopian languages
Amharic - (Kristos Tenestwal! Bergit Tenestwal!)
Sino-Tibetan languages
Mandarin - 基督復活了 他確實復活了 (Jidu fuhuo-le! Ta queshi fuhuo-le!)
South Caucasian languages
Georgian - ქრისტე აღსდგა! ჭეშმარიტად აღსდგა!(Kriste aghsdga! Cheshmaritad aghsdga!)
Uralic languages
Estonian - Kristus on ülestõusnud! Tõesti on ülestõusnud!
Finnish - Kristus nousi kuolleista! Totisesti nousi!
Hungarian - Krisztus feltámadt! Valóban feltámadt!
Unclassified
A Nigerian language (of many spoken there) - Jésu Krísti Ébilíwõ! Ézia õ´ Bilíwõ!
Constructed languages
Esperanto - Kristo leviĝis! Vere Li leviĝis!
Quenya - (Ortanne Laivino! Anwa ortanne Laivino!)

http://anestixristos.blogspot.gr/2009/04/blog-post_19.html