Ανθολόγιον 246: Α. Πόρτσια

Τὸ μυστήριο καθησυχάζει τὰ μάτια μου, δὲν τὰ τυφλώνει.

Α. Πόρτσια, Φωνές, μετάφραση: Βασίλης Λαλιώτης, εκδόσεις Ίνδικτος, β' έκδοση, Αθήνα 2007, σελ.33.

***

Δείτε και:

Α. Πόρτσια, Φωνές

Θ.Ι.Ζιάκας, To έθνος ως πολιτισμικό ιδίωμα

πηγή: ΑΝΤΙΦΩΝΟ
&
https://www.youtube.com/watch?time_continue=2763&v=lxIhpiAxiS0

ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ: ΕΚΔΗΛΩΣΗ ΤΟΥ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ "ΣΥΝΑΞΗ" ΤΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 2/11/2019 ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

φωτογραφήματα 302

Μουσικόραμα 58: Regina

Regina - Baby Love

https://www.youtube.com/watch?v=EEQpxEouV0Q

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΟΡΤΑΣΜΟΥ ΤΗΣ ΜΝΗΜΗΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΕΣΣΑΡΩΝ ΜΑΡΤΥΡΩΝ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, ΑΓΓΕΛΗ, ΜΑΝΟΥΗΛ ΚΑΙ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΟ ΡΕΘΥΜΝΟ

πηγή: ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΡΕΘΥΜΝΗΣ ΚΑΙ ΑΥΛΟΠΟΤΑΜΟΥ

Την 28η Οκτωβρίου 2019, Μνήμη των Αγίων Τεσσάρων Νεομαρτύρων, Γεωργίου, Αγγελή, Μανουήλ και Νικολάου, πανηγυρίζει ο Ιερός Ενοριακός Ναός των Αγίων, στο κέντρο της πόλεως Ρεθύμνης, στον οποίο φυλάσσονται οι Τίμιες Κάρες τους, ως περίπυστο θησαύρισμα της Εκκλησίας των Ρεθυμνίων.

Με την ευλογία του Σεβ. Μητροπολίτου Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ.κ. ΕΥΓΕΝΙΟΥ, οι Εφημέριοι και το Εκκλησιαστικό Συμβούλιο της Ενορίας των Αγίων Τεσσάρων Μαρτύρων της πόλεως Ρεθύμνης σας προσκαλούν στις εορταστικές εκδηλώσεις, οι οποίες θα πραγματοποιηθούν, εις τιμήν και μνήμην των Αγίων μας, από την 23η έως και την 28η Οκτωβρίου 2019 σύμφωνα με το πρόγραμμα που ακολουθεί.

ΤΕΤΑΡΤΗ 23 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2019

7:00 μ.μ. Παρουσίαση του βιβλίου με τίτλο «Οδύσσεια μιας «γλυκιάς» ζωής» του κ. Νικολάου Κ. Κεφαλογιάννη, ιατρού παθολόγου με εξειδίκευση στο σακχαρώδη διαβήτη, στην αίθουσα του Ιερού Ναού των Αγίων Τεσσάρων Μαρτύρων.

ΣΑΒΒΑΤΟ 26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2019

7:00 π.μ. Ο Όρθρος και η Θεία Λειτουργία της εορτής του Αγίου ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου του Μυροβλύτου.

ΚΥΡΙΑΚΗ 27 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2019

7.00 μ.μ. Ο Μέγας Πανηγυρικός Εσπερινός, χοροστατούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ.κ. ΕΥΓΕΝΙΟΥ.

9.30 μ.μ. Η Ιερά Παράκλησις των Αγίων.

ΔΕΥΤΕΡΑ 28 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2019

7.00 π.μ. Ο Όρθρος και η Αρχιερατική Θεία Λειτουργία, ιερουργούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Ρεθύμνης και Αυλοποτάμου κ.κ. ΕΥΓΕΝΙΟΥ.

10.45 π.μ. Η Δοξολογία για την Εθνική Επέτειο.

5.00 μ.μ. Ο μεθέορτος Μέγας Αρχιερατικός Εσπερινός και η Λιτάνευσις των Τιμίων Καρών των Αγίων Τεσσάρων Μαρτύρων δια των οδών Κουντουριώτη, Β. Καλλέργη και Κ. Γερακάρη.

Εκ της Ενορίας

«Δύο παλιοί φίλοι συζητούν»: Μητρ. Μαυροβουνίου Αμφιλόχιος Ράντοβιτς-Χρήστος Γιανναράς (βίντεο)

πηγή: ΕΝΟΡΙΑ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ

«Δύο παλιοί φίλοι συζητούν» 

Συμμετέχουν: 

• Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Μαυροβουνίου Αμφιλόχιος Ράντοβιτς 
• Χρήστος Γιανναράς, Ομ. Καθηγητής Φιλοσοφίας Παντείου Πανεπιστημίου Αθηνών, Συγγραφέας 

Συντονίζει ο Πρωτοπρεσβύτερος Σπυρίδων Τσιμούρης, Θεολόγος. Η συζήτηση πραγματοποιήθηκε την Κυριακή 20 Οκτωβρίου 2019 στα πλαίσια του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει… 2019» του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς.

https://www.youtube.com/watch?time_continue=154&v=yNoIvfKjDvM

Πρόθεση αγιοκατάταξης του Γέροντα Σωφρόνιου του Essex από το Οικουμενικό Πατριαρχείο

πηγή: orthodoxianewsagency.gr

Λίγο πριν την αναχώρηση του από το Άγιο Όρος, ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος ενώπιον της Σύναξης της Ιεράς κοινότητας, ανήγγειλε ότι το Οικουμενικό Πατριαρχείο θα προχωρήσει στη μελέτη και πέμπτης αγιοκατάταξης, αυτή του Γέροντα Σωφρόνιου του Έσσεξ.

Μετά την αναγγελία αγιοκατάταξης, των τεσσάρων Αγιορειτών Γερόντων, Δανιήλ Κατουνακιώτη, Εφραίμ Κατουνακιώτη, Ιωσήφ Ησυχαστή και Ιερώνυμου Σιμωνοπετρίτη, η αναγγελία αυτή για την προτιθέμενη αγιοκατάταξη του Γέροντα Σωφρόνιου πλημμύρισε με χαρά και συγκίνησε τους Αγιορείτες που βρίσκονταν στην Ιερά κοινότητα.

https://www.orthodoxianewsagency.gr/agioreitika/i-anaggelia-tou-oik-patriarxi-gia-ton-geronta-sofronio-vinteo/

Βιβλιοπαρουσίαση: Μανώλης Μιχ. Παπυράκης, Η Κρητική Παρέα – Αρχές και κανόνες επικοινωνίας

Βιβλιοπαρουσίαση 

Μανώλης Μιχ. Παπυράκης, Η Κρητική Παρέα – Αρχές και κανόνες επικοινωνίας, Ρέθυμνο 2019 

Του Θεόδωρου Ι. Ρηγινιώτη 

Ο σύγχρονος άνθρωπος – και στην Κρήτη και παντού – έχει αντιληφθεί πλέον ότι οι παραδοσιακοί πολιτισμοί έχουν πολλά να προσφέρουν στην ποιότητα της ζωής μας. Αν και οι πρόγονοί μας κατά κανόνα ήταν φτωχοί και βέβαια δεν είχαν στη διάθεσή τους τα προϊόντα της σημερινής τεχνολογίας (τα οποία δεν είχαν εφευρεθεί ακόμη), όμως είχαν έντονο το στοιχείο των ανθρώπινων σχέσεων, που τους πρόσφερε ασφάλεια, αγάπη, αξιοπρέπεια και αλληλοβοήθεια – βασικά δηλαδή αγαθά, που η έλλειψή τους στην εποχή μας έχει επισημανθεί και έχει τραγικές συνέπειες. 

Διέθεταν επίσης ολιγάρκεια (μπορούσαν να ζήσουν με τα λιγότερα δυνατά ρούχα, τρόφιμα, ανέσεις και γενικώς υλικά αγαθά) και αυτό αντιστάθμιζε τη σχεδόν ολοκληρωτική απουσία του χρήματος από τη ζωή τους, αλλά και αυτάρκεια, αφού τα περισσότερα εφόδια που χρειάζονταν τα παρήγαγαν και τα κατασκεύαζαν οι ίδιοι. «Λεφτά μπορεί να μην υπήρχαν, αλλά η κρητική ύπαιθρος παράγει τα πάντα και από το σπίτι του νοικοκύρη Κρητικού με τη νοικοκυρά του, όταν θέλουν και προσπαθούν, δεν λείπει τίποτα» (σελ. 168). «Χωρίς να φαίνεται υπερβολικό, τα μοναδικά πράγματα που αγοράζανε και είχαν, ας πούμε, σχέση με τη διατροφή, ήταν καφές και ζάχαρη» (σελ. 75). 

Έτσι βρίσκονταν και σε αρμονία με το φυσικό περιβάλλον, αγαπούσαν και σέβονταν τα ζώα και τα φυτά (ένιωθαν ευγνώμονες για όσα τους παρείχαν), αλλά και ήταν πολύ περισσότερο από εμάς έτοιμοι για επανάσταση εναντίον των κατακτητών ή των καταπιεστών τους, ακριβώς επειδή η ζωή τους ήταν γενικά δύσκολη και επικίνδυνη. Συνεπώς, μπορούσαν να ριψοκινδυνεύσουν περισσότερο να χάσουν όσα είχαν για να κερδίσουν την ελευθερία τους και την ελευθερία των παιδιών τους. 

Στη μελέτη αυτού του πολιτισμού και των ανθρώπινων σχέσεων που τον διέπουν συμβάλλει καθοριστικά, κατά τη γνώμη μου, το πρόσφατο βιβλίο του γιατρού Μανώλη Μ. Παπυράκη «Η Κρητική Παρέα – Αρχές και κανόνες επικοινωνίας», που εκδόθηκε στο Ρέθυμνο τον Ιανουάριο τ.έ. (θυμάται κανείς τι σημαίνει τ.έ.; τρέχοντος έτους, δηλ. του 2019). 

Γενικά στην Κρήτη «παρέα» χαρακτηρίζεται η συντροφιά ανθρώπων που διασκεδάζουν με αυθόρμητο γλέντι, είτε στο καφενείο, είτε σ’ ένα σπίτι, είτε έξω από μια εκκλησία (ή ξωκλήσι) μετά τη θεία λειτουργία (όταν εορτάζει ο άγιος) ή κινούμενοι από σπίτι σε σπίτι στο χωριό ή οπουδήποτε. Το βιβλίο εξετάζει όχι μόνο τον τρόπο διασκέδασης (πώς παίζουν μουσική, πώς τραγουδούν και χορεύουν, τι μουσικά όργανα και τι τραγούδια εμφανίζονται, τι τρώνε και πίνουν κ.τ.λ.), αλλά γενικότερα το πλέγμα σχέσεων που εκδηλώνονται σ’ αυτές τις συναναστροφές και τις θετικές συνέπειές του για την καθημερινή ζωή, όχι μόνο των ανθρώπων ως μονάδων, αλλά της τοπικής κοινωνίας γενικότερα. 

«Όταν στις παρέες που γίνονται επικρατεί σεβασμός, προφανώς σεβασμός εκπέμπεται και ακτινοβολείται. Όταν υπάρχει αγάπη, αγάπη περνά στον κόσμο. Κι αν τύχει να υπάρξει κακία και ανοησία, αυτό θα εισπράξει ο άλλος. Δεν υπάρχει λοιπόν καμιά αμφιβολία πως οι αρχές και οι κανόνες επικοινωνίας που ισχύουν στις παρέες αποτελούν έναν από τους δείκτες της πολιτισμικής ταυτότητας της κοινωνίας» (σελ. 39). 

Το βιβλίο εξετάζει τα ήθη, τον ενδεδειγμένο τρόπο συμπεριφοράς μέσα στην παρέα, το ρόλο της γυναίκας (είτε ως οικοδέσποινας είτε ως μέλους της παρέας που διασκεδάζει), το ρόλο του κρασιού και γενικά του ποτού, τη φιλία, την αλληλεγγύη, την έκφραση ευχάριστων ή οδυνηρών συναισθημάτων (και πώς μοιράζονται ανάμεσα σε δικούς και φίλους) και πολλά άλλα, που ψάχνουν να βρουν τη θέση τους και στην κοινωνία της εποχής μας, η οποία βασανίζεται από την απομόνωση των ανθρώπων, τη χαμηλή αυτοεκτίμηση, την απελπισία και την κατάθλιψη. 

Γι’ αυτό, θεωρώ πως η μελέτη του μπορεί να συμβάλει όχι μόνο στην κατανόηση, αλλά και στη βελτίωση των ανθρώπινων σχέσεων, αντλώντας πολύτιμα στοιχεία από το δικό μας πολιτισμικό περιβάλλον, που δεν έχει πεθάνει ακόμη, αλλά δοκιμάζεται σκληρά. 

«Η παρέα δεν είναι μόνο το σμίξιμο των ανθρώπων με αποκλειστικό σκοπό το γλέντι, αλλά η συνάντησή τους προκειμένου να περάσουν ευχάριστα, να ξεφύγουν από την κούραση και τις στενοχώριες της καθημερινότητας ή και να παρηγορηθούν. Καθώς η μορφή της παρέας κι ο τρόπος που σμίγουν και επικοινωνούν οι άνθρωποι αλλάζει από λαό σε λαό, από κοινωνία σε κοινωνία, στο βιβλίο αυτό γίνεται μια προσπάθεια να παρουσιαστούν αυτά τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και οι κανόνες επικοινωνίας των Κρητικών μέσα στο πλαίσιο της κρητικής παρέας, όπως ίσχυαν και ισχύουν και στις μέρες μας στις κοινωνίες της Κρήτης, εκεί που διατηρούνται ακόμη ζωντανά στοιχεία που ανταποκρίνονται στις παραδόσεις μας και στον λαϊκό μας πολιτισμό» (οπισθόφυλλο). 

Στον τόπο μας ευτυχώς υπάρχει έντονη δραστηριότητα γύρω από την παράδοση. Και οι παρέες έχουν αναβιώσει σε μεγάλο βαθμό, όμως πολλές φορές οι νέοι άνθρωποι δεν ξέρουν πώς να διασκεδάσουν, με αποτέλεσμα την κατάχρηση του αλκοόλ (συχνά με θανατηφόρες συνέπειες) καθώς και διάφορα παρατράγουδα, με ουσιαστική αποξένωση από τις αξίες και τα μηνύματα που μεταφέρει (ή μάλλον μετέφερε) ο πολιτισμός μας. Το σημερινό «κρητικό γλέντι» π.χ. (που είναι μια μαζική και απρόσωπη διοργάνωση με στόχο το οικονομικό κέρδος) έχει ελάχιστη σχέση με τον κρητικό πολιτισμό και με τον πολιτισμό γενικά, και αυτό καλό είναι να φροντίσουμε να το αλλάξουμε. Παρόλα αυτά, ο συγγραφέας δεν απαξιώνει και το σημερινό κρητικό γλέντι, αλλά τονίζει τα θετικά σημεία, επισημαίνοντας βέβαια με νηφαλιότητα τις διαφοροποιήσεις στον τρόπο διασκέδασης του Κρητικού, που προέκυψαν με τα χρόνια και με τις γενικότερες κοινωνικές και τεχνολογικές μεταβολές. 

Να πω εδώ τον καημό μου, ότι φέτος η πληθώρα «παραδοσιακών» γλεντιών με κατανάλωση κρέατος τις ημέρες της νηστείας του δεκαπενταύγουστου (που για το λαό μας ήταν μια από τις πιο αγαπημένες περιόδους του έτους, γεμάτη ομορφιά και πλήθος μηνυμάτων) δυναμιτίζει εξ ολοκλήρου τη σχέση του Κρητικού, όχι μόνο με τη θρησκευτική πίστη των προγόνων του, αλλά συνολικά με την παράδοσή του. 

Έτσι, η έκδοση του συγκεκριμένου βιβλίου δεν ανταποκρίνεται στις ανάγκες μόνο των μελετητών (λαογράφων, κοινωνιολόγων κ.τ.λ.), μα και όλων εκείνων που επιθυμούν να γνωρίσουν τη σοφία των προγόνων μας και να έρθουν πιο κοντά στο συνάνθρωπό τους, πιο κοντά – επιτρέψτε μου – σε ένα φυσιολογικό τρόπο ζωής, όπως κατά κανόνα έχει αναγνωριστεί ότι ήταν ο παραδοσιακός τρόπος ζωής. 

Ο συγγραφέας του βιβλίου είναι αγαπητό και καταξιωμένο μέλος της ρεθεμνιώτικης κοινωνίας, προσεκτικός μελετητής της κρητικής παράδοσης (την οποία έχει ζήσει και εξακολουθεί να ζει στην πράξη) και μέλος της περίφημης «Παραδοσιακής Ρεθεμνιώτικης Παρέας», μια συντροφιάς παλαιών μερακλήδων, που μεταφέρει όλα τα θετικά στοιχεία που προαναφέραμε μέσα στο χρόνο. 

Τα περιεχόμενα του βιβλίου 

Εισαγωγή. 

Τα χαρακτηριστικά της παρέας. 

Η παρέα στην κοινωνία. Αιτίες και επιπτώσεις. 

Η παρέα στην εργασία και την παραγωγική διαδικασία. 

Η παρέα και οι διατροφικές συνήθειες. 

Η παρέα στο καφενείο. Το κέρασμα και η φιλοξενία. 

Η παρέα στον αρραβώνα, στο γάμο και στη βάφτιση. 

Η παρέα στις γιορτές και στα πανηγύρια. 

Η παρέα στις κοινωνικές εκδηλώσεις. Κρητικά στέκια και ταβέρνες. 

Η παρέα στη γειτονιά. Η αποσπερίδα. 

Η παρέα από σπίτι σε σπίτι. Το ξύπνημα του φίλου. 

Επίλογος. Γλωσσάρι. Βιβλιογραφικά βοηθήματα. 

Μια ομηρική σκηνή 

Θα κλείσω την παρουσίασή μας με ένα απόσπασμα, που για κάποιο λόγο με συγκίνησε ιδιαίτερα όταν το διάβαζα. Περιγράφει μια σκηνή από τη ζωή του παραδοσιακού Κρητικού, που μου θύμισε τον πολιτισμό που περιγράφει ο Όμηρος στα περίφημα και αξεπέραστα έπη του, την Ιλιάδα και την Οδύσσεια. Κατά τη γνώμη μου, επιβεβαιώνει αυτό που έλεγε – όπως έχω ακούσει – ο αείμνηστος Ρεθεμνιώτης καθηγητής Γιάννης Μανούσακας, ότι η ομηρική εποχή στην Κρήτη τελείωσε μόλις τα μέσα του 20ού αιώνα: 

«Ξέρετε, ο λαγός, η πέρδικα και ό,τι άλλο είδος κυνηγιού υπάρχει, δεν είναι γεύμα του στενού οικογενειακού κύκλου. Σπανίως ο κυνηγός θα καθίσει να φάει το θήραμα μόνος του. Αυτό πιστεύω ότι συμβαίνει αφ’ ενός γιατί το κυνήγι είναι σίγουρα ένας εκλεκτός μεζές, αλλά συγχρόνως αποτελεί και το αποτέλεσμα ενός αγώνα, μιας επίπονης προσπάθειας. Φαίνεται λοιπόν ότι ο κυνηγός, εκτός του ότι θέλει να μοιραστεί ένα εκλεκτό φαγητό, νιώθει συγχρόνως και την ανάγκη να πανηγυρίσει την επιτυχία του. Έτσι θα καλέσει τους φίλους του και όλοι μαζί θα φάνε, θα πιούνε, θα τραγουδήσουν και θα ευχηθούνε να πάνε όλα καλά και στις επόμενες κυνηγετικές εξορμήσεις» (σελ. 71). 

φωτογραφήματα 301: Παναγία Απεραθίτισσα

Παναγία Απεραθίτισσα
φωτό: ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ

Παρουσίαση του βιβλίου «Για το "νόημα" της πολιτικής» του Χρήστου Γιανναρά την Παρασκευή 25/10/2019 στην Αθήνα

Οι εκδόσεις Ίκαρος και το βιβλιοπωλείο άΠΕΙΡΟΣ χΩΡΑ, σας προσκαλούν σε μια συζήτηση με τον Χρήστο Γιανναρά, με αφορμή την έκδοση του νέου του βιβλίου, «Για το "νόημα" της πολιτικής», την Παρασκευή 25 Οκτωβρίου 2019 και ώρα 19:00.

Για το βιβλίο θα μιλήσουν:

ο Κωνσταντίνος Μπλάθρας, δημοσιογράφος

ο Βασίλης Ξυδιάς, εκπαιδευτικός-θεολόγος

"Δύο παλιοί φίλοι συζητούν": Μητρ. Μαυροβουνίου Αμφιλόχιος Ράντοβιτς-Χρήστος Γιανναράς (Κυριακή 20/10/2019 στην Ευαγγελίστρια Πειραιώς)

Θεολογική ημερίδα με τίτλο: «Εκκλησιαστική Ενότητα και Κανονικές Δικαιοδοσίες» το Σάββατο 19/10/2019 στην Αθήνα

Ο σύλλογος Θεολόγων "Μέθεξις" διοργανώνει θεολογική ημερίδα με τίτλο: «Εκκλησιαστική Ενότητα και Κανονικές Δικαιοδοσίες»,  το Σάββατο 19 Οκτωβρίου και ώρα 9:30-15:00 στο Πολιτιστικό Κέντρο της Ιεράς Αρχιεπισκοπής Αθηνών (Μ. Βασιλείου 15, Γκάζι).

Παρουσίαση του βιβλίου "Η κτίση ως ευχαριστία" (γ' έκδοση) του Μητροπολίτου Περγάμου κ. Ιωάννου (Ζηζιούλα) το Σάββατο 16/11/2019 στην Αθήνα

Παρουσίαση του βιβλίου του Ν.Νησιώτη "Υπαρξισμός και χριστιανική πίστη" τη Δευτέρα 4/11/2019 στην Αθήνα

Παρουσίαση του βιβλίου του Ν. Πουλαντζά «Κράτος, κοινωνικές τάξεις, καπιταλισμός, ιμπεριαλισμός» την Τετάρτη 30/10/2019 στην Αθήνα

ΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΘΕΝ ΤΗΣ ΙΕΡΑΡΧΙΑΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΓΙΑ ΤΟ ΟΥΚΡΑΝΙΚΟ ΑΥΤΟΚΕΦΑΛΟ

Συνήλθε σήμερα, Σάββατο, 12 Οκτωβρίου 2019, εκτάκτως, η Ιερά Συνοδος της Ιεραρχίας της Εκκλησίας της Ελλάδος, υπό την Προεδρία του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, στην Αίθουσα Συνεδριών της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας.

Προ της Συνεδρίας ετελέσθη Θεία Λειτουργία στο Καθολικό της Ιεράς Μονής Ασωμάτων Πετράκη.

Περί την 9η πρωινή, στη μεγάλη Αίθουσα των Συνεδριών της Ιεράς Συνόδου, ετελέσθη η Ακολουθία για την έναρξη των εργασιών της Ιεράς Συνόδου. Αναγνωσθέντος του Καταλόγου των συμμετεχόντων Ιεραρχών, διεπιστώθη απαρτία.

Ακολούθως συνεκροτήθη η Επιτροπή Τύπου, αποτελουμένη από τούς Σεβασμιωτάτους Μητροπολίτες Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου κ. Ιερόθεο, Σύρου, Τήνου, Άνδρου, Κέας, Μήλου, Δήλου και Μυκόνου κ. Δωρόθεο και Πατρών κ. Χρυσόστομο.

Σύμφωνα με την Ημερησία Διάταξη, ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερώνυμος ανέπτυξε την Εισήγησή του, με τίτλο: «Αυτοκεφαλία Εκκλησίας Ουκρανίας»*.

Στον Πρόλογο της Εισηγήσεως, ο Μακαριώτατος ανέφερε ότι η Δ.Ι.Σ. ασχολήθηκε εντατικά σε αρκετές Συνεδρίες της με το θέμα αυτό, το οποίο και παρέπεμψε στις αρμόδιες Συνοδικές Επιτροπές, επί των Δογματικών και Νομοκανονικών Ζητημάτων και επί των Διορθοδόξων και των Διαχριστιανικών Σχέσεων, ώστε από κοινού να εισηγηθούν δεόντως προς την Ιερά Σύνοδο.

Την 13η Αυγούστου ε.έ. οι εν λόγω Επιτροπές κατέθεσαν στην Αρχιγραμματεία το Κοινό Πόρισμα και το Εισηγητικό Σημείωμα υπό τον τίτλο: «Το ζήτημα της κανονικής δικαιοδοσίας στην Ιερά Μητρόπολη Κιέβου». Το Πόρισμα των Επιτροπών, κατόπιν αναφοράς πέντε βασικών θέσεων εξ επόψεως νομοκανονικής, κατέληξε στο εξής: «Κατόπιν των ανωτέρω θεωρήσαντες το θέμα της αυτοκεφαλίας της Εκκλησίας της Ουκρανίας εξ επόψεως κανονικής, ου μην αλλά και νομικής, ευσεβάστως εισηγούμεθα ότι ουδέν το κωλύον την αναγνώρισιν του αυτοκεφάλου της Εκκλησίας της Ουκρανίας και την απόλυτον εναρμόνισιν και συμπόρευσιν της Εκκλησίας της Ελλάδος μετά του Οικουμενικού Πατριαρχείου».

Ακολούθως, ο Μακαριώτατος έκανε σύντομη αναφορά στον συνοδικό θεσμό και την διοικητική οργάνωση της Εκκλησίας, καθώς και στον θεσμό της Αυτοκεφαλίας. Σημείωσε δε ότι η Εκκλησία της Ουκρανίας παρέμενε πάντοτε στην κανονική εκκλησιαστική δικαιοδοσία του Οικουμενικού Πατριαρχείου, το οποίο παραιτήθηκε εκ της κανονικής του δικαιοδοσίας, για να ενταχθεί στην κοινωνία των αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, πράξη την οποία το Πατριαρχείο Μόσχας αποδοκιμάζει ως αντικανονική, σαν να ανήκε κανονικώς σε αυτό.

Τέλος, αφού χαρακτήρισε την ανακήρυξη της εκκλησιαστικής Αυτοκεφαλίας της Ουκρανίας ιδιαιτέρως επωφελή για την Ορθόδοξη Εκκλησία και πολύτιμη για την ενίσχυση των σχέσεων των δύο αδελφών αυτοκεφάλων Ορθοδόξων Εκκλησιών, της Μεγάλης Ρωσίας και της Ουκρανίας, εισηγήθηκε «την αναγνώρισιν υπό της ημετέρας Εκκλησίας της Αυτοκεφαλίας της Ορθοδόξου Εκκλησίας της ανεξαρτήτου Δημοκρατίας της Ουκρανίας».

Επηκολούθησε εποικοδομητικός διάλογος και τοποθετήσεις πολλών Σεβασμιωτάτων Ιεραρχών και η Ιεραρχία απεφάσισε όπως αποδεχθεί την απόφαση της παρελθούσης Διαρκούς Ιεράς Συνόδου και την εισήγηση του Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κ. Ιερωνύμου, ήτοι αναγνωρίζει «το κανονικό δικαίωμα του Οικουμενικού Πατριαρχείου για την παραχώρηση του Αυτοκεφάλου, καθώς και το προνόμιο του Προκαθημένου της Εκκλησίας της Ελλάδος να χειρισθή περαιτέρω το ζήτημα της αναγνωρίσεως της Εκκλησίας της Ουκρανίας», ενώ επτά Μητροπολίτες εζήτησαν την αναβολή λήψης Αποφάσεως.

Η Επιτροπή Τύπου

της Ιεράς Συνόδου της Ιεραρχίας

https://fanarion.blogspot.com/2019/10/blog-post_91.html

____________________________________

*Παραθέτουμε την εισήγηση του αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου Β' με τίτλο: «Αυτοκεφαλία Εκκλησίας Ουκρανίας»: 

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΑΘΗΝ... by Georgios Peran on Scribd

Παρουσίαση του βιβλίου "Απελπισία" του Τριαντάφυλλου Σερμέτη την Παρασκευή 18/10/2019 στη Θεσσαλονίκη

Σεβ. Μητροπολίτης Χαλκίδος κ. Χρυσόστομος,Ταφή ή καύση των νεκρών;

πηγή: ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ

Γ. Κοντογιώργης: "Είναι άλλο πράγμα να δέχεται κανείς αυτούς που μπορεί και άλλο να γίνει η Ελλάδα χώρος, αντί για χώρα" (ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ,11/10/2019)

Ο Ομότιμος Καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης και πρώην Πρύτανης του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργος Κοντογιώργης μιλά στον δημοσιογράφο Λάμπρο Καλαρρύτη (ΠΑΡΑΠΟΛΙΤΙΚΑ, 11/10/2019)

https://www.youtube.com/watch?v=RZdyQOiLZkc

Μητρ. Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθίμου, Το Παλαιοημερολογιακό Ζήτημα - Η απαρχή και η εξέλιξή του στην Ελλάδα (video)

πηγή: ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥΠΟΛΕΩΣ 
&
https://www.youtube.com/watch?v=655A2V6jP0s&feature=youtu.be

Ομιλία του Σεβασμ. Μητροπολίτου Αλεξανδρουπόλεως κ. Ανθίμου κατά την έναρξη της κατηχητικής περιόδου 2019-20 στο Πνευματικό Κέντρο της Ιεράς Μητροπόλεως την Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2019.

"Εμπιστοσύνη": Το νέο βιβλίο του π. Χ. Παπαδόπουλου

π. Χαράλαμπος Παπαδόπουλος, Εμπιστοσύνη: Η ελευθερία από την ανάγκη να ελέγχεις τα πάντα,  εκδόσεις Αρμός, Αθήνα 2019, ISBN: 978-960-615-229-0.

Γιατί ο άνθρωπος δυσκολεύεται να εμπιστευθεί;

Γιατί θέλει να ελέγχει τα πάντα, και υποφέρει όταν αυτό δεν συμβαίνει;

Η ζωή φέρει πάντα μέσα της το απρόοπτο, εκείνο που δεν περιμέναμε, δεν σχεδιάσαμε και δεν υπολογίσαμε.

Ο Θεός απλώνει τα σχέδιά του και μας καλεί να πρωταγωνιστήσουμε στην ζωή μας.

Εμπιστεύομαι και ζω.

Αλλάζω αυτά που μπορούν να αλλάξουν και προχωρώ.

Αποδέχομαι αυτά που δεν αλλάζουν μαθαίνοντας να τα διαχειρίζομαι.

Οι ευκαιρίες στην ζωή θα μας δοθούν.

Ό,τι δεν κατάφερα στο παρελθόν δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να μου το προσφέρει το μέλλον. Άλλωστε η χαρά δεν κρύβεται στην απουσία προβλημάτων αλλά στην μεταμόρφωσή τους.

[πηγή]

Θ. Καρυώτης: Το σχέδιο για «μοιρασιά» στο Αιγαίο των ΗΠΑ και το «κλειδί» της ΑΟΖ με την Λιβύη

πηγή: ΡΑΔΙΟ 984
&
https://www.youtube.com/watch?time_continue=47&v=IHpikvH4028

φωτογραφήματα 300

φωτό: ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ

Μουσικόραμα 57: Felt

Felt - Evergreen Dazed

https://www.youtube.com/watch?v=Rg8ix5TsdwQ

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ Π.Θ.Σ. "ΚΑΙΡΟΣ" ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΥΠΑΙΘ ΓΙΑ ΤΗ ΘΡΗΣΚΕΥΤΙΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Χολαργός 07/10/2019

Αρ. πρωτ. 36

Αξιότιμη κυρία Υπουργέ,

Η Θρησκευτική Εκπαίδευση, για μία ακόμη φορά, βρίσκεται στο επίκεντρο του δημόσιου ενδιαφέροντος μετά τις σχετικές αποφάσεις του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ). Υπενθυμίζουμε πως υπάρχει μία αδιάλειπτη παράδοση 180 και πλέον ετών κατά την οποία το Μάθημα των Θρησκευτικών είναι οργανικά ενταγμένο στο Ωρολόγιο Πρόγραμμα της Πρωτοβάθμιας και της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και απευθύνεται, όπως όλα τα Σχολικά Μαθήματα, σε όλους τους μαθητές και όλες τις μαθήτριες ανεξαρτήτως θρησκευτικής πίστης. Καθ’ όλη τη μακρά αυτή πορεία του Μαθήματος και παρά τις όποιες κατά καιρούς αντιπαραθέσεις σχετικά με αυτό, ουδέποτε στο παρελθόν έχουν αμφισβητηθεί αφενός η βασική στοχοθεσία του που είναι η καλλιέργεια της θρησκευτικής συνείδησης και η ανάπτυξη της θρησκευτικής γνώσης και αφετέρου ο υποχρεωτικός του χαρακτήρας που αφορά σε όλους τους μαθητές. Έτσι, στην πορεία του χρόνου διαμορφώθηκε ένα Μάθημα που απευθύνεται σε όλη τη μαθητική κοινότητα, αγκαλιάζει κάθε παιδί και κάθε έφηβο που έχει αναζητήσεις και ερωτήματα, χωρίς να αποκλείει κανέναν και καμία. Αυτή την ενοποιητική παράδοση, που είναι απολύτως σύμφωνη με τον οικουμενικό χαρακτήρα της Ορθόδοξης Θεολογικής διδασκαλίας, που αγκαλιάζει ανοιχτά και αποδέχεται κάθε ετερότητα, Σας καλούμε να υπερασπιστείτε και σήμερα.

Ωστόσο, οφείλουμε να επισημάνουμε και μια νεοσύστατη «παράδοση» των τελευταίων ετών, η οποία δεν μας βρίσκει καθόλου σύμφωνους και μας ανησυχεί. Πρόκειται για μια κατά τα τελευταία χρόνια πάγια τακτική του Υ.ΠΑΙ.Θ. (ανεξαρτήτως Κυβερνήσεων) να ξεκινούν τα σχολεία με πολλά κενά στο Μάθημα των Θρησκευτικών. Δυστυχώς, ένα μήνα μετά την έναρξη του σχολικού έτους, βλέπουμε να επαναλαμβάνεται το ίδιο φαινόμενο και φέτος. Έτσι, ενώ τα κενά στο Μάθημα των Θρησκευτικών, όπως αποδεικνύεται από τις προσλήψεις των αναπληρωτών, έχουν παγιωθεί σε 200 περίπου, φέτος στις δύο φάσεις προσλήψεων (και ενώ οι προσλήψεις είναι περισσότερες από 25.000) καλύφθηκαν μόλις 24 θέσεις Θεολόγων στη Γενική Αγωγή!

Η απαξίωση της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης επιτείνεται ακόμη περισσότερο από το γεγονός της γ’ ανάθεσης του Μαθήματος των Θρησκευτικών στους Φιλόλογους, μία ειδικότητα η οποία δεν έχει την παραμικρή κατάρτιση ή σχετική επιμόρφωση στο γνωστικό αντικείμενο της Θεολογίας, γεγονός που στερείται οποιουδήποτε επιστημονικού και παιδαγωγικού ερείσματος. Όπως μάλιστα έχουμε επισημάνει πολλές φορές και στο παρελθόν, η γ’ ανάθεση λειτουργεί ως Δούρειος Ίππος, κατά παράβαση κάθε νομιμότητας, ώστε τα Θρησκευτικά να ανατίθενται και σε άλλες ειδικότητες. Θα θέλαμε επιπλέον να σημειώσουμε ότι οι Θεολόγοι αναπληρωτές και αναπληρώτριες είναι εκπαιδευτικοί με μεγάλη εμπειρία, που υπηρετούν κάτω από τις πλέον αντίξοες συνθήκες τα τελευταία δέκα και πλέον χρόνια, την Θρησκευτική Εκπαίδευση. Ως εκ τούτου είναι οι μόνοι αρμόδιοι να διδάξουν το Μάθημα των Θρησκευτικών.

Αξιότιμη κυρία Υπουργέ,

κατόπιν όλων αυτών σας παρακαλούμε για την επαναφορά της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης στο υψηλό επίπεδο που της αρμόζει στο ελληνικό σχολείο καθώς και την προσωπική σας δέσμευση ότι το Υπουργείο θα φροντίσει, ώστε να αποκατασταθεί η αδικία που διαπράττεται εις βάρος του Μαθήματος των Θρησκευτικών.

Ως εκ τούτου, αιτούμαστε:

1. Να καλυφθούν άμεσα όλα τα υπάρχοντα κενά από θεολόγους εκπαιδευτικούς και μόνον.
2. Να απενεργοποιηθεί η γ’ ανάθεση για το Μάθημα των Θρησκευτικών κατά τη φετινή χρονιά.
3. Να καταργηθεί η ανάθεση του Μαθήματος των Θρησκευτικών σε άλλες ειδικότητες και το μάθημα να διδάσκεται μόνον από θεολόγους εκπαιδευτικούς του κλάδου ΠΕ 01.
4. Να καλυφθούν επαρκώς όλα τα υπάρχοντα κενά με μόνιμους διορισμούς θεολόγων εκπαιδευτικών.

Τέλος, προσδοκούμε ότι οι υπηρεσίες του Υπουργείου, αφού ελέγξουν μέσω του ηλεκτρονικού συστήματος καταγραφής σχολικών δεδομένων (myschool) όλες τις περιπτώσεις ανάθεσης του μαθήματος των Θρησκευτικών σε άλλες ειδικότητες, θα πράξουν τα δέοντα με ευαισθησία προς τα δίκαια αιτήματα της θεολογικής εκπαιδευτικής κοινότητας.

Για το Διοικητικό Συμβούλιο

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ 

Χρήστος Καρακόλης

Καθηγητής Ε.Κ.Π.Α. 

Ο Γ. ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Γεώργιος Καπετανάκης

Δρ. Θεολογίας

http://www.kairosnet.gr/news/general/808-epistoli-tou-p-th-s-kairos-pros-tin-ypourgo-paith-gia-ti-thriskeftiki-ekpaidefsi

«ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει 2019»: «Ο παπάς του Λαού και του Θεού Γεώργιος Πυρουνάκης» (Πειραιάς 6/10/2019-βίντεο)

πηγή: ΕΝΟΡΙΑ ΕΝ ΔΡΑΣΕΙ
&
https://www.youtube.com/watch?time_continue=361&v=_8rjXQYfQAU

Εκδήλωση, αφιερωμένη στον «παπά του Λαού και του Θεού» Πρωτοπρεσβύτερο Γεώργιο Πυρουνάκη, πραγματοποιήθηκε στο Πνευματικό Κέντρο του Ιερού Ναού Ευαγγελιστρίας Πειραιώς, την Κυριακή 6 Οκτωβρίου 2019, στο πλαίσιο του προγράμματος «ΕΝΟΡΙΑ εν δράσει…».

Για τον μακαριστό ιερέα μίλησαν, ο κ. Αντώνης Σανουδάκης, Καθηγητής Ιστορίας στην Πατριαρχική Ανώτατη Ακαδημία Κρήτης – Συγγραφέας και ο υιός του π. Γεωργίου, κ. Κλήμης Πυρουνάκης, Καθηγητής Θεολόγος – Συντονιστής του Συνδέσμου Φίλων του Πρωτοπρεσβύτερου Γεώργιου Πυρουνάκη.

Παρουσίαση του βιβλίου του Δημήτρη Πλιάτσικα "Χρυσή Αυγή και εκκλησία: Μια επαμφοτερίζουσα σχέση" το Σάββατο 19/10/2019 στην Αθήνα

Οι ξεχασμένοι χριστιανοί της Ανατολής- Κόπτες (Μ.Βαρδής-Γ.Παγιασλής)

πηγή: ΑΝΤΙΦΩΝΟ

&

https://www.youtube.com/watch?time_continue=293&v=TlsD7M8Tc7A

Μία συζήτηση του Μανώλη Βαρδή με τον Γιάννη Παγιασλή, με αντικείμενο την κατάσταση των Ανατολικών Εκκλησιών, ύστερα από τις νεώτερες εξελίξεις και τα γεωπολιτικά δεδομένα. Μία δύσκολη σχέση ανάμεσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία και τους πληθυσμούς που κάποτε ονομάζαμε Μονοφυσίτες και σήμερα Αρχαίες Ανατολικές Εκκλησίες. Η επιβίωσή τους μέσα σε ένα ισλαμικό περιβάλλον. Συζήτηση για την ιστορία και το παρόν.

Ν. Παύλου, Σκέψεις για τα Θρησκευτικά και το μέλλον τους

πηγή: larissanet 4/10/2019, σελ.6

&

ΘΕΟΛΟΓΟΙ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΠΙΝΑΚΑ

Τις τελευταίες ημέρες έχει αρχίσει και πάλι να αναπτύσσεται μία έντονη συζήτηση για το μάθημα των Θρησκευτικών με αφορμή την έκδοση των αποφάσεων 1749/2019 και 1752/2019 της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας.

Καταρχήν να τονιστεί ότι τα ΠΣ που ισχύουν αυτή τη στιγμή, παρά τις αδυναμίες τους (θεματοποίηση της ύλης, υποτίμηση της ιστορικής διάστασης της θρησκευτικότητας κ.α.) αποτελούν σίγουρα σταθμό στην ιστορία της νεοελληνικής εκπαίδευσης. Ειδικά οι μέθοδοι διδασκαλίας που τα συνοδεύουν είναι πρωτοποριακές και ανοίγουν δρόμους, αποτελώντας παραδείγματα για μίμηση. Θα αποτελέσει πλήγμα για την παιδεία αν δεν αξιοποιηθούν στο πλαίσιο μιας σύγχρονης θρησκευτικής εκπαίδευσης.

Στα θετικά των ΠΣ που ισχύουν μπορεί να προσμετρηθεί και το γεγονός ότι -ειδικά στο Δημοτικό και Γυμνάσιο – το Πρόγραμμα του μαθήματος τα τελευταία χρόνια, ως πρόγραμμα διαδικασίας που ήταν, μπορούσε να διαμορφωθεί από το διδάσκοντα, ανάλογα με το τμήμα στο οποίο δίδασκε. Αυτό σημαίνει, ότι ήταν δυνατό, στα πλαίσια της θεματικής διάταξης της ύλης να γίνει αναδιάταξη των κειμένων που περιλάμβαναν οι φάκελοι, να εναρμονιστούν κοκ.

***

Ο απόλυτα ομολογιακός χαρακτήρας του μαθήματος θα σημάνει ότι μαθητές των ελληνικών σχολείων που δεν είναι χριστιανοί ορθόδοξοι δε θα μπορούν να παρακολουθήσουν το θρησκευτικό μάθημα ούτε να γίνουν μέτοχοι των γνώσεων και των δεξιοτήτων που παρέχει. Βέβαια η Πολιτεία είναι υποχρεωμένη να παρέχει θρησκευτικές γνώσεις και δεξιότητες σε μαθητές που επικαλούνται λόγους συνείδησης για να μη μετέχουν στο θρησκευτικό ομολογιακό μάθημα, όπως συνάγεται από τη διατύπωση της σχετικής είδησης των ΜΜΕ («διδασκαλία ισότιμου μαθήματος») που αναφέρεται σε ισότιμο μάθημα. Βέβαια από πουθενά δε συνάγεται ότι αυτό το μάθημα θα το διδάσκουν θεολόγοι, τη στιγμή μάλιστα που πτυχιούχοι άλλων σχολών και κατευθύνσεων φαίνεται να μπορούν να διδάξουν σχετικά θέματα, και είναι σίγουρο ότι θα διεκδικήσουν μία θέση στην εκπαίδευση. Παράλληλα εγκυμονεί ο κίνδυνος το ορθόδοξο θρησκευτικό μάθημα να απαξιωθεί, αφού ο καθένας θα έχει τη δυνατότητα να απαλλάσσεται από αυτό. Άλλωστε ένα μάθημα για να θεωρείται ισότιμο με τα υπόλοιπα που περιλαμβάνονται στο ωρολόγιο πρόγραμμα είναι απαραίτητο να απευθύνεται σε όλους τους μαθητές.

Πάντως τα Θρησκευτικά πάντα θεωρούνταν ότι είχαν χαρακτήρα ομολογιακό. Απόδειξη είναι το γεγονός ότι οι απαλλαγές μαθητών από αυτό δεν είχαν σταματήσει ποτέ. Το μάθημα δηλαδή είχε ορθόδοξο χαρακτήρα, αφού ο μη ορθόδοξος μαθητής (όταν ήταν ενήλικος) ή οι γονείς του (όταν ήταν ανήλικος) μπορούσε να υποβάλλει δήλωση απαλλαγής στο Διευθυντή του σχολείου με την οποία επικαλούνταν θρησκευτικούς λόγους και να μην το παρακολουθεί ούτε να βαθμολογείται.

Το ζήτημα είναι τι θα μπορούσε να γίνει από εδώ και στο εξής. Στη συνέχεια θα ακολουθήσουν σκέψεις και προτάσεις για ένα ΑΠ Θρησκευτικών που έχουν ως αφετηρία την αγωνία για την ποιότητα που επιβάλλεται να έχει ένα σύγχρονο θρησκευτικό μάθημα αλλά και για τη θέση των θεολόγων εκπαιδευτικών στο σύστημα της παιδείας μας.

• Εφόσον λοιπόν πρέπει να υπάρξουν νέα προγράμματα σπουδών προτείνεται η επιλογή των εμπειρογνωμόνων να γίνει με βάση το προσοντολόγιο στελεχών και τη διαδικασία που ορίζει ο ν. 4547/2018 καθώς και την διδακτική τους εμπειρία, ώστε να είναι κατεξοχήν αντικειμενική.
• Αφού είναι απαραίτητο να δημιουργηθεί ένα ισότιμο μάθημα που θα διδάσκεται σε μαθητές που παίρνουν απαλλαγή από το θρησκευτικό μάθημα προτείνεται ως περιεχόμενό του να οριστούν γενικές πληροφορίες για το θρησκευτικό φαινόμενο και τις θρησκευτικές παρεμβάσεις στο σύγχρονο κόσμο. Θα βαθμολογείται κανονικά στη θέση των Θρησκευτικών και βέβαια θα διδάσκεται από θεολόγους. Με αυτό τον τρόπο ενδεχομένως να διοριστούν περισσότεροι εκπαιδευτικοί ΠΕ01, και ο θεολογικός κόσμος θα έχει την δυνατότητα να διδάξει ένα οικείο αντικείμενο, αφού έχει κάνει σχετικές σπουδές.
• Αυτή τη στιγμή σε όλη την επικράτεια έχουν τοποθετηθεί μόνο έντεκα Συντονιστές ΕΕ των θεολόγων. Χωρίς αμφιβολία χρειάζονται περισσότεροι, αφού οι περιστάσεις απαιτούν να βρίσκονται συνεχώς στο πλευρό των συναδέλφων, κάτι που τώρα δεν είναι καθόλου εύκολο, αφού οι περισσότεροι ΣΕΕ ΠΕ01, πέρα από τα παιδαγωγικά τους καθήκοντα, έχουν στην επιστημονική τους ευθύνη όχι μία περιφερειακή διεύθυνση εκπαίδευσης , αλλά δύο ή και τρεις.
• Μέχρι τη δημιουργία Προγραμμάτων Σπουδών και τη διανομή των σχολικών εγχειριδίων που θα τα υλοποιούν προτείνεται να παραμείνουν σε ισχύ τα υπάρχοντα προγράμματα σπουδών με ενδεχόμενες τροποποιήσεις και να υπάρξει οδηγία για την ύλη του μαθήματος από το ΙΕΠ.
• Οι περιστάσεις απαιτούν τη δημιουργία δυναμικής ιστοσελίδας για τα Θρησκευτικά που θα περιλαμβάνει φόρουμ ανταλλαγής απόψεων, καλές πρακτικές, πληροφόρηση για ελεύθερα λογισμικά, προτάσεις για χρήση των ΤΠΕ που μπορεί να χρησιμοποιηθούν στην εκπαιδευτική διαδικασία, καθώς και συλλογών εποπτικού υλικού. Στόχος είναι να υπάρξει ουσιαστική βοήθεια των θεολόγων εκπαιδευτικών για να οργανώσουν καλύτερα το μάθημά τους, να το κάνουν ελκυστικό και να αναδείξουν θετικά στοιχεία του. Οπότε θα αποτελέσει στοίχημα για αυτούς να έχουν όσο το δυνατό λιγότερες απαλλαγές, αφού οι μαθητές θα συνειδητοποιήσουν ότι η παρακολούθηση των Θρησκευτικών μόνο ωφέλιμη θα είναι.
• Τα Προγράμματα Σπουδών προτείνεται να έχουν έναν κοινό παρονομαστή και αυτός να είναι η Αγία Γραφή. Η προσφορά της Βίβλου χωρίς αμφιβολία είναι ανεκτίμητη, αποτελεί βασικό συστατικό της Ορθόδοξης πίστης και είναι πολιτιστικός πυλώνας απαραίτητος για την κατανόηση αξιών που διακρίνουν την ευρωπαϊκή οικογένεια.

Τα παραπάνω βεβαίως είναι μόνο προτάσεις. Το βασικό είναι τα δεδομένα που υπάρχουν αυτή τη στιγμή να γίνουν αφετηρία ενός ξεκινήματος και να αναδείξουν τα θετικά συστατικά των Θρησκευτικών, να αναβαθμίσουν το μάθημα και να βοηθήσουν τους Θεολόγους – Εκπαιδευτικούς ΠΕ01 να προσφέρουν γνώσεις και δεξιότητες στη νέα γενιά.

______________________________________

Ο κ. Ν. Παύλου είναι  Δρ Θεολογίας- Ιστορικός ΜΑ, Συντονιστής ΕΕ ΠΕ01 (Θεολόγων)

Εκδήλωση-συζήτηση με θέμα: "Εκπαίδευση και εθνική ταυτότητα" τη Δευτέρα 7/10/2019 στη Θεσσαλονίκη

Ανοικτή επιστολή αναπληρωτών θεολόγων

πηγή: ALFAVITA

Θεολόγοι εκπαιδευτικοί – κλάδος προς εξαφάνιση

Με αισθήματα πλήρους δυσφορίας και απογοήτευσης παρακολουθούμε τον συνεχιζόμενο κατ' έτος και διαρκώς επιδεινούμενο παραγκωνισμό της ειδικότητας των Θεολόγων ΠΕ01 στην κούρσα των προσλήψεων των αναπληρωτών εκπαιδευτικών. Με τα ίδια δυστυχώς αισθήματα παρακολουθούμε και την απαξίωσή μας ως εκπαιδευτικών εκ μέρους της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων, αλλά και του Πανελληνίου Συνδέσμου Θεολόγων ΚΑΙΡΟΣ, καθώς και την πλήρη αδιαφορία τους να ενσκήψουν στο βασικό πρόβλημα που ταλανίζει τον κλάδο.

Δυστυχώς φαίνεται πώς τα τελευταία χρόνια αποτελεί πλέον τακτική του Υπουργείου Παιδείας να αγνοεί επιδεικτικά τον κλάδο των Θεολόγων και να μην προσλαμβάνει εξ αυτών αναπληρωτές από την αρχή του σχολικού έτους. Η άκρως επιζήμια αυτή τακτική δημιουργεί πλείστα όσα προβλήματα στη διδασκαλία του ΜτΘ, καθώς ο αριθμός των κενών θέσεων παραμένει μεγάλος (τουλάχιστον έως το Νοέμβριο) ενώ παρατηρείται το φαινόμενο τα Θρησκευτικά να διδάσκονται από ειδικότητες μη σχετικές με το αντικείμενο, με αποτέλεσμα την πλημμελή διδασκαλία τους.

Ως εκπαιδευτικοί που επί σειρά πολλών ετών καλύπτουμε ανάγκες της εκπαίδευσης θέλουμε να εκφράσουμε δημόσια τη δυσαρέσκεια και την απογοήτευσή μας απέναντι στην τακτική των προαναφερθέντων Θεολογικών Συλλόγων, οι οποίοι έχοντας στραφεί αποκλειστικά στο ζήτημα του γνωστού θεολογικού εμφυλίου, «κλείνουν τα μάτια» μπροστά στο τεράστιο πρόβλημα της μη διδασκαλίας των Θρησκευτικών λόγω ελλιπών διορισμών και αγνοούν προκλητικά εκατοντάδες αγωνιώντων αναπληρωτών αλλά και χιλιάδες αδιόριστους θεολόγους εστιάζοντας σε εσωτερικά τους ζητήματα. Τελευταίο θλιβερό δείγμα της τακτικής αυτής, η επιστολή της ΠΕΘ προς το Υπουργείο Παιδείας επ΄ αφορμή των περί του μαθήματος αποφάσεων του ΣτΕ, απ΄ όπου και απουσίαζε η παραμικρή αναφορά στο θέμα της κάλυψης των κενών ωρών του ΜτΘ.

Προς τούτοις, καλούμε την ΠΕΘ:

• να κατανοήσει ότι εάν δεν υπάρχει επαρκές διδακτικό προσωπικό, δεν υφίσταται μάθημα Θρησκευτικών και επιτέλους έστω και αργά, να στραφεί προς αυτήν την κατεύθυνση.
• να διακρίνει εγκαίρως τον κίνδυνο να δοθεί το περίφημο «εναλλακτικό» μάθημα σε άλλες ειδικότητες, κάνοντας τη θέση των Θεολόγων ακόμα δυσχερέστερη.
• να ερευνήσει κατά πόσον εφαρμόζεται η διδασκαλία του μαθήματος στην Α/θμια Εκπαίδευση, υπερασπιζόμενη το ΜτΘ στην πράξη και όχι στα λόγια!
• να ερευνήσει κατά πόσον διδάσκονται αντικανονικά τα Θρησκευτικά ανά την επικράτεια από άσχετες ειδικότητες.
• να ενεργήσει έναντι στην απαράδεκτη ανάθεση του ΜτΘ στην ειδικότητα ΠΕ02.
• να απαιτήσει από το Υπουργείο Παιδείας πλήρη και έγκαιρη κάλυψη των κενών, καθώς οι Θεολόγοι δεν είναι εκπαιδευτικοί β΄κατηγορίας αλλά εξειδικευμένοι παιδαγωγοί που υπηρετούν ένα από τα πλέον αγαπημένα μαθήματα των εφήβων, όπως έχει δείξει η πολυετής πείρα μας
• να γίνει «Ένωση Θεολόγων» και όχι «Ένωση Μονίμων Θεολόγων»!

Ταυτόχρονα καλούμε το Υπουργείο Παιδείας:

• να επανεξετάσει ΑΜΕΣΑ την καταστροφική για το ΜτΘ ανάθεσή του στους φιλολόγους, βάσει του ερωτήματος-Υπομνήματος που είχαμε καταθέσει στο ΙΕΠ τον Ιανουάριο του 2017 με αρ. πρωτ. 11571/Δ2/24-1-2017 και για το οποίο –ερώτημα- δεν λάβαμε ποτέ απάντηση.
• να εγκαταλείψει πλέον την τακτική να αντιμετωπίζει τους Θεολόγους ως εκπαιδευτικούς β΄κατηγορίας, καλύπτοντας άμεσα τα κενά στα σχολεία και διερευνώντας κατά πόσον διδάσκονται παράτυπα τα Θρησκευτικά από εντελώς άσχετες ειδικότητες σε βάρος του ιδίου του μαθήματος, των μαθητών αλλά και των υποψηφίων αναπληρωτών.

Αϊβαλιώτου Ιγνατία 

Γιαννακάκη Γεωργία

Δαλαμπίρα Κυριακή 

Δαρδακούλη Νίκη

Δημητροπούλου Παναγιώτα

Δρε Μαριάννα 

Καβίδας Εμμανουήλ

Κεχίδου Κυριακή

Κόκκας Γεώργιος 

Κοροπούλης Σωτήριος 

Μεγαρίτη Σταυρούλα 

Ντουρντούνης Ηλίας 

Παπαγεωργίου Παρασκευή 

Πίτσικα Αθανασία 

Ράπτη Δέσποινα

Σάντη Αγγελική 

Σιάφη Ιωάννα 

Σπανδώνης Αριστείδης 

Τσίγκα Αγγελική 

Tσιώνη Ελένη

Μάρκος Τρούλης, Οκτώ αλήθειες για την παράνομη μετανάστευση

πηγή: slpress.gr

Θα επιχειρήσουμε να μιλήσουμε ανοιχτά για το θέμα των αυξανόμενων μεταναστευτικών ροών δίχως παρωπίδες, ιδεοληψίες και κινδυνολογίες. Θα στηριχθούμε σε ορισμένες αυταπόδεικτες (θεωρώ) αλήθειες και ας αποφασίσει ο καθένας ποια θα μπορούσε να είναι η απάντηση στο δημιουργούμενο μείγμα.

Σε κάθε περίπτωση, λαμβάνουμε εξ αρχής ως αποδεκτή υπόθεση εργασίας ότι οι πεπερασμένοι πόροι ενός κράτους δεν μπορούν να θρέψουν όλης της γης τους πεινασμένους. Αν το κράτος αυτό επιχειρήσει να τους θρέψει όλους δίχως όρια και προϋποθέσεις, το πιθανότερο είναι να σταματήσει τελικά να υπάρχει το ίδιο, οι πεινασμένοι να παραμείνουν πεινασμένοι και να πεινάσουν ταυτόχρονα και οι υπόλοιποι.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ: 

https://slpress.gr/politiki/okto-alitheies-gia-tin-paranomi-metanasteysi/

Γ. Κοντογιώργης, Η μαζική παράνομη μετανάστευση σπρώχνει την Ελλάδα στη Μέση Ανατολή

πηγή: slpress.gr

&

http://contogeorgis.blogspot.com/2019/10/blog-post_4.html

Είναι συνηθισμένο να αποκαλούνται πολιτικοί και κόμματα της Νέας Δεξιάς, όπως ο Τραμπ, ο Όρμπαν, Σαλβίνι κ.α. να χαρακτηρίζονται σήμερα ακραίοι. Τί θεωρείται, όμως, ακραίο σήμερα στην πολιτική; Εάν αναλύσουμε την ουσία των πολιτικών που προτείνουν, οι παραπάνω θα διαπιστώσουμε ότι πρόκειται για τον κλασικό φιλελευθερισμό που ίσχυε στον Δυτικό Κόσμο μέχρι τη δεκαετία του 1980.

Τι άλλαξε κι αυτός ο κλασικός φιλελευθερισμός σήμερα θεωρείται ακραίος; Για να το κατανοήσουμε πρέπει να δούμε τι εκπροσωπεί στις ημέρες μας η άρχουσα Δεξιά και η άρχουσα Αριστερά, για την ακρίβεια η Νέα Δεξιά και η Νέα Αριστερά, στην οποία ταξινομείται και ο ΣΥΡΙΖΑ. Και οι δύο είναι αυθεντικά τέκνα του πλέον ακραίου σκοπού των αγορών.

Ποιος είναι ο σκοπός των αγορών; Η ελεύθερη διακίνηση του κεφαλαίου, των υπηρεσιών και των αγαθών, η ελεύθερη διακίνηση της εργασίας. Στο επίπεδο του πολιτικού συστήματος από την άκρα Δεξιά έως την άκρα Αριστερά όλοι μοιάζουν σαν μια σταγόνα νερού. Έχουν μόνο μια διαφορά μεταξύ τους στο πεδίο της πολιτικής πρότασης. Διότι η μεν Νέα Δεξιά δίνει μεγαλύτερη έμφαση στην ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων, ενώ η Νέα Αριστερά επιμένει περισσότερο στην ελεύθερη διακίνηση της εργασίας.

Αξίζει στο σημείο αυτό να υπογραμμίσουμε ότι η μεγαλύτερη ευτυχία για τις αγορές δεν είναι η ελεύθερη διακίνηση του κεφαλαίου, που είναι έτσι κι αλλιώς δεδομένη, αλλά η ιδεολογική νομιμοποίηση και η εμπραγμάτωση της ελεύθερης διακίνησης της εργασίας. Αναφέρομαι στους οικονομικούς μετανάστες. Η Νέα Αριστερά στο πεδίο αυτό προσφέρει πολλά στις αγορές, διότι με αυτόν τον τρόπο ολοκληρώνεται η κυριαρχία τους όχι μόνο στον Τρίτο Κόσμο, αλλά και στις δυτικές μητροπόλεις.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ: 

https://slpress.gr/idees/i-maziki-paranomi-metanasteysi-sprochnei-tin-ellada-sti-mesi-anatoli/

Περί θεολόγων και Θρησκευτικών

[Με αφορμή κείμενο νηπιώδους σκέψεως για το μάθημα των Θρησκευτικών και άλλες σχετικές αντιθρησκευτικές και αντισυναδελφικές αναρτήσεις, που δημοσιεύθηκαν σε ομάδα εκπαιδευτικών στο Facebook, επισημαίνουμε τα εξής]:

Η δοκησισοφία αποτελεί ενίοτε την άλλη όψη της ημιμάθειας.-

(Η δε μνησικακία που απροκάλυπτα εκφράζεται από τέτοια άθλια, στρεψόδικα και δήθεν χιουμοριστικά κείμενα, όχι μόνο δεν είναι αμελητέα αλλά συνιστά αντίστροφο ρατσισμό).

Ερωτάται: Όσοι "Καθηγητές" αναρτούν αυτά τα αισχίστου είδους λιβελογραφήματα θεωρούν τους θεολόγους συναδέλφους τους; Ρητορικόν, προφανώς, το ερώτημα.

***

Προ μηνός με ανάλογη αφορμή είχαμε επισημάνει τα ακόλουθα: 

"Κάθε πέρσι και καλύτερα" λένε, και όχι αδίκως οι εκπαιδευτικοί της Μέσης Εκπαίδευσης. Κι αυτό διότι, η διχοστασία, η ιδιοτέλεια, η κοινοτοπία, η ιδεοληψία, ο μαξιμαλισμός, ο παροντισμός, ο βερμπαλισμός κυριαρχούν στη δημόσια συζήτηση περί τα εκπαιδευτικά. Δεν υπάρχει ενιαία γραμμή: όλοι σκέφτονται κλαδικά στην καλύτερη περίπτωση και ατομικά στη χειρότερη. 

Αντιθέτως δείτε πόσα έχουν πετύχει, κατά καιρούς, οι δάσκαλοι και οι νηπιαγωγοί που στα συνδικαλιστικά έχουν ενιαία γραμμή. Έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας στη Μέση Εκπαίδευση. Ας ξεκινήσουμε από τα αυτονόητα: ας αναγνωρίσουμε πρώτα απ' όλα ότι ο άλλος είναι συνάδελφος μας, ας αποκτήσουμε (επιτέλους) διαλεκτική κουλτούρα, και... έπειτα βλέπουμε. Έχουμε δρόμο μεγάλο να διασχίσουμε...

4/10/2019

Γ. Μ. Βαρδαβάς

[πηγή]

Β. Ξυδιάς, Θρησκευτικά επικρατείας

πηγή: ΔΡΟΜΟΣ, 28/9/2019

Σολομώντεια η απόφαση του ΣτΕ για τα θρησκευτικά. Κατάφερε να ικανοποιήσει ταυτόχρονα τους υπερσυντηρητικούς της Πανελλήνιας Ένωσης Θεολόγων και τους υπερπροοδευτικούς της Ένωσης Αθέων, που είχαν προσφύγει εναντίον του νέου μαθήματος από αντίθετες αφετηρίες. Δικαιώθηκαν και οι δύο. Οι πρώτοι πήραν το κατηχητικό μάθημα που ήθελαν, οι δεύτεροι πήραν την απαλλαγή απ’ αυτό.

Το ΣτΕ καταργεί το νέο μάθημα διότι, όπως λέει, δεν περιέχει «ολοκληρωμένη –και διακριτή έναντι άλλων δογμάτων και θρησκειών– διδασκαλία των δογμάτων, ηθικών αξιών και παραδόσεων της ορθόδοξης εκκλησίας». Επικαλούμενο το Σύνταγμα, που ορίζει σαν σκοπό της παιδείας την «ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης» (άρθρο 16, παρ. 2), θεωρεί πως το μάθημα των θρησκευτικών οφείλει να αναπτύσσει όχι τη θρησκευτική συνείδηση γενικά, αλλά ειδικά την «ορθόδοξη χριστιανική συνείδηση», απευθυνόμενο «αποκλειστικά στους ορθόδοξους χριστιανούς μαθητές».

Έτσι όμως πήρε και η Ένωση Αθέων αυτό που ζητούσε: την αναγνώριση σε ανώτατο επίπεδο της δυνατότητας για πλήρη απαλλαγή από το μάθημα «με μόνη την επίκληση λόγων θρησκευτικής συνείδησης», όπως λέει χαρακτηριστικά η απόφαση. Και προσθέτει πως η Πολιτεία «οφείλει, εφόσον συγκεντρώνεται ικανός αριθμός μαθητών που απαλλάσσονται, να προβλέψει τη διδασκαλία ισότιμου μαθήματος».

Όσο λοιπόν κι αν καταπλήσσει η συντηρητική διάσταση της απόφασης του ΣτΕ, δεν πρέπει να μας διαφεύγει η άλλη της πλευρά. Ότι είναι απολύτως εναρμονισμένη, και τυπικά και ουσιαστικά, με τη φιλοσοφία του πολιτικού φιλελευθερισμού και την κουλτούρα των ατομικών δικαιωμάτων που επικρατεί σήμερα στα νομικά πράγματα.

Επομένως δεν πρόκειται για «επιστροφή» στο μακρινό παρελθόν, όπως είπαν πολλοί. Αντιθέτως, είναι ένα ευφάνταστο βήμα «μπροστά»… Θρίαμβος του μεταμοντερνισμού: Λέμε «Ναι» στον ελληνοχριστιανικό συντηρητισμό, «Ναι» και στους αλλοθρήσκους, «Ναι» και στον άθρησκο προοδευτισμό. Αρκεί να μην έρχονται σε επαφή μεταξύ τους. Να είναι ιδιωτικός φορμαλισμός και ακοινώνητες ατομικές επιλογές.

Αυτό που αμφισβητεί –ή μάλλον, που αρνείται– η απόφαση του ΣτΕ είναι αυτό που αποτέλεσε τον διακηρυγμένο στόχο του νέου μαθήματος: το να υπάρξει κάποιου είδους κοινή θρησκευτική αγωγή για όλους ανεξαιρέτως τους μαθητές, που να παρέχεται από το σχολείο σαν μέρος της υποχρεωτικής γενικής εκπαίδευσης, ανεξάρτητα από τις θρησκευτικές ή άλλες πεποιθήσεις, ή την εθνική προέλευση των παιδιών και των οικογενειών τους.

Δεν υπάρχει προφανώς ούτε εύκολη, ούτε αυτονόητη απάντηση σ’ αυτό το ερώτημα. Το νέο μάθημα επιχείρησε να λύσει τον γρίφο εστιάζοντας όχι στην «υποκειμενική» (αν μπορούμε να την ονομάσουμε έτσι) πλευρά της θρησκευτικής πίστης, αλλά στον «αντικειμενικό» χαρακτήρα της θρησκευτικής παράδοσης ως στοιχείου της ιστορίας και του πολιτισμού αυτού του τόπου.

Υπό την έννοια αυτή το μάθημα δεν είναι ομολογιακό (δεν μαρτυρεί δηλαδή την «αλήθεια» μιας συγκεκριμένης χριστιανικής ομολογίας), ούτε και θρησκειολογικό (αντικειμενική δηλαδή και ουδέτερη παρουσίαση των διαφόρων θρησκειών). Είναι μάθημα ιστορικό και πολιτιστικό, διδαχή «πατριδογνωσίας» για όσους μετέχουν του σύγχρονου ελληνικού πολιτισμού, αλλά και για όσους θα ήθελαν απλώς να ζήσουν και να εργαστούν σ’ αυτή τη χώρα. Γι’ αυτό εστιάζει στον ορθόδοξο χριστιανισμό, λόγω της σημασίας του στη διαμόρφωση του ελληνικού πολιτισμού, και περιλαμβάνει επίσης στοιχεία από την ιστορία και τη διδασκαλία άλλων θρησκευτικών παραδόσεων.

Και βέβαια, δεν είναι τα «θρησκευτικά του ΣΥΡΙΖΑ». Είναι προϊόν μιας μακράς πορείας ενδοθεολογικών συζητήσεων και διαδοχικών μεταρρυθμίσεων του μαθήματος, που ξεκινάνε από τη δεκαετία ήδη της μεταπολίτευσης. Το 2008-2010 ένα τμήμα των θεολόγων προωθήσαμε ενεργά την ανάγκη για ριζική αλλαγή του μαθήματος. Και έτσι προέκυψαν τα Νέα Προγράμματα Σπουδών, που πέρασαν απ’ όλες τις κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ., και έτυχε απλώς στον ΣΥΡΙΖΑ η ώρα της γενικευμένης εφαρμογής τους. (Βλ. περισσότερα γι’ αυτό σε παλαιότερο άρθρο μου, Τα θρησκευτικά μεταξύ εξουσίας και χειραφέτησης).

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το νέο μάθημα, όπως τελικά εφαρμόστηκε, είχε προβλήματα και αδυναμίες, τόσο από άποψη παιδαγωγική (θεματικό περιεχόμενο και διδακτική μεθοδολογία), όσο και από την άποψη του τρόπου που επιχειρήθηκε να επιβληθεί διοικητικά και μέσα σ’ ένα πλαίσιο άγονης ιδεολογικής πόλωσης προοδευτικών-συντηρητικών. Ίσως λοιπόν η απόφαση του ΣτΕ να είναι μια καλή ευκαιρία να δει κανείς αυτοκριτικά το όλο εγχείρημα και να ξανακεντράρουμε στην ουσία των πραγμάτων με την επίγνωση ότι το μέλλον της θρησκευτικής αγωγής δεν θα κριθεί ούτε στις δικαστικές αποφάσεις ούτε στα κυβερνητικά διατάγματα, αλλά στη διδακτική πράξη και στη συνείδηση της ελληνικής κοινωνίας.

___________________________________

* Ο Βασίλης Ξυδιάς είναι θεολόγος-εκπαιδευτικός

https://edromos.gr/thriskeftika-epikrateias/

Εύη Βουλγαράκη-Πισίνα, Ο εφιάλτης μιας αρίας φυλής

πηγή: Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ

Με την απόφαση του ΣτΕ για το νέο Πρόγραμμα Σπουδών στα Θρησκευτικά, το επονομαζόμενο Γαβρόγλου, αλλά στην πραγματικότητα πρόγραμμα επιτροπής εμπειρογνωμόνων μέσα από διαδικασίες μοριοδότησης και αξιολόγησης από το Ινστιτούτο Εκπαιδευτικής Πολιτικής (ΙΕΠ), άνοιξε ο ασκός του Αιόλου. Το ΣτΕ απεφάνθη, δίχως να δηλώσει αναρμοδιότητα, για το δογματικό περιεχόμενο του μαθήματος, την ώρα που η Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της Ελλάδος έχει εγκρίνει ήδη το Πρόγραμμα Σπουδών και τα εγχειρίδια.

Η απόφαση αυτή του ΣτΕ, σε ευθεία ρήξη με την περί Ορθοδοξίας κατανόηση της ίδιας της Εκκλησίας της Ελλάδος, προκλήθηκε από φονταμενταλιστικούς κύκλους σε αγαστή συνεργασία με έναν παράδοξο εταίρο, την Ενωση Αθέων. Όλοι μαζί από διαφορετικές σκοπιές στηρίζουν ένα πολυομολογιακό μάθημα, με τους μαθητές χωρισμένους σε ομολογιακά κουτάκια δίχως αλληλεπίδραση.

Η απόφαση αυτή μοιάζει να ικανοποιεί ενίους από τους πιο συντηρητικούς κύκλους της Εκκλησίας, ή παραεκκλησιαστικούς, καθώς θεωρούν ότι θα ασκήσουν καλύτερο έλεγχο στο περιεχόμενο ενός ομολογιακού-κατηχητικού μαθήματος, επιβάλλοντας σταδιακά και τον έλεγχο του διδάσκοντος, μέσα από αλλοίωση των εργασιακών σχέσεων και δικαιωμάτων.

Άλλωστε, τέτοιες βλέψεις μοιάζει να κολακεύει και η νέα υπουργός Παιδείας κ. Κεραμέως, ίσως ανεπίγνωστα, μιλώντας για «ιεροδιδασκάλους» στα σχολεία. Το γλωσσικό ολίσθημα μαρτυρεί πολλά. Ο όρος κανονικά αναφέρεται σε μουσουλμάνους ιεροδιδασκάλους, οι οποίοι διδάσκουν το μάθημα στα μειονοτικά σχολεία, καθώς πολλοί εξ αυτών δεν είναι θεολόγοι. Η αδόκιμη μεταφορά του όρου για τους θεολόγους φανερώνει τις επιρροές μιας ορισμένης αντίληψης για τη θρησκεία, σαφώς εργαλειακής.

Και ενώ θεολόγοι και ιεροδιδάσκαλοι στη Θράκη συνεργάζονται ήδη εδώ και χρόνια αρμονικά στο πλαίσιο κοινών εκπαιδευτικών προγραμμάτων για την καλύτερη παιδαγωγική διεξαγωγή της θρησκευτικής διδασκαλίας στα σχολεία [1], άνθρωποι άσχετοι προς κάθε παιδαγωγική αλλά και θεολογική δεοντολογία εκφέρουν στη διαπασών τη γνώμη τους σε κλίμα οχλαγωγίας, μερικοί δε εργάζονται ενσύνειδα για αλλότρια συμφέροντα.

Είναι χαρακτηριστική στην κατεύθυνση αυτή η ανακοίνωση της ΔΑΚΕ Πειραιά, που ως «επαΐοντες», αλλά και υποτιθέμενοι προασπιστές πατρίδας και θρησκείας, σε πρόσφατη ανάρτηση δίχως ημερομηνία, αλλά και ανώνυμη [2], τα βάζουν με τη… Σχολή της Φρανκφούρτης, τον Βάλτερ Μπένγιαμιν (μήπως για να μας υπενθυμίσουν τους διώκτες του;) και πολλά σύγχρονα φιλοσοφικά ρεύματα.

Πέρα από την περίλαμπρη επίδειξη αμορφωσιάς αλλά και σκοταδισμού, στο ίδιο κείμενο, χαρακτηρίζουν «πεμπτοφαλαγγίτες» τους συντάκτες των νέων Προγραμμάτων και ζητούν διακαώς μια ομάδα «αμέμπτων», «τελείων», «εντίμων», με καλή συμμαρτυρία ομοϊδεατών, να διαχειρίζεται στο εξής το μάθημα των Θρησκευτικών του ελληνικού σχολείου. Επιζητούν να αποτραπεί η «καταστροφή της Δυτικής κουλτούρας και της χριστιανικής θρησκείας» και να στηριχτεί η «παράδοση των Αιώνων και η Πίστη των Ελλήνων».

Η «Πίστη των Ελλήνων» (μια τραγελαφική εθνικιστική συρρίκνωση της πίστης στον Θεό δημιουργό και προνοητή σύμπαντος κόσμου, μια ιδεολογικοποιημένη εκδοχή της θρησκείας ξένη προς το σωτηριώδες έργο του Ιησού Χριστού), σε συνδυασμό με τους Αιώνες με κεφαλαίο, παραπέμπει ευθέως στην παγανιστοναζιστική ιδεολογία των «Γερμανών χριστιανών» (και έχει πολλά να μας διδάξει επ’ αυτού η Ιστορία, εάν τη σπουδάσουμε). Η μνεία κινδύνου καταστροφής της «Δυτικής κουλτούρας», και όχι της πατροπαράδοτης πίστης της ανατολικής Εκκλησίας, ορίζει σαφώς εξάλλου τις πολιτικές αναφορές των συντακτών, διακηρύσσοντας εμμέσως και την ισλαμοφοβία.

Πρόκειται για αλλοίωση της θρησκευτικής πίστης και θεολογίας της Εκκλησίας αλλά και για την κατασκευή μιας Αρίας φυλής εντός της Ορθοδοξίας, μιας φυλής «αμέμπτων», της οποίας η πρόθεση που συνεχώς ξεδιπλώνεται όλο και θρασύτερα είναι να αποκτήσει τη νομή και διαχείριση έξω από αξιοκρατικές διαδικασίες και εκτοπίζοντας κάθε άλλη φωνή. Η σύμπλευση της Νέας Δημοκρατίας με την Ακροδεξιά είναι ούτως ή άλλως εφιάλτης για κάθε δημοκράτη, όπου και αν ανήκει πολιτικά, ακόμα και στην ίδια τη Νέα Δημοκρατία. Η σύμπλευση της Εκκλησίας με την Ακροδεξιά είναι εξ ορισμού, καταστατικά, αδύνατη και αδιανόητη.

Εν τούτοις, η διακίνηση αυτού και παρόμοιας εμπνεύσεως δημοσιευμάτων από οργανωσιακές ή φονταμενταλιστικές ζητωορθόδοξες ιστοσελίδες επιβεβαιώνει περίτρανα άλλη μία φορά την πλήρη σύμπλευση όχι της Ορθοδοξίας, αλλά του φονταμενταλισμού και της Ακροδεξιάς, τόσο ως προς την ουσία του εκφερόμενου λόγου όσο και τη χυδαιότητα των πρακτικών σπίλωσης όσων δεν συμβαδίζουν με τη λογική του πολυομολογιακού μαθήματος.

Στην πραγματικότητα εδώ εκτυλίσσεται μια αδυσώπητη απόπειρα χειραγώγησης αλλά και λεηλασίας της Εκκλησίας από σέχτες, που λόγω σύμπλευσης με πολιτικές οργανώσεις και με λούμπεν πρακτικές αποκτούν μαζική απήχηση, σε έναν στενό εναγκαλισμό του φονταμενταλισμού και του φασισμού. Η πλήρης αλλοίωση της χριστιανικής πίστης είναι και πάλι, πολλές δεκαετίες μετά τη χούντα, προ των πυλών, ενώ η απόφαση του ΣτΕ γίνεται, ας ελπίσουμε αθέλητα, ένα ακόμα εργαλείο καθυπόταξης της ίδιας της Εκκλησίας.

Ας δούμε όμως το θέμα και από τη σκοπιά της δημόσιας εκπαίδευσης και της καλλιέργειας του δημοκρατικού φρονήματος, θεμελιώδους επιταγής του Συντάγματος, αλλά και των προβληματισμών που αναπτύσσονται στο ευρωπαϊκό γίγνεσθαι. Η δημόσια εκπαίδευση δεν χρειάζεται πολυομολογιακά μαθήματα, όπου η τάξη θα διαχωρίζεται και οι μαθητές θα περιχαρακώνονται στη βάση θρησκευτικών και ιδεολογικών διακρίσεων. Σε τέτοιους θύλακες ενυπάρχει ο κίνδυνος να αναφύονται κάθε είδους ζιζάνια, από εκείνα που ευδοκιμούν σε περίκλειστους χώρους.

Αντίθετα η δημόσια εκπαίδευση χρειάζεται τη γνήσια υπαρξιακή αναζήτηση των ελεύθερα σκεπτόμενων ανθρώπων και συνεπώς τη θρησκεία και τη φιλάνθρωπη ορθόδοξη παράδοση αυτού του τόπου σε μια υγιή αλληλεπίδραση με την ετερότητα, με τις μεγάλες απαντήσεις που έχουν ιστορικά δοθεί στους ανθρώπινους προβληματισμούς, μέσα σε περιβάλλον αλληλοσεβασμού και διαλόγου, όπου έφηβοι μαθητές θα μπορούν ελεύθερα να ξεδιπλώσουν τη σκέψη τους, την απορία τους και τον προβληματισμό τους για να κερδίσουν εν τέλει μια στάση ζωής και ίσως μια πίστη με επίγνωση και αλληλοσεβασμό.

Στο μεταξύ αυτό που επετεύχθη σήμερα και σαφώς καταλογίζεται στους υπαίτιους είναι η πλήρης προαιρετικοποίηση και έργω απαξίωση του μαθήματος των Θρησκευτικών, ο ευτελισμός των δασκάλων του στην πράξη, αλλά και οι μακρόχρονες συνέπειες που όλα αυτά θα έχουν και στις Θεολογικές Σχολές.

_________________

[1] Διαπολιτισμική Θρησκευτική Εκπαίδευση και Ισλαμικές Σπουδές: Προκλήσεις και Προοπτικές σε Ελλάδα, Ευρώπη, ΗΠΑ, επιμ. Αγγελική Ζιάκα (Αθήνα: Μαΐστρος, 2016).

[2] http://dakedepeiraia.blogspot.com/2019/09/blog-post_28.html, επίσκ. 30/9/19.

* Η κ. Βουλγαράκη-Πισίνα είναι ΕΔΙΠ στο Τμήμα Κοινωνικής Θεολογίας και Θρησκειολογίας του ΕΚΠΑ, συγγραφέας, εκπαιδευτικός

https://www.efsyn.gr/stiles/apopseis/213108_o-efialtis-mias-arias-fylis