Β' Κυριακή των Νηστειών (Mνήμη του Αγίου Γρηγορίου του Παλαμά)

• Πρωτ. Γεωργίου Μεταλληνού,  Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΠΑΛΑΜΑΣ ΠΑΤΕΡΑΣ ΤΗΣ Θ' ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΟΥ
• του ιδίου, Ησυχαστές και Ζηλωτές
• Πρωτ.  Θεόδωρος Ζήσης, Η ΧΡΗΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΝ ΣΤΗ ΘΕΟΛΟΓΙΑ  ΚΑΤΑ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΡΗΓΟΡΙΟ ΠΑΛΑΜΑ
• Του ιδίου, ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ Ο ΠΑΛΑΜΑΣ Η ΣΠΟΥΔΑΙΟΤΗΣ ΤΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΕΡΓΟΥ ΤΟΥ
• Γ. Μαντζαρίδης,Ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς και η εποχή μας 
• Η μετάνοια κατά τον άγιο Γρηγόριο Παλαμά
• Μητρ. Μεσογαίας π.Νικολάου, Ο άγιος Γρηγόριος Παλαμάς για την Προσευχή

Νικόλας Σεβαστάκης,Το τραύμα της Ευρώπης

[πηγή: Η ΑΥΓΗ, 31-3-2013]

Όλο και περισσότεροι το παραδέχονται: το δράμα της Κύπρου είναι ένα ξεχωριστό τραύμα στο ήδη λαβωμένο σώμα της Ευρώπης. Το πόσο βαθύ θα αποδειχθεί κανείς δεν μπορεί να το γνωρίζει από τώρα. Οι συνέπειες των τωρινών αποφάσεων θα ξετυλιχτούν ουσιαστικά σε κάποιο βάθος χρόνου, με βίαιους σπασμούς και μικρές υφέσεις, με ακανόνιστους ρυθμούς και μικρά παραπλανητικά διαλείμματα. Η ιστορία ήδη διανθίζεται με έρπουσες φήμες, προετοιμάζοντας το έδαφος για ποινικούς καταλογισμούς και κομματικά παιχνίδια μετάθεσης ευθυνών. Αλλά το τραύμα δεν περιορίζεται, κατά πώς φαίνεται, στο πολιτικοοικονομικό θρίλερ που παίζεται τούτες τις μέρες με μια μεγάλη δόση αγωνίας για το πρώτο, προσωρινό του, φινάλε.

Πέρα από την υπόθεση της Κύπρου και της «υπαγορευμένης» με το σπαθί καταστροφής του οικονομικού της μοντέλου, ο κίνδυνος για την Ευρώπη είναι πια υπαρξιακός. Αφορά τη στοιχειώδη νομιμοποίηση του οικοδομήματος και της ιστορίας του και όχι μόνο τις περιπέτειες των «άσωτων» τραπεζικών συστημάτων του. Τα λόγια περί εξυγίανσης από τις ασωτίες δεν μπορούν πια να κρύψουν τον μεγάλο κίνδυνο: ο θυμός με τη «γερμανική» Ευρώπη να γίνει πεδίο αναγέννησης και διασποράς των εθνικισμών. Με ένα αποτέλεσμα: τα συναισθήματα δυσφορίας και εξέγερσης απέναντι στις ηγετικές ελίτ της Ευρωπαϊκής Ένωσης να στραφούν σε σκληρότερους εγωισμούς αυτοσυντήρησης και σε ένα πνεύμα ριζικά ξένο προς την αλληλεγγύη.

Αυτή, νομίζω, τη διάσταση την υποτιμούν συστηματικά όσοι πιστεύουν ότι η επιστροφή στη δραχμή ή στην κυπριακή λίρα είναι απλώς ζήτημα οικονομικού ρεαλισμού ή σθεναρής πολιτικής βούλησης. Μια τέτοια επιστροφή στα εθνικά νομίσματα, στις συγκεκριμένες συνθήκες βαθιάς λαϊκής αποξένωσης και βαθιάς καχυποψίας για όλους και με όλα, είναι πιθανότερο να οδηγήσει στις χειρότερες εθνικιστικές δυσπλασίες παρά σε οτιδήποτε άλλο.

Ανήκω, προφανώς, σε εκείνους τους αριστερούς που, όπως έγραψε ο Λήο Πάνιτς, έτρεφαν και ακόμα «τρέφουν αυταπάτες» για την Ευρώπη. Μια άλλη διατύπωση μου φαίνεται όμως πιο ακριβοδίκαιη: δεν πιστεύω ότι η Ευρώπη, έστω κι ετούτη η σκιά του εαυτού της, είναι ένα πτώμα σε αποσύνθεση και ότι η Άνοιξη μπορεί να έλθει από τη Μόσχα, το Πεκίνο ή ποιος ξέρει από πού. Ο κίνδυνος, παρ' όλα αυτά, είναι εδώ και ο πολιτικός χρόνος για την ανάσχεσή του πολύ μικρός. Είναι πιθανό να εκπληρωθεί τελικά η προφητεία της ευρωπαϊκής αποσύνθεσης, αλλά με τρόπους και μορφές που δεν θα έχουν τίποτα το θετικό.

Η περιπέτεια της Κύπρου μπορεί να προαναγγέλλει μια τέτοια δυναμική επιταχυνόμενης αποσταθεροποίησης και αποσύνθεσης. Το ερώτημα είναι εάν τα πολλαπλά τραύματα θα ολοκληρώσουν τον κύκλο τους μέχρι την καρδιά του οικοδομήματος, τη Γαλλία ας πούμε, ή αν θα υπάρξουν σημαντικές ανατροπές πριν τον κλινικό θάνατο της Ευρώπης.

Φοβάμαι ότι όσοι διαθέτουν εύκολες τις διαγνώσεις και κυρίως πρόχειρες τις θεραπείες και τη συμβουλευτική έχουν ήδη έτοιμη την απάντηση. Έτσι κι αλλιώς, ό,τι και αν συμβεί στην πραγματικότητα, η θεωρία θα τους «δικαιώσει».

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=763257

Οι "Κρήτες Μαΐστορες" ψάλλουν απόψε (31-3-13) στον Άγιο Τίτο

Συνέδριο: Παιδεία και εθνική συνείδηση στον ελληνικό κόσμο (30-31 Μαρτίου 2013)

«Παιδεία και εθνική συνείδηση στον ελληνικό κόσμο από την Άλωση μέχρι τις παραμονές της Επανάστασης του 1821 – Ζητήματα έρευνας και ερμηνείας»
Επιστημονικό συνέδριο και έκθεση ιστορικού βιβλίου
 

Σάββατο 30 Μαρτίου, ώρες 9.00-13.30 & 17.00-20.45
& Κυριακή 31 Μαρτίου, ώρες 11.00 – 15.00

στις Αίθουσες Λόγου και Τέχνης της Φιλεκπαιδευτικής Εταιρείας στη Στοά του Βιβλίου.
 

ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΟΙ ΦΟΡΕΙΣ: «ΝΕΟΣ ΕΡΜΗΣ Ο ΛΟΓΙΟΣ», «ΝΕΑ ΕΥΘΥΝΗ», “MANIFESTO”, «ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΩΝ ΠΕΙΡΑΙΩΣ», «ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ»

Το πρόγραμμα του Συνεδρίου
ΠPΩI ΣABBATOY,
30 MAPTIOY 09.45-13.45

- Tο Oικουμενικό Πατριαρχείο στο ιστορικό πλαίσιο της Οθωμανικής Aυτοκρατορίας, από τον Σβολόπουλο Kωνσταντίνο, ιστορικό, Ακαδημαϊκό
- Tο πρόβλημα του εξισλαμισμού στό Οθωμανικό Kράτος, από την Παπούλια Bασιλική, ιστορικό, ομότ. καθηγήτρια Πανεπιστημίου
- Η Eκπαίδευση κατά την πρώιμη Tουρκοκρατία και τα ζητήματα των εκκλησιαστικών προνομίων, από τον Διαμαντή Απόστολο, ιστορικό, Πανεπιστημιακό
- Xρησμολογία στα χρόνια της Tουρκοκρατίας: Ανάμεσα στην αυτοκάθαρση καί την ελπίδα, από τον Kαριώτογλου Αλέξανδρο, δ.θ., σχολ. σύμβουλο θεολόγων
- Γλώσσα και εθνική συνείδηση κατά τους χρόνους της μακράς δουλείας του Γένους (Tουρκοκρατία), από τον Kύρκο Bασίλειο, ομότ. καθηγητή Πανεπιστημίου
- Η συμβολή του Αγίου Kοσμά του Aτωλού στην Παιδεία του Γένους, από τον πρωτ. Γεώργιο Eυθυμίου, επικ. καθηγητή Πανεπιστημίου
-H Εκπαίδευση στον Ιστορικό Πόντο από την περίοδο των Οθωμανικών μεταρρυθμίσεων μέχρι το 1922, από την Ηλιάδου Σοφία, αναπλ. καθηγήτρια Πανεπιστημίου

AΠOΓEYMA ΣABBATOY,
30 MAPTIOY 16.00-20.45

- Oι Kρυπτοχριστιανοί του Πόντου, από τον Φωτιάδη Kωνσταντίνο, ιστορικό, καθηγητή Πανεπιστημίου
- Eθνικά και περεθνικά του εκκλησιαστικού χώρου στο δούλον Γένος, από τον Πρωτ. Γεώργιο Mεταλληνό, ιστορικό, ομότ. καθηγητή Πανεπιστημίου
- Η διαμόρφωση του νεοελληνικού πολιτισμικού προτύπου: Από τον Ερωτόκριτο στο κλέφτικο τραγούδι, από τον Kαψωμένο Ερατοσθένη, ομότ. καθηγητή Πανεπιστημίου
- Tο όραμα του Pήγα Bελεστινλή, από τον Kαραμπερόπουλο Δημήτριο, διδ. Ιστορίας Iατρικής, ερευνητή του Pήγα
- H nazione greca της Bενετίας, από τη Mαλτέζου Xρύσα, ιστορικό, Ακαδημαϊκό
- Aπευθυνόμενοι στην Eυρώπη: Oι Έλληνες της Tουρκοκρατίας αυτοσυστήνονται, από τον Mηνάογλου Xαράλαμπο, δ.φ., ιστορικό, εκπαιδευτικό
- H Mετακένωση και  Ορθόδοξη Παράδοση στη σκέψη του Αδαμαντίου Kοραή, από τον Γεώργιο Kαραμπελιά, συγγραφέα, οκονομολόγο
- Tur Abdin – Tο θείον Όρος: Eνα ντοκυμαντέρ για τις Xριστιανικές Kοινότητες της Άνω Mεσοποταμίας, του Γεωργίου Zαφείρη (30’)

ΠPΩI ΚΥΡΙΑΚΗ,
31 MAPTIOY 11.00-14.30

- Έθνος, Εθνισμός, Εθνικισμός: Tο πρόβλημα της ορολογίας, από τον Xατζηαντωνίου Kωνσταντίνο, ιστορικό, συγγραφέα
- Η διαχρονική ενότητα του Ελληνισμού (Αρχαιότητα, Bυζάντιο, Tουρκοκρατία, Nέος Ελληνισμός), από τον Kαραθανάση Aθανάσιο, ιστορικό, καθηγητή Πανεπιστημίου
- Tο Eθνος ως συνείδηση κοινωνίας στον ελληνικό κόσμο, από τον Kοντογιώργη Γεώργιο, καθηγητή Παντείου Αν. Σχ. Πολ. Επιστημών
- Η έννοια του Γένους κατά τους χρόνους της Tουρκοκρατίας, από τον Mερακλή Mιχάλη, ομότ. καθηγητή Πανεπιστημίου
- Ελλείμματα ελληνικής Ιστορίας κατά τη Mεταπολίτευση, από τον Λαζάρου Aχιλλέα, δ. ιστ., Bαλκανιολόγο
- Tο Έθνος και η Eκπαίδευση των εκπαιδευτικών: Aπό την εθνικοφροσύνη στην αποδόμηση, από τον Γκότοβο Αθανάσιο, καθηγητή (παιδαγωγικης), Πανεπιστημίου
- Kριτική αξιολόγηση θεωριών ωραιοποίησης της Oθωμανικής Aυτοκρατορίας, από τον Xατζηαναστασίου Aναστάσιο, δ.φ. ιστορικό, εκπαιδευτικό

Δείτε αναλυτικότερα εδώ:

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΣΥΝΕΔΡΙΟΥ(pdf)

Γ. Κοντογιώργης (στον Σκάι 100,3): "Η Γερμανία δεν έχει αίσθηση των ορίων της δύναμης... βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση από το βάθρο του ευρωπαϊκού πολιτισμού που είναι η ελευθερία, ο διάλογος, οι συμβιβασμοί... ασκεί ασύμμετρη βία"

Συνέντευξη του Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργου Κοντογιώργη, στις 27.3.13, στον ραδιοφωνικό σταθμό ΣΚΑΪ 100,3 και στον δημοσιογράφο Κωνσταντίνο Μπογδάνο.

πηγή: LoMaK

Ο παπάς που αγωνίζεται για τη Σιέρα Λεόνε

Επιμέλεια Θ. Ι. Ρηγινιώτης

Στις 26 Μαρτίου 2013, η τηλεόραση του Antenna πρόβαλε ένα εξαιρετικό ντοκιμαντέρ της Οργάνωσης Actionaid για την κοινωνική κατάσταση του λαού της βασανισμένης Σιέρα Λεόνε, στην Αφρική. Πρωταγωνιστής ήταν ο Αντώνης Κανάκης.

Συμπληρωματικά προς αυτό το ντοκιμαντέρ, θα ήθελα να μοιραστώ μαζί σας το πορτρέτο ενός σπουδαίου ανθρώπου, που αγωνίζεται για το λαό εκείνο εμπνεόμενος από την πνευματική κληρονομιά της Ορθοδοξίας: του παπά Θεμιστοκλή.

Το παρακάτω βιογραφικό – και κατ’ ουσίαν αυτοβιογραφικό – κείμενο αξίζει να αναδημοσιευτεί, γιατί ο «Θέμης» είναι ένας πραγματικός πνευματικός αναζητητής, που πέρασε κι από άλλους δρόμους πριν καταλήξει στην Ορθοδοξία. Και μάλιστα όχι σε μια ανέξοδη Ορθοδοξία του καναπέ, αλλά στην Ορθοδοξία της αυτοπροσφοράς.

Δημοσιεύτηκε εδώ: http://www.inews.gr/20/o-ellinas-atheos-rokas-pou-egine-ierapostolos-stin-afrikis.htm.

Η ιστορία του νεαρού Θέμη, ξεκίνησε κάπως έτσι… Είχε πει κάποτε, στη μητέρα του, ότι “η θρησκεία είναι το όπιο του λαού”, δίνοντάς της μια γεύση του νεο-μαρξισμού, και εκείνη τότε, έκανε έντρομη το σταυρό της, ενώ αμέσως, πήγε στο εικονοστάσι να προσευχηθεί.

ΜΟΥΣΙΚΗ: THE FLIES (ΟΠΩΣ ΛΕΜΕ... BEATLES)

Ο Θέμης ήταν στο πρώτο έτος της Σχολής Εμπορικών Επιστημών του Πανεπιστημίου Μελβούρνης, σπουδές που δεν επρόκειτο όμως να ολοκληρώσει, αφού οι Πολιτικές Επιστήμες και η Φιλοσοφία ήταν αυτά που τον εξέφραζαν τότε περισσότερο, όπως δήλωσε σε συνέντευξή του στον “Νέο Κόσμο”. Παράλληλα με τη φοιτητική του ζωή, ξεκίνησε να βάζει τα λιθαράκια για μία λαμπρή καριέρα στο χώρο της μουσικής. Έτσι, επηρεασμένος από τη μουσική των “Beatles” και των “Rolling Stones”, σχημάτισε το γκρουπ “The Flies”.

Λέει ο ίδιος, “Σκέφτηκα ότι αφού τα σκαθάρια έχουν τόση επιτυχία, γιατί όχι και οι… μύγες. Το κλίμα ήταν κατάλληλο και το εκμεταλλευτήκαμε στο έπακρο. Είχαμε μεγάλη επιτυχία. Δίναμε κονσέρτα σε όλες τις μεγάλες πόλεις της Αυστραλίας, πάντοτε σε ασφυκτικά γεμάτες αίθουσες. Το αποκορύφωμα ήταν όταν μας κάλεσαν να παίξουμε με τους “Rolling Stones” στην πρώτη τους τουρνέ στην Αυστραλία, το 1965, στο Palais Theatre. Δίπλα στον Μικ Τζάγκερ… ήταν απίστευτο, αλλά αληθινό”. Βέβαια, η φήμη δεν τον άφηνε έξω από τα κοινωνικά ζητήματα της εποχής του. Έπαιρνε μέρος σε κινητοποιήσεις νέων για να σταματήσει ο πόλεμος στο Βιετνάμ, ενδιαφερόταν για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την προστασία του περιβάλλοντος, υποστήριζε το κίνημα των γυναικών και μελετούσε με πάθος τα διάφορα θρησκεύματα, προσπαθώντας να βρει απάντηση στα υπαρξιακά ερωτήματα που τον βασάνιζαν.

EΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ (ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ) ΣΠΙΤΙ: ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ

“Το 1972 παρατώ τα πάντα – ακαδημαϊκή καριέρα, τίτλους, φιλοδοξίες, οράματα – και ξαναγυρίζω στην ορθοδοξία. Έβλεπα το έργο της Μητέρας Τερέζας και, παρότι η πανεπιστημιακή μου θέση μού εξασφάλιζε έναν καλό μισθό, ένιωθα φτωχός, πάμφτωχος.” “Αρχίζω τότε μια νέα ζωή. Έχοντας στις αποσκευές μου το ακαδημαϊκό μου παρελθόν, αρχίζω να μελετώ τη Θεολογία. Παίρνω το πτυχίο μου από την Καθολική Θεολογική Σχολή “Κόρπους Κρίστι” (Corpus Christi) και μετά, με την καθοδήγηση του αρχιεπισκόπου Στυλιανού, φοιτώ στη Θεολογική Σχολή του Τιμίου Σταυρού στη Βοστόνη. Συνάμα, μελετώ την Εβραϊκή και Αρχαία ελληνική στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ (Harvard).

Στη συνέχεια, παίρνω το διδακτορικό μου στη Θεολογία από το Πανεπιστήμιο Πρίνστον (Princeton) και γυρίζω στην Αυστραλία, όπου από το 1988 μέχρι το 1998 δίδασκα στη Θεολογική Σχολή του Σίδνεϊ «Άγιος Αντρέας», καθώς επίσης και στο Πανεπιστήμιο του Σίδνεϊ, Θεολογία και Αρχαία Αιγυπτιακή Γλώσσα – την Κοπτική. Ως ακαδημαϊκός, είχα μέλλον. Δεν ήμουν, όμως, ικανοποιημένος. Παρακολουθούσα το έργο της Μητέρας Τερέζας και ένιωθα ένα τεράστιο κενό μέσα μου. Δεν ήμουν με τον φτωχό. Δεν χρειάστηκε τότε να παλέψω καθόλου με τον εαυτό μου. Μέσα μου φούντωσε ένας πόθος να είμαι δίπλα στους φτωχούς και να κάνω ό,τι είναι δυνατόν για να είναι η ζωή τους πιο ανθρώπινη. Ένιωσα ότι όλες αυτές οι γνώσεις οδηγούσαν σ’ αυτόν τον δρόμο. Αυτή ήταν η ουσία. Ζήτησα τότε από τον σεβασμιότατο την ευλογία του ν’ αρχίσω ιεραποστολή στην Αφρική. Το 1999 ξεκινώ το έργο μου στην Κένυα με την εντολή του μακαριότατου πατριάρχη Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής, Πέτρου, αφού φρόντισε να χειροτονηθώ διάκος, ιερέας και μετά αρχιμανδρίτης”.

ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ ΕΡΓΟ

Εκεί ιδρύει το πρώτο πανεπιστημιακό ορθόδοξο κολέγιο – το «Orthodox Teacher’s College of Africa». “Πιστεύω ότι η μόρφωση είναι το μεγαλύτερο όπλο του ανθρώπου στη ζωή. Αν θέλεις να βοηθήσεις τον συνάνθρωπό σου, να του μάθεις την τέχνη να ψαρεύει και όχι να του δίνεις το ψάρι έτοιμο. Στο κολέγιο προετοιμάζαμε νέους να γίνουν δάσκαλοι Νηπιαγωγείου και Δημοτικού. Στη συνέχεια, εισάγαμε και τον κλάδο της Κοινωνιολογίας.”

Το επόμενο βήμα στο τεράστιο έργο του ιεραπόστολου, που έχει απέναντί του σήμερα, είναι “να χτίσουμε Νηπιαγωγείο και Δημοτικό για τα παιδιά των πολύ φτωχών, που δεν μπορούν να πάνε σχολείο γιατί τα πόδια τους είναι γυμνά και τα στομάχια τους άδεια”. Στα παιδιά φροντίζει να τους παρέχει όσο το δυνατόν περισσότερα, όπως ρούχα, παπούτσια, συσσίτιο (όχι απαραίτητα μ’ αυτή τη σειρά), και αμέσως μετά, έχει σειρά, η φροντίδα της γυναίκας. 

ΓΥΝΑΙΚΑ: ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΘΥΜΑ

“Η γυναίκα είναι το μεγαλύτερο θύμα στην Αφρική. Είναι η καρδιά της οικογένειας. Ο άντρας μπορεί να έχει δυο και τρεις γυναίκες και να κάνει παιδιά με όλες. Η γυναίκα είναι εκείνη η οποία πουλά ακόμη και το κορμί της για ένα κομμάτι ψωμί, ώστε να μην πεθάνουν τα παιδιά της από την πείνα. Γι’ αυτό ανοίξαμε Σχολή Ραπτικής, όπου οι γυναίκες μάθαιναν την τέχνη και κέρδιζαν το ψωμί τους τίμια”. 

ΣΤΟΝ ΕΜΦΥΛΙΟ, ΜΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΣΙΕΡΑ ΛΕΟΝΕ

Από την Κένυα, το 2007, ο νέος πατριάρχης Θεόδωρος, που παρακολουθεί από κοντά το έργο του ιεραπόστολου και ανθρωπιστή Θέμη Αδαμόπουλου, του δίνει εντολή να πάει στη Δυτική Αφρική, στη Σιέρα Λεόνε, όπου ο εμφύλιος πόλεμος 12 ολόκληρων χρόνων έχει ισοπεδώσει τον τόπο και έχει αφήσει πίσω του φρικιαστικές εικόνες. Παιδιά ακρωτηριασμένα, πρόσωπα και κορμιά παραμορφωμένα, άνθρωποι που ζουν στους δρόμους και αφήνουν την τελευταία τους πνοή εκεί. Ο θάνατος είναι μέρος της καθημερινής τους ζωής. “Ζει” εκεί δίπλα τους κι ανάμεσά τους.

“Εκεί χτίζουμε ένα χωριό για 100 ανάπηρους που ζητιάνευαν στους δρόμους και η αστυνομία τους κυνηγούσε και τους έδιωχνε από παντού. Ξεκινήσαμε με την εκκλησία Άγιος Μωυσής ο Αφρικανός, στην περιοχή Γουότερλου (Waterloo), Τεχνική Σχολή Ξυλουργικής και Ραπτικής, σπίτια, κλινική και σχολεία. Στο (Freetown), την πρωτεύουσα της Σιέρα Λεόνε, ιδρύσαμε το πρώτο σχολείο για 1.200 παιδιά, όπου διδάσκουν 60 δάσκαλοι. Του χρόνου θα ιδρύσουμε Ορθόδοξο Πανεπιστημιακό Κολέγιο για τους φτωχούς. Υπάρχουν παιδιά που έχουν τα προσόντα, δεν έχουν όμως τη δυνατότητα να πάνε ούτε στο δημοτικό. Οφείλουμε να τα βοηθήσουμε.” 

Οι γυναίκες στις φυλακές του Freetown, είναι εκείνες που θα τραβήξουν στη συνέχεια την προσοχή του και θα φροντίσει για την αποκατάστασή τους μετά την αποφυλάκισή τους: “Αν δεν έχουν μια δουλειά έντιμη, δεν αποκλείεται να καταλήξουν πάλι εκεί. Έτσι, φροντίζω να κάνουν εκεί μέσα μαθήματα ραπτικής και όταν βγουν τούς δίνω μια δική τους ραπτομηχανή”. Το επόμενο βήμα του είναι να δώσει χέρια και πόδια στα ακρωτηριασμένα παιδιά: “Είναι το πιο φρικτό θέαμα, τα πιο τραγικά θύματα του πολέμου. Μέχρι του χρόνου ελπίζω να είναι έτοιμη η κλινική που θα δώσει τεχνητά χέρια και πόδια σε χιλιάδες παιδιά και νέους για να επιβιώσουν και να πάρουν πίσω την αξιοπρέπειά τους. Σήμερα ζητιανεύουν και εκδιώκονται από την αστυνομία”. 

ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΤΟΝ ΣΤΗΡΙΖΟΥΝ

Αυτό το τόσο μεγάλο έργο στηρίζεται οικονομικά , από στην Αυστραλία υπάρχουν δύο μεγάλους, φιλανθρωπικούς, οργανισμούς, “Paradise Kids for Africa” και “Light of the World Australia” που έχουν επιτροπές σε όλες τις πόλεις της Αυστραλίας γι’ αυτόν το σκοπό. Επίσης, στην Ελλάδα, συγκεκριμένα στη Θεσσαλονίκη υπάρχει μεγάλη στήριξη από Χριστιανικές Αδελφότητες. Μια από αυτές είναι ο “Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός”. Μακάρι να παρέμεινε ακόμη είδωλο για τους θαυμαστές του [σ.σ. εννοεί τους θαυμαστές που είχε ως μουσικός], γιατί το έργο που κάνει τώρα είναι αρκετά σημαντικό.

Δείτε εδώ βίντεο, όπου ο π. Θεμιστοκλής σχολιάζει τη δική μας οικονομική κατάσταση: http://istologio.org/?tag=%CF%80-%CE%B8%CE%B5%CE%BC%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BA%CE%BB%CE%AE%CF%82-%CE%B1%CE%B4%CE%B1%CE%BC%CF%8C%CF%80%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%BF%CF%82

Βαρυσήμαντο άρθρο του Οικουμενικού Πατριάρχου στο περιοδικό "Νέα Ευθύνη"

Στο τεύχος 15 του περιοδικού "Νέα Ευθύνη" (Ιανουάριος-Φεβρουάριος 2013) φιλοξενείται βαρυσήμαντο άρθρο του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου υπό τον τίτλο "Η ΠΡΟΚΛΗΣΙΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ" (σελ. 1-3). Ολόκληρο το άρθρο αναδημοσιεύεται εδώ.

Σταχυολογούμε ορισμένα χαρακτηριστικά αποσπάσματα:

(...)Τὸ ζητούμενον ἀπὸ τὴν Ὀρθοδοξίαν σήμερον εἶναι νὰ λειτουργήση ἡ ἰδία ὡς θετικὴ πρόκλησις διὰ τὸν σύγχρονον ἄνθρωπον, ὡς προοπτικὴ ἐνθέου βιοτῆς καὶ σχεσιακῆς ἐλευθερίας. Εἰς μίαν ἐποχήν "ἀνατροπῆς τῶν ἀξιῶν", ἡ ὁποία ἀπαξιώνει πολλὰ σημαντικὰ καὶ ἀπολυτοποιεῖ πλεῖστα ὅσα ἀσήμαντα, ἡ Ἐκκλησία προβάλλει θεοφιλῆ ἱεράρχησιν ἀξιῶν, μὲ ἐπὶ κεφαλῆς τὴν ἱερότητα τοῦ κατ' εἰκόνα καὶ καθ' ὁμοίωσιν Θεοῦ πλασθέντος ἀνθρώπου καὶ τὴν ἀκεραιότητα τῆς καλῆς λίαν δημιουργίας. 

Ἡ Ἐκκλησία, ὅταν ὁμιλῆ, τὸ πράττει διὰ νὰ ὑπερασπισθῆ τὸν ἄνθρωπον. Ἐπίσης ἠμπορεῖ νὰ σιωπᾶ διὰ τὰν ἴδιον λόγον. Εἶναι ἀδύνατον ὅμως ἡ Ἐκκλησία νὰ παραμείνη ἀδρανὴς ἀπέναντι εἰς τὴν κραυγὴν ἀγωνίας τῶν "κοπιώντων καὶ πεφορτισμένων" καὶ εἰς τὸν στεναγμὸν τῆς κτίσεως, νὰ σιωπήση ὅταν ἀπειλῆται ὁ "ἐλευθερία τετιμημένος" (Ἰ. Χρυσόστομος) ἄνθρωπος καὶ ὁ κόσμος του. 

Δὲν συμβιβάζεται ἡ Ἐκκλησία πρὸς τὴν ἀδικίαν, πρὸς ὅλας ἐκείνας τὰς ἀντιπερσοναλιστικὰς δυνάμεις, αἱ ὁποῖαι ὑποσκάπτουν τὴν κοινωνικὴν συνοχήν. Ἀντιστέκεται, προβάλλουσα τὸ κοινωνικὸν περιεχόμενον τοῦ χριστιανικοῦ Εὐαγγελίου, ἀσκοῦσα ἔργον διακονίας καὶ φιλανθρωπίας. Τὸ ἐκκλησιαστικὸν γεγονός, ὁ βεβιωμένος κοινοτισμὸς τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ ἡ κοινωνία τῶν σχέσεων, ἀποτελεῖ ἁπτὴν πρόκλησιν διὰ τὸν ἀτομοκεντρισμόν τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου, διὰ τὸν δικαιωματισμὸν καὶ τὸν αὐτοσωτηρικὸν ναρκισσισμόν του. Τὸ ἀσκητικόν ἦθος της προσφέρεται ὡς ἐναλλακτικὴ πρότασις ζωῆς εἰς τὸν ἄνθρωπον τοῦ ἔχειν, ὁ ὁποῖος ταυτίζει τὴν εὐδαιμονίαν του πρὸς τὸν πολλαπλασιασμὸν τῶν ἱκανοποιημένων ἀναγκῶν του. 

Ὡς χῶρος θεοσδότου ἐλευθερίας ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία ἀπορρίπτει τὴν τοποθέτησιν τοῦ ἔθνους ὑπεράνω τῆς κοινωνίας προσώπων. Εἶναι ἀδιανόητον τὸ ἔθνος νὰ ἀνάγηται εἰς καθοριστικὸν παράγοντα τῆς ἐκκλησιαστικῆς ζωῆς, νὰ ἀποτελῆ τὸν ἄξονα τῆς ὀργανώσεως τῆς Ἐκκλησίας, νὰ ἐκφέρη ἡ Ἐκκλησία ἐθνοκεντρικόν λόγον, νὰ γίνεται κοιτὶς κρυπτοεθνικισμοῦ ἤ νὰ συμπράττει ἀνοικτὰ πρὸς ἐθνικιστικάς πολιτικὰς δυνάμεις. (...)

 ***

Εἰς τοὺς θιασώτας τοῦ ἐπιστημονισμοῦ ἡ Ἐκκλησία ὑπενθυμίζει ὅτι δὲν ὑπάρχει πραγματικὴ πρόοδος, ὅταν φαλκιδεύεται τὸ ἀνθρώπινον πρόσωπον καὶ ἡ ἐλευθερία του. Τίποτε δεν γιγαντώνει τὴν ἀλαζονείαν τοῦ συγχρόνου ἀνθρώπου ὅσον ἡ πίστις εἰς τὴν παντοδυναμίαν τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς τεχνολογίας. Τὸ μέλλον, ὅμως, δὲν φαίνεται νὰ ἀνήκη εἰς τὸν αὐτοχειροτόνητον ἀνθρωποθεόν, ὁ ὁποῖος ἀγνοεῖ ἤ καταργεῖ προμηθεϊκῶς ὅρια καὶ μέτρα καὶ καταστρέφει τοὺς ὅρους ζωῆς ἐπὶ τῆς γῆς. Εἶναι βέβαιον ὅτι ἡ ἀνθρωπότης δὲν θὰ ἐπιβιώση, ἐὰν δὲν ἀλλάξη τὸν ὑπεροπτικὸν κτητικὸν προσανατολισμόν της. (...)

Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, Ἡ πρόκλησις τῆς Ὀρθοδοξίας, στὸ περιοδικό "Νέα Εὐθύνη", τ. 15 (Ἰανουάριος-Φεβρουάριος 2013), σελ. 1-2 (ἀποσπάσματα).

Ο Γ. Κοντογιώργης για τις εξελίξεις στην Κύπρο

Παρέμβαση του Καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης και πρώην πρύτανη του Παντείου Πανεπιστημίου κ. Γιώργου Κοντογιώργη, στις 26.3.13, στην εκπομπή "Life" και στην δημοσιογράφο Εύα Αντωνοπούλου.

 

πηγή: Ιστολόγιο Γ. Κοντογιώργη

 &http://www.youtube.com/watch?v=K7l_5PXC5xg&feature=em-uploademail

Ισχυρός σεισμός αισθητός στην Κρήτη

Το επίκεντρο του σεισμού ήταν σε απόσταση 37 χλμ βορειοανατολικά του Ρεθύμνου και το εστιακό του βάθος εκτιμάται στα 10 χιλιόμετρα.



Περισσότερα εδώ κι εδώ

Οδυνηρές αποφάσεις για τη μαρτυρική Κύπρο μας

Ολονύκτιες διαβουλεύσεις στο Eurogroup χτες τα ξημερώματα με οδυνηρές αποφάσεις για την μαρτυρική Κύπρο μας. Αναδιάρθρωση της Λαϊκής και "κούρεμα" για καταθέσεις άνω των 100 χιλ. € στην Κύπρου (το ακριβές ύψος του κουρέματος δεν έχει γίνει ακόμα γνωστό, αλλά τα δημοσιογραφικά site κάνουν λόγο για 30%, ενώ αργά χτές το βράδυ υπήρχαν φήμες ακόμα και για "κούρεμα" 50%!!!)

Ποιοι "εταίροι";

Ποιά Ευρώπη;

Η Γερμανική;

Οι μάσκες πέφτουν και ο ευρωσκεπτικισμός βρίσκει όλο και προσφορότερο έδαφος...

ΚΛΙΚ ΣΤΟΥΣ ΠΑΡΑΚΑΤΩ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥΣ:

• http://www.philenews.com/el-gr/oikonomia-kypros/146/138201/oi-oroi-tis-symfonias-pou-enekrine-to-eurogroup-gia-tin-kypro
• http://www.philenews.com/el-gr/koinonia-eidiseis/160/138229/archiepiskopos-kapoioi-prepei-na-katsoun-sto-skamni  
• Η Κύπρος σύρθηκε σε συμφωνία - Ναι σε όλα για «κούρεμα» καταθέσεων, τράπεζες
•  Όλα στον αέρα παρά τις αποφάσεις του Eurogroup - Ποιά είναι τα σενάρια για το κούρεμα των καταθέσεων

Ἀθανάσιος Μουστάκης,Μία ποιητικὴ ἀναφορὰ στὴν ἔννοια τοῦ προσώπου

[ Πηγή: Athanasios Moustakis’ blog ]

Συχνὰ ἡ ποιητικὴ γραφίδα κατορθώνει νὰ προσεγγίσει, χάρη στὴν εὐαισθησία τοῦ ποιητῆ, σημαντικὰ θέματα ποὺ σὲ ἄλλη περίπτωση θὰ ἀπαιτοῦσαν πολλὲς πυκνογραμμένες σελίδες γιὰ νὰ ἐπιτευχθεῖ τὸ ίδιο ἀποτέλεσμα.

Στὴ συλλογὴ ποιημάτων τοῦ Νικηφόρου Βρεττάκου μὲ τὸν τίτλο «Ἡλιακὸς Λύχνος», ἡ ὁποία ἐκδόθηκε τὸ 1984, ὑπάρχει τὸ ἀκόλουθο ποίημα μὲ τὸν τίτλο «Πρόσωπο μὲ Πρόσωπο»:

 Βλεπόμαστε πρόσωπο μὲ πρόσωπο,

Κύριε· τόσο εἶσαι κοντά μου.

Ὅταν ἀνοίγω τὸ παράθυρο ὅποια

ὥρα κι ἂν εἶναι, βλεπόμαστε.

Ἔχω τὰ μάτια μου κι ἔχεις κι ἐσὺ

ὅλου τοῦ γύρω μας κόσμου

τὰ μάτια. Τὰ λουλούδια μὲ βλέπουν.

Κάθε ποὺ ἀγκαλιάζω ἕναν

ἄνθρωπο, Κύριε, θαρρῶ

πὼς κρεμιέμαι ἀπὸ τὸ λαιμό σου.

 Σὲ αὐτὸ τὸ σύντομο κείμενο μποροῦμε, μέσα ἀπὸ μία διαφορετικὴ γλώσσα, νὰ διακρίνουμε ὅλα τὰ κύρια χαρακτηριστικὰ τῆς ὀρθόδοξης θεολογίας τοῦ προσώπου:

1. Ἀπὸ τὴν πρώτη στιγμὴ σὲ κάθε πλήρη σχέση λειτουργεῖ τὸ μυστήριο τῶν ὀφθαλμῶν. Κοιτάζοντας τὸν ἄλλο στὰ μάτια βλέπουμε στὴν ψυχή του. Αὐτὸ ἰσχύει καὶ γιὰ τὴν ἐπικοινωνία τοῦ ἀνθρώπου καὶ τοῦ Θεοῦ. Ὁ πρῶτος στίχος δηλώνει τὴν δυνατότητα τῆς ἄμεσης ἐπικοινωνίας ἀνάμεσα στὸν ἄνθρωπο καὶ στὸ Θεό, ἡ ὁποία γίνεται ἀπρόσκοπτα καὶ φανερώνει τὴν ἐγγύτητα τῶν συμμετεχόντων σὲ αὐτή. Μέσο γι’ αὐτὴ δὲν εἶναι ἄλλο ἀπὸ τὴν προσευχή, ἡ ὁποία ἔχει τὸ χάρισμα νὰ καταργεῖ τὶς ἀποστάσεις καὶ νὰ ἑνώνει τὸν ἄνθρωπο μὲ τὸ Δημιουργό του.

2. Ὁ Θεὸς εἶναι διαθέσιμος σὲ κάθε στιγμὴ γιὰ νὰ δεχθεῖ τὴν προσευχή μας. Ὅποια ὥρα, κυριολεκτικὰ καὶ μεταφορικά, καὶ ἂν στραφοῦμε πρὸς Αὐτὸν τείνει εὐήκοον οὔς καὶ ἀποδέχεται τὸ αἴτημά μας γιὰ ἐπαφή, τὴν ἐπιθυμία μας νὰ τὸν γνωρίσουμε καλύτερα.

3. Ἡ ἐπικοινωνία μὲ τὸ Θεὸ περνᾶ μέσα ἀπὸ τὴν ἐπικοινωνία μὲ τὸ συνάνθρωπο. Ἂν δὲν ἀγαπήσω τὸν ἀδελφό μου, εἶναι μάταιο νὰ ὑποστηρίζω ὅτι ἀγαπῶ τὸν Θεό μου. Ἡ ἀποκατάσταση τῶν σχέσεων μὲ τὸ Θεὸ δηλώνεται, ἐφαρμόζεται στὸν καθημερινὸ ἀγώνα γιὰ ἀποκατάσταση τῶν σχέσεων μὲ τὸν ἔτερο, τὸν ἀδελφό μου. Στὸν Παράδεισο διακόπηκε ἡ σχέση μὲ τὸ Θεό, ἀλλὰ ταυτόχρονα καὶ μὲ τὸν ἑαυτό μας, τὸ συνάνθρωπο καὶ τὴν λοιπὴ κτίση. Ἀπὸ τὸ σημεῖο αὐτὸ καὶ ἔπειτα ὁ καθένας θέτει ὑπεράνω τὸν ἄλλων τὸν ἑαυτό του καὶ ἀπὸ τὴ διαστροφὴ αὐτὴ πηγάζουν τὰ προβλήματα.

4. Ἡ διαπίστωση τοῦ ποιητῆ ὅτι ἀκόμη καὶ τὰ λουλούδια τὸν βλέπουν δηλώνει τὴν ἀποκατάσταση τῶν διασπασμένων σχέσεων. Γιὰ τὸν ἄνθρωπο τοῦ Θεοῦ ὁ φυσικὸς κόσμος παύει νὰ ἀποτελεῖ κίνδυνο καὶ ἀπειλή. Ἀντιστοίχως, ὁ ἄνθρωπος ποὺ βρίσκεται στὴν ὁδὸ τῆς θεώσεως, ἀντιμετωπίζει μὲ ἀπόλυτο σεβασμὸ τὸ φυσικὸ περιβάλλον. Στὴν ἐπανασύνδεση τοῦ ἀνθρώπου μὲ τὸ Θεὸ ἐντοπίζεται ἡ πλήρης καὶ ριζικὴ ἀντιμετώπιση τοῦ προβλήματος τῆς καταστροφῆς τοῦ φυσικοῦ περιβάλλοντος. Αὐτὸ μπορεῖ νὰ τὸ ἐπιτύχει μόνο ὅποιος γίνει «πρόσωπο», ὅποιος μάθει νὰ ἀγαπάει.

5. Ὁ κάθε ἄνθρωπος ἀποτελεῖ εἰκόνα τοῦ Χριστοῦ. Κάθε φορὰ ποὺ ἐκδηλώνεται ἡ ἀγάπη μας πρὸς κάποιον συνάνθρωπό μας τὴν ἐκδηλώνουμε πρὸς τὸν Θεό μας. Ἡ σχέση αὐτὴ δὲν ἐξαντλεῖται σὲ μία εὐγενικὴ ἀνοχὴ πρὸς τὸν ἄλλο, ἀλλὰ ἑστιάζεται στὴν προσπάθεια νὰ ἀγαπήσουμε τὸν ἀδελφό μας ὅπως τὸν ἑαυτό μας.

 Ὅλα αὐτὰ τὰ σημαντικότατα δηλώνονται μὲ ἰδιαίτερα λιτό, ἄμεσο καὶ καθημερινὸ τρόπο ἀπὸ τὸ Νικηφόρο Βρεττάκο, ὁ ὁποῖος ἀξιοποιώντας τὸ ποιητικό του χάρισμα, λέει πολλὰ μὲ λίγα λόγια παρουσιάζοντας τὴν ἔννοια τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν ἕτερο σὲ ὅσο τὸ δυνατὸ περισσότερες διαστάσεις της.

Ἡ θεϊκὴ μορφὴ ποὺ ἀναδύεται ἀπὸ τὸ κείμενό του εἶναι ὁ προσωπικὸς Θεὸς τῆς ἀγάπης, ὅπως φανερώθηκε ἤδη ἀπὸ τὴν Παλαιὰ Διαθήκη, ὅπως κηρύχθηκε ἀπὸ τὸ Σαρκωμένο Λόγο, ὅπως ἀποκαλύπτεται μέσα ἀπὸ τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας καὶ γνωρίζεται στοὺς βίους τῶν ἁγίων τῆς πίστεώς μας.

Εἶναι ὁ Θεὸς ὁ ὁποῖος καλύπτει τὴν ἐπιθυμία τοῦ ἀνθρώπου νὰ γνωρίσει καὶ νὰ ἀγαπήσει τὸν πλησίον, ὁ ὁποῖος δὲν εἶναι ἡ κόλαση, ὁ ἐχθρός, ὁ ἀντίπαλος, ὅπως κατὰ καιροὺς ὑποστηρίζουν κάποιοι, ἀλλὰ ἡ δυνατότητα καὶ ἡ ἀφορμὴ τῆς σωτηρίας.

http://amoustakis.wordpress.com/2013/03/22/vrettakos_prosopo/

Ο Γ. Βέλτσος για τον Στ.Ράμφο

Στο άρθρο του Γιώργου Βέλτσου "Μυθολογία" (εφ. ΤΟ ΒΗΜΑ, αρ.φυλ. 16289, 23-24/3/2013) διαβάζουμε μεταξύ άλλων:  

(...) Να το πω κι αλλιώς: όταν η πνευματική μας ζωή αρχίζει και τελειώνει με τις ενοράσεις του Ράμφου (...) τότε καμία ουσιαστική αντίρρηση δεν εγείρεται πρός την παγκοσμιοποιημένη υποκουλτούρα μας και την πτωχευμένη μας οικονομία.(...)

Γιώργος Βέλτσος, απόσπασμα από το άρθρο "Μυθολογία", εφ. ΤΟ ΒΗΜΑ, αρ.φυλ. 16289, σελ. Α 23.

Γοργά Παρεστιγμένα: Μικρά σχόλια

ΚΛΙΚ ΕΔΩ: 

Γοργά Παρεστιγμένα: Μικρά σχόλια

Διαθέτει όλη την περιουσία της Εκκλησίας της Κύπρου στο κράτος ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ.Χρυσόστομος

Ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου κ. Χρυσόστομος(φωτό από εδώ)

Στη διάθεση του κράτους θέτει ολόκληρη την περιουσία της Εκκλησίας ο αρχιεπίσκοπος κ.Χρυσόστομος, προκειμένου η Κύπρος να σταθεί στα δικά της πόδια, να μην καταρρεύσει το τραπεζικό σύστημα του τόπου και να στηριχθεί ο κυπριακός λαός. Συνεχάρη παράλληλα τους βουλευτές για την ορθή απόφαση που έλαβαν χθες.

Διαβάστε περισσότερα εδώ κι εδώ.

Ιστορικό ΟΧΙ των Κυπρίων

Νέο μεγάλο ΟΧΙ από τον ελληνισμό της Κύπρου: καταψηφίστηκε από την Κυπριακή Βουλή το νομοσχέδιο που προέβλεπε "κούρεμα" των καταθέσεων με 36 κατά και 19 αποχές.

Διαβάστε περισσότερα εδώ

Παναγιώτης Ασημακόπουλος, Απάντηση στην επιστολή των εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ για το 1821

[Σημείωση του μπλόγκ μας: Η επιστολή των εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ στους μαθητές για την 25η Μαρτίου στην οποία αναφέρεται ο κ. Ασημακόπουλος δημοσιεύεται εδώ].

Συνάδελφοι,

            Σε ένα πρόχειρο κείμενο με νοηματικά ακροβατικά παραθέτετε τις θέσεις του ιδεολογικού σας χώρου. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό. Γίνεται όμως αντικείμενο κριτικής, όταν πρόκειται για την κομματική ανάγνωση της ιστορίας του 1821, την οποία ευαγγελίζεστε προς τους μαθητές ως τη μόνη γνήσια και ανόθευτη αλήθεια. Βασική παράμετρος της μελέτης της ιστορίας είναι η καταφυγή στις πηγές. Ψιλά γράμματα για την κομματικοποιημένη αφήγηση.

Βέβαια, εύγλωττος είναι ο τίτλος της επιστολής σας και εδώ είναι η πρώτη μου διαφωνία. Ο εκπαιδευτικός είναι του σχολείου και των μαθητών του. Ούτε του ΠΑΜΕ, ούτε της ΔΑΚΕ, ούτε της ΠΑΣΚ και πάει λέγοντας. Αρκετά έχουμε χορτάσει από στρατευμένη διανόηση και ιδεολογικοποιημένη ιστορία. Από την άλλη πλευρά βέβαια, η ειλικρίνεια του τίτλου προϊδεάζει τον αναγνώστη για το τι θα συναντήσει. Και δεν πέφτει έξω.

Για άλλη μια φορά, φαίνεται ότι σας πειράζει η θέση της Εκκλησίας στο υπόδουλο γένος και ο ρόλος της στον ξεσηκωμό. Βέβαια, όταν μιλώ για Εκκλησία συγκατανεύω στο δικό σας ατόπημα να θεωρείτε ως Εκκλησία μόνο την υψηλόβαθμη διοίκηση και όχι το λαό μαζί με τον παπά του. Ας είναι…. Πάντως, ο λόγος ότι πήραν όλοι μαζί τα όπλα «για του Χριστού την πίστη την αγία και της πατρίδας την ελευθερία» δεν αποτελούσε ευφυολόγημα της εποχής.

Θα διατυπώσω ως απάντηση τα κάτωθι:

α) Κανείς ποτέ δεν πρόβαλε όλους τους τότε ιεράρχες ως ένθερμους υποστηρικτές του Αγώνα από την αρχή του. Θα μπορούσαν όμως και να είναι; Η δεύτερη σκέψη, ο δισταγμός για το εγχείρημα, οι εκ των πραγμάτων διπλωματικές κινήσεις είναι εφάμιλλα της προδοσίας; Βέβαια, εμείς κρίνουμε εκ του αποτελέσματος και από την ασφάλεια του γραφείου μας. Αυτοί ήταν πριν από τα γεγονότα και έβλεπαν και το γυμνό σπαθί του Τούρκου κατακτητή. Πάντως, η δαιμονοποίηση όλης της Εκκλησίας που επιχειρείτε, ξεπερνάει κάθε προκατειλημμένη ανάγνωση της ιστορίας. Μόνο τον Παπαφλέσσα αναφέρετε, καθώς προφανώς ο αντάρτης παπάς με τα φυσεκλίκια στον ώμο είναι το μοναδικό πρότυπο που αποδέχεστε.

β) Είναι πασίγνωστο ότι η Επανάσταση στα διάφορα μέρη της υπόδουλης πατρίδας κηρύχθηκε σε ποικίλες ημερομηνίες, πριν και μετά την 25^η Μαρτίου. Δεν μπορούσε να γίνει κι αλλιώς. Για λόγους σημειολογίας και προφανούς συμβολισμού προτάθηκε από τους οπλαρχηγούς η 25^η Μαρτίου ως κοινή ημερομηνία του κοινού αγώνα. Η πρόταση αυτή έγινε αργότερα αποδεκτή από τους Βαυαρούς. Δεν ήταν μεταγενέστερη έμπνευση των Βαυαρών για να ντύσουν την επανάσταση με θρησκευτικό μανδύα αργότερα, όπως εσφαλμένα γράφετε στην επιστολή σας.

γ) Ο Ρήγας Φεραίος, τον οποίο επικαλείστε στην επιστολή σας, όντως επεδίωκε το ξεσήκωμα όλων των Βαλκανικών λαών, χωρίς να τον εμποδίζει η διαφορά γλώσσας και κουλτούρας. Υπήρχε όμως μια βασική ενωτική παράμετρος: η κοινή θρησκεία του Χριστιανισμού εναντίον των μουσουλμάνων κατακτητών. Απορίας άξιον που το παραβλέπετε. Και ανέντιμο που αμέσως μετά το όνομα του Ρήγα, γράφετε με έντονα γράμματα ότι «η επανάσταση του 1821 δεν ήταν θρησκευτικός πόλεμος, ξεσηκωμός των Χριστιανών κατά των Μωαμεθανών».

δ) Κράτησα το καλύτερο για το τέλος: την πλήρη αυτοαναίρεσή σας. Ενώ πασχίζετε στο κείμενο να μας πείσετε για τον ταξικό χαρακτήρα της Επανάστασης, για τον μόνιμα αρνητικό ρόλο της Εκκλησίας, για την ανύπαρκτη αξία του να είναι οι κατακτημένοι Χριστιανοί και οι κατακτητές Μουσουλμάνοι (εκτός από αλλοεθνείς), σκεφτήκατε να διανθίσετε το κείμενό σας (στην επίσημη ιστοσελίδα σας) με έναν πίνακα. Αυτόν χρησιμοποιώ κι εγώ στο ιστολόγιό μου. Παρουσιάζει έναν αγωνιστή να κρατάει ένα γυμνό σπαθί με το ένα χέρι. Στο πλάι του αναγράφεται η πασίγνωστη φράση από το Θούριο του Ρήγα: «καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή». Με το άλλο χέρι, ο δύσμοιρος κρατάει μια μεγάλη λευκή σημαία με ένα μπλε σταυρό. Άκουσον, άκουσον…. Σταυρό; Πώς και δεν σκεφτήκατε τη λύση του photoshop;

Πράγματι, εδώ θα συμφωνήσουμε. Καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή….

Έρρωσθε!!

Παναγιώτης Ασημακόπουλος

Δρ. Θεολογίας – Καθηγητής

http://theologosnaf.blogspot.gr/2013/03/1821.html

Catechetical Homlily for Holy and Great Lent (2013)

Prot. No. 240

† B A R T H O L O M E W
By the Mercy of God Archbishop of Constantinople-New Rome
And Ecumenical Patriarch
To the Plenitude of the Church
Grace and Peace be with you from our Lord and Savior Jesus Christ
Together with our Prayer, Blessing and Forgiveness

Beloved brothers and sisters, children in the Lord,

The holy fathers, who arranged everything in an orderly manner, instituted a period of ascetic discipline and spiritual purification for forty days prior to the great feast of the Lord’s resurrection. This ascetic rule assumes the form of a limitation on foods through fasting, but especially an abstinence from evil. The saintly hymnographer characteristically emphasizes that a genuine and favorable form of fasting for God is the estrangement from wrongdoing, control of the tongue, alienation from anger, separation from evil desires, including gossip, deceit and swearing, restoration of justice, disengagement from passionate thoughts, fervent confession, cleansing of the conscience, “which there can be nothing more difficult,” refraining from “harmful passions, from envy and hatred, indeed from every wickedness,” shunning of “the mind’s perversion,” admission of transgressions. For “the Judge is close, at the door,” and he tries hearts and minds, since “He is everywhere present and fills all things.” (Great Canon of St. Andrew of Crete)

The aim of bodily ascesis is the purification of the mind and its concentration on the love of our Lord and God, Jesus Christ, as well as on the love of our fellow human beings, which constitutes the evidence that we are disciples of the One who loves them. This love must be tangible, resulting in some sacrifice for them on our part. For love without offering the necessary material and spiritual goods to those whom we love is but an empty word. This is particularly true in our age of great moral and financial crisis, when those of us who can are obliged to offer assistance to our fellow human beings with gladness, love and respect. Only then will our joy in the Lord’s resurrection be complete, when our support for the least of His brothers, our own brothers and sisters, is complete. According to the honorable words of St. Basil the Great, “the man who loves his neighbor as himself possesses no more than his neighbor…thus, as much as your wealth increases, so much does your love decrease” (Homily to the Rich, PG 31.281B).

Unfortunately, the world believes that joy comes from gaining and possessing wealth, glory, positions and other pleasures. “There is nothing worse than a person who does not know how to love.” And “when you see someone who needs physical or spiritual healing, do not say to yourself: I wonder why this person was not healed by anyone. Simply heal that person of his or her illness, and do not seek to lay blame on others. If you anoint that person with the word of your teaching, like the oil of healing, if you cure that person with your good nature, restoring that person’s health with your patience, then that person will become the cause of the greatest treasure for you.” (See St. John Chrysostom, Homily 27 on 2 Corinthians and Homily 8 Against the Jews, PG 61.586-587 and PG 48.932-933). The truth is that the joy and satisfaction from offering love and material goods to our fellow human beings is incomparably greater. The conventional social understanding, which the young generation is taught as the most advantageous way of life, is greed and avarice. However, when such notions prevail, they create social turmoil and ultimately harm even those who acquire excessive wealth at the expense of others. The inevitable social division must be alleviated voluntarily by the offering of those who have to those who do not have, as our Lord explicitly teaches: “Let the person who has two garments give to another who has none” (Luke 3:11). It is only when we perceive our unity with all our fellow human beings, and especially the weak, will we journey through the period of Holy and Great Lent in a godly manner and receive the blessing of Christ.

During this year, which we have declared as “The Year of Global Solidarity,” particularly in light of the serious financial crisis in our world, we must all demonstrate greater concern for the consolation of our brothers and sisters who are deprived of the most elementary resources.

In this way, we shall enter “the arena of virtues that lies before us” in a devout manner and with spiritual progress, we will “enjoy the small coin,” “we will accept the just payment” and we will celebrate with fullness of joy the Holy Resurrection of our Lord, through which “life is truly oriented.” May His Grace and rich Mercy be with you all.

Holy and Great Lent 2013
Your fervent supplicant to God
†Bartholomew
Archbishop of Constantinople-New Rome,
and Ecumenical Patriarch

http://www.ec-patr.org/docdisplay.php?lang=gr&id=1634&tla=en

Κατηχητήριος Λόγος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.Βαρθολομαίου για τη Μεγάλη Σαρακοστή

+ Β Α Ρ Θ Ο Λ Ο Μ Α Ι Ο Σ 
ΕΛΕῼ ΘΕΟΥ 
ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥΠΟΛΕΩΣ - ΝΕΑΣ ΡΩΜΗΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΟΣ ΠΑΤΡΙΑΡΧΗΣ
ΠΑΝΤΙ Τῼ ΠΛΗΡΩΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ,
ΧΑΡΙΣ ΕΙΗ ΚΑΙ ΕΙΡΗΝΗ
ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΣΩΤΗΡΟΣ ΚΑΙ ΚΥΡΙΟΥ ΗΜΩΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ,
ΠΑΡ’ HΜΩΝ ΔΕ ΕΥΧΗ, ΕΥΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΣΥΓΧΩΡΗΣΙΣ

Ἀδελφοί καί τέκνα ἐν Κυρίῳ ἀγαπητά, 

Οἱ τά πάντα καλῶς διαταξάμενοι Θεῖοι Πατέρες ἐθέσπισαν ὅπως τῆς μεγάλης ἑορτῆς τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου προηγῆται περίοδος ἀσκήσεως καί πνευματικῆς καθάρσεως, διαρκείας τεσσαράκοντα ἡμερῶν. Ἡ ἄσκησις πραγματοποιεῖται καί διά τοῦ περιορισμοῦ τῶν τροφῶν, δηλονότι τῆς νηστείας, ἀλλά κυρίως διά τῆς ἀποχῆς ἀπό τό κακόν. 

Τονίζει χαρακτηριστικῶς ὁ ἱερός ὑμνογράφος ὅτι ἀληθής καί εὐπρόσδεκτος ἀπό τόν Θεόν νηστεία εἶναι ἡ τῶν κακῶν ἀλλοτρίωσις, ἡ ἐγκράτεια γλώσσης, ἡ θυμοῦ ἀποχή, ὁ χωρισμός ἀπό τῶν κακῶν ἐπιθυμιῶν, τῆς καταλαλιᾶς, τοῦ ψεύδους καί τῆς ἐπιορκίας, ἡ ἐπανόρθωσις τῆς ἀδικίας, ἡ δίωξις τοῦ ἐμπαθοῦς λογισμοῦ, ἡ θερμή ἐξομολόγησις, ὁ καθαρμός τῆς συνειδήσεως, "ἧς οὐδέν ἐν κόσμῳ βιαιότερον", ἡ ἐγκράτεια ἀπό "παθῶν βλαβερῶν, ἀπό φθόνου καί μίσους, ἀπό πάσης κακίας", ἡ ἀποφυγή τῆς "ἐκτροπῆς τοῦ νοός", ἡ ὁμολογία τῶν ἐσφαλμένων· ὅτι "ἐγγύς ἐπί θύραις ὁ Κριτής ἐστιν", ὁ ἐτάζων καρδίας καί νεφρούς, "ὁ πανταχοῦ παρών καί τά πάντα πληρῶν" (Μέγας Κανών Ἁγίου Ἀνδρέου Κρήτης). 

Ἡ σωματική ἄσκησις σκοπόν ἔχει τήν κάθαρσιν τοῦ νοῦ καί τήν προσήλωσιν αὐτοῦ εἰς τήν ἀγάπην τοῦ Κυρίου καί Θεοῦ ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ταυτοχρόνως, καί εἰς τήν ἀγάπην τῶν συνανθρώπων μας, ἡ ὁποία καί ἀποτελεῖ τήν ἀπόδειξιν ὅτι εἴμεθα μαθηταί τοῦ Ἀγαπῶντος αὐτούς. Ἡ ἀγάπη μας πρέπει νά εἶναι ἔμπρακτος καί νά συνεπάγεται δι᾿ ἡμᾶς κάποιαν θυσίαν ὑπέρ αὐτῶν. Διότι ἀγάπη ἄνευ προσφορᾶς τῶν ἀναγκαίων ὑλικῶν καί πνευματικῶν ἀγαθῶν εἰς τόν ἀγαπώμενον εἶναι κ ε ν ό ς λόγος. Ἰδίως κατά τήν παροῦσαν ἐποχήν τῆς μεγάλης ἠθικῆς καί οἰκονομικῆς κρίσεως ὀφείλομεν, ὅσοι ἔχομεν τήν δυνατότητα, νά προσφέρωμεν μετά ἱλαρότητος, ἀγάπης καί σεβασμοῦ πρός τόν συνάνθρωπον τήν βοήθειάν μας πρός αὐτόν. 

Τότε μόνον ἡ χαρά μας ἐπί τῇ Ἀναστάσει τοῦ Κυρίου θά εἶναι πλουσία, ὅταν καί ἡ προσφορά μας πρός τούς ἀδελφούς Αὐτοῦ, τούς ἐλαχίστους, τούς συνανθρώπους μας, εἶναι πλουσία. "Ὁ ἀγαπῶν τόν πλησίον ὡς ἑαυτόν οὐδέν περισσότερον κέκτηται τοῦ πλησίον· [...] ὅσον οὖν πλεονάζεις τῷ πλούτῳ, τοσοῦτον ἐλλείπεις τῇ ἀγάπῃ", διδάσκει τό ἀψευδές πατερικόν στόμα (Μεγάλου Βασιλείου, Πρός τούς πλουτοῦντας, P.G. 31,281Β). 

Ὁ κόσμος νομίζει, ἀτυχῶς, ὅτι ἡ χαρά συμπορεύεται πρός τό λ α μ β ά ν ε ι ν καί κ α τ έ χ ε ι ν πλοῦτον, δόξαν, ἀξιώματα καί ἄλλας ἀπολαύσεις. "Οὐδέν γάρ ἀχρηστότερον ἀνδρός οὐκ εἰδότος φιλεῖν"· καί "ὅταν ἴδῃς τινά δεόμενον θεραπείας ἤ σωματικῆς, ἤ ψυχικῆς, μή λέγε πρός ἑαυτόν∙ Τίνος ἕνεκεν ὁ δεῖνα καί ὁ δεῖνα αὐτόν οὐκ ἐθεράπευσεν; ἀλλ' ἀπάλλαξον τῆς ἀρρωστίας, καί μή ἀπαίτει ἐκείνους εὐθύνας τῆς ἀμελείας. [...] 

Ἄν γάρ ἐπιστάξῃς αὐτῷ καθάπερ ἔλαιον τοῦ λόγου τήν διδασκαλίαν, ἄν καταδήσῃς τῇ προσηνείᾳ, ἄν θεραπεύσῃς τῇ καρτερίᾳ, θησαυροῦ παντός εὐπορώτερόν σε οὗτος ἐργάσεται" (Ἱεροῦ Χρυσοστόμου, Εἰς Β´ Κορινθίους ΚΖ´ καί κατά Ἰουδαίων Η´, P.G.61, 586-587 καί 48, 932-933). Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ἡ χαρά καί ἡ ἱκανοποίησις ἀπό τήν προσφοράν ἀγάπης καί ὑλικῶν ἀγαθῶν πρός τόν συνάνθρωπον εἶναι ἀσυγκρίτως μεγαλυτέρα. Ἡ συνήθης κοινωνική ἀντίληψις, ἡ ὁποία καί διδάσκεται εἰς τούς νέους ὡς ἡ πλέον συμφέρουσα δι᾿ αὐτούς ὁδός, εἶναι ἡ πλεονεξία καί ἀπληστία. 

Αἱ ἰδέαι ὅμως αὗται, ὅταν ἐπικρατήσουν, δημιουργοῦν κοινωνικάς διαταράξεις, καί τελικῶς βλάπτουν καί αὐτούς οἱ ὁποῖοι ἀποκτοῦν ὑπέρμετρα ἀγαθά ἐπί ζημίᾳ τῶν ὑπολοίπων. Ὁ ἀναπόφευκτος κοινωνικός διαχωρισμός πρέπει νά ἐξομαλύνεται ἑκουσίως διά τῆς προσφορᾶς τῶν ἐχόντων πρός τούς μή ἔχοντας, ὡς ὁ Κύριος ἡμῶν διδάσκει ἀναφέρων ἐνδεικτικῶς: "ὁ ἔχων δύο χιτῶνας μεταδότω τῷ μή ἔχοντι" (Λουκ. γ΄,11). Μόνον διά τῆς αἰσθήσεως τῆς ἑνότητος ἡμῶν πρός ὅλους τούς συνανθρώπους μας, καί μάλιστα τούς ἀδυνάτους, θά διανύσωμεν τήν περίοδον τῆς Ἁγίας καί Μεγάλης Τεσσαρακοστῆς θεαρέστως καί θά ἔχωμεν τήν εὐλογίαν τοῦ Χριστοῦ. 

Κατά τό τρέχον ἔτος, τό ὁποῖον ἀνεκηρύξαμεν Ἔτος Πανανθρωπίνης Ἀλληλεγγύης, πρέπει, ἐν ὄψει καί τῆς σοβαρᾶς παγκοσμίου οἰκονομικῆς κρίσεως, νά δείξωμεν ὅλοι περισσότερον ἐνδιαφέρον διά τήν ἀνακούφισιν τῶν στερουμένων στοιχειωδῶν ἀγαθῶν ἀδελφῶν μας. 

Κατ᾿ αὐτόν τόν τρόπον θά διανύσωμεν τό "ἐνώπιον ἡμῶν στάδιον τῶν ἀρετῶν" θεαρέστως καί ἐν πνευματικῇ προόδῳ, θά "ἀπολαύσωμεν τοῦ δηναρίου", "θά δεχθῶμεν τό δίκαιον ὄφλημα" καί θά ἑορτάσωμεν μέ πληρότητα χαρᾶς τήν Ἁγίαν Ἀνάστασιν τοῦ Κυρίου, καθ᾿ ἥν ἀληθῶς "ζωή πολιτεύεται", τοῦ Ὁποίου ἡ Χάρις καί τό πλούσιον Ἔλεος εἴησαν μετά πάντων ὑμῶν. 

Ἁγία καί Μεγάλη Τεσσαρακοστή ,βιγ´ 

+ Ὁ Κωνσταντινουπόλεως 

διάπυρος πρός Θεόν εὐχέτης πάντων ὑμῶν

πηγή: ΦΩΣ ΦΑΝΑΡΙΟΥ

Νικόλας Σεβαστάκης,Στον αστερισμό της ευελιξίας

Ανάμεσα στα γεγονότα κάθε βδομάδας υπάρχουν εκείνα που τραβούν σχεδόν όλη την προσοχή της δημοσιότητας και άλλα που αποκτούν μια κάποια θεσούλα στις ειδήσεις δίχως τον ανάλογο θόρυβο. Σε αυτή την τελευταία κατηγορία ανήκει και η τελευταία έκθεση του Σώματος Επιθεώρησης Εργασίας (Σ.ΕΠ.Ε) για την επέκταση των μορφών «ευέλικτης και εκ περιτροπής απασχόλησης». Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα στοιχεία που μαθαίνουμε δεν είναι απλώς ύλη για το ρεπορτάζ του υπουργείου Εργασίας ή για ένα ακόμα πρόχειρο σχόλιο των οικονομικών του Μνημονίου: τα στοιχεία μαρτυρούν την πιο βαθιά πλευρά μιας ανώμαλης μετάβασης, μιας εκ βάθρων αλλαγής στους όρους της καθημερινότητας και στη δομή των κοινωνικών σχέσεων. Αν τούτες τις μέρες η παντομίμα με τις «αντιδράσεις» της τρόικας καταπίνει τον βασικό χρόνο της ενημέρωσης, η έκθεση του ΣΕΠΕ δεν προσφέρεται ούτε για θεατρικές διασκευές ούτε για έξυπνες κουβεντούλες στο twitter.

Η συγκεκριμένη εξέλιξη την οποία καταγράφει η έκθεση εξηγεί, ώς ένα βαθμό, τους αποπροσανατολισμούς και τις αδράνειες που επικρατούν. Και αυτό γιατί πίσω από τις επίσημες ονομασίες, πίσω από τη φράση «ευέλικτες ή εκ περιτροπής συμβάσεις», προβάλλει πια το φάντασμα της μη σύμβασης, της αποθεσμοποίησης της εργασίας. Με πολύ γρήγορους ρυθμούς, η εργασία χάνει τη νομική της προστασία αφού ήδη έχει αποσυνδεθεί από την έννοια του αξιοπρεπούς εισοδήματος. Έχουμε έτσι τη σκληρή διάψευση μιας ιδεολογίας και της συναφούς ρητορικής: το τσαλάκωμα της ιδεολογίας των ελεύθερων επιλογών που υποτίθεται ότι βρίσκονται στη βάση της φιλελεύθερης δημοκρατίας. Οι ατομικές επιλογές γίνονται, εκ νέου, προνόμιο της τύχης ή, όπως το θέλει η γλώσσα της εποχής, μια πολυτέλεια. Για όσους προσέρχονται στην αγορά εργασίας ως ικέτες, ο «αστικός ατομικισμός» δεν έχει κανένα νόημα. Με αυτό τον τρόπο και η κληρονομημένη ελληνική ιδεολογία της ανεξάρτητης ή δίχως αφεντικό εργασίας συναντά σήμερα την ακραία, την πιο βάναυση ακύρωσή της: μια κοινωνική πραγματικότητα όπου τα αποθέματα ανεξαρτησίας και η διαπραγματευτική ισχύς των πιο αδύναμων συρρικνώνονται αν δεν εξαφανίζονται πλήρως.

Ποιες συνέπειες θα έχει τούτη η διάψευση στα χρόνια που έρχονται; Κανένας δεν είναι ασφαλώς σε θέση να το γνωρίζει. Αλλά η εικόνα μιας κοινωνίας με περισσότερους αδύναμους ανθρώπους, με ευτελισμούς και αχαρτογράφητες ματαιώσεις, δεν υπόσχεται τίποτα καλό για τη δημοκρατία. Αυτή η τελευταία, η δημοκρατία, προϋποθέτει ισχυρούς δημόσιους θεσμούς. Αλλά η αποθεσμοποίηση της εργασίας και η μαζική παραγωγή ανταγωνιζόμενων ικετών φτιάχνει το αντίθετο: μεγαλύτερη πολιτική αποξένωση και ψυχικό ξεχαρβάλωμα των ανθρώπων.

Πέρα από όλα τα άλλα, η ρήξη με τις συμβάσεις υπονομεύει τη στοιχειώδη εμπιστοσύνη η οποία εκπολιτίζει, έστω ατελώς και πάντα προσωρινά, τις αστικές κοινωνίες. Ο εκ περιτροπής εργαζόμενος είναι ήδη λειψός πολίτης, πολίτης που άγεται και φέρεται από τις ανάγκες του. Το ερώτημα είναι αν μια άλλη πολιτική μπορεί να ανακόψει τη δυναμική της αγοραίας επισφάλειας χωρίς την αυταπάτη της επανόδου στις βεβαιότητες της ελληνικής ιδεολογίας. Και είναι, βέβαια, κι αυτό ένα ερώτημα υψηλής δυσκολίας όπως όλα τα ερωτήματα που πάνε πέρα από τους καβγάδες των δελτίων και τα λακτίσματα των social media.

http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=759706

διαΚρητικά 33: Σπύρος Σηφογιωργάκης (1930-2013)

http://www.youtube.com/watch?v=lCby6b9eGYg

Σπύρος Σηφογιωργάκης-Όμορφη Ηρακλειώτισσα
Λύρα-τραγούδι: Σπ. Σηφογιωργάκης
Λαούτο: Ι. Μαρκογιαννάκης

Ανθολόγιον 137: Γέρων Πορφύριος

(...) Έτσι να σκεφτόμαστε πάντα. Κι έτσι να ζούμε τη δυσκολία και τη δυστυχία. Όλα να τα θεωρούμε ευκαιρίες για προσευχή, για πλησίασμα στον Θεό. Αυτό είναι το μυστικό ' πως ο άνθρωπος του Θεού θα τα κάνει όλα προσευχή. Κι ο Απόστολος Παύλος αυτό θα εννοεί, όταν λέγει "χαίρω ἐν τοῖς παθήμασί μου" (Κολ.1,24), για όλες τις θλίψεις που του συνέβησαν. Έτσι γίνεται ο αγιασμός. Να μας αξιώσει ο Θεός. Εγώ πολύ το ζητάω στην προσευχή μου. (...)

Γέροντος Πορφυρίου Καυσοκαλυβίτου, Βίος και Λόγοι, εκδ. Ι.Μ.Χρυσοπηγής Χανίων, Χανιά 2009, σελ. 115.

Εκκλησία και Γυναίκα: εκδήλωση του "ΚΑΙΡΟΥ" στο πατάρι του "Αρμού" την Τρίτη 19-3-2013

 

Π Ρ Ο Σ Κ Λ Η Σ Η

 

Ο Πανελλήνιος Θεολογικός Σύνδεσμος «ΚΑΙΡΟΣ - για την αναβάθμιση της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης» σας καλεί σε απογευματινή συνάντηση στην αίθουσα εκδηλώσεων του Βιβλιοπωλείου «Αρμός», την Τρίτη 19/03/2013 στις 18:30 με θέμα:

 

«Εκκλησία και Γυναίκα»

 

Το θέμα θα προσεγγίσουν με εισηγήσεις τους οι:

Αθανασοπουλου – Κυπριου Σπυριδουλα, θεολόγος, PhD Manchester, Διδάσκουσα στο Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο

Γιοκαρινης Κωνσταντινος, νομικός – θεολόγος, PhD ΑΠΘ, Διδάσκων στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Πανεπιστημίου Αθηνών

Παπαγεωργιου Νικη, Επίκουρη Καθηγήτρια Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ.

 

Τη συζήτηση θα συντονίζει ο Καπετανακης Γιωργος, θεολόγος, PhD ΕΚΠΑ.

 

Από το Δ.Σ

πηγή