πηγή-φωτό: ΕΥΧΗ
Του Θεόδωρου Ι. Ρηγινιώτη
Τα ιερά λείψανα του αγίου και δικαίου Λαζάρου, του Φίλου του Χριστού, σύμφωνα με τα υπάρχοντα στοιχεία, βρίσκονται στην περιοχή του χωριού Ευαγγελισμός του δήμου Βόλβης του νομού Θεσσαλονίκης και περιμένουν την ανακάλυψή τους και την επιστημονική τους ταυτοποίηση…
Στο χωριό εγκαταστάθηκαν αδελφοί μας πρόσφυγες, ξεριζωμένοι από το χωριό Εσμέ της Μικράς Ασίας, που ήρθαν στην Ελλάδα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, φέρνοντας μαζί τους ως πολύτιμο θησαυρό τα ιερά λείψανα. Εκεί οικοδόμησαν καλαίσθητο εκκλησάκι του αγίου Λαζάρου, που αποτελεί το σπουδαίο πνευματικό κέντρο τους μέχρι σήμερα και όπου η παρουσία του αγίου Λαζάρου έχει γίνει αισθητή πολλές φορές. Τα τελευταία όμως χρόνια, ορισμένα ανεξήγητα «σημεία» φαίνεται να υποδεικνύουν ότι τα ιερά λείψανα, που σήμερα αγνοούνται, ήρθε η ώρα να αποκαλυφθούν.
Οι κάτοικοι του χωριού Εσμέ ή της ευρύτερης περιοχής της Νικομήδειας είχαν παραλάβει και διαφυλάξει τα ιερά λείψανα του αγίου Λαζάρου από την Κωνσταντινούπολη (όπως και της αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής), με την άλωση και λεηλασία της από τους σταυροφόρους το 1204. Εκεί είχαν μεταφερθεί από τον Κύπρο και εναποτεθεί στην ιερά μονή που είχε ιδρύσει προς τιμήν του αγίου ο αυτοκράτορας Λέων ο 6ος ο Σοφός.
Στον Ευαγγελισμό, ευσεβείς χριστιανοί και φίλοι του αγίου και της περιοχής έχουν εδώ και χρόνια συστήσει την «Ομάδα Έρευνας της Αγίας Ζωής και Πορείας Αγίου & Δικαίου Λαζάρου, Τετραημέρου και Φίλου Του Χριστού», μέλη της οποίας έχουν αφιερωθεί σε πολύμοχθη και εμπεριστατωμένη έρευνα για τη ζωή του αγίου Λαζάρου και την πορεία των ιερών λειψάνων του, εντοπίζοντας και μελετώντας κάθε είδους ιστορικές πηγές, ακόμη και σε αρχεία και βιβλιοθήκες πανεπιστημίων του εξωτερικού.
Από σημείωμα αυτής της Ομάδας των εν Χριστώ αδελφών μας αντιγράφουμε τις ακόλουθες πληροφορίες, που αρχίζουν με αναφορά σε παλαιές χριστιανικές παραδόσεις για τον άγιο Λάζαρο, συνεχίζουμε με στοιχεία για την πορεία των λειψάνων του κατά τα βυζαντινά χρόνια και ολοκληρώνουν με τις εξελίξεις που σημειώνονται στην εποχή μας.
Ο Φίλος του Χριστού, Άγιος και Δίκαιος Τετραήμερος Λάζαρος. Ο Άνθρωπος με τους δύο τάφους. Η άγνωστη πλευρά του. Η παρουσία Του σε χωριό της Μακεδονίας μας. Θαύματα και Μηνύματα.
Οι περισσότεροι άνθρωποι, σχεδόν σε όλο τον κόσμο, γνωρίζουν για τον Άγιο αυτόν μόνο ό,τι αφορά στην ανάστασή του από τον Ιησού Χριστό. Το χωριό του, την Βηθανία, κοντά στην Ιερουσαλήμ, τις αγαπημένες του Αδελφές Μαρία και Μάρθα και το Σάββατο του Λαζάρου. (Ιωάν. κεφ. 11). Η ιστορία του Αγίου Λαζάρου, του Φίλου του Χριστού, είναι μεγάλη και σχεδόν άγνωστη και βασικά ξεκινάει μετά την ανάστασή του.
Λέγεται ότι ο Άγιος Λάζαρος ήταν Φίλος του Χριστού από τα παιδικά του χρόνια. Είχαν σχεδόν την ίδια ηλικία. Ο Χριστός τον αγαπούσε πολύ γιατί ήταν δίκαιος και έντιμος.
Ο Χριστός παρόλο που γνώριζε ότι θα τον ανέστηνε, όταν πήγε στον τάφο του, δάκρυσε.
Ο Άγιος Λάζαρος, μετά την ανάστασή του, δεν γέλασε ποτέ, επειδή νεκρός 4 μέρες είχε δει τι γίνεται στην άλλη ζωή. Μόνο μια φορά γέλασε, όταν είδε κάποιον να κλέβει ένα κανάτι από έναν αγγειοπλάστη, λέγοντας χαριτολογώντας την φράση «το χώμα κλέβει χώμα».
Επειδή η ανάστασή του ήταν ζωντανή μαρτυρία της Θείας Χάρης του Χριστού, οι Ιουδαίοι ήθελαν να τον σκοτώσουν. Αυτός έφυγε και πήγε στην Κύπρο. Εκεί οι Απόστολοι Βαρνάβας και Παύλος περί το 40 μ. Χ. τον έχρισαν επίσκοπο στην Λάρνακα (αρχαίο Κίτιον). Μαρτυρίες λένε ότι σαν επίσκοπος έζησε με θεάρεστο έργο, με προφητείες και θαύματα. Πολλοί ειδωλολάτρες έγιναν Χριστιανοί ακούγοντας τον. Η φήμη του ήταν μεγάλη. Σχημάτιζαν ουρές να τον δουν και να τον ακούσουν.
Κοιμήθηκε για δεύτερη φορά και ενταφιάστηκε στην Λάρνακα περίπου το 63 μ.Χ. Μαρτυρίες μιλούν για πολλά θαύματα και εμφανίσεις του και μετά τον θάνατο του.
890 μ. Χ.: Ο Αυτοκράτορας Λέων ο 6ος (ο Σοφός) μεταφέρει τα οστά του Αγίου Λαζάρου από την Κύπρο στην Κωνσταντινούπολη. Η μετάθεση του ιερού λειψάνου περιγράφεται λεπτομερώς σε δύο πανηγυρικούς λόγους που εκφώνησε μπροστά στο ιερό λείψανο, παρουσία του αυτοκράτορα, ο μαθητής του Μεγάλου Φωτίου, μητροπολίτης Καισαρείας Αρέθας. Στον πρώτο Λόγο, ο λόγιος κληρικός εκθειάζει το γεγονός της αφίξεως του λειψάνου στην Κωνσταντινούπολη, ενώ στο δεύτερο περιγράφει διεξοδικά την πομπή που σχηματίσθηκε, με τη συμμετοχή του αυτοκράτορα, για τη μεταφορά του από τη Χρυσούπολη στην Αγία Σοφία.
Ο Λέων ο 6ος, ως αντάλλαγμα της μεταφοράς του λειψάνου στην Κωνσταντινούπολη, απέστειλε χρήματα και τεχνίτες στην Κύπρο, όπου έκτισαν μεγαλοπρεπή ναό του Αγίου, ο οποίος διατηρείται ως σήμερα στη Λάρνακα. Εκτός τούτου οικοδόμησε μονή στην Κωνσταντινούπολη επ' ονόματι του δικαίου Λαζάρου, όπου εναπόθεσε το ιερό λείψανο.
Στην ίδια μονή μεταφέρθηκε αργότερα από την Έφεσο και το λείψανο της αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής. Κατά τη βυζαντινή εποχή διατηρήθηκε το έθιμο να εκκλησιάζεται στη μονή κατά το Σάββατο του Λαζάρου, ο ίδιος ο αυτοκράτορας.
Στις 23 Νοεμβρίου 1972, επιστάτης του τμήματος Αρχαιοτήτων που εργαζόταν για αναπαλαίωση του ναού του Αγίου Λαζάρου στη Λάρνακα, βρήκε μια σαρκοφάγο με οστά, κάτω από την κολόνα που στήριζε την πλάκα της Αγίας Τράπεζας. Τα οστά ήταν σε ένα κιβώτιο ξύλινο, τοποθετημένα στη σαρκοφάγο, που στην πλευρά της είχε χαραγμένη τη λέξη «Φιλίου» (από το Φίλιος, που σημαίνει ο προερχόμενος από φίλο). Το εύρημα αυτό φαίνεται να επιβεβαιώνει την παράδοση ότι οι Κιτιείς (αρχαίο όνομα της σημερινής Λάρνακας) δεν είχαν παραδώσει όλο το λείψανο του Λαζάρου στον Λέοντα τον Σοφό, αλλά μόνο μέρος του.
Δυστυχώς δεν έχει βρεθεί παράσταση του ναού και του μοναστηριού του Αγίου Λαζάρου στην Κωνσταντινούπολη. Τα μόνα στοιχεία είναι περιγραφές και κάποιοι χάρτες που δηλώνουν ακριβώς το σημείο όπου βρισκόταν. Η περιοχή ονομαζόταν «Τόποι».
Το 1204, με την 4η Σταυροφορία, η Κωνσταντινούπολη υποδουλώθηκε στους Σταυροφόρους. Οι Σταυροφόροι λεηλάτησαν τα πάντα. Στο μοναστήρι επέβαλαν δικούς τους κανόνες διοίκησης.
Τα Λείψανα του Αγίου Λαζάρου και της Αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής όμως δεν εκλάπησαν από τους Σταυροφόρους. Τα είχαν κρύψει οι μοναχοί μέσα σε κολώνες δεξιά και αριστερά της Αγίας Τράπεζας στο ιερό της μονής (μαρτυρία από σχετικά έγγραφα του πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως και του Αμερικανικού Πανεπιστημίου Dumbarton Oaks).
Οι περισσότεροι Χριστιανοί που διέσωσαν αυτά τα ιερά λείψανα ήσαν από την ευρύτερη περιοχή που γειτνίαζε με την Κωνσταντινούπολη όπως η περιοχή της Βιθυνίας με την Νικομήδεια στην οποία άνηκε και το χωριό Εσμέ, όπου και μεταφέρθηκαν τα λείψανα Του Αγίου Λαζάρου, και στο χωριό Σκόπελος (σημερινό Yoğuntaş) στον νομό των σαράντα εκκλησιών της ανατολικής Θράκης (τα οποία, σύμφωνα με αφηγήσεις, μετέφεραν πρόσφυγες και έκρυψαν στο σημερινό χωριό σκόπελος της Λέσβου. Χωριό που έχει μεγάλη προϊστορία με την Αγία Μαρία την Μαγδαληνή).
Η υποδούλωση αυτή από τους σταυροφόρους κράτησε μέχρι το 1261. Οι βυζαντινοί αυτοκράτορες όλη αυτήν την περίοδο είχαν μεταφέρει την πρωτεύουσα του βυζαντίου στην Νίκαια. Στις 15 Αυγούστου 1261 ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Μιχαήλ Παλαιολόγος μπήκε στην πόλη και στέφθηκε για δεύτερη φορά αυτοκράτορας.
Με την ανακατάληψη της Κωνσταντινούπολης, η Βυζαντινή αυτοκρατορία επανιδρύθηκε και κράτησε μέχρι και το 1453, οπότε και κατελήφθη υπό των Οθωμανών Τούρκων.
Το Βυζάντιο ήταν ήδη εξασθενημένο και διαιρεμένο τους τελευταίους δύο αιώνες, σκιά της παλιάς Αυτοκρατορίας. Η Άλωση του 1204 από τους Σταυροφόρους και αργότερα, μετά την επανάκτησή της το 1261, οι πολιτικές και θρησκευτικές έριδες, η αδυναμία βοήθειας από την Δύση, η άσχημη οικονομική κατάσταση και η φυγή ανθρώπινου δυναμικού, οδήγησαν στη σταδιακή εξασθένηση και συρρίκνωση. Το μοναστήρι του Αγίου Λαζάρου μετά την απελευθέρωση από τους Σταυροφόρους υπολειτουργεί.
Τρίτη, 29 Μαΐου 1453. Άλωση της Πόλης από τους Τούρκους. Έχουμε πλέον την ολοκληρωτική καταστροφή της μονής, η οποία θα πρέπει να ξεκίνησε από πυρκαγιά, και στην συνέχεια γκρέμισμα. Η πυρκαγιά προκύπτει από μαρτυρίες συγγραφέων που αναφέρουν ότι στην εν λόγω περιοχή οι τούρκοι έκαψαν σχεδόν όλες τις εκκλησίες και τις μονές. Το γκρέμισμα και η ισοπέδωση του προκύπτουν από μαρτυρίες που αναφέρουν ότι ο Μωάμεθ ο Πολιορκητής το 1467 από τα ερείπια της Μονής έκτισε το παλάτι του (Τοπ Καπί).
Ένα μέρος της ιστορίας που δεν είναι γνωστό σε πολλούς, είναι ότι ο Τετραήμερος Φίλος του Κυρίου μας Άγιος και Δίκαιος Λάζαρος ήταν Υπερασπιστής του Βυζαντίου. Αυτό εξυμνείται σε πολλά σημεία στην Ασματική ακολουθία του Αγίου από ανώνυμο ιερομόναχο το 1891, όπως αναφέρεται σε έκδοση της Ι.Μ Βατοπεδίου το 1990.
Ιστορικά διακρίνουμε την αφοσίωση και πίστη στον Άγιο Λάζαρο από κατοίκους της περιοχής και στους μετέπειτα βυζαντινούς χρόνους, όπως είναι οι Μικρασιάτες προγονοί μας, οι οποίοι εκτός των άλλων δίνουν το όνομα «Λάζαρος» σε πολλά παιδιά. Οι παλαιότεροι κάνουν λόγο για πολλά θαύματα, παρουσιάσεις και προστασία από τον Άγιο.
Αυτό όμως που προκαλεί εντύπωση είναι ότι μετά την καταστροφή της μονής το 1453 δεν κτίστηκε πουθενά στην Μικρά Ασία εκκλησία ή μονή στο όνομα του Αγίου, παρά μόνο σε μια περιοχή κοντά στην Νικομήδεια. Στο χωριό Εσμέ. Ένα χωριό περίπου 120 χιλ. ΝΑ από την Κωνσταντινούπολη.
Εσμές. Το χωριό βρίσκεται σε απόσταση 100 περίπου χιλιόμετρα από την Κωνσταντινούπολη και 5 περίπου χιλιομέτρων από την Νικομήδεια (σημερινό Ιζμίτ), στην βόρεια όχθη της λίμνης Βοάνης (σημερινή Σαμπάντζα). Κατά το ήμισυ ήταν Μουσουλμανικό. Είχε 143 ορθόδοξες οικογένειες, που ασχολούνται με την γεωργία και την αλιεία. Μια εκκλησία στο όνομα του Αγίου Αθανασίου και δύο ιερείς. Το δημοτικό σχολείο είχε δύο δασκάλους, εξήντα μαθητές και δέκα μαθήτριες. Δίπλα στο χωριό υπήρχε το παρεκκλήσιο του Αγίου Λαζάρου (το οποίο είναι το μοναδικό! παρεκκλήσι ή και εκκλησία στο όνομα Του Αγίου Λαζάρου Του Φίλου Του Χριστού που είχε φτιαχτεί στην μικρά Ασία, μετά την άλωση της Πόλης).
Ο μεγάλος ξεριζωμός. Πόνος παντού. Οι «Εσμελιώτες» (ονομασία των κατοίκων του Εσμέ) ξεκινούν για την Ελλάδα. Παίρνουν μαζί τους ότι μπορούν. Δεν ξεχνούν τον προστάτη τους τον «παππού Λάζαρο» όπως τον αποκαλούν. Δεν λένε και πολλά. Περιπλανιούνται στην Ελλάδα και φθάνουν περί το 1925 στο χωριό «Καρατζά», μετέπειτα «Ευαγγελισμός», κοντά στον Λαγκαδά, δίπλα στην λίμνη Κορώνεια. Η τοποθεσία μοιάζει με τον Εσμέ. Και εκεί είχαν λίμνη, την λίμνη Βοάνη ή Σαπάντζα. Μόλις είδαν την περιοχή είπαν «απάν νται σιακάτ γκιολ, έτσινα Εσμές είναι» (επάνω βουνό, κάτω λίμνη, σαν τον Εσμέ είναι). Και έμειναν εκεί.
Ο Άγιος Λάζαρος ο «Παππούς Λάζαρος», ο Τετραήμερος Φίλος Του Χριστού, «ζωντανός», είναι δίπλα τους. Μιλάνε μαζί του. Τον βλέπουν. Τους βοηθάει. Τους προστατεύει. Αφηγήσεις εκατοντάδες με στοιχεία της παρουσίας και των θαυμάτων του.
Με την καθοδήγηση του Αγίου, του «παππού Λάζαρου», φτιάχνουν το παρεκκλήσι του. Όπως και στην πατρίδα, τον Εσμέ. Φτιάχνουν και την εικόνα του. Μια εικόνα που δεν υπάρχει στην ορθόδοξη εκκλησιαστική εικονογραφία. Μια εικόνα «περίεργη», θαυματουργή με πολλά νοήματα και μυστήριο.
Τα χρόνια περνούν. Όσοι ήλθαν από τον ΕΣΜΕ λιγοστεύουν. Στο τέλος δεν μένει κανείς. Ο «παππούς Λάζαρος» συνεχίζει και είναι δίπλα στους απόγονους των προσφύγων. Στην νέα γενιά του χωριού, στον Ευαγγελισμό και σε όποιον τον επικαλείται. Εμφανίζεται, μιλάει, βοηθάει, απαιτεί, και ανταποδίδει. Μεγάλο το πανηγύρι των κατοίκων του χωριού την παραμονή της εορτής του Σαββάτου του Λαζάρου. Γίνεται από τους κατοίκους όπως το βρήκαν από τους προγόνους τους Μικρασιάτες πρόσφυγες.
Μαρτυρίες συγγενών κατοίκων του Εσμέ λένε ότι είχαν και φύλασσαν στον Εσμέ οστά του Αγίου και μάλιστα σε κρύπτη-τάφο σε κτήμα με Αμπέλι.
Υπάρχει και μαρτυρία γραμμένη στην «ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ» (μπορείτε να την δείτε με κλικ ΕΔΩ), η οποία αναφέρει για το χωριό Ευαγγελισμός Θεσσαλονίκης ότι οι πρόσφυγες κάτοικοι μετέφεραν από τον Εσμέ και το Ιερό λείψανο Του Αγίου Λαζάρου, το οποίο φυλάσσονταν στο παρεκκλήσι Του Αγίου στο χωριό.
Τα λείψανα Του Αγίου κατά παράδοξο τρόπο δεν βρέθηκαν στο παρεκκλήσι. Οι απόγονοι των προσφύγων, οι σημερινοί κάτοικοι του χωριού, έχουν συγκεχυμένες απόψεις για το θέμα.
Το παρεκκλήσι του Αγίου Λαζάρου στον Ευαγγελισμό κτίστηκε από τους πρόσφυγες πολύ αργότερα από τον ναό του Αγίου Αθανασίου. Υπολογίζεται περί το 1945. Σύμφωνα πάντα με μαρτυρίες ο Άγιος Λάζαρος εμφανιζόταν συχνά σε αρκετούς από τους κατοίκους και τους έλεγε «εσείς φτιάξατε τα σπίτια σας και μένετε, σε μένα δεν κάνατε τίποτα για να μείνω».
29 Απριλίου 1993, ημέρα Πέμπτη, 5 το απόγευμα, ο Άγιος Λάζαρος αποφασίζει με θαύμα να δώσει κάποιο σημάδι για κάποιο λόγο! Εμφανίζεται στο παρεκκλήσι σε παιδιά. Δύο κορίτσια και ένα αγόρι, ηλικίας 10, 11 και 13 χρονών. Είναι οι πρώτοι που βλέπουν περίεργα σημάδια στο κόκκινο βελούδινο πέπλο της Ωραίας Πύλης στο παρεκκλήσι. Το αγόρι βιώνει το θαύμα. Βλέπει τον Άγιο μέσα στο παρεκκλήσι. Ο Άγιος Λάζαρος βγαίνει από την μικρή αριστερή πύλη του Ιερού. Κρατά θυμιατό. Θυμιατίζει. Ξαναμπαίνει στο Ιερό από την ίδια πύλη. Το πέπλο της Ωραίας Πύλης κουνιέται, γεμίζει από σημάδια και, όπως διηγείται το παιδί, βλέπει πάλι τον Άγιο να βγαίνει με σκελετωμένη μορφή μέσα από το πέπλο.
Το μαθαίνουν όλοι. Τρέχουν, προσκυνούν, κάνουν αγρυπνίες και παρακλήσεις. Ενημερώνεται ο
μακαριστός Μητροπολίτης της περιοχής Σπυρίδωνας. Δίνει εντολή να εξετασθεί το πέπλο από ειδικούς. Τα αποτελέσματα δεν αργούν να έλθουν. «Σημάδια που δεν έχουν γίνει από ανθρώπινο χέρι».
Μάιος 2010. Αναλαμβάνει ο μακαριστός σήμερα Μητροπολίτης Λαγκαδά, Λιτής και Ρεντίνης, ο Σεβασμιότατος κυρός Ιωάννης. Ενημερώνεται για το θαύμα και τα σημάδια στο πέπλο. Πηγαίνει με την ακολουθία του στο παρεκκλήσι του Αγίου στον Ευαγγελισμό. Βλέπει το πέπλο, διερωτάται, απορεί!
Επιστρέφει στο γραφείο του και τότε γίνεται κάτι το μοναδικό! Μόνο με την Θεία Χάρη μπορεί να συμβεί παρόμοιο συμβάν. Καλεί τους υπολοίπους της μητρόπολης να δουν και αυτοί. Όλες οι κόκκινες βελούδινες κουρτίνες του γραφείου του είναι γεμάτες με σημάδια! Ίδια σχεδόν με αυτά του πέπλου της Ωραίας Πύλης στο παρεκκλήσι. Νέα Θεία Μηνύματα!
Τα θαύματα, τα Άγια σημεία και τα Θεία μηνύματα είναι ατελείωτα. Το πέπλο της Ωραίας Πύλης του παρεκκλησίου τοποθετείται σε ειδική προθήκη. Γίνεται αντικείμενο λατρείας και προσκυνήματος. Ο Άγιος Λάζαρος περιμένει.
24 χρόνια μετά, 2017, με μεθόδους σύγχρονης τεχνολογίας επεξεργάζονται τα σημάδια του πέπλου. Ενημερώνεται ο Μητροπολίτης.
30 Νοεμβρίου 2017. Με θαυμαστό τρόπο βρίσκεται και δεύτερο κόκκινο βελούδο με αχειροποίητα σημάδια. Είναι αυτό της μικρής αριστερής πύλης του Ιερού στο παρεκκλήσι. Είχε χαθεί. Κοσμούσε τότε (29 Απριλίου 1993) την εν λόγω πύλη. Πέρασε και από εκεί ο Άγιος, το άγγιξε και μεταμορφώθηκε και αυτό! Γέμισε σημάδια. Σημάδια με νοήματα και μηνύματα. Σημάδια που συμπληρώνουν αυτά του πέπλου της Ωραίας Πύλης.
Όλα τα σημάδια στα υφάσματα εξετάζονται με ειδικό ηλεκτρονικό πρόγραμμα επεξεργασίας φωτογραφίας. Όλα ερευνώνται και μελετώνται με προσοχή. Η πλάνη είναι κοντά. Βασικό πρωταρχικό μέλημα και υποχρέωση όλων η παράκληση και επίκληση του Τετραήμερου Φίλου Του Κυρίου μας για φώτιση και βοήθεια. Τα πρώτα αποτελέσματα δεν αργούν να φανούν. Τα σημάδια στα βελούδινα κόκκινα πέπλα του Ιερού «μιλούν»! Η επεξεργασία εμφανίζει γράμματα και σχήματα. Χαρακτηριστική η φράση «ΛΑΖΑΡΟΥ ΟΣΤΑ ΕΔΩ ΚΡΥΜΜΕΝΑ».
Το μυστήριο μεγαλώνει! Όσοι ενημερώνονται διερωτώνται. Υπάρχουν στο παρεκκλήσι ή κάπου αλλού στην περιοχή, άγια λείψανα κρυμμένα; Και μάλιστα του Αγίου και Δικαίου Λαζάρου; Του Τετραήμερου και Φίλου Του Χριστού; Ή η επεξεργασία του πέπλου οδήγησε σε πλάνη και όλα είναι αποκύημα της φαντασίας; Με την αμφιβολία αυτήν εξετάζονται όλα με πολύ προσοχή και προσευχή.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
Η έρευνα συνεχίζεται. Όλα μελετώνται. Ενημερώνονται θεολόγοι, και επιστήμονες, αναμένονται αποτελέσματα.
Αν και ζούμε σε έναν κόσμο που επικρατούν θαυματουργές τεχνολογίες, τα μυστήρια που συμβαίνουν εκεί, όπως και τα κόκκινα βελούδινα πέπλα του Ιερού Βήματος του παρεκκλησίου λατρεύονται και τους αποδίδονται θεραπευτικές δυνάμεις. Για όλους μας η εποχή των θαυμάτων δεν έχει τελειώσει ακόμα. Οι περισσότεροι λαχταρούν σημάδια και θαύματα. Η φυσική απόδειξη της ύπαρξης του Θεού είναι ζωτική δύναμη της καθημερινότητας.
Με τα φαινόμενα αυτά και τα γεγονότα εμπνέονται οι πιστοί και προβληματίζονται οι περίεργοι. Το φαινόμενο του παρεκκλησίου του Αγίου Λαζάρου στο χωριό Ευαγγελισμός απέκτησε θρησκευτική χροιά. Η επιστήμη απλώς συμπληρώνει.
2020, Η χρονιά του covid-19. Η χώρα μας πλήττεται από τους πρώτους μήνες του έτους. Ο Άγιος Λάζαρος Ο Φίλος Του Χριστού εμφανίζεται! Τον περασμένο Απρίλιο που άρχισε να φαίνεται ότι υποχωρεί η ένταση της επιδημίας του κορωναϊού στην χώρα μας και να οπισθοχωρεί το επιδημιολογικό φορτίο και ο δείκτης «R», υπήρξαν κάποιες συνθήκες που συνετέλεσαν στο αποτέλεσμα αυτό. Όπως ο εγκλεισμός, τα lockdown και η άνοδος της θερμοκρασίας (που κάνει την μετάδοση του ιού πιο δύσκολη).
Αλλά! Οι συνθήκες αυτές ενισχύονται και ενδυναμώνονται με την προσευχή.
Και η προσευχή εμφανίστηκε. «Παράκληση προς Τον Τετραήμερο Άγιο Λάζαρο Τον Φίλο Του Χριστού για την σωτηρία μας από την πανδημία».
«(…) Άγιε Τετραήμερε Λάζαρε, ο αναστηθείς υπό του δακρυρροούντος Αρχηγού ζωής και θανάτου Δεσπότου Ιησού Χριστού, ανάστησον την ημών μετάνοιαν, σώσον ημάς από ψυχικού θανάτου, απάλλαξον ημάς από φθοράς και θλίψεων και προστάτευσον ημάς από παντός κακού. Διάσωσον, Λάζαρε, φίλε Κυρίου, ταις σαις πρεσβείαις, πάσης βλάβης και πειρασμών τε και θλίψεων, τους προσιόντας τη θεία σου προστασία , ικάνωσον δέ ημάς εις το υμνείν και δοξάζειν αεί το Άγιον Όνομά Σου. Εύχαριστούμεν σοι, ότι μεγαλοθύμως εισακούεις ικεσίας και αιτήματα ημών».
«Την κοινήν Ανάστασιν προ του σου Πάθους πιστούμενος, εκ νεκρών ήγειρας τον Λάζαρον, Χριστέ ο Θεός· όθεν και ημείς ως οι Παίδες, τα της νίκης σύμβολα φέροντες, σοι τω Νικητή του θανάτου βοώμεν· Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου».
Η προσευχή μοιράστηκε, διαβάστηκε. Και 11 Απριλίου 2020 (Σάββατο του Λαζάρου), κρούσματα 70, Κυριακή του Πάσχα (19 Απριλίου), νέα κρούσματα, 3!
Από αρχή του έτους μέση τιμή θερμοκρασίας περιβάλλοντος σε όλη την Ελλάδα από 6 έως 11βαθμοί κελσίου. Το Σάββατο του Λαζάρου (11 Απριλίου) η θερμοκρασία ανεβαίνει στους 22 βαθμούς κελσίου.
Ο Θεός έχει πολλούς τρόπους να ενεργεί και να παρεμβαίνει, είτε άμεσα με την παρουσία Του, είτε μέσα από τους ανθρώπους. Πατέρες της εκκλησίας έχουν πει ότι «Έχουμε το Άγιο Φως στην καρδιά μας από την ημέρα που μυρωθήκαμε με την βάπτιση μας». Η προσευχή είναι ένας παράγοντας που ενδυναμώνει και ενεργοποιεί αυτό το ήδη υπάρχον φως μέσα μας. (…)
16 Οκτωβρίου 2020. Εορτή Του Αγίου Λαζάρου, Του Φίλου Του Χριστού, η δεύτερη κοίμησή Του. Περνάει απαρατήρητη!
17 Οκτωβρίου 2020. Εορτή Του Αγίου Λαζάρου, Του Φίλου Του Χριστού, η ανακομιδή Των Ιερών Λειψάνων Του από Την Κύπρο στην Κωνσταντινούπολη από Τον Αυτοκράτορα τον Λέοντα Τον Σοφό το 890.Και αυτή η εορτή περνάει απαρατήρητη!
Και φθάνουμε στο σήμερα με όλα αυτά τα δεδομένα. Η ερώτηση: Μήπως είναι πλέον η ώρα τώρα να «θυμηθούμε» Τον Άγιο, έστω και αργά! Να του ζητήσουμε συγνώμη που Τον ξεχάσαμε, να Τον ευχαριστήσουμε και να διαβάσουμε την θαυματουργή προσευχή Του για την σωτηρία μας;
***
Ως υστερόγραφο θα παραπέμψουμε κάθε ενδιαφερόμενο και στο βίντεο που δημοσιεύεται σε αυτή τη διεύθυνση: https://www.youtube.com/watch?v=IU8ZBBXqJ84&feature=emb_logo.
.jpeg)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου