Εφιάλτης

 

Κυνισμός, κομφορμισμός, αμετροέπεια, χυδαιότητα. Ο εφιάλτης ενός perpetuum mobile παροντισμού.

15/11/2025

Γ.Μ.Β.

φωτογραφήματα 426

 

φωτογραφήματα 425

 

Αχ, κύριε Χρήστο μας! - Επί προσωπικού για τον Χρήστο Γιανναρά

Συλλογικό, Αχ, κύριε Χρήστο μας! - Επί προσωπικού για τον Χρήστο Γιανναρά, εκδόσεις manifesto, Αθήνα 2025,ISBN: 978-618-5698-44-7.

Στόν Χρῆστο Μποκόρο δέν χρωστᾶμε μόνο τό ἔργο στό ἐξώφυλλο. Τό κεράκι κι ὁ τίτλος ἦταν τό δικό του καίριο σχόλιο στά μέσα κοινωνικῆς δικτύωσης στό ἄκουσμα τῆς ἐκδημίας τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ. Κι ἔγινε αὐτός ὁ βραχύλογος ἀναστεναγμός ἔκφραση τοῦ πένθους πολλῶν ἀπό ἐμᾶς πού δέν καλοκατέχουμε νά φέρουμε βόλτα τήν ἀπώλεια τοῦ προσφιλοῦς προσώπου. Γι' αὐτό καί τό διαλέξαμε γιά τίτλο καί ὑπό τό φῶς του στεγάσαμε τά δικά μας κεράκια καί, κάποιοι ἀπό ἐμᾶς, καί τή φτιασιδωμένη ἀμηχανία μας. Οἱ διαπραγματεύσεις μας, χωρίς νά ὑποτιμοῦμε τίς ἀκαδημαϊκές προσεγγίσεις, θέλαμε νά ἔχουν, κατά κύριο λόγο, κάπως προσωπικό χαρακτῆρα. Νά εἶναι, δηλαδή, μέρος μιᾶς μακαριᾶς. Ἕνα χρόνο καί κάτι μετά τή θανή του ὁ Χρῆστος Γιανναρᾶς εἶναι παρών ὄχι μόνο στά γραφτά μας ἀλλά καί στίς ζωές μας. Δημοσιεύθηκαν ἤδη ἀφιερώματα στό πρόσωπο καί τό ἔργο του κι εἴμαστε σίγουροι ὅτι θά ἀκολουθήσουν καί πολλά ἄλλα. A Dio. Καί καλές ἀντάμωσες. Μετά τῶν δικαίων ἀκριβέ, μονάκριβε, κ. Χρῆστο μας.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

π. Βασίλειος Γοντικάκης, Ἡ παρουσία τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ
π. Μάξιμος Βασίλιεβιτς, Ὀρθόδοξη συμμετοχή στό «ζύμωμα» τῆς Ἀμερικῆς
π. Μιλτιάδης Ζέρβας, Ὡς Μαθητής
π. Πέτρος Μαριάτος, Τά τελευταῖα του βήματα στόν κόσμο. Καί τά πρῶτα στόν Παράδεισο...
π. Σπυρίδων Τσιαμούρης, Μέ σεβασμό στόν Δάσκαλο
Δημήτρης Ἀρκάδας, Θρησκειοποίηση: Ὄψεις τῆς Πολιτικῆς Θεολογίας τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ
Θεόδωρος Ι. Ζιάκας, ΠΡΟΣΩΠΟ: Γιά νά Εἶσαι πρέπει νά Γίνεσαι
Γιῶργος Καστρινάκης, Ἀποτύπωμα ἔλλογου λόγου
Εὐάγγελος Κοροβίνης, Ἡ πρώτη μου γνωριμία μέ τό ἔργο τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ
Σωτήρης Μητραλέξης, Γεννώντας ἀνθρώπους: μαρτυρία μετάγγισης πείνας καί δίψας
Βασίλειος Μπετσάκος, Μαρτυρία Χριστοῦ
Ἀναστασία Μπύρου, Στάσεις ἀπό μιά διαδρομή
Νίκος Ὀρφανίδης, Ὁ ἀνατρεπτικός φιλοσοφικός καί θεολογικός λόγος τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ
Θεόδωρος Ε. Παντούλας, «Τό δέντρο ἀπό τόν καρπό γνωρίζεται»
Ἀντώνης Ν. Παπαβασιλείου, «Ὑπάρχει ἕνας τρόπος νά ἀπορεῖς, ἐνῶ ἐμπιστεύεσαι»
Θανάσης Ν. Παπαθανασίου, Χρῆστος Γιανναρᾶς: Τό τραῦμα τῆς θεολογίας
Λάμπρος Σιάσος, Πρός τά ἄνω Κύθηρα
Διονύσιος Σκλήρης, Ὁ τρόπος τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ ὡς πνευματικοῦ πατέρα
Γιάννης Τζέπος, Μέ αφορμή τήν κοίμηση τοῦ Χρήστου Γιανναρᾶ
Δημήτριος Δ. Τριανταφυλλόπουλος, Γιά τόν Γιανναρᾶ τῆς νιότης μας
Σπῦρος Γιανναρᾶς, Το περίγραμμα μιᾶς σχέσης

Η συνέντευξη του Μάριου Π. Μπέγζου στον Γ. Σαχίνη (31/10/2025)

https://www.youtube.com/watch?v=jZjD9M4ZfT4

Συνέντευξη του Ομότιμου Καθηγητή της Θεολογικής Σχολής του ΕΚΠΑ Μάριου Π. Μπέγζου στον Γιώργο Σαχίνη (Κρήτη TV, 31/10/2025)

«Το ευαγγελικό ήθος και οι παραμορφώσεις του κατά την αγία Μαρία Σκομπτσόβα» (20/10/2025, βίντεο)

πηγή: https://www.youtube.com/watch?v=oSngwXepkJI

Διαδικτυακή εκδήλωση με θέμα: «Το ευαγγελικό ήθος και οι παραμορφώσεις του κατά την αγία Μαρία Σκομπτσόβα» (20/10/2025)

Ανθολόγιον 353: Άγιος Σωφρόνιος του Essex

 

[...] Ἡ χριστιανικὴ ζωὴ θεμελιοῦται ἐπὶ τῆς ταυτίσεως δύο θελήσεων: τῆς Θείας, αἰωνίως ἀσαλεύτου, καὶ τῆς ἀνθρωπίνης, ὑποκειμένης εἰς ταλαντεύσεις. Ὁ Θεὸς ἀποκαλύπτει πολυτρόπως Ἑαυτὸν εἰς τὸν ἄνθρωπον. Δὲν παραβιάζει τὴν ἀνθρωπίνην θέλησιν. Ἐὰν μετ' ἀγάπης ἀποδεχώμεθα τὴν πρὸς ἡμᾶς προσέγγισιν Αὐτοῦ, τότε συχνάκις ἐπισκέπτεται Οὗτος τὴν ψυχὴν μετὰ τῆς πραότητος καὶ τῆς ταπεινώσεως Αὐτοῦ. [...]

Ἅγιος Σωφρόνιος τοῦ Ἔσσεξ, Ὀψόμεθα τὸν Θεὸν καθὼς ἐστι, ἐκδόσεις Ἱερᾶς Μονῆς Τιμίου Προδρόμου, γ 'ἔκδοση, Ἔσσεξ 1996, σελ. 91.

ΚΩΣΤΑΣ ΑΓΟΡΑΣ, ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΠΥΛΩΝΕΣ ΤΟΥ "ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΣ ΥΠΑΡΧΕΙΝ"

Την "εκκλησία του Χριστού" πρέπει νομίζω να την χαρακτηρίζουν τρία βασικά πράγματα: α) το κήρυγμα, β) η προφητεία και γ) η διακονία.  

Το κήρυγμα του Ευαγγελίου του Αναστάντος Χριστού, η προφητεία  για την επιστροφή του Κυρίου και για την μέλλουσα Βασιλεία του Θεού και η  διακονία των συνανθρώπων μας, ειδικά των πιο αναγκεμένων.

Κώστας Αγόρας

[πηγή]

Μουσικόραμα 108: Belinda Carlisle

Belinda Carlisle - Circle In The Sand
Album: Heaven on Earth (1987)

Εκδήλωση προς τιμήν του μακαριστού καθηγητή Στυλιανού Παπαδοπούλου την Τετάρτη 8 Οκτωβρίου στις 18:00 στην Αθήνα

 

Ανθολόγιον 352: Ηλίας Παπαγιαννόπουλος

 

[...] το νόημα της θυσίας έγκειται στο να αγγίζει κανείς το ιερό χωρίς να χάνεται μέσα του. [...]

Ηλίας Παπαγιαννόπουλος, Ο άηχος πυροβολισμός του Χανς φον Προττ (Μολυσματικές αρχαιολογίες ΙΙ), στο περιοδικό Φρέαρ, τεύχος 16 / Σεπτέμβριος 2025

***

Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο εδώ:

https://mag.frear.gr/o-aichos-pyrovolismos-toy-chans-fon-prott-molysmatikes-archaiologies-ii/

ΠΕΡΙ ΘΕΟΛΟΓΙΚΗΣ ΓΝΩΜΗΣ

Σεβαστή βεβαίως η θεολογική γνώμη αλλά, ως γνωστόν, δεν είναι δεσμευτική για την εκκλησία. Άλλο όμως είναι, σε κάθε περίπτωση, η θεολογική γνώμη και άλλο η ιδιωτική θεολογία ή η θεολογία της “ατάκας” και του “γούστου”. Κάποια στιγμή πρέπει να γίνει κατανοητό ότι στην ορθοδοξία δεν ισχύει ούτε το sola scriptura, ούτε, η κατά το δοκούν, υποκειμενική ερμηνεία των πάντων. Το γεγονός ότι δεν υπάρχει δογματικό κώλυμα για κάποιο θεολογικό ζήτημα ουδόλως δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να παραθεωρηθεί μια μακρόχρονη παράδοση χάριν ενός κακώς νοούμενου δήθεν “εκσυγχρονισμού” ή για να γίνει μια θεολογική γνώμη “αρεστή” στον κόσμο. Στο σημείο αυτό η σχολή της Φραγκφούρτης και πιο συγκεκριμένα ο Μαρκούζε βάζει σε όλους μας τα γυαλιά: “Έκσυγχρονισμός χωρίς παράδοση συνιστά ολοκληρωτισμό”.

Ηράκλειο, 26 Σεπτεμβρίου 2025

Γ.Μ.Βαρδαβάς

Κυκλοφόρησε το τεύχος 175 της "Σύναξης"

Σύναξη, τεύχος 175, Ιούλιος - Σεπτέμβριος 2025

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

ΠΡΟΛΟΓΙΚΟ ...3

Διαβάστε το προλογικό εδώ

π. ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΑΡΓΥΡΙΑΔΗΣ

Τὰ τέσσερα ἐδάφη ...5

π. ΑΝΤΩΝΙΟΣ ΠΙΝΑΚΟΥΛΑΣ

Παιδεία καὶ μετάνοια στὴν αὐτοβιογραφία τοῦ π. Σωφρονίου ...8

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ Ν. ΜΟΣΧΟΣ

Ὁ πνευματικὸς κόσμος τῶν Πατέρων τῆς ἐρήμου: κοινὲς γραμμὲς καὶ σημεῖα σύγκρουσης. ...20

ΣΩΤΗΡΗΣ ΔΕΣΠΟΤΗΣ

Γυναῖκες ἑρμηνεύτριες - εὐαγγελίστριες τῆς Ἁγίας Γραφῆς στὴν Ἑλλάδα ...35

ΑΛΕΞΙΟΣ ΜΑΪΝΑΣ

Ἡ ἐλπίδα (ποίημα) ...44

ΑΥΓΟΥΣΤΗΣ ΜΠΑΛΚΑΣ

Ὁ διδάσκαλος τοῦ Γένους Θεόφιλος Καΐρης ...25

π. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΚΛΑΨΗΣ

Ἡ συμβολὴ τῆς Μαύρης Θεολογίας τῆς Ἀπελευθέρωσης γιὰ τὴν Ὀρθόδοξη μαρτυρία σὲ ἕναν κόσμο ἀδικίας ...53

ΣΥΝΑΞΗ

Καλὸ κατευόδιο, Χρυσόστομε Σταμούλη! ...62

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ & ΒΑΪΤΣΑ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ

Ὁ διάλογος ἁγιολογικῶν ἔργων καὶ τέχνης στὸ εἰκαστικὸ ἔργο τοῦ Salvador Dalí ...63

ΕΒΕΛΙΝΑ-ΣΤΕΦΑΝΙΑ ΝΤΕΝΜΠΕΚ

Ἡ ἐνδυμασία ὡς κυρίαρχο σημάδι ἀναγνώρισης τῶν ἀλλοεθνῶν στὴν Παλαιστίνη ...63

Ἀναγνώσεις

π. ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΓΚΑΝΑΣ, π. ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΤΥΜΠΑΣ, ΒΑΣΙΛΙΚΗ ΠΗΓΗ ΧΡΙΣΤΟΠΟΥΛΟΥ ...79

Τὸ Βιβλίο ...89

Οἱ συνεργάτες τοῦ 175ου τεύχους ...107

https://www.synaxi.gr/archive/tefxos_175.php

De jure

Η βία και η αυτοδικία ούτε νομιμοποιούνται στη συνείδηση του δημοκρατικού ανθρώπου, ούτε φυσικά δικαιολογούνται, ούτε βεβαίως "ξεπλένονται". -

Ηράκλειο, 12 Σεπτεμβρίου 2025

Γ.Μ.Βαρδαβάς

Περί εχθροπάθειας

Η εχθροπάθεια είναι αλυσιτελής και επιζήμια. Βλάπτει εν πρώτοις τον ασκούντα αυτήν.

Ηράκλειο 14/9/2025

Γ.Μ.Βαρδαβάς

Μανιχαϊσμός

Κενό και καινό
απέχουν παρασάγγας

Ηράκλειο Κρήτης, 16 Σεπτεμβρίου 2025

Γ. Μ. Βαρδαβάς

Αυτονόητες διαπιστώσεις

Η εσχάτως αναδυόμενη καλλιέργεια συλλογικής ενοχής είναι ο ορισμός του φασισμού. 

18/9/2025

Γ. Μ. Βαρδαβάς

π. Βασίλειος Γοντικάκης (+17.9.2025): «υπάρχει ένα κάλλος που καταργεί τον θάνατο» - Γράφει ο Αντώνης Παπαβασιλείου

 

π. Βασίλειος Γοντικάκης

+17.9.2025

«υπάρχει ένα κάλλος που καταργεί τον θάνατο»

Για τον Γέροντα Βασίλειο άλλοι πρέπει να γράψουν. Πως τον έζησαν, πως κάθισαν κοντά του ζωές ολόκληρες και πήραν καρπούς.

Αντίδωρα σμικρά λάβαμε και θαυμάσαμε.

Μια φορά κοντά στην Πορταΐτισσα την ευχή του· και στην 15η Διεθνή Έκθεση Βιβλίου στην Θεσσαλονίκη ήμασταν μαζί, στους ομιλητές, γιορτάζοντας τον εύχυμο ΔΟΜΟ.

Τον πρωτογνώρισα διαβάζοντας Γιανναρά. Την μεγάλη πηγή. Να ήμασταν τότε είκοσι ετών; Έψαξα τα βιβλία, τις κασετούλες με τις ομιλίες στα αμφιθέατρα των Σχολών. Το ΕΙΣΟΔΙΚΟΝ θυμάμαι το βρήκα σε βιβλιοπωλείο, κάτω από τα Μετέωρα, είχε σταματήσει για λίγο το ΚΤΕΛ Γρεβενών.

Και τα άλλα. Σιγά σιγά.

Να απορείς με τα ελληνικά του, την ορμή του λόγου, το πέταγμα. (Εκείνο το άρθρο πάλι, στο «Πρωτάτον» για την ζωή στην Σκήτη της Ιβήρων, τι φανέρωση! Σαν να φυσά το αεράκι και να σκορπίζει απορίες και θλίψεις).

Πνευματική λεβεντιά, αγέρωχος άνθρωπος, οργωμένος από το Ευαγγέλιο.

Ένα βλέμμα να κουβαλά τον Άθωνα και να διδάσκει όχι με χαρτιά, αλλά ζώντας.

Την ευχή του να έχουμε.

Αντώνης  Παπαβασιλείου

[πηγή]

***


Αναρτήσεις στο ιστολόγιο μας για τον π. Β. Γοντικάκη: εδώ.

Εκοιμήθη ο π. Βασίλειος (Γοντικάκης)

 Πηγή: Ρομφαία 

Εκοιμήθη σήμερα Τετάρτη 17 Σεπτεμβρίου 2025 ο προηγούμενος της Ι.Μ. Ιβήρων Γέροντας Βασίλειος Γοντικάκης.

Ο Γέροντας Βασίλειος τον τελευταίο καιρό έδινε μάχη στη ΜΕΘ, μετά από τραύμα που υπέστη στη σπονδυλική στήλη μετά από πέσιμο στο Μοναστήρι.

Διαβάστε περισσότερα εδώ.

***

Αναρτήσεις στο ιστολόγιο μας για τον π. Β. Γοντικάκη:  εδώ.

Χρήστος Μαρκίδης, Ζωγραφική – Σχέδια

 

Χρήστος Μαρκίδης, Ζωγραφική – Σχέδια, εκδόσεις Αρμός, Αθήνα 2025, ISBN: 978-960-615-787-5.

Μετά την έκδοση των συμπληρωμένων δοκιμιμιακών πεζογραφημάτων Κατάματα, Αρμός, 2022 και της συγκεντρωτικής έκδοσης των Ποιημάτων 1999-2020 το 2003, ο ζωγράφος, ποιητής και δοκιμιογράφος Χρήστος Μαρκίδης συγκεντρώνει σε ένα λεύκωμα 200 σελίδων μεγάλου σχήματος την εικαστική του διαδρομή από τα μέσα της δεκαετίας του ’80 και εντεύθεν (150 αντιπροσωπευτικά ζωγραφικά έργα και σχέδια) διανθισμένα με κείμενα των Κ.Κουτσουρέλη, Γ.Μπλάνα, Ν.Βαγενά, Ν.Γ.Ξυδάκη, Β. Βασιλοπούλου, Χ.Π.Φαράκλα κ.α., το οποίο συνοδεύει την έκθεσή του με τίτλο «Αναδρομή» στην Γκαλερί Art Project Space.

https://armosbooks.gr/shop/diafores-katigories/technes/xristos-markidis-zografiki-sxedia/

Κυκλοφόρησε ο β' τόμος του βιβλίου "Αναλογικές ταυτότητες" του π. Ν. Λουδοβίκου

 

π. Ν. Λουδοβίκος, Αναλογικές ταυτότητες - Η δημιουργία του Χριστιανικού εαυτού, εκδόσεις Αρμός, Αθήνα 2025, ISBN: 978-960-615-784-4.

Πρωταρχικό μου ενδιαφέρον είναι η διαμόρφωση μιας σύγχρονης Ελληνο-δυτικής ανθρωπολογίας με θεολογική αφόρμηση, η οποία να μπορεί να προσφέρει ορισμένες απαντήσεις και σε φιλοσοφικές και ψυχολογικές αναζητήσεις. Η έρευνα αυτή με απασχόλησε καθόλη τη διάρκεια των τελευταίων ετών. Είμαι πεπεισμένος ότι, χωρίς μια νέα προσέγγιση της ελληνοδυτικής θεολογικής σκέψης, σε μια προοπτική επανερμηνείας και αξιοποίησης, είναι εντελώς αδύνατο να οικοδομηθεί μια πειστική ανθρωπολογική μεταφυσική σήμερα. Η μετανεωτερική υπονόμευση της μεταφυσικής έχει θέσει στο περιθώριο όλες τις σύγχρονες φιλοδοξίες οικοδόμησης κάθε είδους οντολογικής ή ηθικής θεωρίας περί του ανθρώπου, στον βαθμό που παραμένει αποφασιστικά αποκομμένη από τις περισσότερες κοινές μας ελληνοδυτικές φιλοσοφικοθεολογικές πηγές του παρελθόντος. Αλλά ακόμη κι αν αληθεύει ότι μερικές από τις πιο καταστροφικές στρεβλώσεις της σύγχρονης υποκειμενικότητας προέκυψαν, εν σπέρματι, ακριβώς από αυτό το παρελθόν, φαίνεται ότι είναι επίσης αλήθεια πως μπορούμε να εμπνευστούμε για τη νέα χριστιανική, Ελληνοδυτική αυτοκατανόησή μας από αυτή την ίδια την, όχι ακόμη κορεσμένη, πηγή. Και πάλι, ο διάλογος με το παρελθόν, στην προοπτική μιας σύγχρονης επανερμηνείας, δεν εξαντλείται στην ιστορική πιστότητα, αλλά αναφέρεται σε έναν γόνιμο τρόπο οικοδόμησης του μέλλοντος.

π. Νικόλαος Λουδοβίκος

https://armosbooks.gr/shop/filosofia-dokimia-meletes/analogikes-taftotites/

Κυκλοφόρησε το τεύχος 16 (Σεπτέμβριος 2025) του ηλεκτρονικού περιοδικού "Φρέαρ"

 

Μόλις κυκλοφόρησε το τεύχος 16 / Σεπτέμβριος 2025 του περιοδικού "Φρέαρ" με πλούσια ύλη.

Μπορείτε να το διαβάσετε εδώ: 

https://mag.frear.gr/

Ανθολόγιον 352: Φίλιππος Βασιλόγιαννης

[...] Και κινούσαν αφώτιγα μη χάσει το Σχολείο,

και πηγαίναν στα ξωκλήσια, γιατ' είχαν

λειτουργία ('διωτική), κ' εκείνος πήγαινε στο

Σχολαρχείο με τα πόδια, δυ' ώρες δρόμο,

ξυπόλητος [...]

Φ. Κ. Β., σωρείτης εκδόσεις Στιγμός, Αθήνα 2024, σελ΄. ρ'.

Σεπτεμβριανά

(...) ανάμεσα στους τραμπούκους υπήρχαν και γυναίκες που έσπαγαν ντυμένες με την τελευταία λέξη της μόδας. (...)

Πέτρος Μάρκαρης, "Είδα την εικόνα και έφριξα", στην εφημερίδα "Το Βήμα", αρ. φυλ. 421 / 7-9-2025, Β2 / Νέες Εποχές, σελ. 4.

Ένας αφορισμός του Ηλία Παπαγιαννόπουλου

 

[...] Όσο μεγαλύτερο είναι [...] το επίτευγμα μας τόσο μεγαλύτερη κι η αδυναμία μας. [...]

Ηλίας Παπαγιαννόπουλος, Έξοδος θεάτρου, εκδόσεις Ίνδικτος, Αθήνα 2000, σελ. 18.

Κρητοφοβίας το ανάγνωσμα!

Εν μέσω των θλιβερών γεγονότων στην Κρήτη άρχισε πάλι στα κοινωνικά δίκτυα η γνωστή καταδίκη όλων των Κρητικών και η άκριτη Κρητοφοβία. Αυτό λέγεται συλλογική ενοχή, φίλτατοι! Έτσι για να μην ξεχνιόμαστε! Δεν είμαστε άγιοι εμείς οι Κρητικοί αλλά δεν είναι και αγγελάκια και αθώες περιστερές όλοι οι υπόλοιποι Έλληνες! Κάπου ώπα! Στην Ελλάδα ζούμε κι εμείς!

3/9/2025

Γ.Μ.Β.

***

Δείτε επίσης: 

https://vardavas.blogspot.com/2025/07/blog-post_9.html

https://vardavas.blogspot.com/2019/09/blog-post_6.html

φωτογραφήματα 424

 

Απείρανθος Νάξου
φωτ.: Γ.Μ.Β. / 30-8-2025

φωτογραφήματα 423

 

Αγία Ειρήνη (Απείρανθος Νάξου)

φωτογραφήματα 422

 

Άγιος Γεώργιος (Απείρανθος Νάξου)
φωτ.: Γ.Μ.Β. / 30-8-2025

ΒΑΣΙΚΟ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗΣ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ (ΕΙΣΗΓΗΤΗΣ: ΛΟΥΚΑΣ ΒΑΣΙΛΙΚΟΣ)

 

Χρήστος Μαρκίδης, Αναδρομή

 

16 ΧΡΟΝΙΑ "ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΤΟΜΟ"

Στις 3 Σεπτεμβρίου 2009 ξεκίνησε η παρουσία μας στην μπλογκόσφαιρα.

5000+ αναρτήσεις

456000+ Page views

Ευχαριστούμε θερμά όλους τους αναγνώστες μας!

https://vardavas.blogspot.com/

Ανθολόγιον 351: Θανάσης Βαλτινός

 

(…) Υπάρχουν άνθρωποι που δεν αγαπήθηκαν ποτέ. Υπάρχουν άνθρωποι ικανοί μόνο να βγάζουν λεφτά και τίποτ’ άλλο. Είν’ ένα ταλέντο κι αυτό. Ένα άδειο μεν, αλλά οπωσδήποτε ένα ταλέντο. (…)

Θανάσης Βαλτινός, Ημερολόγιο της Αλοννήσου, τρίτη έκδοση, εκδόσεις Εστία, Αθήνα 2022, σελ. 33.

https://vardavas.wordpress.com/2025/09/02/th-valtinos-allonisos/

Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης, Θνητά Όνειρα

 

Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης, Θνητά Όνειρα – Καθημερινά πρόσωπα του κειμένου

(Στο: Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης, Σημειώσεις εκατό ημερών, εκδόσεις Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1988, σελ. 84).

Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης, Οι Άγιοι του Νέου Μαρτυρολογίου

 

Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης, Οι Άγιοι του Νέου Μαρτυρολογίου (στο: Σημειώσεις εκατό ημερών, εκδόσεις Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη 1988, σελ. 6).

Ένας χρόνος χωρίς τον Χρήστο Γιανναρά (1935-2024) - «Βεβαιότητα ζεστασιάς» - Του Αντώνη Παπαβασιλείου

Παρατηρώ το πλοίο να βγαίνει από το λιμάνι, αθόρυβος πλους. Διαβάζω γραπτά φίλων για τον Χρήστο Γιανναρά, ένα έτος μετά τον θάνατό του. Σκέφτομαι να κρατήσω σημειώσεις αλλά οι λέξεις στριμώχνονται πεισματικά. Τρία σημεία. 

α. Η γλώσσα του. Γλεντούσε τα Ελληνικά γιατί κάτεχε το βασικό προαπαιτούμενο του μαθητή: Την ικανότητα να εκπλήσσεται. Κι αυτός με την σειρά του μας οδηγούσε σε μια μακρόσυρτη των εκπλήξεων χορογραφία· από μέτοχο της Ελληνικής, με ευαισθησία σπάνια. 

β. Η θεολογική του σκευή. Πάλιν και πολλάκις η Εκκλησία για αυτόν ήταν Γιορτή. Ανάσταση. Διάβαζες το Ευαγγέλιο ξανά. Άκουγες τα πριν σιωπηλά. Τις οδύνες, τις πίκρες, την τραχύτητα του αιώνος τούτου, δεν τα ωραιοποιούσες μέσα από τα γραπτά του. Τα συλλάβιζες, απαραίτητα βότσαλα της παραλίας, ένα «αλφαβητάρι πίστεως». 

γ. Η τρυφερή ματιά του στα πράγματα, στην κτίση. Στο βλέμμα του έβλεπες. Λαμπύριζε η ζωή και καλούσε να δεις, να παίξεις μαζί της. Να συλλειτουργήσεις. Το πλοίο δεν φαίνεται πια. Ο πόντος αδειανός. Κι όμως μια «βεβαιότητα ζεστασιάς» σε περιβάλλει, «κρατερή αγκάλη».

Αντώνης Παπαβασιλείου

[πηγή]

Ένας χρόνος χωρίς τον Χρήστο Γιανναρά (1935-2024) - Αντί μνημοσύνου

 

Χρήστος Γιανναράς (1935-2024) / φωτογραφία: Βασίλης Δ. Γόνης

[Δημοσιεύθηκε στο ηλεκτρονικό περιοδικό Φρέαρ στις 24 Αυγούστου 2025]

Η απώλεια του Χρήστου Γιανναρά είναι οπωσδήποτε ανεξάλειπτη, όπως, τω όντι, συμβαίνει με κάθε ανθρώπινη απώλεια. Αντί μνημοσύνου θα ήθελα να αναφερθώ σε δυο στιγμιότυπα από τη σύντομη γνωριμία μας το 2004 στο πλαίσιο του επιτυχημένου συνεδρίου «Εξουσία και διακονία στην Εκκλησία», που διοργάνωσε ο Παγκρήτιος Σύνδεσμος Θεολόγων στο Ηράκλειο Κρήτης. Τυχαίνει λοιπόν να καθόμαστε δίπλα δίπλα κατά την απογευματινή συνεδρία της δεύτερης μέρας του συνεδρίου. Στη διαδικασία των ερωτήσεων ένας εκ των συνέδρων μακρηγορεί – όπως συχνά συμβαίνει στα συνέδρια με την ανοχή του Προεδρείου – ασύστολα, αδολεσχεί σχεδόν σαδιστικά. Γυρίζει αίφνης ο Γιανναράς προς το μέρος μου και με μια απόγνωση στο βλέμμα μου λέει: «Την ερώτηση επιτέλους! Την ερώτηση! Αμάν πια με τις τοποθετήσεις! Που είναι η ερώτηση;».

Στο τέλος των εργασιών του συνεδρίου είχε προγραμματιστεί μια επίσκεψη των συνέδρων στην Ιερά Μονή Αγκαράθου. Σε κάποια φάση της επισκέψεως βγαίνω έξω από το αρχονταρίκι και βλέπω τον Γιανναρά να καπνίζει. Ήταν η εποχή που κι εγώ ακόμα κάπνιζα, ωστόσο δεν μπόρεσα να αποκρύψω την έκπληξη μου. Ο Γιανναράς φυσικά το κατάλαβε γυρίζει προς εμένα και έχοντας ένα βαθύ, σπινθηροβόλο και διαπεραστικό βλέμμα μου λέει το αμίμητο: «Προς τι η έκπληξη σας, αγαπητέ μου; Δεν καπνίζω! Ασκώ τα πάθη μου!».

Απείρανθος, 24 Αυγούστου 2025

Γ. Μ. Βαρδαβάς

https://frear.gr/?p=37453

***

Αναδημοσιεύθηκε στην εφημερίδα "ΧΡΟΝΙΚΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ", αρ. φυλ. 1132 / 29 Αυγούστου 2025, σελ. 28.

Ένας χρόνος χωρίς τον Χρήστο Γιανναρά (1935-2024)

(...) Δὲν γίνεται ἡ ζωὴ νὰ εἶναι διάρκεια εὐτυχίας. Μέτρα πληρωματικῆς χαρᾶς μᾶς χαρίζονται, ἀκριβοπληρωμένα μὲ πόνο καὶ φευγαλέα, ἐφήμερα. Ὅλο τὸ ὑπόλοιπο ἀποτυχία καὶ δίψα. (...) 

Χρῆστος Γιανναρᾶς (1935-2024), Τὰ καθ' ἑαυτὸν, ἐκδόσεις Ἴκαρος, δ' ἔκδοση, Ἀθήνα 2005, σελ. 103.

***

Δείτε και: 

• Χρήστος Γιανναράς (1935-2024)
• Χρήστος Γιανναράς (1935-2024) - Γράφει ο Δημήτρης Αγγελής
• ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΓΙΑΝΝΑΡΑ ΑΠΟ ΤΑ "ΧΡΟΝΙΚΑ ΔΥΤΙΚΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ"
• Χρήστος Γιανναράς (1935-2024) - Γράφει ο Ανδρέας  Βιτούλας
• Για τον Χρήστο Γιανναρά - Γράφει ο Αντώνης Παπαβασιλείου

***

Αναρτήσεις σχετικές με το Χρήστο Γιανναρά στο ιστολόγιο μας, εδώ.

Μάνος Λαμπράκης, [Ταλιμπάν και "Νεοκαθαροί"]

Ο θάνατος του Καθηγητή Χρυσόστομου Σταμούλη δεν αποκάλυψε μόνο την πικρή αλήθεια της φθοράς, αλλά και τη σήψη που υποβόσκει σε ένα τμήμα του εκκλησιαστικού σώματος: εκείνη την άμορφη μάζα, που αυτοπροβάλλεται ως «ορθόδοξη συνείδηση» και όμως δεν είναι τίποτε άλλο παρά μια επιθετική υποκουλτούρα θρησκευτικού Ταλιμπανισμού. Οι αναρτήσεις μίσους που πλημμύρισαν το διαδίκτυο μετά την κοίμηση του καθηγητή δεν είναι τυχαίες. Μαρτυρούν μια βαθιά μισαλλοδοξία που εδρεύει σε ψυχές κλειστές, σε σώματα που ζουν από την καχυποψία, σε μια πίστη που δεν λειτουργεί ως μυστήριο ζωής αλλά ως ιδεολογία ελέγχου και αποκλεισμού.

Αυτή η ομάδα, που ευδοκιμεί σε διαδικτυακά καταγώγια και ραδιοφωνικά παραληρήματα, δεν είναι Ορθοδοξία, είναι η παραμόρφωση της Ορθοδοξίας, το γκροτέσκο είδωλό της. H βία τους είναι διαφανής: δεν κρύβεται σε επιχειρήματα ή σε στοχασμό, αλλά προβάλλεται γυμνή ως ύβρις. Η «καθαρότητα» που ευαγγελίζονται δεν είναι θεολογική, αλλά βιοπολιτική, δεν προέρχεται από το σώμα του Χριστού, αλλά από τη λογική της αγέλης που καταδιώκει τον διαφορετικό.

Ο Σταμούλης υπήρξε θεολόγος της αγάπης, όχι του φόβου. Γι’ αυτό και η επίθεση εναντίον του συνεχίζεται ακόμη και μετά τον θάνατό του: γιατί ενσάρκωνε την απειλή απέναντι σε μια θρησκεία που κατέστη θρησκοληψία. Δεν του συγχωρείται ότι μίλησε για τον έρωτα ως θεολογικό γεγονός, δεν του συγχωρείται ότι τόλμησε να δει στην Εκκλησία όχι στρατόπεδο ηθικολόγων αλλά σώμα Χριστού, όπου η σάρκα και το πνεύμα συν-υφαίνονται.

Εδώ βρίσκεται και το πολιτικό βάρος: η Εκκλησία της Ελλάδος, αν παραμένει σιωπηλή απέναντι σε τέτοια φαινόμενα, γίνεται συνένοχη. Όταν το εκκλησιαστικό πεδίο παραδίδεται σε τέτοιους «θεματοφύλακες» της αγνότητας, τότε χάνει το ίδιο το κέντρο της: το άνοιγμα προς τον άλλο, το σκάνδαλο της Χάριτος. Όσο το μίσος εμφανίζεται με εκκλησιαστική επένδυση, τόσο περισσότεροι άνθρωποι αποθαρρύνονται να πλησιάσουν τα Μυστήρια. Το ίδιο το Ευαγγέλιο παραμορφώνεται σε όπλο αποκλεισμού.

Και όμως, «ὁ Θεός ἀγάπη ἐστίν». Η Ορθοδοξία δεν είναι οχυρό, αλλά σταυρός. Δεν είναι φίλτρο καθαρότητας, αλλά τραύμα φιλοξενίας. Η φωνή του Σταμούλη, ακόμη και μετά τον θάνατό του, μας υπενθυμίζει πως χωρίς το άνοιγμα στον Άλλον —τον άνθρωπο, τον Θεό, τον έρωτα, τη ζωή— η Εκκλησία καταρρέει σε μια θεσμική παρωδία. Το πένθος του λοιπόν δεν είναι ιδιωτικό, είναι δημόσιο και πολιτικό, γιατί φανερώνει με τρόπο οξύ το ρήγμα ανάμεσα σε εκείνους που κατανοούν την πίστη ως μυστήριο κοινωνίας και σε εκείνους που την καταναλώνουν ως όπλο μίσους.

Η απάντηση δεν μπορεί να είναι άλλη: η Ορθοδοξία οφείλει να αποκηρύξει τους Ταλιμπάν που μιλούν στο όνομά της. Αλλιώς θα τους μοιάσει. Και τότε, η Εκκλησία θα χάσει την ικανότητα να παράγει «θετικότητα σχέσης» και θα καταβροχθιστεί από τη δική της αρνητικότητα. Το μυστήριο θα σιωπήσει. Και θα απομείνει μόνο η ηχώ του μίσους.

Μάνος Λαμπράκης

[πηγή]

Δελτίου Τύπου του "ΚΑΙΡΟΥ" για την εκδημία του Χρυσοστόμου Σταμούλη

«Ύλη αδίδακτη ο θάνατος»

Ο θάνατος απόψε δεν σου μοιάζει

Δεν σου τραβάει μια θάλασσα μπροστά του

Για να τον κυνηγήσεις μες στα σύννεφα

Με τα φτερά του γλάρου να ψηλώσεις

Να τον ακολουθήσεις όταν δύει

Είσαι ο αγέρας και δεν πέφτεις ποτέ

Είσαι ο βράχος που δεν κοιμάται

Και πέρασαν μυριάδες μέλισσες

Είσαι το βλέμμα που δεν παίρνει ύπνο

Και καρτεράει

Κρατώντας ξύπνιο τον ουρανό

Γιώργος Σαραντάρης· από τη συλλογή «Ο θάνατος θα μάθει να πεθαίνει», 

Στο:  Στη δόξα των πουλιών, Ίκαρος: Αθήνα 1997.

Ο θεολογικός κόσμος, μεσούντος του Αυγούστου, με βαθύτατη θλίψη πληροφορήθηκε τον αδόκητο θάνατο του Χρυσόστομου Α. Σταμούλη, διακεκριμένου θεολόγου – καθηγητή της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ, μουσικού και Άρχοντος της Μ.τ.Χ.Ε. Ο εκλιπών υπήρξε «οτρηρός θεράπων» της Θεολογίας, ακαταπόνητος ως την τελευταία στιγμή του βίου συγγραφέας, θεολογική προσωπικότητα παγκοσμίως καταξιωμένη, ταλαντούχος μουσικός και ως χαρισματικός πανεπιστημιακός δάσκαλος υπηρέτησε επάξια τη Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης. Το κενό που αφήνει είναι δυσαναπλήρωτο. Η συγγραφική του δραστηριότητα είναι πλουσιότατη και αποτελεί σημαντική παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές θεολόγων.

Ο Θεολογικός Σύνδεσμος «ΚΑΙΡΟΣ» για την αναβάθμιση της Θρησκευτικής Εκπαίδευσης, βαθύτατα συγκλονισμένος από την απώλεια του εκλεκτού συναδέλφου, ιδρυτικού μέλους και συνεργάτη του, προς τους οικείους του εκφράζει τα θερμά του συλλυπητήρια και με ομόφωνη απόφαση του Δ.Σ. θα αφιερώσει στην ιερή μνήμη του την 8η Πανελλήνια Συνάντηση Θεολόγων η οποία θα γίνει στην Αθήνα (5 έως 7 Σεπτεμβρίου), και θα έχει θέμα: «Ιεραποστολή της Εκκλησίας και αποστολή του σχολείου σε διάλογο. Μαρτυρία χθες και σήμερα».

Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ                                                            Ο ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ

Πέτρος Α. Παναγιωτόπουλος                                       Αθανάσιος Ι. Καλαμάτας

Καθηγητής ΑΠΘ                                                             Δρ Θεολογίας ΑΠΘ

Το ύστατο χαίρε στον Χρυσόστομο Σταμούλη

Γράφει ο Xάρης Ανδρεόπουλος

[Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Ελευθερία” Λάρισας, 20.08.2025, σελ. 14]

Την περασμένη Δευτέρα το πρωί η πληροφορία ότι «έφυγε ο Μάκης» ήταν ένα ισχυρό σοκ. Αρνήθηκα να την πιστέψω ευχόμενος να πρόκειται για «fake news» καθώς το κακό μαντάτο κυκλοφορούσε “από στόμα σε στόμα” χωρίς να έχει υπάρξει ακόμη κάποια διασταυρωμένη ενημέρωση. Δυστυχώς, όμως, κατά τις 10 π.μ. η πληροφορία έγινε είδηση… «Εφυγε ο καθηγητής του ΑΠΘ Χρυσόστομος Σταμούλης»… Απίστευτο κι όμως αληθινό! Ο γελαστός Χρυσόστομος, ο ανοιχτόμυαλος καθηγητής και τόσο θαυμάσιος άνθρωπος, που μας έκανε περήφανους ως θεολόγους είχε ξεκινήσει το ταξίδι του για την «Άνω Ιερουσαλήμ».

Στα εξήντα ένα του χρόνια, στην ακμή της θεολογικής του ωριμότητας, ο Χρυσόστομος (Mάκης) Σταμούλης έφυγε ξαφνικά από κοντά μας (σε έμφραγμα του μυοκαρδίου, λίγο πριν την έναρξη θεολογικού Συνεδρίου στη Ρόδο, αποδόθηκε ο θάνατός του) αφήνοντας πίσω του όχι κενό αλλά πληρότητα. Πληρότητα λόγου που έγινε σάρκα στα βιβλία του, πληρότητα μουσικής που έγινε προσευχή στις συνθέσεις του, πληρότητα αγάπης που έγινε διδασκαλία στις αίθουσες του Αριστοτελείου. Ένας σπάνιος άνθρωπος, ένας σημαντικός θεολόγος που μπορούσε να διαλεχθεί με την εποχή του μέσα από την μουσική, την ποίηση και την τέχνη, έφυγε ξαφνικά από κοντά μας αφήνοντας πίσω του ένα πολύτιμο αποτύπωμα.

Υπήρξε ένας από τους πιο σημαντικούς σύγχρονους θεολογικούς στοχαστές της γενιάς μας, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά στην οικουμένη. Μίλησε με θάρρος για την ανθρωπινότητα του Θεού, εναντιώθηκε όσο κανένας στις θρησκευτικές στρεβλώσεις και την εξουσιαστική “θρησκεία” (και πολεμήθηκε λυσσαλέα για αυτό). Ήταν από τους λίγους θεολόγους που ψηλαφούσε ουσιαστικά τη σχέση αισθητικής και θεολογίας, έχοντας κατ᾽ ενώπιον τη φιλοκαλία της Ορθοδοξίας και ως αίτημα να βρει η σύγχρονη Ορθοδοξία τη χαμένη της αυτοσυνειδησία. Για αυτό συναντούμε στις μελέτες του και στη διδασκαλία του, πέρα από κορυφαίους θεολόγους, ασκητές, όπως ο Γέρων Σωφρόνιος του Essex, ο Γέρων Ιωσήφ ο Ησυχαστής, ο Γέρων Πορφύριος και μορφές της τέχνης, της λογοτεχνίας, της ποίησης και της μουσικής, όπως ο Γιάννης Τσαρούχης, ο Σταύρος Κουγιουμτζής, η Κική Δημουλά και ο Νίκος – Γαβριήλ Πεντζίκης.

Δεν ήταν απλώς καθηγητής Θεολογίας – ήταν ένας από εκείνους που έκαναν τη θεολογία να μιλάει άλλη γλώσσα. Μια γλώσσα ανθρώπινη, με πάθος, ομορφιά και αναζήτηση. Έλεγε και έγραφε για τη σεξουαλικότητα, τον φονταμενταλισμό, τον έρωτα και τη θρησκευτική υποκρισία με μια καθαρότητα και τόλμη που σπάνια συναντά κανείς στον θεολογικό και (κυρίως) εκκλησιαστικό λόγο. Ήταν ένας από εκείνους τους ακαδημαϊκούς των οποίων η παρουσία δεν καταλάμβανε απλώς το χώρο – τον μεταμόρφωνε. Κουβαλούσε τις σκέψεις του σαν πετραχήλι: με κομψότητα, σοβαρότητα και μια πινελιά μυστηρίου. Τα λόγια του, πάντα σμιλεμένα, ήξεραν πώς να κάνουν τα δόγματα να χορεύουν χωρίς ποτέ να τα προδίδουν. Αγαπούσε πολύ και τη μουσική. Δεν την έβλεπε σαν κάτι ξεχωριστό από τη θεολογία – ήταν κομμάτι του τρόπου που ένιωθε και καταλάβαινε τον κόσμο. Έγραφε τραγούδια, συνέθετε, διηύθυνε χορωδίες, δούλευε με νέους. Ήταν ένας άνθρωπος που έψαχνε το θείο όχι μόνο μέσα στα βιβλία, αλλά και μέσα στις φωνές και τους ήχους. Δεν φοβόταν να ταράξει τα νερά – δεν φοβόταν να είναι αληθινός.

Συνταίριαξε επιστήμη, τέχνη, διδασκαλία και Εκκλησία, σε μια ολότητα με φορέα την ίδια τη μειλίχια προσωπικότητά του και την καλλιεργημένη κοινωνικότητά του, με τρόπο που εξάπαντος (όπως θα’ λεγε ο δάσκαλός του/μας ο αείμνηστος Νίκος Ματσούκας που τον καμάρωνε ως άξιο διάδοχό του στη Σχολή), έθεσε ιδιαίτερα και καινοφανή κριτήρια για σύγχρονους και επόμενους θεολόγους, όσους αισθάνονται το βάρος των λέξεων και του γεγονότος που ευαγγελίζονται μέσα στον σύγχρονο κόσμο. Αποπειράθηκε να αλλάξει τον τύπο του θεολόγου και του θεολογείν – στο Πανεπιστήμιο, στην Εκκλησία, στην κοινωνία, αδιαιρέτως και ασυγχύτως. Και σ' ένα μεγάλο βαθμό τα κατάφερε! Όταν ερχόταν στη Λάρισα οι ημερίδες που κάναμε για το θρησκευτικό μάθημα άφησαν εποχή. Στο πατάρι του βιβλιοπωλείου το αδιαχώρητο και ο διάλογος των συναδέλφων με το Μάκη χωρίς τέλος. Μας έπαιρνε μεσάνυχτα… Είχε πολλούς φίλους και στη πόλη μας – θεολόγους και όχι μόνο.

Ο πρόωρος θάνατός του Μάκη δεν είναι απλώς μια απουσία. Είναι ένας ίλιγγος. Μια σιωπή απέραντη. Αφήνει πίσω του ένα κενό – αλλά και ένα αποτύπωμα. Απώλεια μεγάλη για το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο (γέννημα θρέμμα του οποίου υπήρξε και στο οποίο πολλά πρόσφερε), για την ορθόδοξη θεολογία και για όσους τον αγάπησαν και εφεξής θα τον έχουν στη καρδιά τους. Θα χρειαστεί να περάσει καιρός για να νιώσει η Θεσσαλονίκη, η πανεπιστημιακή κοινότητα, η ελληνική κοινωνία στο σύνολό της τι προσέφερε στη θεολογία, ως επιστήμη και, κυρίως, ως στάση ζωής, ο Χρυσόστομος Σταμούλης. Τι κληροδότημα μας αφήνει. Κι αυτό αφορά όλους μας – όχι μόνο τους χιλιάδες φοιτητές του. Καλό ξόδι Μάκη.

* Η εξόδιος ακολουθία για τον καθηγητή Χρυσόστομο Σταμούλη θα ψαλεί αύριο Πέμπτη 21 Αυγούστου 2025, στο καθεδρικό ιερό ναό της Του Θεού Σοφίας (Αγία Σοφία) Θεσσαλονίκης, στις 12:00. Η ταφή θα γίνει στο Κοιμητήριο του Δήμου Θεσσαλονίκης “Αναστάσεως του Κυρίου” (Θέρμη).

https://blogs.sch.gr/xandreo/2025/08/20/to-ystato-chaire-sto-chrysostomo-stamoyli/

Χρυσόστομος Α. Σταμούλης (Άφυτος Χαλκιδικής 1964 – Θεσσαλονίκη 2025)

πηγή: ΕΝΔΟΤΟΠΟΣ / 18-8-2025

Αστραπιαία διαδόθηκε η θλιβερή είδηση: πέθανε ο Χρυσόστομος Α. Σταμούλης. Στα χείλη όλων η λέξη: απίστευτο. Πράγματι, αδυνατούμε να το πιστέψουμε. Κι όμως, από σήμερα στην αγκαλιά του Θεού θα βρίσκεται ακόμα ένας άνθρωπος. Φτωχότερη από σήμερα η θεολογική επιστήμη κι ο κόσμος των Γραμμάτων και των Τεχνών. Δυσαναπλήρωτο το κενό. Αιώνια του η μνήμη. Ο Θεός να αναπαύει την ψυχή του. 

A.I.Καλαμάτας

Πέθανε ο καθηγητής Χρυσόστομος Σταμούλης

 πηγή: orthodoxia.info

Την τελευταία του πνοή άφησε στην Ρόδο όπου βρισκόταν στο πλαίσιο συνεδρίου ο καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του ΑΠΘ Χρυσόστομος Σταμούλης. Ένας από τους πλέον σημαντικούς εκφραστές της σύγχρονης θεολογικής επιστήμης με πολύπλευρο έργο ο οποίος είχε διατελέσει Κοσμήτορας της Θεολογικής Σχολής αλλά και Διευθυντής του Διεθνούς Παρατηρητηρίου Θρησκευτικού Φονταμενταλισμού.

Διαβάστε περισσότερα εδώ.

Ανθολόγιον 350: Χρήστος Βακαλόπουλος

[...] Η Ευρώπη είναι ανθρωποκεντρική με λανθασμένο τρόπο, κλείνει τα μάτια μπροστά στο θάνατο. [...]

Χρήστος Βακαλόπουλος, Οι Πτυχιούχοι, εκδόσεις Εστία, 4η έκδοση, Αθήνα 2024, σελ. 134.

Ανθολόγιον 349: Χρήστος Βακαλόπουλος

 

[...] είχε μαοϊκή έκφραση στο πρόσωπο και προσπαθούσε να κρύψει το ότι έμενε στη Μαρασλή [...]

Χρήστος Βακαλόπουλος, Οι Πτυχιούχοι, εκδόσεις Εστία, 4η έκδοση, Αθήνα 2024, σελ. 59.

φωτογραφήματα 421

 

"Αθηναίοι", αυτή η μάστιγα!

 

Είναι απίστευτο το πως οι ούτως λεγόμενοι "Αθηναίοι" κουβαλούν την Αθήνα όπου κι αν πάνε. Όχι τίποτε άλλο, αλλά όλο αυτό το σκηνικό καταντά ανυπόφορο. Δεν μπορούν αυτοί οι άνθρωποι να χαρούν τις διακοπές τους. Είναι στο νησί και κάνουν λες και είναι στην Κηφισίας! Προ ολίγου στην Τραγαία είχε ένα μίνι μποτιλιάρισμα. Όλοι περίμεναν υπομονετικά. Όλοι; Όχι βέβαια! Ένας αγράμματος νεόπλουτος ξεσήκωσε όλη την Τραγαία με τις κόρνες του μέσα από το θηριώδες Range Rover του. Τι ακριβώς ήθελε να παραστήσει ο πανάθλιος χαχόλος / διάνος παραμένει άδηλο. Στα τριάντα μέτρα έβλεπε μπροστά του ένα φορτηγό που προσπαθούσε να απεγκλωβιστεί, αλλά εκεί αυτός: η κόρνα, κόρνα! Παιδεία μηδέν, καλλιέργεια μηδέν, τρόποι μηδέν! Μόνο λεφτά! Να τα χαίρεται! Που να ξέρει ότι στο νησί υπάρχουν άλλοι ρυθμοί, άλλη νοοτροπία, άλλη αντίληψη της καθημερινότητας. Ακόμα και η σχόλη, η βραδύτητα, η καθυστέρηση, η αδράνεια είναι στο πρόγραμμα. Αυτό σημαίνει διακοπές. Ειδάλλως, αν δεν του αρέσει και δεν μπορεί να εγκλιματιστεί ας μείνει στο καμίνι της Αθήνας να δει τη γλύκα!

13/8/2025

Γ.Μ.Β.

Αλάσκα 4,80€

 

Οσονούπω
Οσομπούκο

15/8/2025

Γ.Μ.Β.

Αγία Κυριακή Απειράνθου

 

Αγία Κυριακή Απειτράνθου / 16-8-2025
φωτό: Γ.Μ.Β.

***

Απόσπασμα από σχετικό άρθρο της Κ. Χουζούρη (ολόκληρο εδώ):

Ο Ναός της Αγίας Κυριακής, που βρίσκεται στην ορεινή ενδοχώρα της Νάξου, στην περιοχή της Απειράνθου, αποτελεί μία σπάνια περίπτωση βυζαντινού ναού, με διατηρούμενο ανεικονικό διάκοσμο. Σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, ο Ναός κτίστηκε κατά την περίοδο της Εικονομαχίας. Ο διάκοσμος περιλαμβάνει σταυρούς, γεωμετρικά και φυτικά θέματα, καθώς και μοναδικές παραστάσεις πτηνών. Με βάση τα εικονογραφικά κριτήρια, χρονολογείται μάλλον στην εποχή του Αυτοκράτορα Θεοφίλου (829-842), όταν με διαταγή του, «εντεύθεν ουν καθηρούντο μεν κατά πάσαν εκκλησίαν αι θείαι μορφαί, θηρία δε και όρνιθες αντί τούτων ανεστηλούντο και ενεγράφοντο» (Συνεχιστής Θεοφάνη Χρονικόν ΙΙΙ, 10). Διασώζεται, επίσης, μία μεταγενέστερη εικονιστική φάση τοιχογραφιών του 13ου αι., όπως η παράσταση της Δεήσεως στο παρεκκλήσιο.

Διαβάστε τη συνέχεια εδώ.

https://vardavas.blogspot.com/2017/10/blog-post_7.html