Περί εκπαιδευτικού λειτουργήματος

Τη δόξα του γνωστού δημοσιογράφου που έκανε λόγο για «διακοπές» των εκπαιδευτικών μέσα στην πανδημία, φαίνεται πως ζήλεψαν εσχάτως κάποιοι εμπαθείς. Δεν είναι μόνο οι νεοφιλελεύθεροι. Είναι όλοι εκείνοι οι μνησίκακοι και προκατειλημμένοι, που θεωρούν σκόπιμο να απαξιώνουν το εκπαιδευτικό λειτούργημα. Όσο διογκώνεται αυτή η απαξίωση δεν υπάρχει περίπτωση ανάταξης. Χώρα που δεν σέβεται τους λειτουργούς της είναι καταδικασμένη στην παρακμή και την καταστροφή.

Ο Στ. Ζουμπουλάκης αναφερόμενος στο έντονο και συνεχώς διογκούμενο φαινόμενο των παραιτήσεων των εκπαιδευτικών στο εξωτερικό αναφέρει τα εξής: “Ο λόγος που οι δάσκαλοι φεύγουν από τα σχολεία (…) είναι η κοινωνική α π α ξ ί ω σ η της δουλειάς τους αλλά και η άκαρπη ταλαιπωρία τους μέσα σε αδιάφορες και απείθαρχες τάξεις” (Σταύρος Ζουμπουλάκης, 800 μετ’ εμποδίων – Μικρά δοκίμια, εκδόσεις Πόλις, Αθήνα 2024, σελ.187).

Και κάτι τελευταίο: οι διακοπές είναι απαραίτητες για όλους τους παράγοντες της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Όποιος σκόπιμα δεν το διαβλέπει, πάσχει από τύφλωση ηθελημένη και διαρκείας. Οι διακοπές εξάλλου είναι και ο λόγος, που ένας εκπαιδευτικός στην Ελλάδα λαμβάνει λιγότερα χρήματα σε σχέση με οποιονδήποτε άλλο υπάλληλο στο δημόσιο. Αυτά είναι γνωστά τοις πάσι. Ιδού λοιπόν πεδίον δόξης λαμπρόν, κύριοι. Αφού είναι όλα τόσο ρόδινα και ανέφελα για ποιο λόγο δεν γίνεστε εκπαιδευτικοί; Ρητορικό βεβαίως το ερώτημα.

Ηράκλειο Κρήτης, 15-23 Ιουνίου 2024

Γ. Μ. Βαρδαβάς

[πηγή]