Ανθολόγιον 185: Γ. Μαντζαρίδης ("Ο Χριστιανισμός είναι ριζοσπαστικός. Και όπου δεν είναι ριζοσπαστικός δεν είναι αυθεντικός")

(...) Η αλήθεια του Χριστιανισμού δεν παράγεται συλλογιστικά ούτε ανακρίνεται λογικά, αλλά προσεγγίζεται και γνωρίζεται βιωματικά· είναι αλήθεια προσωπική ή ακριβέστερα υποστατική. Η αλήθεια του Χριστιανισμού συνυπάρχει με τα πρόσωπα και φανερώνεται στα πρόσωπα. Δεν ταυτίζεται με αντικείμενα ούτε βέβαια αντλείται από αυτά. Η αλήθεια κατά τη χριστιανική διδασκαλία βρίσκεται στον Τριαδικό Θεό, φανερώνεται στην ιστορία με το πρόσωπο του Χριστού και βιώνεται ως υπαρκτική κοινωνία μαζί του. Αυτό σημαίνει ότι η αλήθεια του Χριστιανισμού διαφέρει ουσιαστικά από αυτά που ο κόσμος εκλαμβάνει ως αλήθεια. Άλλωστε σήμερα ο κόσμος αδιαφορεί για την καθολική αλήθεια και ενδιαφέρεται σχεδόν αποκλειστικά για επιμέρους συμβατικές αλήθειες χωρίς υπερβατικό κύρος, που εξυπηρετούν πρακτικές ανάγκες. Έτσι συμβαίνει συχνά η χριστιανική αλήθεια να είναι όχι μόνο άσχετη, αλλά και τελείως αντίθετη προς ό,τι προβάλλεται στον κόσμο ως αλήθεια. Γι' αυτό και η θεώρηση των ίδιων πραγμάτων από χριστιανική και από κοσμική άποψη είναι πολλές φορές όχι απλώς διαφορετική αλλά και διαμετρικώς αντίθετη.

Ο Χριστιανισμός είναι ριζοσπαστικός. Και όπου δεν είναι ριζοσπαστικός δεν είναι αυθεντικός. Η ριζοσπαστικότητα του Χριστιανισμού αναφέρεται στο καθετί που τον συνδέει με τον κόσμο. Και αυτό οφείλεται στο ότι οι ρίζες του Χριστιανισμού δεν ανάγονται στον κόσμο ούτε τρέφονται από το πνεύμα του. Ο απόλυτος χαρακτήρας του Χριστιανισμού επιβάλλει την ριζοσπαστικότητα στο επίπεδο του σχετικού. Αλλά και η ριζοσπαστικότητα στο επίπεδο του σχετικού δεν μπορεί να γίνεται χωρίς σχέση με το απόλυτο και χωρίς αναφορά προς αυτό. (...)

Ο Χριστιανισμός δεν εκσυγχρονίζεται όταν συμμορφώνεται με την σχετικότητα του κόσμου και του κοσμικού πνεύματος, αλλά όταν διατηρεί ζωντανή την παράδοση του. Περιεχόμενο της παραδόσεως του Χριστιανισμού είναι ο ίδιος ο Χριστός, που πέθανε και αναστήθηκε  για να παραμείνει στον κόσμο με την Εκκλησία του. (...)

Γ. Μαντζαρίδης, Αλήθεια και Ζωή: Από το δόγμα στο ήθος, εκδ. Ίνδικτος, Αθήναι 2012, σελ. 44-46 (αποσπάσματα)