Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, Ψυχὴ καὶ Χριστὸς σᾶς χρειάζεται...
Τοῦτο σᾶς λέγω πάλιν καὶ σᾶς παραγγέλλω: κἂν ὁ οὐρανὸς νὰ κατέβη κάτω κἂν ἡ γῆ νὰ ἀνέβη ἀπάνω κἂν ὅλος ὁ κόσμος νὰ χαλάση καθὼς μέλλει νὰ χαλάση σήμερον αὔριον, νὰ μὴ σᾶς μέλη τί ἔχει νὰ κάμη ὁ Θεός. Τὸ κορμὶ ἂς σᾶς τὸ καύσουν, ἂς σᾶς τὸ τηγανίσουν, τὰ πράγματά σας ἂς σᾶς τὰ πάρουν, μὴ σᾶς μέλη, δῶστε τα, δὲν εἶναι ἐδικά σας. Ψυχὴ καὶ Χριστὸς σᾶς χρειάζεται. Ἐτοῦτα τὰ δύο ὅλος ὁ κόσμος νὰ πέση, δὲν ἠμπορεῖ νὰ σᾶς τὰ πάρη, ἔξω ἂν τύχη καὶ τὰ δώσετε μὲ τὸ θέλημά σας. Αὐτὰ τὰ δύο νὰ τὰ φυλάγετε νὰ μὴν τύχη καὶ τὰ χάσετε.
Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός, Διδαχὴ Γ' (ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἰωάννη Β. Μενούνου, Κοσμᾶ τοῦ Αἰτωλοῦ Διδαχὲς καὶ Βιογραφία, ἐκδόσεις Ἀκρίτας, ζ' ἔκδοση, Ἀθήνα 2004, σελ.154)
Κ. ΤΣΑΤΣΟΣ, ΠΕΡΙ "ΕΙΔΙΚΩΝ"
Τοῦτο εἶναι τὸ δρᾶμα τῆς ἐποχῆς μας: ὅτι ἡ πρόοδος της δὲν βρίσκεται στὰ χέρια τῶν πνευματικῶν ἀνθρώπων, ἀλλὰ τῶν εἰδικῶν, ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι πνευματικοὶ ἄνθρωποι.
Κωνσταντίνος Τσάτσος, Ἀφορισμοὶ καὶ διαλογισμοί, τέταρτη σειρά, εκδ. Βιβλ. τῆς Ἑστίας, Ἀθήνα 1972, σελ. 92.
.jpeg)
2 σχόλια:
Πολύ καλή απάντηση. Δυστυχώς, η αναβίωση τελετών προς τιμήν αρχαίων θεών, με την πρόφαση της φιλοσοφίας, πετάει στα σκουπίδια τον ανδρείο υιό (την πατερική παράδοση), παραβλέπει τον ηλικιωμένο πατέρα (τη μη ειδωλολατρική αρχαία φιλοσοφική σκέψη) και επιστρέφει στο γερασμένο πρόγονο (την ειδωλολατρία).
Κανείς δεν πρέπει να λατρεύεται, παρά μόνον ο Θεός. Αν οι αρχαίοι Έλληνες "θεοποιούσαν" κάθε έκφανση της φύσης, όπως γράφει ο κ. Σταθάκης, πολύ απλά λάτρευαν ως Θεό κάτι που δεν είναι Θεός. Και τότε μεν είχαν μια αιτία: ο Θεός δεν είχε ακόμη σαρκωθεί. Εμείς όμως, μετά από τόσους αιώνες ορθόδοξης παράδοσης και τόσο πλήθος αγίων, δεν έχουμε δικαιολογία.
Αν οι ξένοι καθηγητές αγαπούν την Ελλάδα, ας ρωτήσουν τις γιαγιάδες στα χωριά ποιον θεό να λατρεύουν. Ας πάνε να δούνε ποιον Θεό λατρεύουν οι σοφοί παππούδες και γιαγιάδες που έχουν απομείνει στα χωριά μας. Κι ας τους μιμηθούν, ανάβοντας καντήλι μπροστά στα εικονίσματα του Χριστού, της Παναγίας και των αγίων μας. Αυτούς λατρεύουν οι Έλληνες εδώ και αιώνες, δεν το μάθανε οι ξένοι επιστήμονες; Δεν το έμαθε ο κ. Σταθάκης; Ή μήπως το ξέχασε;
Εβραίος ο Παύλος; Και λοιπόν; Εβραίος ο Θεός μας και η Μητέρα του; Ε, και; Τα αναρίθμητα θαύματα της Παναγίας στους Έλληνες την έχουν κάνει πολύ πιο Ελληνίδα από την Κυβέλη π.χ. ή την Ίσιδα. Πολύ ελληνικότερος ο Παύλος από το Φρύγα Διόνυσο (που το ήθος του φαίνεται στις Βάκχες του Ευριπίδη) ή τον Πέρση Μίθρα, που λατρευόταν με λουτρό αίματος (ταύρων, κάτω από σχάρα, όπου έκαναν αιμάτινο μπάνιο οι πιστοί).
Αυτά. Συγχωρέστε μου την παρέμβαση. Ο (κάθε) Απόλλων, εκτός από το ότι δεν είναι θεός, δεν ήταν και καλό παιδί. Η ιστορία του Οιδίποδα το επιβεβαιώνει. Ευχαριστώ.
Θοδωρή, σε ευχαριστώ θερμά για το εμπεριστατωμένο σχόλιο σου.Νομίζω ότι η απάντηση της μητροπόλεως είναι σε πολύ σωστή κατεύθυνση.Δείχνει κατανόηση των πολύπλευρων προκείμενων του "διπόλου" ελληνισμός-χριστιανισμός. Αλοίμονο αν στις μέρες μας έχουμε ακόμα την πεποίθηση ότι οι πολιτισμοί είναι "αιώνιοι". Όλοι,μα όλοι,περνάνε την ακμή και την παρακμή τους.Το να υποστηρίζεται ακόμα και τώρα ότι ο χριστιανισμός αποτέλεσε την "ταφόπλακα" του ελληνισμού είναι τουλάχιστο ανυπόστατο. Υπάρχουν πολλά κείμενα που αναφέρονται στην παρακμή της αρχαίας ελληνικής θρησκείας και των ιερών της. Ενδεικτικά θυμίζω τα του Δημητρίου του Πολιορκητού(που ως γνωστόν του παραχώρησαν τον Παρθενώνα και τον λάτρευαν σα θεό) και το "Παν ο μέγας τέθνηκεν" του Πλουτάρχου.Το θέμα είναι τεράστιο. Σταματάω κάπου εδώ με μια λέξη: τέτοια θέματα θέλουν σοβαρή μελέτη και όχι επιδερμική-οιονεί δυαλιστική- προσέγγιση τύπου "άσπρο-μαύρο".
Δημοσίευση σχολίου