Προς μια νέα Εικονομαχία;

Του Γ. Μ. Βαρδαβά

"Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, που ορίζει ότι πρέπει να απομακρυνθεί από τις ιταλικές σχολικές αίθουσες ο Εσταυρωμένος, θέτει εκ των πραγμάτων θέμα για όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης στις οποίες υπάρχουν αναρτημένα θρησκευτικά σύμβολα στις αίθουσες των σχολείων" , μας πληροφορεί το έγκυρο "Βήμα".

 Για το θέμα  έχει πάρει ήδη θέση το παράρτημα της ΠΕΘ ν. Ηλείας δια του προέδρου της Γ. Κομιώτη (βλ. παλιότερη ανάρτηση μας για το θέμα), καθώς και ο εκλεκτός συνάδελφος κ. Θ. Ρηγινιώτης (Η αποκαθήλωση των παλαιών συμβόλων και η ανάρτηση των νέων).

Από το "Βήμα" μαθαίνουμε και την αντίδραση του Μ.Μπέγζου:

Ο κ. Μ. Μπέγζος, καθηγητής Συγκριτικής Φιλοσοφίας της Θρησκείας στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, τονίζει: «Οι υποθέσεις που αφορούν τα σύμβολα, είτε αυτά είναι εθνικά είτε θρησκευτικά,είναι υποθέσεις που αφορούν την κοινωνία και όχι τη Δικαιοσύνη ή το κράτος». Επισημαίνει επίσης ο κ. Μπέγζος: «Εχω την εντύπωση ότι η ελληνική κοινωνία τα θέλει τα σύμβολα αυτά και απόδειξη είναι ότι δεν έχει μέχρι στιγμής υπάρξει κάποια αντίδραση στην ύπαρξη των θρησκευτικών συμβόλων στα σχολεία της χώρας μας».

Η δική μας θέση είναι ότι τελείως όψιμα βιώνουμε έναν  (Νεο-)Διαφωτισμό με πρόταγμα το "λαικό κράτος"και τη θρησκευτική ουδετερότητα. Έχει επισημανθεί από πολύ αξιόλογους στοχαστές και θ' αποτελούσε ίσως κοινοτοπία η επανάληψη της άποψης ότι  στη νεωτερικότητα επικρατούν οι "νικητές". Το μόνο αποδεκτό είναι το νεωτερικό. Όλα τα άλλα είναι απλές "παραδόσεις" και φολκορικές φιοριτούρες. Καθολική ισχύ δεν μπορεί να έχει καμία προ-νεωτερική αξία. Στο πλαίσιο αυτό του νεωτερικού μονοδρόμου, σήμερα "χτυπιέται" η ορθοδοξία και ο χριστιανισμός γενικότερα, αύριο όμως μπορεί να "χτυπηθεί" ο,τιδήποτε "πάει κόντρα" σ' αυτό το μονόδρομο.

Ας μην τα ξαναλέμε:

1.είμαστε πρόσωπα και όχι άτομα, ελεύθερες ετερότητες που βασίζονται στο γεγονός της κοινωνίας με τον "άλλον" (με πρότυπο τις αίδιες ενδοτριαδικές σχέσεις) και όχι θιασώτες της απροσωπίας των νεωτερικών συστημάτων και του μεταμοντερνιστικού "χυλού"

2.κάτι που πολιτιστικά ισχύει σε μια περιοχή δεν σημαίνει απαραίτητα ότι πρέπει να ισχύει (έστω και δια της επιβολής ) σε μιαν άλλη, άλλως η "ελευθερία" και τα "δικαιώματα" πάνε περίπατο...

3. ακόμα και σε χώρες με φανερό "ουδετερόθρησκο" περιβάλλον τελευταίως προβάλλεται το αίτημα του "θρησκευτικού εγγραμματισμού" (μόλις που χρειάζεται να αναφέρουμε το υπόμνημα του Ρεζίς Ντεμπρέ, συντρόφου του Τσε Γκεβάρα, στον υπουργό παιδείας της Γαλλίας-κυκλοφορεί στα ελληνικά από την Εστία  με τον τίτλο Η διδασκαλία της θρησκείας στο ουδετερόθρησκο σχολείο). Αξίζει να αναφέρουμε και το σχετικά πρόσφατο "άνοιγμα" του Σαρκοζύ στην καθολική εκκλησία (βλ. σχετικά στο άρθρο Κλονίζεται το ουδετερόθρησκο οικοδόμημα στη Γαλλία, στην ΟΟΔΕ: 

 www.oodegr.com/oode/a8eismos/genika/klonism_gallia1.htm).

Κατά τα λοιπά κάποιοι (νεο)εικονομάχοι επιμένουν (τόσο όψιμα) να γίνουμε "Γαλλία"...