Ο σοφός δάσκαλος μας Α. Μ. Σταυρόπουλος είχε γράψει ήδη από τη δεκαετία του '80 το αμίμητο: "Η μίμηση είναι σκέτη τραγωδία". Επιβεβαιώνεται αναδρομικά! Αλλά δεν είναι μόνο η μίμηση. Είναι και η εντελώς άκαιρη και άκυρη ενσωμάτωση ενός άγονου και ανερμάτιστου παροντισμού στη θεολογία. Ο παροντισμός συνιστά, όπως κι αν τον δει κανείς, έναν εφιάλτη όχι μόνο θεολογικά αλλά και κοινωνιολογικά και πολιτικά. Εμμονή στο παρόν εν είδει εμμένειας σημαίνει άρνηση της εσχατολογικής προοπτικής με ό, τι αυτό μπορεί να συνεπάγεται. Καλή και αγία είναι η κριτική θεώρηση αλλά φρονώ πως κάτι παραπάνω ήξεραν ο Γιανναράς που επεξεργάστηκε την έννοια της κριτικής οντολογίας και ο Ζηζιούλας που επεξεργάστηκε την εσχατολογική οντολογία αντιστοίχως. Τοσαύτα για να τα λέμε όλα. Γιατί η θεολογία δεν είναι μονότροπη ούτε μονοδιάστατη.
4/7/2025
Γ.Μ.Β.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου