Μὲ τὸ θάνατο δὲν κάνεις "πλακίτσα" ΙΙ

Τὰ ἄθλια ἐκεῖνα μισάνθρωπα μειράκια, ποὺ στὴν εἴδηση τοῦ θανάτου κάποιου συνανθρώπου μας (κληρικοῦ ἤ λαϊκοῦ ἀδιάφορον) χασκογελάνε μοχθηρά, ἀξίζουν μόνον τὴν ἀπαξίωση μας.-

***

Παλαιότερα μὲ ἄλλη ἀφορμὴ εἴχαμε ἐπισημάνει τὰ εξῆς: 

(...)μὲ τὸ θάνατο δὲν παίζεις, δὲν κάνεις “πλακίτσα”, δὲν κάνεις “ἠλίθια ἀστεῖα”. Τὸ νὰ μὴ σέβεσαι τὸ θάνατο τοῦ ἄλλου συνιστᾶ ἀμετροέπεια.