πηγή: ΑΜΗΝ
 |
| [φωτό από εδώ] |
Το γεγονός ότι τα φώτα της δημοσιότητας έχουν στραφεί στις διπλωματικές εξελίξεις, λόγω του άκαρπου πρώτου γύρου διαπραγματεύσεων στη Γενεύη κι ενόψει της επόμενου, δεν σημαίνει ότι ο εμφύλιος στη Συρία δεν συνεχίζεται ή ότι έχει μειωθεί η έντασή του. Απλώς, πλέον, τα αιματηρά γεγονότα δεν “χωρούν” στα ειδησεογραφικά προγράμματα και περνούν στα “ψιλά” των εφημερίδων.
Και βέβαια το γεγονός αυτό δεν εμποδίζει τον αριθμό των αμάχων νεκρών να αυξάνεται ή να μειώνονται οι βαρβαρότητες σε βάρος των αμάχων. Συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Πλέον συστηματικά υποχωρούν, όταν δεν παραβιάζονται, τα στοιχειώδη ανθρώπινα δικαιώματα, όπως τα περιγράφει και τα καθιερώνει ο καταστατικός χάρτης του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Μεταξύ των στοιχειωδών δικαιωμάτων, που είναι πλέον η σκιά του εαυτού τους στη Συρία και όχι μόνο εκεί αλλά και σε άλλες γωνιές της Μέσης Ανατολής, είναι και το δικαίωμα ελευθερίας σκέψης, συνείδησης και θρησκείας. Ένα δικαίωμα πολλαπλά κατοχυρωμένο διεθνώς (Καταστατικός Χάρτης του ΟΗΕ, Διεθνής Σύμβαση για τα Πολιτικά Δικαιώματα και τα Δικαιώματα του Πολίτη), κάτι που δεν αποτρέπει τις παραβιάσεις του. Ούτε και τις καταστροφές πολιτιστικών μνημείων και πολιτιστικής κληρονομιάς (που προστατεύεται από τη Σύμβαση της Χάγης του 1954).
Οι χριστιανικοί πληθυσμοί στη Συρία (συρορθόδοξοι, ελληνορθόδοξοι και άλλοι) αποτελούν σήμερα κλασικό παράδειγμα πληθυσμών που υφίστανται αυτές τις παραβιάσεις, μέσα σε μια γενικευμένη, δυστυχώς, αδιαφορία. Δολοφονίες, απαγωγές (όπως οι απαγωγές των δύο μητροπολιτών Χαλεπίου πέρσι την άνοιξη και αργότερα των 12 ορθόδοξων μοναχών από το γυναικείο μοναστήρι της Αγίας Θέκλας στη Μααλούλα), εκφοβισμοί και βεβηλώσεις εκκλησιαστικών θησαυρών, έχουν καταστήσει τους πληθυσμούς αυτούς ομήρους της σύγκρουσης των δυνάμεων του κυβερνητικού στρατού και των άκρως ετερογενών αντάρτικων ομάδων της αντιπολίτευσης, όπου κυριαρχούν σε μεγάλο βαθμό τζιχαντιστές και οπαδοί της αλ Κάιντα. Την ίδια μοίρα – δολοφονίες, απαγωγές, υφίστανται όλοι οι άμαχοι στη Συρία, όπου ο αριθμός των νεκρών έχει ξεπεράσει κατά πολύ τις εκατό χιλιάδες, με τη διαφορά ότι οι αλλόθρησκοι, δηλαδή μη μουσουλμανικοί πληθυσμοί, φέρουν ένα επιπλέον «στίγμα», είναι δηλαδή ακόμη πιο ευάλωτοι: ανήκουν σε διαφορετική θρησκεία, γεγονός που τους καθιστά εύκολο στόχο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται κάτι τέτοιο. Και στο πρόσφατο παρελθόν σε άλλες χώρες της Μ. Ανατολής χριστιανικοί και άλλοι θρησκευτικοί πληθυσμοί, βρέθηκαν εγκλωβισμένοι σε χώρες σπαρασσόμενες από βία.
Ο Anthony Bloom έγραφε ότι κάθε δοκιμασία είναι δώρο Θεού και σίγουρα αυτή η προσέγγιση δίνει δύναμη στους χριστιανικούς πληθυσμούς που δοκιμάζονται σήμερα στη Συρία, μαζί με τους υπόλοιπους αμάχους.
Ωστόσο αυτή η δοκιμασία, η καταδικαστέα από τόσες διεθνείς συνθήκες, θα έπρεπε να μην αφήνει ήσυχες πολλές συνειδήσεις, ανεξαρτήτως πίστης και θρησκείας, που σήμερα περί άλλων τυρβάζουν…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου