Ανθολόγιον 157: Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής

Τριχῶς τέμνεται ὁ χρόνος. Καὶ ἡ μὲν πίστις τοῖς τρισὶ συμπαρατείνεται τμήμασιν∙ ἡ δὲ ἐλπὶς τῷ ἑνί, ἡ δὲ ἀγάπη τοῖς δυσί. Καὶ ἡ μὲν πίστις καὶ ἐλπὶς μέχρι τινός∙ ἡ δὲ ἀγάπη εἰς ἀπείρους αἰῶνας τῷ ὑπεραπείρῳ ὑπερηνωμένη καὶ ἀεὶ ὑπεραύξουσα διαμένει∙ καὶ διὰ τοῦτο μείζων πάντων ἡ ἀγάπη.

Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Ἐκατοντὰς τρίτη τῶν περὶ ἀγάπης κεφαλαίων, 99, στό: Τὸ φῶς ποὺ ξυπνᾶ τὴν καρδιά, ἐκδόσεις Ἁρμός, Ἀθήνα 2012, σελ. 416

***

Ο χρόνος χωρίζεται σε τρία (παρελθόν, παρόν, μέλλον). Η πίστη απλώνεται και συμπορεύεται με τα τρία∙ η ελπίδα με το ένα, η αγάπη με τα δύο. Η πίστη, όμως και η ελπίδα έχουν τέλος, η αγάπη, διασχίζει τους άπειρους αιώνες, ενωμένη με τον υπεράπειρο Θεό, με τρόπο απερινόητο, σε ένα αιώνιο ξεχείλισμα∙ γι΄αυτό "μείζων πάντων ἡ ἀγάπη".

Ἁγίου Μαξίμου τοῦ Ὁμολογητοῦ, Ἐκατοντὰς τρίτη τῶν περὶ ἀγάπης κεφαλαίων, 99, στό: Τὸ φῶς ποὺ ξυπνᾶ τὴν καρδιά, ἐκδόσεις Ἁρμός, Ἀθήνα 2012, μετάφραση: Ντίνα Σαμοθράκη, σελ. 417.