Μεγάλα κατάφωτα πλοία περνάνε τις νύχτες
αφήνοντας βαθιά στον ορίζοντα
κάποιο προαίσθημα θλίψης. Τι ήσυχα τώρα
μέσα στη μνήμη, -το λαϊκό ξενοδοχείο,
το σιδερένιο κρεβάτι, τ' αποτσίγαρα στη σκάλα,
ένα παλιό κηροπήγιο στο νιπτήρα. Κι όταν
στάθηκες μπροστά στο δυτικό παράθυρο
είχε άστρα στον μικρό ουρανό κι ένα ποδήλατο
στον απέναντι τοίχο. Την άλλη μέρα,
τα χαράματα, έπιασε δυνατή βροχή. Κι εσύ, ξενυχτισμένος,
περίμενες μήπως φανεί στο βάθος του καθρέφτη η
Διοτίμα.
Καρλόβασι, 13. VII.87
Γιάννης Ρίτσος, Αργά πολύ αργά μέσα στή νύχτα, εκδόσεις Κέδρος, Αθήνα 1991, ISBN: 978-960-04-0526-2, σελ. 45.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου