Περί πιετισμού

Είναι υποκρισία να αγνοούμε την πραγματικότητα και να βολευόμαστε στη βακτηρία του πιετισμού (πολιτικού ή θρησκευτικού, αδιάφορον).

Κάθε πιετισμός υποκρύπτει μέσα του τη λήθη έναντι του πραγματικού, επενδύει σε μια φυγή από τα σοβούντα προβλήματα και εν τέλει το μόνο που αναπαράγει είναι ένας άκρατος βερμπαλισμός που μόνο από τους αφελείς μπορεί να χωνευθεί. Πέραν όμως της “κουφότητος” υπάρχει και η λογική…Πέραν ενός πρό πολλού ξεπερασμένου νεο-καντιανισμού υπάρχει η κυνική σκληρότητα της καθημερινότητας, που δεν αντιμετωπίζεται με ευχολόγια και στείρες  κοινοτοπίες αλλά με την αγωνιστική κατάφαση στο “ὑπάρχειν” και στο “ζῆν”. Ορισμένοι ίσως να επενδύουν σε νέα “όπια των λαών”  αλλά αυτό ουδόλως σημαίνει ότι δεν γίνονται αντιληπτοί (τουλάχιστον από τους υποψιασμένους…).

Γ.Μ.Β.

26/7/2012

[πηγή]