Σεβ. Μητροπολίτου Ζιμπάμπουε π.Σεραφείμ, Οι Άνθρωποι του Θεού

 Η Ευαγγελική περικοπή αυτής της Κυριακής αναφέρεται σε μια Χαναναία, που ζητούσε από τον Ιησού να θεραπεύσει την άρρωστη θυγατέρα της.

Tα αξιόλογα στοιχεία της ιστορίας αυτής είναι τ’ ακόλουθα:

Πρώτον, φαίνεται να υπήρχε μια κοινωνική αναγνώριση στο πρόσωπο του Ιησού για τη Θεότητά του και την θαυματουργική του ικανότητα να θεραπεύει ασθενείς.

Δεύτερον, φαίνεται ότι υπήρχε η αντίληψη, ανάμεσα στους Εβραίους, ότι η θρησκεία τους περιοριζόταν μόνον για το Έθνος τους, κι επειδή οι πρώτοι Χριστιανοί ήσαν Εβραίοι, φαίνεται ότι υπήρχε η λανθασμένη αντίληψη, ότι χριστιανοί μπορούσαν να γίνονται μόνο οι Εβραίοι.

Τρίτον, φαίνεται ότι τελικά αυτός που είναι άξιος να εισακουσθεί από τον Θεόν δεν είναι αυτός που νομίζει ότι έχει τη σωστή θρησκεία, αλλά αυτός που έχει μεγάλη πίστη στον Θεό. Έτσι, οι Εβραίοι, ενώ νόμιζαν ότι είχαν τη σωστή θρησκεία, ταυτόχρονα ήσαν αυτοί που σταύρωσαν τον Χριστό. Η Χαναναία που δεν ήταν Εβραία και την θεωρούσαν ειδωλολάτρισσα, τελικά εισακούεται από τον Θεό και η θυγατέρα της θεραπεύεται, γιατί είχε μεγάλη πίστη στον Θεό. Έτσι ο Χριστός της λέει «ώ, γύναι, μεγάλη σου η πίστις, γενηθήτω σοι ως θέλεις» (Ματθαίου 15, 28).

Γιατί όμως η Εκκλησία μας έχει επιλέξει αυτή την Ευαγγελική Περικοπή που ακούσαμε σήμερα;

Πρώτον, για να αποδεχθούμε και εμείς την μοναδικότητα του Χριστού, ως του μόνου αληθινού Θεού, που μπορεί να μας θεραπεύσει από τις ασθένειες μας, όπως εσυνέβει με την θυγατέρα της Χαναναίας.

Δεύτερον, να δεχθούμε ότι η Ορθόδοξη πίστη δεν είναι μόνο για τους Ορθόδοξους λαούς, για τους Έλληνες δηλαδή ή για τους Ρώσους ή για τους Ρουμάνους ή για τους Σέρβους ή μόνο για τους λευκούς. Η Ορθόδοξη πίστη είναι για όλους τους λαούς και για όλους τους ανθρώπους, γιατί όλοι είναι παιδιά του Θεού κι όλοι πρέπει να έχουν την ελπίδα της σωτηρίας.

Τρίτον, φαίνεται τελικά ότι μόνον όταν έχουμε πραγματική πίστη στον Χριστόν μπορούμε να βρισκόμαστε κοντά στον Θεόν.

Η πίστη μας στον Θεό είναι αληθινή όταν συνοδεύεται από τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:

Πρώτον, όταν ζούμε σύμφωνα με το θέλημα του Θεού, δηλαδή σύμφωνα με τις Θείες του εντολές. Το θέλημα του Θεού είναι να κρατούμε τον εαυτό μας μακρυά από ο,τιδήποτε βλάπτει τον εαυτό μας και τον συνάνθρωπόν μας. Ταυτόχρονα όμως το θέλημα του Θεού είναι να εργαζόμαστε για το καλό των συνανθρώπων μας. Να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να τους βοηθήσουμε να βελτιώσουν τη ζωή τους, να τους οδηγούμε με την αγάπη μας και το ενδιαφέρον μας μέσα στην αγάπη του Θεού, να τους προστατεύουμε και γενικά να συμβάλλουμε με κάθε τρόπο στην εν Χριστώ σωτηρία τους.

Δεύτερον, η πίστη μας είναι αληθινή όταν η αγάπη μας είναι αδιάκριτη και ίση προς όλους τους ανθρώπους, χωρίς διακρίσεις, φυλετικές ή κοινωνικές, και χωρίς ιδιοτέλεια και υστεροβουλίες και πονηριές. Τα πρόσωπα, που συναντούμε καθημερινά και χρειάζονται την βοήθειά μας, πρέπει να τα βλέπουμε όπως τα πρόσωπα εκείνα που αγαπούμε περισσότερο, όπως τους γονείς μας και τα παιδιά μας και τους φίλους μας, και να κάνουμε γι’ αυτούς το καλύτερο.

Τρίτον, η πίστη μας είναι αληθινή όταν ζούμε όπως τους αγίους μας, που έχουμε το όνομά τους.

Τέταρτον, η πίστη μας είναι αληθινή όταν είμαστε άνθρωποι της ειρήνης, της καλωσύνης, της ηρεμίας, της γαλήνης, της ανοχής, της ενότητας, της υπομονής, της ελεημοσύνης, της ανθρωπιάς και της αλήθειας, όταν είμαστε άνθρωποι του Θεού.

Γι’ αυτό, στη σημερινή Αποστολική Περικοπή της Β’ προς Κορινθίους Επιστολής, ο Απόστολος Παύλος μας προτρέπει «να καθαρίσωμεν εαυτούς από παντός μολυσμού σαρκός και πνεύματος επιτελούντες αγιωσύνην εν φόβω Θεού» (Β’ Κορινθίους 7,1).

Ο Θεός καλεί στην διακονία του αυτούς που έχουν ειλικρινά αποφασίσει να κάνουν πρωταρχικά στη ζωή τους το θέλημα του Θεού. Αυτούς δηλαδή που αφήνουν το δικό τους θέλημα και προσχωρούν ολοκληρωτικά στο θέλημα του Θεού. Γι’ αυτό ό,τι κάνουν το κάνουν με τη βοήθεια και τη δύναμη του Θεού. Τέτοιες άγιες μορφές είναι οι άγιοί μας κι όσοι εκ των πιστών τους ακολουθούν και μάλιστα οι κληρικοί μας.

πηγή